1. അതിന്നു ഇയ്യോബ് ഉത്തരം പറഞ്ഞതെന്തെന്നാല്

1. And Job made answer and said,

2. ഞാന് ഈവക പലതും കേട്ടിട്ടുണ്ടു; നിങ്ങള് എല്ലാവരും വ്യസനിപ്പിക്കുന്ന ആശ്വാസകന്മാര്.

2. Such things have frequently come to my ears: you are comforters who only give trouble.

3. വ്യര്ത്ഥവാക്കുകള്ക്കു അവസാനം ഉണ്ടാകുമോ? അല്ല, പ്രതിവാദിപ്പാന് നിന്നെ ചൊടിപ്പിക്കുന്നതു എന്തു?

3. May words which are like the wind be stopped? or what is troubling you to make answer to them?

4. നിങ്ങളെപ്പോലെ ഞാനും സംസാരിക്കാം; എനിക്കുള്ള അനുഭവം നിങ്ങള്ക്കുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കില് എനിക്കും നിങ്ങളുടെ നേരെ മൊഴികളെ യോജിപ്പിക്കയും നിങ്ങളെക്കുറിച്ചു തല കുലുക്കുകയും ചെയ്യാമായിരുന്നു.

4. It would not be hard for me to say such things if your souls were in my soul's place; joining words together against you, and shaking my head at you:

5. ഞാന് വായികൊണ്ടു നിങ്ങളെ ധൈര്യപ്പെടുത്തുകയും അധരസാന്ത്വനംകൊണ്ടു നിങ്ങളെ ആശ്വസിപ്പിക്കയും ചെയ്യുമായിരുന്നു.

5. I might give you strength with my mouth, and not keep back the comfort of my lips.

6. ഞാന് സംസാരിച്ചാലും എന്റെ വേദന ശമിക്കുന്നില്ല; ഞാന് അടങ്ങിയിരുന്നാലും എനിക്കെന്തു ആശ്വാസമുള്ളു?

6. If I say what is in my mind, my pain becomes no less: and if I keep quiet, how much of it goes from me?

7. ഇപ്പോഴോ അവന് എന്നെ ക്ഷീണിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു; നീ എന്റെ ബന്ധുവര്ഗ്ഗത്തെയൊക്കെയും ശൂന്യമാക്കിയിരിക്കുന്നു.

7. But now he has overcome me with weariness and fear, and I am in the grip of all my trouble.

8. നീ എന്നെ പിടിച്ചിരിക്കുന്നു; അതു എന്റെ നേരെ സാക്ഷ്യമായിരിക്കുന്നു; എന്റെ മെലിച്ചല് എനിക്കു വിരോധമായെഴുന്നേറ്റു എന്റെ മുഖത്തു നോക്കി സാക്ഷ്യം പറയുന്നു.

8. It has come up as a witness against me, and the wasting of my flesh makes answer to my face.

9. അവന് കോപത്തില് എന്നെ കീറി ഉപദ്രവിക്കുന്നു; അവന് എന്റെ നേരെ പല്ലു കടിക്കുന്നു; ശത്രു എന്റെ നേരെ കണ്ണു കൂര്പ്പിക്കുന്നു.
പ്രവൃത്തികൾ അപ്പ. പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ 7:54

9. I am broken by his wrath, and his hate has gone after me; he has made his teeth sharp against me: my haters are looking on me with cruel eyes;

10. അവര് എന്റെ നേരെ വായ്പിളര്ക്കുംന്നു; നിന്ദയോടെ അവര് എന്റെ ചെകിട്ടത്തടിക്കുന്നു; അവര് എനിക്കു വിരോധമായി കൂട്ടം കൂടുന്നു.

10. Their mouths are open wide against me; the blows of his bitter words are falling on my face; all of them come together in a mass against me.

11. ദൈവം എന്നെ അഭക്തന്റെ പക്കല് ഏല്പിക്കുന്നു; ദുഷ്ടന്മാരുടെ കയ്യില് എന്നെ അകപ്പെടുത്തുന്നു.

11. God gives me over to the power of sinners, sending me violently into the hands of evil-doers.

12. ഞാന് സ്വൈരമായി വസിച്ചിരുന്നു; അവനോ എന്നെ ചതെച്ചുകളഞ്ഞു; അവന് എന്നെ പിടരിക്കു പിടിച്ചു തകര്ത്തുകളഞ്ഞു; എന്നെ തനിക്കു ലാക്കാക്കി നിര്ത്തിയിരിക്കുന്നു.

12. I was in comfort, but I have been broken up by his hands; he has taken me by the neck, shaking me to bits; he has put me up as a mark for his arrows.

13. അവന്റെ അസ്ത്രങ്ങള് എന്റെ ചുറ്റും വീഴുന്നു; അവന് ആദരിക്കാതെ എന്റെ അന്തര്ഭാഗങ്ങളെ പിളര്ക്കുംന്നു; എന്റെ പിത്തത്തെ നിലത്തു ഒഴിച്ചുകളയുന്നു.

13. His bowmen come round about me; their arrows go through my body without mercy; my life is drained out on the earth.

14. അവന് എന്നെ ഇടിച്ചിടിച്ചു തകര്ക്കുംന്നു; മല്ലനെപ്പോലെ എന്റെ നേരെ പായുന്നു.

14. I am broken with wound after wound; he comes rushing on me like a man of war.

15. ഞാന് രട്ടു എന്റെ ത്വക്കിന്മേല് കൂട്ടിത്തുന്നി, എന്റെ കൊമ്പിനെ പൊടിയില് ഇട്ടിരിക്കുന്നു.

15. I have made haircloth the clothing of my skin, and my horn is rolled in the dust.

16. കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു എന്റെ മുഖം ചുവന്നിരിക്കുന്നു; എന്റെ കണ്ണിന്മേല് അന്ധതമസ്സു കിടക്കുന്നു.

16. My face is red with weeping, and my eyes are becoming dark;

17. എങ്കിലും സാഹസം എന്റെ കൈകളില് ഇല്ല. എന്റെ പ്രാര്ത്ഥന നിര്മ്മലമത്രേ.

17. Though my hands have done no violent acts, and my prayer is clean.

18. അയ്യോ ഭൂമിയേ, എന്റെ രക്തം മൂടരുതേ; എന്റെ നിലവിളി എങ്ങും തടഞ്ഞുപോകരുതേ.

18. O earth, let not my blood be covered, and let my cry have no resting-place!

19. ഇപ്പോഴും എന്റെ സാക്ഷി സ്വര്ഗ്ഗത്തിലും എന്റെ ജാമ്യക്കാരന് ഉയരത്തിലും ഇരിക്കുന്നു.

19. Even now my witness is in heaven, and the supporter of my cause is on high.

20. എന്റെ സ്നേഹിതന്മാര് എന്നെ പരിഹസിക്കുന്നു; എന്റെ കണ്ണോ ദൈവത്തിങ്കലേക്കു കണ്ണുനീര് പൊഴിക്കുന്നു.

20. My friends make sport of me; to God my eyes are weeping,

21. അവന് മനുഷ്യന്നു വേണ്ടി ദൈവത്തോടും മനുഷ്യപുത്രന്നു വേണ്ടി അവന്റെ കൂട്ടുകാരനോടും ന്യായവാദം കഴിക്കും.

21. So that he may give decision for a man in his cause with God, and between a son of man and his neighbour.

22. ചില ആണ്ടു കഴിയുമ്പോഴേക്കു ഞാന് മടങ്ങിവരാത്ത പാതെക്കു പോകേണ്ടിവരുമല്ലോ.

22. For in a short time I will take the journey from which I will not come back.