1. അതുകൊണ്ടു വിശുദ്ധ സഹോദരന്മാരേ, സ്വര്ഗ്ഗീയവിളിക്കു ഔഹരിക്കാരായുള്ളോരേ, നാം സ്വീകരിച്ചുപറയുന്ന അപ്പൊസ്തലനും മഹാപുരോഹിതനുമായ യേശുവിനെ ശ്രദ്ധിച്ചുനോക്കുവിന് .

1. SO THEN, brethren, consecrated and set apart for God, who share in the heavenly calling, [thoughtfully and attentively] consider Jesus, the Apostle and High Priest Whom we confessed [as ours when we embraced the Christian faith].

2. മോശെ ദൈവഭവനത്തില് ഒക്കെയും വിശ്വസ്തനായിരുന്നതുപോല യേശുവും തന്നെ നിയമിച്ചാക്കിയവന്നു വിശ്വസ്തന് ആകുന്നു.
സംഖ്യാപുസ്തകം 12:7

2. [See how] faithful He was to Him Who appointed Him [Apostle and High Priest], as Moses was also faithful in the whole house [of God]. [Num. 12:7.]

3. ഭവനത്തെക്കാളും ഭവനം ചമെച്ചവന്നു അധികം മാനമുള്ളതുപോലെ യേശുവും മോശെയെക്കാള് അധികം മഹത്വത്തിന്നു യോഗ്യന് എന്നു എണ്ണിയിരിക്കുന്നു.

3. Yet Jesus has been considered worthy of much greater honor and glory than Moses, just as the builder of a house has more honor than the house [itself].

4. ഏതു ഭവനവും ചമെപ്പാന് ഒരാള് വേണം; സര്വ്വവും ചമച്ചവന് ദൈവം തന്നേ.

4. For [of course] every house is built and furnished by someone, but the Builder of all things and the Furnisher [of the entire equipment of all things] is God.

5. അവന്റെ ഭവനത്തില് ഒക്കെയും മോശെ വിശ്വസ്തനായിരുന്നതു അരുളിച്ചെയ്വാനിരുന്നതിന്നു സാക്ഷ്യം പറയുന്ന ഭൃത്യനായിട്ടത്രേ.
സംഖ്യാപുസ്തകം 12:7

5. And Moses certainly was faithful in the administration of all God's house [but it was only] as a ministering servant. [In his entire ministry he was but] a testimony to the things which were to be spoken [the revelations to be given afterward in Christ]. [Num. 12:7.]

6. ക്രിസ്തുവോ അവന്റെ ഭവനത്തിന്നു അധികാരിയായ പുത്രനായിട്ടു തന്നേ; പ്രത്യാശയുടെ ധൈര്യ്യവും പ്രശംസയും നാം അവസാനത്തോളം മുറുകെപ്പിടിച്ചുകൊണ്ടാല് നാം തന്നേ അവന്റെ ഭവനം ആകുന്നു.

6. But Christ (the Messiah) was faithful over His [own Father's] house as a Son [and Master of it]. And it is we who are [now members] of this house, if we hold fast and firm to the end our joyful and exultant confidence and sense of triumph in our hope [in Christ].

7. അതുകൊണ്ടു പരിശുദ്ധാത്മാവു അരുളിച്ചെയ്യുന്നതുപോലെ
സങ്കീർത്തനങ്ങൾ 95:7-11

7. Therefore, as the Holy Spirit says: Today, if you will hear His voice,

8. “ഇന്നു നിങ്ങള് അവന്റെ ശബ്ദം കേള്ക്കുന്നുവെങ്കില് മരുഭൂമിയില്വെച്ചു പരീക്ഷാദിവസത്തിലെ മത്സരത്തില് എന്നപോലെ നിങ്ങളുടെ ഹൃദയം കഠിനമാക്കരുതു.
പുറപ്പാടു് 17:7, സംഖ്യാപുസ്തകം 20:2-5

8. Do not harden your hearts, as [happened] in the rebellion [of Israel] and their provocation and embitterment [of Me] in the day of testing in the wilderness,

9. അവിടെവെച്ചു നിങ്ങളുടെ പിതാക്കന്മാര് എന്നെ പരീക്ഷിച്ചു നാല്പതു ആണ്ടു എന്റെ പ്രവൃത്തികളെ കണ്ടിട്ടും എന്നെ ശോധനചെയ്തു.

9. Where your fathers tried [My patience] and tested [My forbearance] and found I stood their test, and they saw My works for forty years.

