1. എന്നാല് ഹിത്യര്, അമോര്യ്യര്, കനാന്യര്, പെരിസ്യര്, ഹിവ്യര്, യെബൂസ്യര് എന്നിങ്ങനെ യോര്ദ്ദാന്നിക്കരെ മലകളിലും താഴ്വരകളിലും ലെബാനോന്നെതിരെ വലിയ കടലിന്റെ തീരങ്ങളിലുള്ള രാജാക്കന്മാര് ഒക്കെയും വസ്തുത കേട്ടപ്പോള്

1. All the kings west of the Jordan River heard about these things. They were the kings of the Hittites, Amorites, Canaanites, Perizzites, Hivites, and Jebusites. They lived in the hill country and in the plains. They also lived along the seacoast of the Mediterranean Sea as far as Lebanon.

2. യോശുവയോടും യിസ്രായേലിനോടും യുദ്ധം ചെയ്വാന് ഏകമനസ്സോടെ യോജിച്ചു.

2. All these kings came together and made plans to fight against Joshua and the Israelites.

3. എന്നാല് യോശുവ യെരീഹോവിനോടും ഹായിയോടും ചെയ്തതു ഗിബെയോന് നിവാസികള് കേട്ടപ്പോള്

3. The people from the city of Gibeon heard about the way Joshua had defeated Jericho and Ai.

4. അവര് ഒരു ഉപായം പ്രയോഗിച്ചുഭക്ഷണസാധനങ്ങളൊരുക്കി പഴയ ചാക്കുകളും പഴയതും കീറിയതും തുന്നിക്കെട്ടിയതുമായ വീഞ്ഞുതുരുത്തികളും കഴുതപ്പുറത്തു കയറ്റി,

4. So they decided to try to trick the Israelites. This was their plan: They gathered together old wineskins that were cracked and broken. They put these old wineskins on the backs of their animals. They put old pieces of cloth on their animals to look as if they had traveled from far away.

5. പഴക്കംചെന്നു കണ്ടംവെച്ച ചെരിപ്പു കാലിലും പഴയവസ്ത്രം ദേഹത്തിന്മേലും ധരിച്ചു പുറപ്പെട്ടു; അവരുടെ ഭക്ഷണത്തിന്നുള്ള അപ്പവും എല്ലാം ഉണങ്ങി പൂത്തിരുന്നു.

5. The men put old sandals on their feet and wore old clothes. They found some old bread that was dry and moldy.

6. അവര് ഗില്ഗാലില് പാളയത്തിലേക്കു യോശുവയുടെ അടുക്കല് ചെന്നു അവനോടും യിസ്രായേല്പുരഷന്മാരോടുംഞങ്ങള് ദൂരദേശത്തുനിന്നു വന്നിരിക്കുന്നു; ആകയാല് ഞങ്ങളോടു ഒരു ഉടമ്പടി ചെയ്യേണം എന്നു പറഞ്ഞു.

6. Then they went to the camp of the Israelites. This camp was near Gilgal. The men went to Joshua and said to him, 'We have traveled from a faraway country. We want to make a peace agreement with you.'

7. യിസ്രായേല്പുരുഷന്മാര് ആ ഹിവ്യരോടുപക്ഷേ നിങ്ങള് ഞങ്ങളുടെ ഇടയില് പാര്ക്കുംന്നവരായിരിക്കും; എന്നാല് ഞങ്ങള് നിങ്ങളോടു ഉടമ്പടി ചെയ്യുന്നതു എങ്ങനെ എന്നു പറഞ്ഞു.

7. The men of Israel said to these Hivite men, 'Maybe you are trying to trick us. Maybe you live near us. We cannot make a peace agreement with you until we know where you are from.'

8. അവര് യോശുവയോടുഞങ്ങള് നിന്റെ ദാസന്മാരാകുന്നു എന്നു പറഞ്ഞു. അപ്പോള് യോശുവ അവരോടുനിങ്ങള് ആര്? എവിടെനിന്നു വരുന്നു എന്നു ചോദിച്ചു.

8. The Hivite men said to Joshua, 'We are your servants.' But Joshua asked, 'Who are you? Where do you come from?'

9. അവര് അവനോടു പറഞ്ഞതുഅടിയങ്ങള് നിന്റെ ദൈവമായ യഹോവയുടെ നാമംനിമിത്തം ഏറ്റവും ദൂരത്തുനിന്നു വന്നിരിക്കുന്നു; അവന്റെ കീര്ത്തിയും അവന് മിസ്രയീമില് ചെയ്തതൊക്കെയും

9. The men answered, 'We are your servants. We have come from a faraway country. We came because we heard of the great power of the Lord your God. We heard about what he has done and about everything he did in Egypt.

