1. സംഭവിച്ചതൊക്കെയും അറിഞ്ഞപ്പോള് മൊര്ദ്ദെഖായി വസ്ത്രം കീറി രട്ടുടുത്തു വെണ്ണീര് വാരി ഇട്ടുംകൊണ്ടു പട്ടണത്തിന്റെ നടുവില് ചെന്നു കൈപ്പോടെ അത്യുച്ചത്തില് നിലവിളിച്ചു.
മത്തായി 11:21

1. When Mordecai learned all that was happening, he tore his garments, put on sackcloth and ashes, and walked through the city crying out loudly and bitterly,

2. അവന് രാജാവിന്റെ പടിവാതിലോളവും വന്നുഎന്നാല് രട്ടുടുത്തുംകൊണ്ടു ആര്ക്കും രാജാവിന്റെ പടിവാതിലിന്നകത്തു കടന്നുകൂടായിരുന്നു.

2. till he came before the royal gate, which no one clothed in sackcloth might enter.

3. രാജാവിന്റെ കല്പനയും തീര്പ്പും ചെന്ന ഔരോ സംസ്ഥാനത്തും യെഹൂദന്മാരുടെ ഇടയില് മഹാദുഃഖവും ഉപവാസവും കരച്ചലും വിലാപവും ഉണ്ടായി; പലരും രട്ടുടുത്തു വെണീറ്റില് കിടന്നു.

3. (Likewise in each of the provinces, wherever the king's legal enactment reached, the Jews went into deep mourning, with fasting, weeping, and lament; they all slept on sackcloth and ashes.)

4. എസ്തേരിന്റെ ബാല്യക്കാരത്തികളും ഷണ്ഡന്മാരും വന്നു അതു രാജ്ഞിയെ അറിയിച്ചപ്പോള് അവള് അത്യന്തം വ്യസനിച്ചു മൊര്ദ്ദെഖായിയുടെ രട്ടു നീക്കി അവനെ ഉടുപ്പിക്കേണ്ടതിന്നു അവന്നു വസ്ത്രം കൊടുത്തയച്ചു; എന്നാല് അവന് വാങ്ങിയില്ല.

4. Queen Esther's maids and eunuchs came and told her. Overwhelmed with anguish, she sent garments for Mordecai to put on, so that he might take off his sackcloth; but he refused.

5. അപ്പോള് എസ്ഥേര് തന്റെ ശുശ്രൂഷെക്കു രാജാവു ആക്കിയിരുന്ന ഷണ്ഡന്മാരില് ഒരുത്തനായ ഹഥാക്കിനെ വിളിച്ചു, അതു എന്തെന്നും അതിന്റെ കാരണം എന്തെന്നും അറിയണ്ടേതിന്നു മൊര്ദ്ദെഖായിയുടെ അടുക്കല് പോയിവരുവാന് അവന്നു കല്പന കൊടുത്തു.

5. Esther then summoned Hathach, one of the king's eunuchs whom he had placed at her service, and commanded him to find out what this action of Mordecai meant and the reason for it.

6. അങ്ങനെ ഹഥാക്ക് രാജാവിന്റെ പടിവാതിലിന്നു മുമ്പില് പട്ടണത്തിന്റെ വിശാലസ്ഥലത്തു മൊര്ദ്ദെഖായിയുടെ അടുക്കല് ചെന്നു.

6. So Hathach went out to Mordecai in the public square in front of the royal gate,

7. മൊര്ദ്ദെഖായി തനിക്കു സംഭവിച്ചതൊക്കെയും യെഹൂദന്മാരെ നശിപ്പിക്കത്തക്കവണ്ണം ഹാമാന് രാജഭണ്ഡാരത്തിലേക്കു കൊടുക്കാമെന്നു വാഗ്ദാനം ചെയ്ത ദ്രവ്യസംഖ്യയും അവനോടു അറിയിച്ചു.

7. and Mordecai told him all that had happened, as well as the exact amount of silver Haman had promised to pay to the royal treasury for the slaughter of the Jews.

8. അവരെ നശിപ്പിക്കേണ്ടതിന്നു ശൂശനില് പരസ്യമാക്കിയിരുന്ന തീര്പ്പിന്റെ പകര്പ്പ് അവന് അവന്റെ കയ്യില് കൊടുത്തു ഇതു എസ്ഥേരിനെ കാണിച്ചു വിവരം അറിയിപ്പാനും അവള് രാജസന്നിധിയില് ചെന്നു തന്റെ ജനത്തിന്നു വേണ്ടി അപേക്ഷയും യാചനയും കഴിക്കേണ്ടതിന്നു അവളോടു ആജ്ഞാപിപ്പാനും പറഞ്ഞു.

