1. അതുകൊണ്ടു ഇപ്പോള് ക്രിസ്തുയേശുവിലുള്ളവര്ക്കും ഒരു ശിക്ഷാവിധിയും ഇല്ല.

1. THEREFORE, [there is] now no condemnation (no adjudging guilty of wrong) for those who are in Christ Jesus, who live [and] walk not after the dictates of the flesh, but after the dictates of the Spirit. [John 3:18.]

2. ജീവന്റെ ആത്മാവിന്റെ പ്രമാണം എനിക്കു പാപത്തിന്റെയും മരണത്തിന്റെയും പ്രമാണത്തില്നിന്നു ക്രിസ്തുയേശുവില് സ്വാതന്ത്ര്യം വരുത്തിയിരിക്കുന്നു.

2. For the law of the Spirit of life [which is] in Christ Jesus [the law of our new being] has freed me from the law of sin and of death.

3. ജഡത്താലുള്ള ബലഹീനതനിമിത്തം ന്യായപ്രമാണത്തിന്നു കഴിയാഞ്ഞതിനെ (സാധിപ്പാന് ) ദൈവം തന്റെ പുത്രനെ പാപജഡത്തിന്റെ സാദൃശ്യത്തിലും പാപം നിമിത്തവും അയച്ചു, പാപത്തിന്നു ജഡത്തില് ശിക്ഷ വിധിച്ചു.

3. For God has done what the Law could not do, [its power] being weakened by the flesh [the entire nature of man without the Holy Spirit]. Sending His own Son in the guise of sinful flesh and as an offering for sin, [God] condemned sin in the flesh [subdued, overcame, deprived it of its power over all who accept that sacrifice], [Lev. 7:37.]

4. ജഡത്തെയല്ല ആത്മാവിനെ അത്രേ അനുസരിച്ചു നടക്കുന്ന നമ്മില് ന്യായ പ്രമാണത്തിന്റെ നീതി നിവൃത്തിയാകേണ്ടതിന്നു തന്നേ.

4. So that the righteous and just requirement of the Law might be fully met in us who live and move not in the ways of the flesh but in the ways of the Spirit [our lives governed not by the standards and according to the dictates of the flesh, but controlled by the Holy Spirit].

5. ജഡസ്വഭാവമുള്ളവര് ജഡത്തിന്നുള്ളതും ആത്മസ്വഭാവമുള്ളവര് ആത്മാവിന്നുള്ളതും ചിന്തിക്കുന്നു.

5. For those who are according to the flesh and are controlled by its unholy desires set their minds on and pursue those things which gratify the flesh, but those who are according to the Spirit and are controlled by the desires of the Spirit set their minds on and seek those things which gratify the [Holy] Spirit.

6. ജഡത്തിന്റെ ചിന്ത മരണം; ആത്മാവിന്റെ ചിന്തയോ ജീവനും സമാധാനവും തന്നേ.

6. Now the mind of the flesh [which is sense and reason without the Holy Spirit] is death [death that comprises all the miseries arising from sin, both here and hereafter]. But the mind of the [Holy] Spirit is life and [soul] peace [both now and forever].

7. ജഡത്തിന്റെ ചിന്ത ദൈവത്തോടു ശത്രുത്വം ആകുന്നു; അതു ദൈവത്തിന്റെ ന്യായപ്രമാണത്തിന്നു കീഴ്പെടുന്നില്ല, കീഴ്പെടുവാന് കഴിയുന്നതുമില്ല.

7. [That is] because the mind of the flesh [with its carnal thoughts and purposes] is hostile to God, for it does not submit itself to God's Law; indeed it cannot.

8. ജഡസ്വഭാവമുള്ളവര്ക്കും ദൈവത്തെ പ്രസാദിപ്പിപ്പാന് കഴിവില്ല.

8. So then those who are living the life of the flesh [catering to the appetites and impulses of their carnal nature] cannot please or satisfy God, or be acceptable to Him.

