1. സംഭവിച്ചതൊക്കെയും അറിഞ്ഞപ്പോള് മൊര്ദ്ദെഖായി വസ്ത്രം കീറി രട്ടുടുത്തു വെണ്ണീര് വാരി ഇട്ടുംകൊണ്ടു പട്ടണത്തിന്റെ നടുവില് ചെന്നു കൈപ്പോടെ അത്യുച്ചത്തില് നിലവിളിച്ചു.
മത്തായി 11:21

1. When Mordecai learned what had happened, he tore his garments and put on sackcloth and ashes. Then he walked into the centre of the city, wailing loudly and bitterly,

2. അവന് രാജാവിന്റെ പടിവാതിലോളവും വന്നുഎന്നാല് രട്ടുടുത്തുംകൊണ്ടു ആര്ക്കും രാജാവിന്റെ പടിവാതിലിന്നകത്തു കടന്നുകൂടായിരുന്നു.

2. until he arrived in front of the Chancellery, which no one clothed in sackcloth was allowed to enter.

3. രാജാവിന്റെ കല്പനയും തീര്പ്പും ചെന്ന ഔരോ സംസ്ഥാനത്തും യെഹൂദന്മാരുടെ ഇടയില് മഹാദുഃഖവും ഉപവാസവും കരച്ചലും വിലാപവും ഉണ്ടായി; പലരും രട്ടുടുത്തു വെണീറ്റില് കിടന്നു.

3. And in every province, no sooner had the royal command and edict arrived, than among the Jews there was great mourning, fasting, weeping and wailing, and many lay on sackcloth and ashes.

4. എസ്തേരിന്റെ ബാല്യക്കാരത്തികളും ഷണ്ഡന്മാരും വന്നു അതു രാജ്ഞിയെ അറിയിച്ചപ്പോള് അവള് അത്യന്തം വ്യസനിച്ചു മൊര്ദ്ദെഖായിയുടെ രട്ടു നീക്കി അവനെ ഉടുപ്പിക്കേണ്ടതിന്നു അവന്നു വസ്ത്രം കൊടുത്തയച്ചു; എന്നാല് അവന് വാങ്ങിയില്ല.

4. When Queen Esther's maids and officers came and told her, she was overcome with grief. She sent clothes for Mordecai to put on instead of his sackcloth, but he refused them.

5. അപ്പോള് എസ്ഥേര് തന്റെ ശുശ്രൂഷെക്കു രാജാവു ആക്കിയിരുന്ന ഷണ്ഡന്മാരില് ഒരുത്തനായ ഹഥാക്കിനെ വിളിച്ചു, അതു എന്തെന്നും അതിന്റെ കാരണം എന്തെന്നും അറിയണ്ടേതിന്നു മൊര്ദ്ദെഖായിയുടെ അടുക്കല് പോയിവരുവാന് അവന്നു കല്പന കൊടുത്തു.

5. Esther then summoned Hathach, an officer whom the king had appointed to wait on her, and ordered him to go to Mordecai and enquire what the matter was and why he was acting in this way.

6. അങ്ങനെ ഹഥാക്ക് രാജാവിന്റെ പടിവാതിലിന്നു മുമ്പില് പട്ടണത്തിന്റെ വിശാലസ്ഥലത്തു മൊര്ദ്ദെഖായിയുടെ അടുക്കല് ചെന്നു.

6. Hathach went out to Mordecai in the city square in front of the Chancellery,

7. മൊര്ദ്ദെഖായി തനിക്കു സംഭവിച്ചതൊക്കെയും യെഹൂദന്മാരെ നശിപ്പിക്കത്തക്കവണ്ണം ഹാമാന് രാജഭണ്ഡാരത്തിലേക്കു കൊടുക്കാമെന്നു വാഗ്ദാനം ചെയ്ത ദ്രവ്യസംഖ്യയും അവനോടു അറിയിച്ചു.

7. and Mordecai told him what had happened to him personally, and also about the sum of money which Haman had offered to pay into the royal treasury to procure the destruction of the Jews.

8. അവരെ നശിപ്പിക്കേണ്ടതിന്നു ശൂശനില് പരസ്യമാക്കിയിരുന്ന തീര്പ്പിന്റെ പകര്പ്പ് അവന് അവന്റെ കയ്യില് കൊടുത്തു ഇതു എസ്ഥേരിനെ കാണിച്ചു വിവരം അറിയിപ്പാനും അവള് രാജസന്നിധിയില് ചെന്നു തന്റെ ജനത്തിന്നു വേണ്ടി അപേക്ഷയും യാചനയും കഴിക്കേണ്ടതിന്നു അവളോടു ആജ്ഞാപിപ്പാനും പറഞ്ഞു.