8. He also gave him a copy of the written decree for their destruction which had been promulgated in Susa, to show and explain to Esther. He was to instruct her to go to the king; she was to plead and intercede with him in behalf of her people. (B:8) 'Remember the days of your lowly estate,' Mordecai had him say, 'when you were brought up in my charge; for Haman, who is second to the king, has asked for our death. (B:9) Invoke the Lord and speak to the king for us: save us from death.'

9. അങ്ങനെ ഹഥാക്ക് ചെന്നു മൊര്ദ്ദെഖായിയുടെ വാക്കു എസ്ഥേരിനെ അറിയിച്ചു.

9. Hathach returned to Esther and told her what Mordecai had said.

10. എസ്ഥേര് മൊര്ദ്ദെഖായിയോടു ചെന്നു പറവാന് ഹഥാക്കിന്നു കല്പന കൊടുത്തതു എന്തെന്നാല്

10. Then Esther replied to Hathach and gave him this message for Mordecai:

11. യാതൊരു പുരുഷനോ സ്ത്രീയോ വിളിക്കപ്പെടാതെ രാജാവിന്റെ അടുക്കല് അകത്തെ പ്രാകാരത്തില് ചെന്നുവെങ്കില് ജീവനോടിരിക്കത്തക്കവണ്ണം രാജാവു പൊന് ചെങ്കോല് ആയാളുടെ നേരെ നീട്ടാഞ്ഞാല് ആയാളെ കൊല്ലേണമെന്നു ഒരു നിയമം ഉള്ളപ്രകാരം രാജാവിന്റെ സകലഭൃത്യന്മാരും രാജാവിന്റെ സംസ്ഥാനങ്ങളിലെ ജനവും അറിയുന്നു; എന്നാല് എന്നെ ഈ മുപ്പതു ദിവസത്തിന്നകത്തു രാജാവിന്റെ അടുക്കല് ചെല്ലുവാന് വിളിച്ചിട്ടില്ല.

11. 'All the servants of the king and the people of his provinces know that any man or woman who goes to the king in the inner court without being summoned, suffers the automatic penalty of death, unless the king extends to him the golden scepter, thus sparing his life. Now as for me, I have not been summoned to the king for thirty days.'

12. അവര് എസ്ഥേരിന്റെ വാക്കു മൊര്ദ്ദെഖായിയോടു അറിയിച്ചു.

12. When Esther's words were reported to Mordecai,

13. മൊര്ദ്ദെഖായി എസ്ഥേരിനോടു മറുപടി പറവാന് കല്പിച്ചതുനീ രാജധാനിയില് ഇരിക്കയാല് എല്ലായെഹൂദന്മാരിലുംവെച്ചു രക്ഷപ്പെട്ടുകൊള്ളാമെന്നു നീ വിചാരിക്കേണ്ടാ.

13. he had this reply brought to her: 'Do not imagine that because you are in the king's palace, you alone of all the Jews will escape.

14. നീ ഈ സമയത്തു മിണ്ടാതിരുന്നാല് യെഹൂദന്മാര്ക്കും മറ്റൊരു സ്ഥലത്തുനിന്നു ഉദ്ധാരണവും രക്ഷയും ഉണ്ടാകും; എന്നാല് നീയും നിന്റെ പിതൃഭവനവും നശിച്ചുപോകും; ഇങ്ങനെയുള്ളോരു കാലത്തിന്നായിട്ടല്ലയോ നീ രാജസ്ഥാനത്തു വന്നിരിക്കുന്നതു? ആര്ക്കും അറിയാം?

14. Even if you now remain silent, relief and deliverance will come to the Jews from another source; but you and your father's house will perish. Who knows but that it was for a time like this that you obtained the royal dignity?'

15. അതിന്നു എസ്ഥേര് മൊര്ദ്ദെഖായിയോടു മറുപടി പറവാന് കല്പിച്ചതു.

15. Esther sent back to Mordecai the response:

16. നീ ചെന്നു ശൂശനില് ഉള്ള എല്ലായെഹൂദന്മാരെയും ഒന്നിച്ചുകൂട്ടിനിങ്ങള് മൂന്നു ദിവസം രാവും പകലും തിന്നുകയോ കുടിക്കയോ ചെയ്യാതെ എനിക്കു വേണ്ടി ഉപവസിപ്പിന് ; ഞാനും എന്റെ ബാല്യക്കാരത്തികളും അങ്ങനെ തന്നേ ഉപവസിക്കും; പിന്നെ ഞാന് നിയമപ്രകാരമല്ലെങ്കിലും രാജാവിന്റെ അടുക്കല് ചെല്ലും; ഞാന് നശിക്കുന്നു എങ്കില് നശിക്കട്ടെ.

16. 'Go and assemble all the Jews who are in Susa; fast on my behalf, all of you, not eating or drinking, night or day, for three days. I and my maids will also fast in the same way. Thus prepared, I will go to the king, contrary to the law. If I perish, I perish!' Mordecai went away and did exactly as Esther had commanded. (C:1) Recalling all that the Lord had done, he prayed to him (C:2) and said: 'O Lord God, almighty King, all things are in your power, and there is no one to oppose you in your will to save Israel. (C:3) You made heaven and earth and every wonderful thing under the heavens. (C:4) You are Lord of all, and there is no one who can resist you, Lord. (C:5) You know all things. You know, O Lord, that it was not out of insolence or pride or desire for fame that I acted thus in not bowing down to the proud Haman. (C:6) Gladly would I have kissed the soles of his feet for the salvation of Israel. (C:7) But I acted as I did so as not to place the honor of man above that of God. I will not bow down to anyone but you, my Lord. It is not out of pride that I am acting thus. (C:8) And now, Lord God, King, God of Abraham, spare your people, for our enemies plan our ruin and are bent upon destroying the inheritance that was yours from the beginning. (C:9) Do not spurn your portion, which you redeemed for yourself out of Egypt. (C:10) Hear my prayer; have pity on your inheritance and turn our sorrow into joy: thus we shall live to sing praise to your name, O Lord. Do not silence those who praise you.' (C:11) All Israel, too, cried out with all their strength, for death was staring them in the face. (C:12) Queen Esther, seized with mortal anguish, likewise had recourse to the Lord. (C:13) Taking off her splendid garments, she put on garments of distress and mourning. In place of her precious ointments she covered her head with dirt and ashes. She afflicted her body severely; all her festive adornments were put aside, and her hair was wholly disheveled. (C:14) Then she prayed to the Lord, the God of Israel, saying: 'My Lord, our King, you alone are God. Help me, who am alone and have no help but you, (C:15) for I am taking my life in my hand. (C:16) As a child I was wont to hear from the people of the land of my forefathers that you, O Lord, chose Israel from among all peoples, and our fathers from among all their ancestors, as a lasting heritage, and that you fulfilled all your promises to them. (C:17) But now we have sinned in your sight, and you have delivered us into the hands of our enemies, (C:18) because we worshiped their gods. You are just, O Lord. (C:19) But now they are not satisfied with our bitter servitude, but have undertaken (C:20) to do away with the decree you have pronounced, and to destroy your heritage; to close the mouths of those who praise you, and to extinguish the glory of your temple and your altar; (C:21) to open the mouths of the heathen to acclaim their false gods, and to extol an earthly king forever. (C:22) 'O Lord, do not relinquish your scepter to those that are nought. Let them not gloat over our ruin, but turn their own counsel against them and make an example of our chief enemy. (C:23) Be mindful of us, O Lord. Manifest yourself in the time of our distress and give me courage, King of gods and Ruler of every power. (C:24) Put in my mouth persuasive words in the presence of the lion, and turn his heart to hatred for our enemy, so that he and those who are in league with him may perish. (C:25) Save us by your power, and help me, who am alone and have no one but you, O Lord. 'You know all things. (C:26) You know that I hate the glory of the pagans, and abhor the bed of the uncircumcised or of any foreigner. (C:27) You know that I am under constraint, that I abhor the sign of grandeur which rests on my head when I appear in public; abhor it like a polluted rag, and do not wear it in private. (C:28) I, your handmaid, have never eaten at the table of Haman, nor have I graced the banquet of the king or drunk the wine of libations. (C:29) From the day I was brought here till now, your handmaid has had no joy except in you, O Lord, God of Abraham. (C:30) O God, more powerful than all, hear the voice of those in despair. Save us from the power of the wicked, and deliver me from my fear.'