9. നിങ്ങളോ, ദൈവത്തിന്റെ ആത്മാവു നിങ്ങളില് വസിക്കുന്നു എന്നു വരികില് ജഡസ്വഭാവമുള്ളവരല്ല ആത്മസ്വഭാവമുള്ളവരത്രേ, ക്രിസ്തുവിന്റെ ആത്മാവില്ലാത്തവന് അവന്നുള്ളവനല്ല.

9. But you are not living the life of the flesh, you are living the life of the Spirit, if the [Holy] Spirit of God [really] dwells within you [directs and controls you]. But if anyone does not possess the [Holy] Spirit of Christ, he is none of His [he does not belong to Christ, is not truly a child of God]. [Rom. 8:14.]

10. ക്രിസ്തു നിങ്ങളില് ഉണ്ടെങ്കിലോ ശരീരം പാപംനിമിത്തം മരിക്കേണ്ടതെങ്കിലും ആത്മാവു നീതിനിമിത്തം ജീവനാകുന്നു .

10. But if Christ lives in you, [then although] your [natural] body is dead by reason of sin and guilt, the spirit is alive because of [the] righteousness [that He imputes to you].

11. യേശുവിനെ മരിച്ചവരില്നിന്നു ഉയിര്പ്പിച്ചവന്റെ ആത്മാവു നിങ്ങളില് വസിക്കുന്നു എങ്കില് ക്രിസ്തുയേശുവിനെ മരണത്തില്നിന്നു ഉയിര്പ്പിച്ചവന് നിങ്ങളില് വസിക്കുന്ന തന്റെ ആത്മാവിനെക്കൊണ്ടു നിങ്ങളുടെ മര്ത്യശരീരങ്ങളെയും ജീവിപ്പിക്കും.

11. And if the Spirit of Him Who raised up Jesus from the dead dwells in you, [then] He Who raised up Christ Jesus from the dead will also restore to life your mortal (short-lived, perishable) bodies through His Spirit Who dwells in you.

12. ആകയാല് സഹോദരന്മാരേ, നാം ജഡത്തെ അനുസരിച്ചു ജീവിക്കേണ്ടതിന്നു ജഡത്തിന്നല്ല കടക്കാരാകുന്നതു.

12. So then, brethren, we are debtors, but not to the flesh [we are not obligated to our carnal nature], to live [a life ruled by the standards set up by the dictates] of the flesh.

13. നിങ്ങള് ജഡത്തെ അനുസരിച്ചു ജീവിക്കുന്നു എങ്കില് മരിക്കും നിശ്ചയം; ആത്മാവിനാല് ശരീരത്തിന്റെ പ്രവൃത്തികളെ മരിപ്പിക്കുന്നു എങ്കിലോ നിങ്ങള് ജീവിക്കും.

13. For if you live according to [the dictates of] the flesh, you will surely die. But if through the power of the [Holy] Spirit you are [habitually] putting to death (making extinct, deadening) the [evil] deeds prompted by the body, you shall [really and genuinely] live forever.

14. ദൈവാത്മാവു നടത്തുന്നവര് ഏവരും ദൈവത്തിന്റെ മക്കള് ആകുന്നു.

14. For all who are led by the Spirit of God are sons of God.

15. നിങ്ങള് പിന്നെയും ഭയപ്പെടേണ്ടതിന്നു ദാസ്യത്തിന്റെ ആത്മാവിനെ അല്ല; നാം അബ്ബാ പിതാവേ, എന്നു വിളിക്കുന്ന പുത്രത്വത്തിന് ആത്മാവിനെ അത്രേ പ്രാപിച്ചതു.

15. For [the Spirit which] you have now received [is] not a spirit of slavery to put you once more in bondage to fear, but you have received the Spirit of adoption [the Spirit producing sonship] in [the bliss of] which we cry, Abba (Father)! Father!

16. നാം ദൈവത്തിന്റെ മക്കള് എന്നു ആത്മാവുതാനും നമ്മുടെ ആത്മാവോടുകൂടെ സാക്ഷ്യം പറയുന്നു.

