1. അതിന്റെ ശേഷം അമ്മോന്യരുടെ രാജാവായ നാഹാശ് മരിച്ചു; അവന്റെ മകന് അവന്നു പകരം രാജാവായി.

1. Some time later King Nahash of Ammon died, and his son Hanun became king.

2. അപ്പോള് ദാവീദ്നാഹാശ് എനിക്കു ദയ കാണിച്ചതു കൊണ്ടു അവന്റെ മകനായ ഹാനൂന്നു ഞാനും ദയ കാണിക്കും എന്നു പറ്ഞ്ഞു. അങ്ങനെ അവന്റെ അപ്പനെക്കുറിച്ചു അവനോടു ആശ്വാസവാക്കു പറവാന് ദാവീദ് ദൂതന്മാരെ അയച്ചു. ദാവീദിന്റെ ദൂതന്മാര് അമ്മോന്യരുടെ ദേശത്തു ഹാനൂന്റെ അടുക്കല് അവനെ ആശ്വസിപ്പിപ്പാന് വന്നപ്പോള്

2. King David said, 'I must show loyal friendship to Hanun, as his father Nahash did to me.' So David sent messengers to express his sympathy. When they arrived in Ammon and called on King Hanun,

3. അമ്മോന്യ പ്രഭുക്കന്മാര് ഹാനൂനോടുദാവീദ് നിന്റെ അപ്പനെ ബഹുമാനിച്ചിട്ടാകുന്നു നിന്റെ അടുക്കല് ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നവരെ അയച്ചിരിക്കുന്നതു എന്നു നിനക്കു തോന്നുന്നുവോ? ദേശത്തെ പരിശോധിപ്പാനും മുടിപ്പാനും ഒറ്റുനോക്കുവാനും അല്ലയോ അവന്റെ ഭൃത്യന്മാര് നിന്റെ അടുക്കല് വന്നിരിക്കുന്നതു എന്നു പറഞ്ഞു.

3. the Ammonite leaders said to the king, 'Do you think that it is in your father's honor that David has sent these men to express sympathy to you? Of course not! He has sent them here as spies to explore the land, so that he can conquer it!'

4. അപ്പോള് ഹാനൂന് ദാവീദിന്റെ ഭൃത്യന്മാരെ പിടിച്ചു ക്ഷൌരം ചെയ്യിച്ചു അവരുടെ അങ്കികളെ നടുവില് ആസനംവരെ മുറിച്ചുകളഞ്ഞു വിട്ടയച്ചു.

4. Hanun seized David's messengers, shaved off their beards, cut off their clothes at the hips, and sent them away.

5. ചിലര് ചെന്നു ആ പുരുഷന്മാരുടെ വസ്തുത ദാവീദിനെ അറിയിച്ചു; അവര് ഏറ്റവും ലജ്ജിച്ചിരിക്കയാല് അവന് അവരെ എതിരേല്പാന് ആളയച്ചു; നിങ്ങളുടെ താടി വളരുന്നതുവരെ യെരീഹോവില് പാര്ത്തിട്ടു മടങ്ങിവരുവിന് എന്നു രാജാവു പറയിച്ചു.

5. They were too ashamed to return home. When David heard what had happened, he sent word for them to stay in Jericho and not return until their beards had grown again.

6. തങ്ങള് ദാവീദിന്നു വെറുപ്പായി എന്നു അമ്മോന്യര് കണ്ടപ്പോള് ഹാനൂനും അമ്മോന്യരും മെസൊപൊതാമ്യയില്നിന്നും മയഖയോടു ചേര്ന്ന അരാമില്നിന്നും സോബയില്നിന്നും രഥങ്ങളെയും കുതിരപ്പടയാളികളെയും ആയിരം താലന്ത് വെള്ളി കൊടുത്തു കൂലിക്കു വാങ്ങി.

6. King Hanun and the Ammonites realized that they had made David their enemy, so they paid nearly forty tons of silver to hire chariots and charioteers from Upper Mesopotamia and from the Syrian states of Maacah and Zobah.

7. അവര് മുപ്പത്തീരായിരം രഥങ്ങളെയും മയഖാരാജാവിനെയും അവന്റെ പടജ്ജനത്തെയും കൂലിക്കു വാങ്ങി; അവര് വന്നു മെദേബെക്കു മുമ്പില് പാളയമിറങ്ങി; അമ്മോന്യരും അവരുടെ പട്ടണങ്ങളില്നിന്നു വന്നുകൂടി പടെക്കു പുറപ്പെട്ടു.

7. The thirty-two thousand chariots they hired and the army of the king of Maacah came and camped near Medeba. The Ammonites too came out from all their cities and got ready to fight.

8. ദാവീദ് അതു കേട്ടപ്പോള് യോവാബിനെയും വീരന്മാരുടെ സകലസൈന്യത്തെയും അയച്ചു.

8. When David heard what was happening, he sent out Joab and the whole army.

9. അമ്മോന്യര് പുറപ്പെട്ടു പട്ടണത്തിന്റെ പടിവാതില്ക്കല് പടെക്കു അണിനിരന്നു; വന്ന രാജാക്കന്മാരോ തനിച്ചു വെളിന് പ്രദേശത്തായിരുന്നു.

9. The Ammonites marched out and took up their position at the entrance to Rabbah, their capital city, and the kings who had come to help took up their position in the open countryside.

