1. വരുവിന് , നാം യഹോവേക്കു ഉല്ലസിച്ചു ഘോഷിക്ക; നമ്മുടെ രക്ഷയുടെ പാറെക്കു ആര്പ്പിടുക.

1. Come, let us praise the LORD! Let us sing for joy to God, who protects us!

2. നാം സ്തോത്രത്തോടെ അവന്റെ സന്നിധിയില് ചെല്ലുക; സങ്കീര്ത്തനങ്ങളോടെ അവന്നു ഘോഷിക്ക.

2. Let us come before him with thanksgiving and sing joyful songs of praise.

3. യഹോവ മഹാദൈവമല്ലോ; അവന് സകലദേവന്മാര്ക്കും മീതെ മഹാരാജാവു തന്നേ.

3. For the LORD is a mighty God, a mighty king over all the gods.

4. ഭൂമിയുടെ അധോഭാഗങ്ങള് അവന്റെ കയ്യില് ആകുന്നു; പര്വ്വതങ്ങളുടെ ശിഖരങ്ങളും അവന്നുള്ളവ.

4. He rules over the whole earth, from the deepest caves to the highest hills.

5. സമുദ്രം അവന്നുള്ളതു; അവന് അതിനെ ഉണ്ടാക്കി; കരയെയും അവന്റെ കൈകള് മനെഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

5. He rules over the sea, which he made; the land also, which he himself formed.

6. വരുവിന് , നാം വണങ്ങി നമസ്കരിക്ക; നമ്മെ നിര്മ്മിച്ച യഹോവയുടെ മുമ്പില് മുട്ടുകുത്തുക.

6. Come, let us bow down and worship him; let us kneel before the LORD, our Maker!

7. അവന് നമ്മുടെ ദൈവമാകുന്നു; നാമോ അവന് മേയിക്കുന്ന ജനവും അവന്റെ കൈക്കലെ ആടുകളും തന്നേ.
എബ്രായർ 4:7, എബ്രായർ 3:7-19

7. He is our God; we are the people he cares for, the flock for which he provides. Listen today to what he says:

8. ഇന്നു നിങ്ങള് അവന്റെ ശബ്ദം കേള്ക്കുന്നു എങ്കില്, മെരീബയിലെപ്പോലെയും മരുഭൂമിയില് മസ്സാനാളിനെപ്പോലെയും നിങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തെ കഠിനമാക്കരുതു.
എബ്രായർ 4:7

8. 'Don't be stubborn, as your ancestors were at Meribah, as they were that day in the desert at Massah.

9. അവിടെവെച്ചു നിങ്ങളുടെ പിതാക്കന്മാര് എന്നെ പരീക്ഷിച്ചു; എന്റെ പ്രവൃത്തി അവര് കണ്ടിട്ടും എന്നെ ശോധനചെയ്തു.

9. There they put me to the test and tried me, although they had seen what I did for them.

10. നാല്പതു ആണ്ടു എനിക്കു ആ തലമുറയോടു നീരസം ഉണ്ടായിരുന്നു; അവര് തെറ്റിപ്പോകുന്ന ഹൃദയമുള്ളോരു ജനം എന്നും എന്റെ വഴികളെ അറിഞ്ഞിട്ടില്ലാത്തവരെന്നും ഞാന് പറഞ്ഞു.

10. For forty years I was disgusted with those people. I said, 'How disloyal they are! They refuse to obey my commands.'

11. ആകയാല് അവര് എന്റെ സ്വസ്ഥതയില് പ്രവേശിക്കയില്ലെന്നു ഞാന് എന്റെ ക്രോധത്തില് സത്യം ചെയ്തു.
എബ്രായർ 4:1-11

11. I was angry and made a solemn promise: 'You will never enter the land where I would have given you rest.' '