16. The Spirit Himself [thus] testifies together with our own spirit, [assuring us] that we are children of God.

17. നാം മക്കള് എങ്കിലോ അവകാശികളും ആകുന്നു; ദൈവത്തിന്റെ അവകാശികളും ക്രിസ്തുവിന്നു കൂട്ടവകാശികളും തന്നേ; നാം അവനോടുകൂടെ തേജസ്കരിക്കപ്പെടേണ്ടതിന്നു അവനോടുകൂടെ കഷ്ടമനുഭവിച്ചാലത്രേ.

17. And if we are [His] children, then we are [His] heirs also: heirs of God and fellow heirs with Christ [sharing His inheritance with Him]; only we must share His suffering if we are to share His glory.

18. നമ്മില് വെളിപ്പെടുവാനുള്ള തേജസ്സു വിചാരിച്ചാല് ഈ കാലത്തിലെ കഷ്ടങ്ങള് സാരമില്ല എന്നു ഞാന് എണ്ണുന്നു.

18. [But what of that?] For I consider that the sufferings of this present time (this present life) are not worth being compared with the glory that is about to be revealed to us and in us and for us and conferred on us!

19. സൃഷ്ടി ദൈവപുത്രന്മാരുടെ വെളിപ്പാടിനെ ആകാംക്ഷയോടെ കാത്തിരിക്കുന്നു.

19. For [even the whole] creation (all nature) waits expectantly and longs earnestly for God's sons to be made known [waits for the revealing, the disclosing of their sonship].

20. സൃഷ്ടി ദ്രവത്വത്തിന്റെ ദാസ്യത്തില്നിന്നു വിടുതലും ദൈവമക്കളുടെ തേജസ്സാകുന്ന സ്വാതന്ത്ര്യവും പ്രാപിക്കും എന്നുള്ള ആശയോടെ മായെക്കു കീഴ്പെട്ടിരിക്കുന്നു;
ഉല്പത്തി 3:17-19, ഉല്പത്തി 5:29, സഭാപ്രസംഗി 1:2

20. For the creation (nature) was subjected to frailty (to futility, condemned to frustration), not because of some intentional fault on its part, but by the will of Him Who so subjected it--[yet] with the hope [Eccl. 1:2.]

21. മന:പൂര്വ്വമായിട്ടല്ല, അതിനെ കീഴ്പെടുത്തിയവന്റെ കല്പനനിമിത്തമത്രേ.

21. That nature (creation) itself will be set free from its bondage to decay and corruption [and gain an entrance] into the glorious freedom of God's children.

22. സര്വ്വസൃഷ്ടിയും ഇന്നുവരെ ഒരുപോലെ ഞരങ്ങി ഈറ്റുനോവോടിരിക്കുന്നു എന്നു നാം അറിയുന്നുവല്ലോ.

22. We know that the whole creation [of irrational creatures] has been moaning together in the pains of labor until now. [Jer. 12:4, 11.]

23. ആത്മാവെന്ന ആദ്യ ദാനം ലഭിച്ചിരിക്കുന്ന നാമും നമ്മുടെ ശരീരത്തിന്റെ വീണ്ടെടുപ്പായ പുത്രത്വത്തിന്നു കാത്തുകൊണ്ടു ഉള്ളില് ഞരങ്ങുന്നു.

23. And not only the creation, but we ourselves too, who have and enjoy the firstfruits of the [Holy] Spirit [a foretaste of the blissful things to come] groan inwardly as we wait for the redemption of our bodies [from sensuality and the grave, which will reveal] our adoption (our manifestation as God's sons).

24. പ്രത്യാശയാലല്ലാ നാം രക്ഷിക്കപ്പെടിരിക്കുന്നതു. കാണുന്ന പ്രത്യാശയോ പ്രത്യാശയല്ല; ഒരുത്തന് കാണുന്നതിന്നായി ഇനി പ്രത്യാശിക്കുന്നതു എന്തിന്നു?