10. തന്റെ മുമ്പിലും പിമ്പിലും പട നിരന്നിരിക്കുന്നു എന്നു കണ്ടപ്പോള് യോവാബ് എല്ലായിസ്രായേല്വീരന്മാരില്നിന്നും ആളുകളെ തിരഞ്ഞെടുത്തു അരാമ്യര്ക്കെതിരെ അണിനിരത്തി.

10. Joab saw that the enemy troops would attack him in front and from the rear, so he chose the best of Israel's soldiers and put them in position facing the Syrians.

11. ശേഷം പടജ്ജനത്തെ അവന് തന്റെ സഹോദരനായ അബീശായിയെ ഏല്പിച്ചു; അവര് അമ്മോന്യര്ക്കെതിരെ അണിനിരന്നു.

11. He placed the rest of his troops under the command of his brother Abishai, who put them in position facing the Ammonites.

12. പിന്നെ അവന് അരാമ്യര് എന്റെ നേരെ പ്രാബല്യം പ്രാപിച്ചാല് നീ എനിക്കു സഹായം ചെയ്യേണം; അമ്മോന്യര് നിന്റെ നേരെ പ്രാബല്യം പ്രാപിച്ചാല് ഞാന് നിനക്കു സഹായം ചെയ്യും.

12. Joab said to him, 'If you see that the Syrians are defeating me, come and help me, and if the Ammonites are defeating you, I will go and help you.

13. ധൈര്യമായിരിക്ക; നാം നമ്മുടെ ജനത്തിന്നും നമ്മുടെ ദൈവത്തിന്റെ പട്ടണങ്ങള്ക്കും വേണ്ടി പുരുഷത്വം കാണിക്കുക; യഹോവയോ തനിക്കു ഇഷ്ടമായതു ചെയ്യുമാറാകട്ടെ എന്നു പറഞ്ഞു.

13. Be strong and courageous! Let's fight hard for our people and for the cities of our God. And may the LORD's will be done.'

14. പിന്നെ യോവാബും കൂടെയുള്ള ജനവും അരാമ്യരോടു പടെക്കു അടുത്തു; അവര് അവന്റെ മുമ്പില്നിന്നു ഔടി.

14. Joab and his men advanced to attack, and the Syrians fled.

15. അരാമ്യര് ഔടിപ്പോയി എന്നു കണ്ടപ്പോള് അമ്മോന്യരും അതുപോലെ അവന്റെ സഹോദരനായ അബീശായിയുടെ മുമ്പില്നിന്നു ഔടി, പട്ടണത്തില് കടന്നു; യോവാബ് യെരൂശലേമിലേക്കു പോന്നു.

15. When the Ammonites saw the Syrians running away, they fled from Abishai and retreated into the city. Then Joab went back to Jerusalem.

16. തങ്ങള് യിസ്രായേലിനോടു തോറ്റുപോയി എന്നു അരാമ്യര് കണ്ടപ്പോള് അവര് ദൂതന്മാരെ അയച്ചു നദിക്കു അക്കരെയുള്ള അരാമ്യരെ വരുത്തി; ഹദദേസെരിന്റെ സേനാപതിയായ ശോഫക് അവരുടെ നായകനായിരുന്നു.

16. The Syrians realized that they had been defeated by the Israelites, so they brought troops from the Syrian states on the east side of the Euphrates River and placed them under the command of Shobach, commander of the army of King Hadadezer of Zobah.

17. അതു ദാവീദിന്നു അറിവു കിട്ടിയപ്പോള് അവന് എല്ലായിസ്രായേലിനെയും കൂട്ടി യോര്ദ്ദാന് കടന്നു അവര്ക്കെതിരെ ചെന്നു അവരുടെ നേരെ അണിനിരത്തി. ദാവീദ് അരാമ്യര്ക്കും നേരെ പടെക്കു അണിനിരത്തിയ ശേഷം അവര് അവനോടു പടയേറ്റു യുദ്ധം ചെയ്തു.

17. When David heard of it, he gathered the Israelite troops, crossed the Jordan River, and put them in position facing the Syrians. The fighting began,

18. എന്നാല് അരാമ്യര് യിസ്രായേലിന്റെ മുമ്പില്നിന്നു ഔടി; ദാവീദ് അരാമ്യരില് ഏഴായിരം തേരാളികളെയും നാല്പതിനായിരം കാലാളുകളെയും നിഗ്രഹിച്ചു; സേനാപതിയായ ശോഫക്കിനെയും കൊന്നുകളഞ്ഞു.

18. and the Israelites drove the Syrian army back. David and his men killed seven thousand Syrian chariot drivers and forty thousand foot soldiers. They also killed the Syrian commander, Shobach.

19. ഹദദേസെരിന്റെ ഭൃത്യന്മാര് തങ്ങള് യിസ്രായേലിനോടു തോറ്റുപോയെന്നു കണ്ടിട്ടു ദാവീദിനോടു സന്ധിചെയ്തു അവന്നു കീഴടങ്ങി; അമ്മോന്യരെ സഹായിപ്പാന് അരാമ്യര് പിന്നെ തുനിഞ്ഞതുമില്ല.

19. When the kings who were subject to Hadadezer realized that they had been defeated by Israel, they made peace with David and became his subjects. (19:20) The Syrians were never again willing to help the Ammonites.