8. He also gave him a copy of the edict of extermination published in Susa for him to show Esther for her information, with the message that she was to go to the king and implore his favour and plead with him for the race to which she belonged. (a) 'Remember your humbler circumstances,' he said, 'when you were fed by my hand. Since Haman, the second person in the realm, has petitioned the king for our deaths, (b) invoke the Lord, speak to the king for us and save us from death!'

9. അങ്ങനെ ഹഥാക്ക് ചെന്നു മൊര്ദ്ദെഖായിയുടെ വാക്കു എസ്ഥേരിനെ അറിയിച്ചു.

9. Hathach came back and told Esther what Mordecai had said;

10. എസ്ഥേര് മൊര്ദ്ദെഖായിയോടു ചെന്നു പറവാന് ഹഥാക്കിന്നു കല്പന കൊടുത്തതു എന്തെന്നാല്

10. and she replied with the following message for Mordecai,

11. യാതൊരു പുരുഷനോ സ്ത്രീയോ വിളിക്കപ്പെടാതെ രാജാവിന്റെ അടുക്കല് അകത്തെ പ്രാകാരത്തില് ചെന്നുവെങ്കില് ജീവനോടിരിക്കത്തക്കവണ്ണം രാജാവു പൊന് ചെങ്കോല് ആയാളുടെ നേരെ നീട്ടാഞ്ഞാല് ആയാളെ കൊല്ലേണമെന്നു ഒരു നിയമം ഉള്ളപ്രകാരം രാജാവിന്റെ സകലഭൃത്യന്മാരും രാജാവിന്റെ സംസ്ഥാനങ്ങളിലെ ജനവും അറിയുന്നു; എന്നാല് എന്നെ ഈ മുപ്പതു ദിവസത്തിന്നകത്തു രാജാവിന്റെ അടുക്കല് ചെല്ലുവാന് വിളിച്ചിട്ടില്ല.

11. 'Royal officials and people living in the provinces alike all know that for anyone, man or woman, who approaches the king in the private apartments without having been summoned there, there is only one law: he must die, unless the king, by pointing his golden sceptre towards him, grants him his life. And I have not been summoned to the king for the last thirty days.'

12. അവര് എസ്ഥേരിന്റെ വാക്കു മൊര്ദ്ദെഖായിയോടു അറിയിച്ചു.

12. These words of Esther were reported to Mordecai,

13. മൊര്ദ്ദെഖായി എസ്ഥേരിനോടു മറുപടി പറവാന് കല്പിച്ചതുനീ രാജധാനിയില് ഇരിക്കയാല് എല്ലായെഹൂദന്മാരിലുംവെച്ചു രക്ഷപ്പെട്ടുകൊള്ളാമെന്നു നീ വിചാരിക്കേണ്ടാ.

13. who sent back the following reply, 'Do not suppose that, because you are in the king's palace, you are going to be the one Jew to escape.

14. നീ ഈ സമയത്തു മിണ്ടാതിരുന്നാല് യെഹൂദന്മാര്ക്കും മറ്റൊരു സ്ഥലത്തുനിന്നു ഉദ്ധാരണവും രക്ഷയും ഉണ്ടാകും; എന്നാല് നീയും നിന്റെ പിതൃഭവനവും നശിച്ചുപോകും; ഇങ്ങനെയുള്ളോരു കാലത്തിന്നായിട്ടല്ലയോ നീ രാജസ്ഥാനത്തു വന്നിരിക്കുന്നതു? ആര്ക്കും അറിയാം?

14. No; if you persist in remaining silent at such a time, relief and deliverance will come to the Jews from another quarter, but both you and your father's whole family will perish. Who knows? Perhaps you have come to the throne for just such a time as this.'

15. അതിന്നു എസ്ഥേര് മൊര്ദ്ദെഖായിയോടു മറുപടി പറവാന് കല്പിച്ചതു.