24. For in [this] hope we were saved. But hope [the object of] which is seen is not hope. For how can one hope for what he already sees?

25. നാം കാണാത്തതിന്നായി പ്രത്യാശിക്കുന്നു എങ്കിലോ അതിന്നായി ക്ഷമയോടെ കാത്തിരിക്കുന്നു.

25. But if we hope for what is still unseen by us, we wait for it with patience and composure.

26. അവ്വണ്ണം തന്നേ ആത്മാവു നമ്മുടെ ബലഹീനതെക്കു തുണനിലക്കുന്നു. വേണ്ടുംപോലെ പ്രാര്ത്ഥിക്കേണ്ടതു എന്തെന്നു നാം അറിയുന്നില്ലല്ലോ. ആത്മാവു തന്നേ ഉച്ചരിച്ചു കൂടാത്ത ഞരക്കങ്ങളാല് നമുക്കു വേണ്ടി പക്ഷവാദം ചെയ്യുന്നു.

26. So too the [Holy] Spirit comes to our aid and bears us up in our weakness; for we do not know what prayer to offer nor how to offer it worthily as we ought, but the Spirit Himself goes to meet our supplication and pleads in our behalf with unspeakable yearnings and groanings too deep for utterance.

27. എന്നാല് ആത്മാവു വിശുദ്ധര്ക്കും വേണ്ടി ദൈവഹിതപ്രകാരം പക്ഷവാദം ചെയ്യുന്നതുകൊണ്ടു ആത്മാവിന്റെ ചിന്ത ഇന്നതെന്നു ഹൃദയങ്ങളെ പരിശോധിക്കുന്നവന് അറിയുന്നു.
സങ്കീർത്തനങ്ങൾ 139:1

27. And He Who searches the hearts of men knows what is in the mind of the [Holy] Spirit [what His intent is], because the Spirit intercedes and pleads [before God] in behalf of the saints according to and in harmony with God's will. [Ps. 139:1, 2.]

28. എന്നാല് ദൈവത്തെ സ്നേഹിക്കുന്നവര്ക്കും, നിര്ണ്ണയപ്രകാരം വിളിക്കപ്പെട്ടവര്ക്കും തന്നേ, സകലവും നന്മെക്കായി കൂടി വ്യാപരിക്കുന്നു എന്നു നാം അറിയുന്നു.

28. We are assured and know that [God being a partner in their labor] all things work together and are [fitting into a plan] for good to and for those who love God and are called according to [His] design and purpose.

29. അവന് മുന്നറിഞ്ഞവരെ തന്റെ പുത്രന് അനേകം സഹോദരന്മാരില് ആദ്യജാതന് ആകേണ്ടതിന്നു അവന്റെ സ്വരൂപത്തോടു അനുരൂപരാകുവാന് മുന്നിയമിച്ചുമിരിക്കുന്നു.

29. For those whom He foreknew [of whom He was aware and loved beforehand], He also destined from the beginning [foreordaining them] to be molded into the image of His Son [and share inwardly His likeness], that He might become the firstborn among many brethren.

30. മുന്നിയമിച്ചവരെ വിളിച്ചും വിളിച്ചവരെ നീതീകരിച്ചും നീതീകരിച്ചവരെ തേജസ്കരിച്ചുമിരിക്കുന്നു.

30. And those whom He thus foreordained, He also called; and those whom He called, He also justified (acquitted, made righteous, putting them into right standing with Himself). And those whom He justified, He also glorified [raising them to a heavenly dignity and condition or state of being].

31. ഇതു സംബന്ധിച്ചു നാം എന്തു പറയേണ്ടു? ദൈവം നമുക്കു അനുകൂലം എങ്കില് നമുക്കു പ്രതിക്കുലം ആര്?
സങ്കീർത്തനങ്ങൾ 118:6

31. What then shall we say to [all] this? If God is for us, who [can be] against us? [Who can be our foe, if God is on our side?] [Ps. 118:6.]

