1. ജ്ഞാനമായവള് തനിക്കു ഒരു വീടുപണിതു; അതിന്നു ഏഴു തൂണ് തീര്ത്തു.

1. প্রজ্ঞা আপন গৃহ নির্ম্মাণ করিয়াছে, সে তাহার সপ্ত স্তম্ভ খুদিয়াছে;

2. അവള് മൃഗങ്ങളെ അറുത്തു, വീഞ്ഞു കലക്കി, തന്റെ മേശ ചമയിച്ചുമിരിക്കുന്നു.

2. সে আপন পশুদিগকে মারিয়াছে; দ্রাক্ষারস মিশ্রিত করিয়াছে, সে আপন মেজও সাজাইয়াছে।

3. അവള് തന്റെ ദാസികളെ അയച്ചു പട്ടണത്തിലെ മേടകളില്നിന്നു വിളിച്ചു പറയിക്കുന്നതു

3. সে আপন দাসীদিগকে পাঠাইয়াছে, সে নগরের উচ্চতম স্থান হইতে ডাকিয়া বলে,

4. അല്പബുദ്ധിയായവന് ഇങ്ങോട്ടു വരട്ടെ; ബുദ്ധിഹീനനോടോ അവള് പറയിക്കുന്നതു;

4. ‘যে অবোধ, সে এই স্থানে আইসুক’; যে বুদ্ধিবিহীন, সে তাহাকে বলে,

5. വരുവിന് , എന്റെ അപ്പം തിന്നുകയും ഞാന് കലക്കിയ വീഞ്ഞു കുടിക്കയും ചെയ്വിന് !

5. ‘আইস, আমার ভক্ষ্য দ্রব্য ভোজন কর, আমার মিশ্রিত দ্রাক্ষারস পান কর।’

6. ബുദ്ധിഹീനരേ, ബുദ്ധിഹീനത വിട്ടു ജീവിപ്പിന് ! വിവേകത്തിന്റെ മാര്ഗ്ഗത്തില് നടന്നുകൊള്വിന് .

6. অবোধদের সঙ্গ ছাড়িয়া জীবন ধারণ কর, সুবিবেচনার পথে চরণ চালাও।

7. പരിഹാസിയെ ശാസിക്കുന്നവന് ലജ്ജ സമ്പാദിക്കുന്നു; ദുഷ്ടനെ ഭര്ത്സിക്കുന്നവന്നു കറ പറ്റുന്നു.

7. যে নিন্দককে শিক্ষা দেয়, সে লজ্জা পায়, যে দুষ্টকে অনুযোগ করে, সে কলঙ্ক পায়।

8. പരിഹാസി നിന്നെ പകെക്കാതിരിക്കേണ്ടതിന്നു അവനെ ശാസിക്കരുതു; ജ്ഞാനിയെ ശാസിക്ക; അവന് നിന്നെ സ്നേഹിക്കും.

8. নিন্দককে অনুযোগ করিও না, পাছে সে তোমাকে দ্বেষ করে; জ্ঞানবানকেই অনুযোগ কর, সে তোমাকে প্রেম করিবে।

9. ജ്ഞാനിയെ പ്രബോധിപ്പിക്ക, അവന്റെ ജ്ഞാനം വര്ദ്ധിക്കും; നീതിമാനെ ഉപദേശിക്ക അവന് വിദ്യാഭിവൃദ്ധി പ്രാപിക്കും.

9. জ্ঞানবানকে [শিক্ষা] দেও, সে আরও জ্ঞানবান হইবে; ধার্ম্মিককে জ্ঞান দেও, তাহার পাণ্ডিত্য বৃদ্ধি পাইবে।

10. യഹോവാഭക്തി ജ്ഞാനത്തിന്റെ ആരംഭവും പരിശുദ്ധനെക്കുറിച്ചുള്ള പരിജ്ഞാനം വിവേകവും ആകുന്നു.

10. সদাপ্রভুকে ভয় করাই প্রজ্ঞার আরম্ভ, পবিত্রতম বিষয়ক জ্ঞানই সুবিবেচনা।

11. ഞാന് മുഖാന്തരം നിന്റെ നാളുകള് പെരുകും; നിനക്കു ദീര്ഘായുസ്സു ഉണ്ടാകും.

11. কেননা আমা দ্বারা তোমার আয়ু বাড়িবে, তোমার জীবনের বৎসর-সংখ্যা বৃদ্ধি পাইবে।

12. നീ ജ്ഞാനിയാകുന്നുവെങ്കില് നിനക്കുവേണ്ടി തന്നേ ജ്ഞാനിയായിരിക്കും; പരിഹസിക്കുന്നു എങ്കിലോ, നീ തന്നേ സഹിക്കേണ്ടിവരും.

12. তুমি যদি জ্ঞানবান হও, নিজেরই মঙ্গলার্থে জ্ঞানবান হইবে, যদি নিন্দা কর, একাই তাহা বহন করিবে।

13. ഭോഷത്വമായവള് മോഹപരവശയായിരിക്കുന്നു; അവള് ബുദ്ധിഹീന തന്നേ, ഒന്നും അറിയുന്നതുമില്ല.

13. হীনবুদ্ধি স্ত্রীলোক কলহকারিণী, সে অবোধ, কিছুই জানে না।

14. തങ്ങളുടെ പാതയില് നേരെ നടക്കുന്നവരായി കടന്നുപോകുന്നവരെ വിളിക്കേണ്ടതിന്നു

14. সে আপনার গৃহ-দ্বারে বসে, নগরের উচ্চস্থানে আসন পাতিয়া বসে;

15. അവള് പട്ടണത്തിലെ മേടകളില് തന്റെ വീട്ടുവാതില്ക്കല് ഒരു പീഠത്തിന്മേല് ഇരിക്കുന്നു.

15. সে পথিকদিগকে ডাকে, সরলপথ-গামীদিগকে ডাকে,

16. അല്പബുദ്ധിയായവന് ഇങ്ങോട്ടു വരട്ടെ; ബുദ്ധിഹീനനോടോ അവള് പറയുന്നതു;

16. ‘যে অবোধ, সে এই স্থানে আইসুক’; যে বুদ্ধিবিহীন, সে তাহাকে বলে,

17. മോഷ്ടിച്ച വെള്ളം മധുരവും ഒളിച്ചുതിന്നുന്ന അപ്പം രുചികരവും ആകുന്നു.

17. ‘অপহৃত-জল মিষ্ট, নিরালার অন্ন সুস্বাদু।’

18. എങ്കിലും മൃതന്മാര് അവിടെ ഉണ്ടെന്നും അവളുടെ വിരുന്നുകാര് പാതാളത്തിന്റെ ആഴത്തില് ഇരിക്കുന്നു എന്നും അവന് അറിയുന്നില്ല.

18. কিন্তু সে জানে না যে, প্রেতগণই তথায় থাকে, উহার নিমন্ত্রিত লোকেরা গভীর পাতালে থাকে।