15. Whereupon Esther sent this reply to Mordecai,

16. നീ ചെന്നു ശൂശനില് ഉള്ള എല്ലായെഹൂദന്മാരെയും ഒന്നിച്ചുകൂട്ടിനിങ്ങള് മൂന്നു ദിവസം രാവും പകലും തിന്നുകയോ കുടിക്കയോ ചെയ്യാതെ എനിക്കു വേണ്ടി ഉപവസിപ്പിന് ; ഞാനും എന്റെ ബാല്യക്കാരത്തികളും അങ്ങനെ തന്നേ ഉപവസിക്കും; പിന്നെ ഞാന് നിയമപ്രകാരമല്ലെങ്കിലും രാജാവിന്റെ അടുക്കല് ചെല്ലും; ഞാന് നശിക്കുന്നു എങ്കില് നശിക്കട്ടെ.

16. 'Go and assemble all the Jews now in Susa and fast for me. Do not eat or drink day or night for three days. For my part, I and my waiting-women shall keep the same fast, after which I shall go to the king in spite of the law; and if I perish, I perish.'

17. അങ്ങനെ മൊര്ദ്ദെഖായി ചെന്നു എസ്ഥേര് കല്പിച്ചതുപോലെ ഒക്കെയും ചെയ്തു.

17. Mordecai went away and carried out Esther's instructions. (a) Then calling to mind all the wonderful works of the Lord, he offered this prayer: (b) Lord, Lord, Almighty King, everything is subject to your power, and there is no one who can withstand you in your determination to save Israel. (c) You have made heaven and earth, and all the marvels that are under heaven. You are the Master of the universe and no one can resist you, Lord. (d) You know all things, you, Lord, know that neither pride, self-esteem nor vainglory prompted me to do what I have done: to refuse to prostrate myself before proud Haman. Gladly would I have kissed the soles of his feet, had this assured the safety of Israel. (e) But what I have done, I have done, rather than place the glory of a man above the glory of God; and I shall not prostrate myself to anyone except, Lord, to you, and, in so doing, I shall not be acting in pride. (f) And now, Lord God, King, God of Abraham spare your people! For our ruin is being plotted, there are plans to destroy your ancient heritage. (g) Do not overlook your inheritance, which you redeemed from Egypt to be yours. (h) Hear my supplication, have mercy on your heritage, and turn our grief into rejoicing, so that we may live, Lord, to hymn your name. Do not suffer the mouths of those who praise you to perish. (i) And all Israel cried out with all their might, since death was staring them in the face. (k) Queen Esther also took refuge with the Lord in the mortal peril which had overtaken her. She took off her sumptuous robes and put on sorrowful mourning. Instead of expensive perfumes, she covered her head with ashes and dung. She mortified her body severely, and the former scenes of her happiness and elegance were now littered with tresses torn from her hair. She besought the Lord God of Israel in these words: (l) My Lord, our King, the Only One, come to my help, for I am alone and have no helper but you and am about to take my life in my hands. (m) I have been taught from infancy in the bosom of my family that you, Lord, have chosen Israel out of all the nations and our ancestors out of all before them, to be your heritage for ever; and that you have treated them as you promised. (n) But we have sinned against you and you have handed us over to our enemies for paying honour to their gods. Lord, you are upright. (o) But they are not satisfied with the bitterness of our slavery: they have pledged themselves to their idols to abolish the decree that your own lips have uttered, to blot out your heritage, to stop the mouths of those who praise you, to quench your altar and the glory of your House, (p) and instead to open the mouths of the heathen, to sing the praise of worthless idols and for ever to idolise a king of flesh. (q) Do not yield your sceptre, Lord, to what does not exist. Never let our ruin be matter for laughter. Turn these plots against their authors, and make an example of the man who leads the attack on us. (r) Remember, Lord; reveal yourself in the time of our distress. As for me, give me courage, King of gods and Master of all powers! (s) Put persuasive words into my mouth when I face the lion; change his feeling into hatred for our enemy, so that he may meet his end, and all those like him! (t) As for ourselves, save us by your hand, and come to my help, for I am alone and have no one but you, Lord. (u) You have knowledge of all things, and you know that I hate honours from the godless, that I loathe the bed of the uncircumcised, of any foreigner whatever. (w) You know I am under constraint, that I loathe the symbol of my high position bound round my brow when I appear at court; I loathe it as if it were a filthy rag and do not wear it on my days of leisure. (x) Your servant has not eaten at Haman's table, nor taken pleasure in the royal banquets, nor drunk the wine of libations. (y) Nor has your servant found pleasure from the day of her promotion until now except in you, Lord, God of Abraham. (z) O God, whose strength prevails over all, listen to the voice of the desperate, save us from the hand of the wicked, and free me from my fear!