10. അതുകൊണ്ടു എനിക്കു ആ തലമുറയോടു നീരസം ഉണ്ടായി. അവര് എപ്പോഴും തെറ്റിപ്പോകുന്ന ഹൃദയമുള്ളവര് എന്നും എന്റെ വഴികളെ അറിയാത്തവര് എന്നും ഞാന് പറഞ്ഞു;

10. And so I was provoked (displeased and sorely grieved) with that generation, and said, They always err and are led astray in their hearts, and they have not perceived or recognized My ways and become progressively better and more experimentally and intimately acquainted with them.

11. അവര് എന്റെ സ്വസ്ഥതയില് പ്രവേശിക്കയില്ല എന്നു ഞാന് എന്റെ ക്രോധത്തില് സത്യം ചെയ്തു.”
സംഖ്യാപുസ്തകം 14:21-23

11. Accordingly, I swore in My wrath and indignation, They shall not enter into My rest. [Ps. 95:7-11.]

12. സഹോദരന്മാരേ, ജീവനുള്ള ദൈവത്തെ ത്യജിച്ചുകളയാതിരിക്കേണ്ടതിന്നു അവിശ്വാസമുള്ള ദുഷ്ടഹൃദയം നിങ്ങളില് ആര്ക്കും ഉണ്ടാകാതിരിപ്പാന് നോക്കുവിന് .

12. [Therefore beware] brethren, take care, lest there be in any one of you a wicked, unbelieving heart [which refuses to cleave to, trust in, and rely on Him], leading you to turn away and desert or stand aloof from the living God.

13. നിങ്ങള് ആരും പാപത്തിന്റെ ചതിയാല് കഠിനപ്പെടാതിരിക്കേണ്ടതിന്നു “ഇന്നു” എന്നു പറയുന്നേടത്തോളം നാള്തോറും അന്യോന്യം പ്രബോധിപ്പിച്ചുകൊള്വിന് .

13. But instead warn (admonish, urge, and encourage) one another every day, as long as it is called Today, that none of you may be hardened [into settled rebellion] by the deceitfulness of sin [by the fraudulence, the stratagem, the trickery which the delusive glamor of his sin may play on him].

14. ആദ്യവിശ്വാസം അവസാനത്തോളം മുറുകെപ്പിടിച്ചുകൊണ്ടാല് നാം ക്രിസ്തുവില് പങ്കാളികളായിത്തീര്ന്നിരിക്കുന്നുവല്ലോ.

14. For we have become fellows with Christ (the Messiah) and share in all He has for us, if only we hold our first newborn confidence and original assured expectation [in virtue of which we are believers] firm and unshaken to the end.

15. “ഇന്നു നിങ്ങള് അവന്റെ ശബ്ദം കേള്ക്കുന്നുവെങ്കില് മത്സരത്തില് എന്നപോലെ നിങ്ങളുടെ ഹൃദയങ്ങളെ കഠിനമാക്കരുതു” എന്നു പറയുന്നതില് ആരാകുന്നു

15. Then while it is [still] called Today, if you would hear His voice and when you hear it, do not harden your hearts as in the rebellion [in the desert, when the people provoked and irritated and embittered God against them]. [Ps. 95:7, 8.]

16. കേട്ടിട്ടു മത്സരിച്ചവര്? മിസ്രയീമില്നിന്നു മോശെ മുഖാന്തരം പുറപ്പെട്ടുവന്നവര് എല്ലാവരുമല്ലോ.
സംഖ്യാപുസ്തകം 14:1-35

16. For who were they who heard and yet were rebellious and provoked [Him]? Was it not all those who came out of Egypt led by Moses?

17. നാല്പതു ആണ്ടു ആരോടു ക്രുദ്ധിച്ചു? പാപം ചെയ്തവരോടല്ലയോ?
സംഖ്യാപുസ്തകം 14:29

17. And with whom was He irritated and provoked and grieved for forty years? Was it not with those who sinned, whose dismembered bodies were strewn and left in the desert?

18. അവരുടെ ശവങ്ങള് മരുഭൂമിയില് വീണുപോയി. എന്റെ സ്വസ്ഥതയില് പ്രവേശിക്കയില്ല എന്നു ആണയിട്ടതു അനുസരണംകെട്ടവരോടല്ലാതെ പിന്നെ ആരോടാകുന്നു?
സംഖ്യാപുസ്തകം 14:22-23

18. And to whom did He swear that they should not enter His rest, but to those who disobeyed [who had not listened to His word and who refused to be compliant or be persuaded]?

19. ഇങ്ങനെ അവിശ്വാസം നിമിത്തം അവര്ക്കും പ്രവേശിപ്പാന് കഴിഞ്ഞില്ല എന്നു നാം കാണുന്നു.

19. So we see that they were not able to enter [into His rest], because of their unwillingness to adhere to and trust in and rely on God [unbelief had shut them out]. [Num. 14:1-35.]