32. സ്വന്തപുത്രനെ ആദരിക്കാതെ നമുക്കു എല്ലാവര്ക്കും വേണ്ടി ഏല്പിച്ചുതന്നവന് അവനോടുകൂടെ സകലവും നമുക്കു നല്കാതിരിക്കുമോ?

32. He who did not withhold or spare [even] His own Son but gave Him up for us all, will He not also with Him freely and graciously give us all [other] things?

33. ദൈവം തിരഞ്ഞെടുത്തവരെ ആര് കുറ്റം ചുമത്തും? നീതീകരിക്കുന്നവന് ദൈവം.
യെശയ്യാ 50:8

33. Who shall bring any charge against God's elect [when it is] God Who justifies [that is, Who puts us in right relation to Himself? Who shall come forward and accuse or impeach those whom God has chosen? Will God, Who acquits us?]

34. ശിക്ഷവിധിക്കുന്നവന് ആര്? ക്രിസ്തുയേശു മരിച്ചവന് ; മരിച്ചിട്ടു ഉയിര്ത്തെഴുന്നേറ്റവന് തന്നേ; അവന് ദൈവത്തിന്റെ വലത്തുഭാഗത്തിരിക്കയും നമുക്കുവേണ്ടി പക്ഷവാദം കഴിക്കയും ചെയ്യുന്നു.
സങ്കീർത്തനങ്ങൾ 110:1, യെശയ്യാ 59:16, യെശയ്യാ 50:8

34. Who is there to condemn [us]? Will Christ Jesus (the Messiah), Who died, or rather Who was raised from the dead, Who is at the right hand of God actually pleading as He intercedes for us?

35. ക്രിസ്തുവിന്റെ സ്നേഹത്തില്നിന്നു നമ്മെ വേര്പിരിക്കുന്നതാര്? കഷ്ടതയോ സങ്കടമോ ഉപദ്രവമോ പട്ടിണിയോ നഗ്നതയോ ആപത്തോ വാളോ?

35. Who shall ever separate us from Christ's love? Shall suffering and affliction and tribulation? Or calamity and distress? Or persecution or hunger or destitution or peril or sword?

36. “നിന്റെ നിമിത്തം ഞങ്ങളെ ഇടവിടാതെ കൊല്ലുന്നു; അറുപ്പാനുള്ള ആടുകളെപ്പൊലെ ഞങ്ങളെ എണ്ണുന്നു” എന്നു എഴുതിയിരിക്കുന്നുവല്ലോ.
സങ്കീർത്തനങ്ങൾ 44:22

36. Even as it is written, For Thy sake we are put to death all the day long; we are regarded and counted as sheep for the slaughter. [Ps. 44:22.]

37. നാമോ നമ്മെ സ്നേഹിച്ചവന് മുഖാന്തരം ഇതില് ഒക്കെയും പൂര്ണ്ണജയം പ്രാപിക്കുന്നു.

37. Yet amid all these things we are more than conquerors and gain a surpassing victory through Him Who loved us.

38. മരണത്തിന്നോ ജീവന്നോ ദൂതന്മാര്ക്കോ വാഴ്ചകള്ക്കോ അധികാരങ്ങള്ക്കോ ഇപ്പോഴുള്ളതിന്നോ വരുവാനുള്ളതിന്നോ ഉയരത്തിന്നോ ആഴത്തിന്നോ മറ്റു യാതൊരു സൃഷ്ടിക്കോ

38. For I am persuaded beyond doubt (am sure) that neither death nor life, nor angels nor principalities, nor things impending and threatening nor things to come, nor powers,

39. നമ്മുടെ കര്ത്താവായ യേശുക്രിസ്തുവിലുള്ള ദൈവസ്നേഹത്തില് നിന്നു നമ്മെ വേറുപിരിപ്പാന് കഴികയില്ല എന്നു ഞാന് ഉറെച്ചിരിക്കുന്നു.

39. Nor height nor depth, nor anything else in all creation will be able to separate us from the love of God which is in Christ Jesus our Lord.