1. സഹോദരന്മാരേ, ഞങ്ങള് നിങ്ങളുടെ അടുക്കല് വന്നതു വ്യര്ത്ഥമായില്ല എന്നു നിങ്ങള് തന്നേ അറിയുന്നുവല്ലോ.

1. Brothers and sisters, you know that our visit to you was not a failure.

2. നിങ്ങള് അറിയുംപോലെ ഞങ്ങള് ഫിലിപ്പിയില്വെച്ചു കഷ്ടവും അപമാനവും അനുഭവിച്ചിട്ടും വലിയ പോരാട്ടത്തോടെ ദൈവത്തിന്റെ സുവിശേഷം നിങ്ങളോടു പ്രസംഗിപ്പാന് ഞങ്ങളുടെ ദൈവത്തില് ധൈര്യപ്പെട്ടിരുന്നു.

2. You know what happened earlier in the city of Philippi. We suffered, and people treated us badly there. But God gave us the boldness to tell you his good news. We preached to you even though people opposed us strongly.

3. ഞങ്ങളുടെ പ്രബോധനം അബദ്ധത്തില്നിന്നോ അശുദ്ധിയില്നിന്നോ വ്യാജത്തോടയോ വന്നതല്ല.

3. The appeal we make is based on truth. It comes from a pure heart. We are not trying to trick you.

4. ഞങ്ങളെ സുവിശേഷം ഭരമേല്പിക്കേണ്ടതിന്നു ഞങ്ങള് ദൈവത്തിന്നു കൊള്ളാകുന്നവരായി തെളിഞ്ഞതുപോലെ ഞങ്ങള് മനുഷ്യരെയല്ല ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയം ശോധനചെയ്യുന്ന ദൈവത്തെ അത്രേ പ്രസാദിപ്പിച്ചു കൊണ്ടു സംസാരിക്കുന്നതു.
ലേവ്യപുസ്തകം 25:43, ലേവ്യപുസ്തകം 25:53

4. In fact, it is just the opposite. God has accepted us to preach. He has trusted us with the good news. We aren't trying to please people. We want to please God. He puts our hearts to the test.

5. നിങ്ങള് അറിയുംപോലെ ഞങ്ങള് ഒരിക്കലും മുഖസ്തുതിയോ ദ്രവ്യാഗ്രഹത്തിന്റെ ഉപായമോ പ്രയോഗിച്ചിട്ടില്ല; ദൈവം സാക്ഷി.

5. As you know, we never praised you if we didn't mean it. We didn't put on a mask to cover up any sinful longing. God is our witness that this is true.

6. ക്രിസ്തുവിന്റെ അപ്പൊസ്തലന്മാര് എന്ന അവസ്ഥെക്കു ഘനത്തോടെയിരിപ്പാന് കഴിവുണ്ടായിട്ടും ഞങ്ങള് മനുഷ്യരോടു, നിങ്ങളോടാകട്ടെ മറ്റുള്ളവരോടാകട്ടെ മാനം അന്വേഷിച്ചില്ല;

6. We were not expecting people to praise us. We were not looking for praise from you or anyone else. As Christ's apostles, we could have caused you some expense.

7. ഒരു അമ്മ തന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ പോറ്റുംപോലെ ഞങ്ങള് നിങ്ങളുടെ ഇടയില് ആര്ദ്രതയുള്ളവരായിരുന്നു.

7. But we were gentle among you. We were like a mother caring for her little children.

8. ഇങ്ങനെ ഞങ്ങള് നിങ്ങളെ ഔമനിച്ചുകൊണ്ടു നിങ്ങള്ക്കു ദൈവത്തിന്റെ സുവിശേഷം പ്രസംഗിപ്പാന് മാത്രമല്ല, നിങ്ങള് ഞങ്ങള്ക്കു പ്രിയരാകയാല് ഞങ്ങളുടെ പ്രാണനും കൂടെ വെച്ചുതരുവാന് ഒരുക്കമായിരുന്നു.

8. We loved you so much that we were happy to share with you God's good news. We were also happy to share our lives with you. You had become very special to us.

9. സഹോദരന്മാരേ, ഞങ്ങളുടെ അദ്ധ്വാനവും പ്രയാസവും നിങ്ങള് ഔര്ക്കുംന്നുവല്ലോ; നിങ്ങളില് ആര്ക്കും ഭാരമായിത്തീരരുതു എന്നു വെച്ചു ഞങ്ങള് രാവും പകലും വേല ചെയ്തു കൊണ്ടു നിങ്ങളോടു ദൈവത്തിന്റെ സുവിശേഷം പ്രസംഗിച്ചു.

9. Brothers and sisters, I am sure you remember how hard we worked. We labored night and day while we preached to you God's good news. We didn't want to cause you any expense.

10. വിശ്വസിക്കുന്ന നിങ്ങളുടെ ഇടയില് ഞങ്ങള് എത്ര പവിത്രമായും നീതിയായും അനിന്ദ്യമായും നടന്നു എന്നതിന്നു നിങ്ങളും ദൈവവും സാക്ഷി.

10. You are witnesses of how we lived among you believers. God is also a witness that we were holy and godly and without blame.

