1. എന്റെ ശ്വാസം ക്ഷയിച്ചു, എന്റെ ആയുസ്സു കെട്ടുപോകുന്നു; ശ്മശാനം എനിക്കായി ഒരുങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

1. मेरा प्राण नाश हुआ चाहता है, मेरे दिन पूरे हो चुके हैं; मेरे लिये कब्र तैयार है।

2. എന്റെ അടുക്കെ പരിഹാസമേയുള്ളു; എന്റെ കണ്ണു അവരുടെ വക്കാണം കണ്ടു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

2. निश्चय जो मेरे संग हैं वह ठट्ठा करनेवाले हैं, और उनका झगड़ा रगड़ा मुझे लगातार दिखाई देता है।

3. നീ പണയംകൊടുത്തു എനിക്കു ജാമ്യമാകേണമേ; എന്നോടു കയ്യടിപ്പാന് മറ്റാരുള്ളു?

3. जमानत दे अपने और मेरे बीच में तू ही जामिन हो; कौन है जो मेरे हाथ पर हाथ मारे?

4. ബുദ്ധി തോന്നാതവണ്ണം നീ അവരുടെ ഹൃദയം അടെച്ചുകളഞ്ഞു; അതുനിമിത്തം നീ അവരെ ഉയര്ത്തുകയില്ല.

4. तू ने इनका मन समझने से रोका है, इस कारण तू इनको प्रबल न करेगा।

5. ഒരുത്തന് സ്നേഹിതന്മാരെ കവര്ച്ചെക്കായി കാണിച്ചുകൊടുത്താല് അവന്റെ മക്കളുടെ കണ്ണു മങ്ങിപ്പോകും.

5. जो अपने मित्रों को चुगली खाकर लूटा देता, उसके लड़कों की आंखें रह जाएंगी।

6. അവന് എന്നെ ജനങ്ങള്ക്കു പഴഞ്ചൊല്ലാക്കിത്തീര്ത്തു; ഞാന് മുഖത്തു തുപ്പേലക്കുന്നവനായിത്തീര്ന്നു.

6. उस ने ऐसा किया कि सब लोग मेरी उपमा देते हैं; और लोग मेरे मुंह पर थूकते हैं।

7. ദുഃഖം ഹേതുവായി എന്റെ കണ്ണു മങ്ങിയിരിക്കുന്നു; എന്റെ അവയവങ്ങള് ഒക്കെയും നിഴല് പോലെ തന്നേ.

7. खेद के मारे मेरी आंखों में घुंघलापन छा गया है, और मेरे सब अंग छाया की नाई हो गए हैं।

8. നേരുള്ളവര് അതു കണ്ടു ഭ്രമിച്ചുപോകും; നിര്ദ്ദോഷി വഷളന്റെ നേരെ ചൊടിക്കും.

8. इसे देखकर सीधे लोग चकित होते हैं, और जो निदष हैं, वह भक्तिहीन के विरूद्ध उभरते हैं।

9. നീതിമാനോ തന്റെ വഴിയെ തുടര്ന്നു നടക്കും; കൈവെടിപ്പുള്ളവന് മേലക്കുമേല് ബലം പ്രാപിക്കും.

9. तौभी धम लोग अपना मार्ग पकड़े रहेंगे, और शुठ्ठ काम करनेवाले सामर्थ्य पर सामर्थ्य पाते जाएंगे।

10. എന്നാല് നിങ്ങള് എല്ലാവരും മടങ്ങിവരുവിന് ; ഞാന് നിങ്ങളില് ഒരു ജ്ഞാനിയെയും കാണുന്നില്ല.

10. तुम सब के सब मेरे पास आओ तो आओ, परन्तु मुझे तुम लोगों में एक भी बुध्दिमान न मिलेगा।

11. എന്റെ നാളുകള് കഴിഞ്ഞുപോയി; എന്റെ ഉദ്ദേശങ്ങള്ക്കു, എന്റെ ഹൃദയത്തിലെ നിരൂപണങ്ങള്ക്കു ഭംഗംവന്നു.

11. मेरे दिन तो बीत चुके, और मेरी मनसाएं मिट गई, और जो मेरे मन में था, वह नाश हुआ है।

12. അവര് രാത്രിയെ പകലാക്കുന്നു; വെളിച്ചം ഇരുട്ടിനെക്കാള് അടുത്തിരിക്കുന്നുപോല്.

12. वे रात को दिन ठहराते; वे कहते हैं, अन्धियारे के निकट उजियाला है।

13. ഞാനോ പാതാളത്തെ എന്റെ വീടായി പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു; ഇരുട്ടില് ഞാന് എന്റെ കിടക്ക വിരിച്ചിരിക്കുന്നു.

13. यदि मेरी आश यह हो कि अधोलोक मेरा धाम होगा, यदि मैं ने अन्धियारे में अपना बिछौना बिछा लिया है,

14. ഞാന് ദ്രവത്വത്തോടുനീ എന്റെ അപ്പന് എന്നും പുഴുവിനോടുനീ എന്റെ അമ്മയും സഹോദരിയും എന്നും പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

14. यदि मैं ने सड़ाहट से कहा कि तू मेरा पिता है, और कीड़े से, कि तू मेरी मां, और मेरी बहिन है,

15. അങ്ങനെയിരിക്കെ എന്റെ പ്രത്യാശ എവിടെ? ആര് എന്റെ പ്രത്യാശയെ കാണും?

15. तो मेरी आशा कहां रही? और मेरी आशा किस के देखने में आएगी?

16. അതു പാതാളത്തിന്റെ ഔടാമ്പലുകളോളം ഇറങ്ങിപ്പോകുന്നു; പൊടിയില് ഒരുപോലെ വിശ്രാമം ഉണ്ടാകും.

16. वह तो अधोलोक में उतर जाएगी, और उस समेत मुझे भी मिट्टी में विश्राम मिलेगा।