10. ഹെശ്ബോന് രാജാവായ സീഹോന് , അസ്തരോത്തിലെ ബാശാന് രാജാവായ ഔഗ് ഇങ്ങനെ യോര്ദ്ദാന്നക്കരെയുള്ള അമോര്യ്യരുടെ രണ്ടു രാജാക്കന്മാരോടും അവന് ചെയ്തതൊക്കെയും ഞങ്ങള് കേട്ടിരിക്കുന്നു.

10. And we heard that he defeated the two kings of the Amorites east of the Jordan River. This was King Sihon of Heshbon and King Og of Bashan in the land of Ashtaroth.

11. അതുകൊണ്ടു ഞങ്ങളുടെ മൂപ്പന്മാരും ദേശനിവാസികള് എല്ലാവരും ഞങ്ങളോടു വഴിക്കു വേണ്ടുന്ന ഭക്ഷണസാധനം എടുത്തു അവരെ ചെന്നുകണ്ടുഞങ്ങള് നിങ്ങളുടെ ദാസന്മാര് ആയിക്കൊള്ളാം എന്നു അവരോടു പറയേണമെന്നു പറഞ്ഞു; ആകയാല് നിങ്ങള് ഞങ്ങളോടു ഉടമ്പടി ചെയ്യേണം.

11. So our elders and our people said to us, 'Take enough food for your journey. Go and meet with the Israelites.' Tell them, 'We are your servants. Make a peace agreement with us.'

12. ഞങ്ങള് നിങ്ങളുടെ അടുക്കല് വരുവാന് പുറപ്പെട്ട നാളില് ഭക്ഷണത്തിന്നായിട്ടു ഈ അപ്പം ചൂടോടെ ഞങ്ങളുടെ വീടുകളില്നിന്നു എടുത്തതാകുന്നു; ഇപ്പോള് ഇതാ, അതു ഉണങ്ങി പൂത്തിരിക്കുന്നു.

12. Look at our bread. When we left home, it was warm and fresh. But now you can see that it is dry and old.

13. ഞങ്ങള് വീഞ്ഞു നിറെച്ചു കൊണ്ടുപോന്ന ഈ തുരുത്തികള് പുത്തനായിരുന്നു; ഇപ്പോള് ഇതാ, അവ കീറിയിരിക്കുന്നു; ഞങ്ങളുടെ ഈ വസ്ത്രവും ചെരിപ്പും അതിദീര്ഘയാത്രയാല് പഴക്കമായുമിരിക്കുന്നു.

13. Look at our wineskins. When we left home they were new and filled with wine. Now you can see that they are cracked and old. Look at our clothes and sandals. You can see that the long journey has almost destroyed the things we wear.'

14. അപ്പോള് യിസ്രായേല്പുരുഷന്മാര് യഹോവയോടു ചോദിക്കാതെ അവരുടെ ഭക്ഷണസാധനം വാങ്ങി ആസ്വദിച്ചു.

14. The men of Israel wanted to know if these men were telling the truth. So they tasted the bread�but they did not ask the Lord what they should do.

15. യോശുവ അവരോടു സഖ്യതയും അവരെ ജീവനോടെ രക്ഷിക്കുമെന്നു ഉടമ്പടിയും ചെയ്തു; സഭയിലെ പ്രഭുക്കന്മാരും അവരോടു സത്യംചെയ്തു.

15. Joshua agreed to make peace with them. He agreed to let them live. The leaders of Israel agreed with this promise of Joshua.

16. ഉടമ്പടി ചെയ്തിട്ടു മൂന്നു ദിവസം കഴിഞ്ഞശേഷം അവര് സമീപസ്ഥന്മാര് എന്നും തങ്ങളുടെ ഇടയില് പാര്ക്കുംന്നവര് എന്നും അവര് കേട്ടു.

16. Three days later the Israelites learned that these men lived very near their camp.

17. യിസ്രായേല്മക്കള് യാത്രപുറപ്പെട്ടതിന്റെ മൂന്നാം ദിവസം അവരുടെ പട്ടണങ്ങളില് എത്തി. അവരുടെ പട്ടണങ്ങള് ഗിബെയോന് , കെഫീര, ബേരോത്ത്, കിര്യ്യത്ത്--യെയാരീം എന്നിവ ആയിരുന്നു.

17. So the Israelites went to the place where they lived. On the third day the Israelites came to the cities of Gibeon, Kephirah, Beeroth, and Kiriath Jearim.

18. സഭയിലെ പ്രഭുക്കന്മാര് യിസ്രായേലിന്റെ ദൈവമായ യഹോവയെക്കൊണ്ടു അവരോടു സത്യംചെയ്തിരിക്കയാല് യിസ്രായേല്മക്കള് അവരെ സംഹരിച്ചില്ല; എന്നാല് സഭ മുഴുവനും പ്രഭുക്കന്മാരുടെ നേരെ പിറുപിറുത്തു.

18. But the army of Israel did not try to fight against those cities. They had made a peace agreement with them. They had made a promise to them before the Lord, the God of Israel. All the people complained against the leaders who made the agreement.

19. പ്രഭുക്കന്മാര് എല്ലാവരും സര്വ്വസഭയോടും യിസ്രായേലിന്റെ ദൈവമായ യഹോവയെക്കൊണ്ടു ഞങ്ങള് അവരോടു സത്യംചെയ്തിരിക്കയാല് നമുക്കു അവരെ തൊട്ടുകൂടാ.

19. But the leaders answered, 'We have given our promise. We promised before the Lord, the God of Israel. We cannot fight against them now.

20. നാം അവരോടു ഇങ്ങനെ ചെയ്തു അവരെ ജീവനോടെ രക്ഷിക്കേണം. അല്ലാഞ്ഞാല് ചെയ്തുപോയ സത്യംനിമിത്തം കോപം നമ്മുടെമേല് വരും എന്നു പറഞ്ഞു.

20. This is what we must do. We must let them live. We cannot hurt them or God will be angry with us because we broke the promise we made to them.

21. അവര്ക്കും വാക്കുകൊടുത്തതുപോലെ പ്രഭുക്കന്മാര് അവരോടുഇവര് ജീവനോടെ ഇരിക്കട്ടെ; എങ്കിലും അവര് സര്വ്വസഭെക്കും വിറകുകീറുന്നവരും വെള്ളംകോരുന്നവരും ആയിരിക്കേണം എന്നു പറഞ്ഞു.

21. So let them live, but they will be our servants. They will cut wood for us and carry water for all our people.' So the leaders did not break their promise of peace to them.

22. പിന്നെ യോശുവ അവരെ വിളിച്ചു അവരോടുനിങ്ങള് ഞങ്ങളുടെ ഇടയില് പാര്ത്തിരിക്കെ ബഹുദൂരസ്ഥന്മാര് എന്നു പറഞ്ഞു ഞങ്ങളെ വഞ്ചിച്ചതു എന്തു?

22. Joshua called the Gibeonites together. He said, 'Why did you lie to us? Your land was near our camp. But you told us you were from a faraway country.

23. ആകയാല് നിങ്ങള് ശപിക്കപ്പെട്ടവര്എന്റെ ദൈവത്തിന്റെ ആലയത്തിന്നു വേണ്ടി വിറകുകീറുന്നവരും വെള്ളംകോരുന്നവരുമായ അടിമകള് നിങ്ങളില് ഒരിക്കലും ഇല്ലാതിരിക്കയില്ല എന്നു പറഞ്ഞു.

23. Now, your people will have many troubles. All of your people will be slaves�they will have to cut wood and carry water for the house of God. '

24. അവര് യോശുവയോടുനിന്റെ ദൈവമായ യഹോവ തന്റെ ദാസനായ മോശെയോടുനിങ്ങള്ക്കു ഈ ദേശമെല്ലാം തരുമെന്നും നിങ്ങളുടെ മുമ്പില്നിന്നു ഈ ദേശനിവാസികളെ ഒക്കെയും നശിപ്പിക്കുമെന്നും കല്പിച്ചപ്രകാരം അടിയങ്ങള്ക്കു അറിവുകിട്ടിയതിനാല് നിങ്ങളുടെ നിമിത്തം ഞങ്ങളുടെ ജീവനെക്കുറിച്ചു ഞങ്ങള് ഏറ്റവും ഭയപ്പെട്ടു ഈ കാര്യം ചെയ്തിരക്കുന്നു.

24. The Gibeonites answered, 'We lied to you because we were afraid you would kill us. We heard that God commanded his servant Moses to give you all of this land. And God told you to kill all the people who lived in this land. That is why we lied to you.

25. ഇപ്പോള് ഇതാഞങ്ങള് നിന്റെ കയ്യില് ഇരിക്കുന്നു; നിനക്കു ഹിതവും യുക്തവുമായി തോന്നുന്നതുപോലെ ഞങ്ങളോടു ചെയ്തുകൊള്ക എന്നു ഉത്തരം പറഞ്ഞു.

25. Now we are your servants. You can do whatever you think is right.'

26. അങ്ങനെ അവന് അവരോടു ചെയ്തു; യിസ്രായേല്മക്കള് അവരെ കൊല്ലാതവണ്ണം അവരുടെ കയ്യില്നിന്നു അവരെ രക്ഷിച്ചു.

26. So the Gibeonites became slaves, but Joshua let them live. He did not allow the Israelites to kill them.

27. അന്നു യോശുവ അവരെ സഭെക്കും യഹോവ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്ന സ്ഥലത്തു അവന്റെ യാഗപീഠത്തിന്നും വേണ്ടി വിറകുകീറുന്നവരും വെള്ളംകോരുന്നവരുമായി നിയമിച്ചു; അങ്ങനെ ഇന്നുവരെയും ഇരിക്കുന്നു.

27. He made them slaves of the Israelites. They cut wood and carried water for the Israelites and for the altar of the Lord�wherever the Lord chose it to be. They are still slaves today.