11. തന്റെ രാജ്യത്തിന്നും മഹത്വത്തിന്നും നിങ്ങളെ വിളിക്കുന്ന ദൈവത്തിന്നു യോഗ്യമായി നടപ്പാന് തക്കവണ്ണം

11. You know that we treated each of you as a father treats his own children.

12. ഞങ്ങള് നിങ്ങളില് ഔരോരുത്തനെ അപ്പന് മക്കളെ എന്നപോലെ പ്രബോധിപ്പിച്ചും ഉത്സാഹിപ്പിച്ചും സാക്ഷ്യം പറഞ്ഞും പോന്നു എന്നു നിങ്ങള്ക്കു അറിയാമല്ലോ.

12. We gave you hope and strength. We comforted you. We really wanted you to live in a way that is worthy of God. He chooses you to enter his glorious kingdom.

13. ഞങ്ങള് പ്രസംഗിച്ച ദൈവവചനം നിങ്ങള് കേട്ടു, മനുഷ്യന്റെ വചനമായിട്ടല്ല സാക്ഷാല് ആകുന്നതുപോലെ ദൈവവചനമായിട്ടു തന്നേ കൈക്കൊണ്ടതിനാല് ഞങ്ങള് ദൈവത്തെ ഇടവിടാതെ സ്തുതിക്കുന്നു; വിശ്വസിക്കുന്ന നിങ്ങളില് അതു വ്യാപരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

13. We never stop thanking God for the way you received his word. You heard it from us. But you didn't accept it as a human word. You accepted it for what it really is. It is God's word. It is at work in you who believe.

14. സഹോദരന്മാരേ, യെഹൂദ്യയില് ക്രിസ്തുയേശുവിലുള്ള ദൈവസഭകള്ക്കു നിങ്ങള് അനുകാരികളായിത്തീര്ന്നു. അവര് യെഹൂദരാല് അനുഭവിച്ചതു തന്നേ നിങ്ങളും സ്വജാതിക്കാരാല് അനുഭവിച്ചുവല്ലോ.

14. Brothers and sisters, you became like the members of God's churches in Judea. They are believers in Christ Jesus, just as you are. People in your own country made you suffer. You went through the same things the church members in Judea suffered from the Jews.

15. യെഹൂദര് കര്ത്താവായ യേശുവിനെയും സ്വന്തപ്രവാചകന്മാരെയും കൊന്നവരും ഞങ്ങളെ ഔടിച്ചുകളഞ്ഞവരും ദൈവത്തെ പ്രസാദിപ്പിക്കാത്തവരും സകലമനുഷ്യര്ക്കും വിരോധികളും

15. The Jews who killed the Lord Jesus and the prophets also forced us to leave. They do not please God. They are enemies of everyone.

16. ജാതികള് രക്ഷിക്കപ്പെടേണ്ടതിന്നായി ഞങ്ങള് അവരോടു പ്രസംഗിക്കുന്നതു വിലക്കുന്നവരും ആകുന്നു; അങ്ങനെ അവര് തങ്ങളുടെ പാപങ്ങളെ എപ്പോഴും പൂരിപ്പിക്കുന്നു എന്നാല് ദൈവക്രോധം അവരുടെമേല് മുഴുത്തുവന്നിരിക്കുന്നു.
യിരേമ്യാവു 11:20

16. They try to keep us from speaking to those who aren't Jews. The Jews don't want them to be saved. In that way, the Jews always increase their sins to the limit. God's anger has come on them at last.

17. സഹോദരന്മാരേ, ഞങ്ങള് അല്പനേരത്തേക്കു ഹൃദയംകൊണ്ടല്ല, മുഖംകൊണ്ടു നിങ്ങളെ വിട്ടുപിരിഞ്ഞിട്ടു ബഹു കാംക്ഷയോടെ നിങ്ങളുടെ മുഖം കാണ്മാന് ഏറ്റവും അധികം ശ്രമിച്ചു.

17. Brothers and sisters, we were torn away from you for a short time. We were no longer with you in person, but we kept you in our thoughts. We really longed to see you. So we tried very hard to do so.

18. അതുകൊണ്ടു നിങ്ങളുടെ അടുക്കല് വരുവാന് ഞങ്ങള്, വിശേഷാല് പൌലൊസായ ഞാന് , ഒന്നു രണ്ടുപ്രാവശ്യം വിചാരിച്ചു; എന്നാല് സാത്താന് ഞങ്ങളെ തടുത്തു.

18. We wanted to come to you. Again and again I, Paul, wanted to come. But Satan stopped us.

19. നമ്മുടെ കര്ത്താവായ യേശുവിന്റെ മുമ്പാകെ അവന്റെ പ്രത്യക്ഷതയില് ഞങ്ങളുടെ ആശയോ സന്തോഷമോ പ്രശംസാകിരീടമോ ആര് ആകുന്നു? നിങ്ങളും അല്ലയോ?

19. What is our hope? What is our joy? When our Lord Jesus returns, what is the crown we will delight in? Isn't it you?

20. ഞങ്ങളുടെ മഹത്വവും സന്തോഷവും നിങ്ങള് തന്നേ.

20. Yes, you are our glory and our joy.