1. സ്ത്രീ പ്രസവിച്ച മനുഷ്യന് അല്പായുസ്സുള്ളവനും കഷ്ടസമ്പൂര്ണ്ണനും ആകുന്നു.

1. Man [that is] born of a woman [is] of few days and full of trouble.

2. അവന് പൂപോലെ വിടര്ന്നു പൊഴിഞ്ഞുപോകുന്നു; നിലനില്ക്കാതെ നിഴല്പോലെ ഔടിപ്പോകുന്നു.

2. He comes forth like an open flower and is cut down; he flees as a shadow and does not remain.

3. അവന്റെ നേരെയോ തൃക്കണ്ണു മിഴിക്കുന്നതു? എന്നെയോ നീ ന്യായവിസ്താരത്തിലേക്കു വരുത്തുന്നതു?

3. And dost thou open thine eyes upon such a one and bring me into judgment with thee?

4. അശുദ്ധനില്നിന്നു ജനിച്ച വിശുദ്ധന് ഉണ്ടോ? ഒരുത്തനുമില്ല.

4. Who can bring a clean [thing] out of an unclean? No one.

5. അവന്റെ ജീവകാലത്തിന്നു അവധി ഉണ്ടല്ലോ; അവന്റെ മാസങ്ങളുടെ എണ്ണം നിന്റെ പക്കല്; അവന്നു ലംഘിച്ചുകൂടാത്ത അതിര് നീ വെച്ചിരിക്കുന്നു.

5. Seeing his days [are] determined, the number of his months [are] with thee, thou hast appointed his bounds that he cannot pass.

6. അവന് ഒരു കൂലിക്കാരനെപ്പോലെ വിശ്രമിച്ചു തന്റെ ദിവസത്തില് തൃപ്തിപ്പെടേണ്ടതിന്നു നിന്റെ നോട്ടം അവങ്കല് നിന്നു മാറ്റിക്കൊള്ളേണമേ.

6. If thou should leave him, he will cease [to exist]; until then, he shall desire, as a hireling, his day.

7. ഒരു വൃക്ഷമായിരുന്നാല് പ്രത്യാശയുണ്ടു; അതിനെ വെട്ടിയാല് പിന്നെയും പൊട്ടി കിളുര്ക്കും; അതു ഇളങ്കൊമ്പുകള് വിടാതിരിക്കയില്ല.

7. For there is yet hope for a tree, if it is cut down, that it will sprout again and that its tender branch will not cease.

8. അതിന്റെ വേര് നിലത്തു പഴകിയാലും അതിന്റെ കുറ്റി മണ്ണില് കെട്ടുപോയാലും

8. Though its root waxes old in the earth and its trunk is dead in the ground,

9. വെള്ളത്തിന്റെ ഗന്ധംകൊണ്ടു അതു കിളുര്ക്കും ഒരു തൈപോലെ തളിര് വിടും.

9. at the scent of water it will bud and bring forth boughs like a new plant.

10. പുരുഷനോ മരിച്ചാല് ദ്രവിച്ചുപോകുന്നു; മനുഷ്യന് പ്രാണനെ വിട്ടാല് പിന്നെ അവന് എവിടെ?

10. But [when] man shall die and be cut off, and the man shall perish, where shall he be?

11. സമുദ്രത്തിലെ വെള്ളം പോയ്പോകുമ്പോലെയും ആറു വറ്റി ഉണങ്ങിപ്പോകുമ്പോലെയും

11. The waters from the sea went, and the river ran out, it dried up.

12. മനുഷ്യന് കിടന്നിട്ടു എഴുന്നേലക്കുന്നില്ല; ആകാശം ഇല്ലാതെയാകുംവരെ അവര് ഉണരുന്നില്ല; ഉറക്കത്തില്നിന്നു ജാഗരിക്കുന്നതുമില്ല;

12. So man lies down and does not rise; until there is no heaven, they shall not awake nor be raised out of their sleep.

13. നീ എന്നെ പാതാളത്തില് മറെച്ചുവെക്കയും നിന്റെ കോപം കഴിയുവോളം എന്നെ ഒളിപ്പിക്കയും എനിക്കു ഒരവധി നിശ്ചയിച്ചു എന്നെ ഔര്ക്കുംകയും ചെയ്തുവെങ്കില് കൊള്ളായിരുന്നു.

13. O that thou would hide me in Sheol, that thou would keep me covered until thy wrath is past, that thou would appoint me a set time and remember me!

14. മനുഷ്യന് മരിച്ചാല് വീണ്ടും ജീവിക്കുമോ? എന്നാല് എനിക്കു മാറ്റം വരുവോളം എന്റെ യുദ്ധകാലമൊക്കെയും കാത്തിരിക്കാമായിരുന്നു.

14. If a man dies, shall he live [again]? All the days of my appointed time I will wait until my transformation comes.

15. നീ വിളിക്കും; ഞാന് നിന്നോടു ഉത്തരം പറയും; നിന്റെ കൈവേലയോടു നിനക്കു താല്പര്യമുണ്ടാകും.

15. [Then] thou shalt call, and I will answer thee; thou wilt have a desire towards the work of thine hands.

16. ഇപ്പോഴോ നീ എന്റെ കാലടികളെ എണ്ണുന്നു; എന്റെ പാപത്തിന്മേല് നീ ദൃഷ്ടിവെക്കുന്നില്ലയോ?

16. For now thou dost number my steps; thou dost not open up my sin.

17. എന്റെ അതിക്രമം ഒരു സഞ്ചിയിലാക്കി മുദ്രയിട്ടിരിക്കുന്നു; എന്റെ അകൃത്യം നീ കെട്ടി പറ്റിച്ചിരിക്കുന്നു.

17. My transgression [is] sealed up in a bag, and thou dost sew up my iniquity.

18. മലപോലും വീണു പൊടിയുന്നു; പാറയും സ്ഥലം വിട്ടു മാറിപ്പോകുന്നു.

18. And certainly the mountain that falls is undone, and the rocks are removed out of their place.

19. വെള്ളം കല്ലുകളെ തേയുമാറാക്കുന്നതും അതിന്റെ പ്രവാഹം നിലത്തെ പൊടിയെ ഒഴുക്കിക്കളയുന്നതുംപോലെ നീ മനുഷ്യന്റെ പ്രത്യാശയെ നശിപ്പിക്കുന്നു

19. The impetuous waters break the stones and wash away the dust of the earth; in like manner thou dost cause man to lose hope.

20. നീ എപ്പോഴും അവനെ ആക്രമിച്ചിട്ടു അവന് കടന്നുപോകുന്നു; നീ അവന്റെ മുഖം വിരൂപമാക്കി അവനെ അയച്ചുകളയുന്നു.

20. Thou shalt be stronger than him for ever, and he passes; thou dost change his countenance and send him away.

21. അവന്റെ പുത്രന്മാര്ക്കും ബഹുമാനം ലഭിക്കുന്നതു അവന് അറിയുന്നില്ല; അവര്ക്കും താഴ്ച ഭവിക്കുന്നതു അവന് ഗ്രഹിക്കുന്നതുമില്ല.

21. His sons shall be honoured and he shall not know [of it]; or they shall be afflicted, but he shall not perceive of them.

22. തന്നെപ്പറ്റി മാത്രം അവന്റെ ദേഹം വേദനപ്പെടുന്നു; തന്നെക്കുറിച്ചത്രേ അവന്റെ ഉള്ളം ദുഃഖിക്കുന്നു.

22. But [while] his flesh [is] upon him, he shall have pain, and his soul within him shall mourn.: