1. അവന് ശൌലിനോടു സംസാരിച്ചു തീര്ന്നപ്പോള് യോനാഥാന്റെ മനസ്സു ദാവീദിന്റെ മനസ്സോടു പറ്റിച്ചേര്ന്നു; യോനാഥാന് അവനെ സ്വന്തപ്രാണനെപ്പോലെ സ്നേഹിച്ചു.

1. After David had finished talking with Saul, he met Jonathan, the king's son. There was an immediate bond of love between them, and they became the best of friends.

2. ശൌല് അന്നു അവനെ ചേര്ത്തു കൊണ്ടു; അവന്റെ പിതൃഭവനത്തിലേക്കു മടങ്ങിപ്പോകുവാന് പിന്നെ അനുവദിച്ചതുമില്ല.

2. From that day on Saul kept David with him and wouldn't let him return home.

3. യോനാഥാന് ദാവീദിനെ സ്വന്തപ്രാണനെപ്പോലെ സ്നേഹിക്കകൊണ്ടു അവനുമായി സഖ്യതചെയ്തു.

3. And Jonathan made a solemn pact with David, because he loved him as he loved himself.

4. യോനാഥാന് താന് ധരിച്ചിരുന്ന മേലങ്കി ഊരി അതും തന്റെ വസ്ത്രവും വാളും വില്ലും അരക്കച്ചയും ദാവീദിന്നു കൊടുത്തു.

4. Jonathan sealed the pact by taking off his robe and giving it to David, together with his tunic, sword, bow, and belt.

5. ശൌല് അയക്കുന്നേടത്തൊക്കെയും ദാവീദ് പോയി കാര്യാദികളെ വിവേകത്തോടെ നടത്തും; അതുകൊണ്ടു ശൌല് അവനെ പടജ്ജനത്തിന്നു മേധാവി ആക്കി; ഇതു സര്വ്വജനത്തിന്നും ശൌലിന്റെ ഭൃത്യന്മാര്ക്കും ബോധിച്ചു.

5. Whatever Saul asked David to do, David did it successfully. So Saul made him a commander over the men of war, an appointment that was welcomed by the people and Saul's officers alike.

6. ദാവീദ് ഫെലിസ്ത്യനെ സംഹരിച്ചശേഷം അവര് മടങ്ങിവരുമ്പോള് യിസ്രായേല്യപട്ടണങ്ങളില്നിന്നൊക്കെയും സ്ത്രീകള് പാടിയും നൃത്തംചെയ്തുംകൊണ്ടു തപ്പും തംബുരുവുമായി സന്തോഷത്തോടെ ശൌല്രാജാവിനെ എതിരേറ്റുചെന്നു.

6. When the victorious Israelite army was returning home after David had killed the Philistine, women from all the towns of Israel came out to meet King Saul. They sang and danced for joy with tambourines and cymbals.

7. സ്ത്രീകള് വാദ്യഘോഷത്തോടെ ഗാനപ്രതിഗാനമായിശൌല് ആയിരത്തെ കൊന്നു ദാവീദോ പതിനായിരത്തെ എന്നു പാടി.

7. This was their song: 'Saul has killed his thousands, and David his ten thousands!'

8. അപ്പോള് ശൌല് ഏറ്റവും കോപിച്ചു; ഈ വാക്കു അവന്നു അനിഷ്ടമായിഅവര് ദാവീദിന്നു പതിനായിരം കൊടുത്തു എനിക്കു ആയിരം മാത്രമേ തന്നുള്ളു; ഇനി രാജത്വമല്ലാതെ അവന്നു കിട്ടുവാന് എന്തുള്ളു എന്നു അവന് പറഞ്ഞു.

8. This made Saul very angry. 'What's this?' he said. 'They credit David with ten thousands and me with only thousands. Next they'll be making him their king!'

9. അന്നുമുതല് ശൌലിന്നു ദാവീദിനോടു കണ്ണുകടി തുടങ്ങി.

9. So from that time on Saul kept a jealous eye on David.

10. പിറ്റെന്നാള് ദൈവത്തിന്റെ പക്കല് നിന്നുള്ള ദുരാത്മാവു ശൌലിന്മേല് വന്നു; അവന് അരമനക്കകത്തു ഉറഞ്ഞുപറഞ്ഞു; ദാവീദോ പതിവുപോലെ കിന്നരം വായിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു; ശൌലിന്റെ കയ്യില് ഒരു കുന്തം ഉണ്ടായിരുന്നു.

10. The very next day a tormenting spirit from God overwhelmed Saul, and he began to rave in his house like a madman. David was playing the harp, as he did each day. But Saul had a spear in his hand,

11. ദാവീദിനെ ചുവരോടുചേര്ത്തു കുത്തുവാന് വിചാരിച്ചുകൊണ്ടു ശൌല് കുന്തം ചാടി; എന്നാല് ദാവീദ് രണ്ടു പ്രാവശ്യം അവന്റെ മുമ്പില്നിന്നു മാറിക്കളഞ്ഞു.

11. and he suddenly hurled it at David, intending to pin him to the wall. But David escaped him twice.

12. യഹോവ ദാവീദിനോടുകൂടെ ഇരിക്കയും ശൌലിനെ വിട്ടുമാറുകയും ചെയ്തതുകൊണ്ടു ശൌല് ദാവീദിനെ ഭയപ്പെട്ടു.

12. Saul was then afraid of David, for the LORD was with David and had turned away from Saul.

13. അതുകൊണ്ടു ശൌല് അവനെ തന്റെ അടുക്കല്നിന്നു മാറ്റി സഹസ്രാധിപനാക്കി; അങ്ങനെ അവന് ജനത്തിന്നു നായകനായി പെരുമാറിപ്പോന്നു.

13. Finally, Saul sent him away and appointed him commander over 1,000 men, and David faithfully led his troops into battle.

14. ദാവീദ് തന്റെ എല്ലാവഴികളിലും വിവേകത്തോടെ നടന്നു; യഹോവ അവനോടുകൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു.

14. David continued to succeed in everything he did, for the LORD was with him.

15. അവന് ഏറ്റവും വിവേകത്തോടെ നടക്കുന്നു എന്നു ശൌല് കണ്ടിട്ടു അവങ്കല് ആശങ്കിതനായ്തീര്ന്നു.

15. When Saul recognized this, he became even more afraid of him.

16. എന്നാല് ദാവീദ് യിസ്രായേലിന്നും യെഹൂദെക്കും നായകനായി പെരുമാറിയതുകൊണ്ടു അവരൊക്കെയും അവനെ സ്നേഹിച്ചു.

16. But all Israel and Judah loved David because he was so successful at leading his troops into battle.

17. അനന്തരം ശൌല് ദാവീദിനോടുഎന്റെ മൂത്ത മകള് മേരബുണ്ടല്ലോ; ഞാന് അവളെ നിനക്കു ഭാര്യയായി തരും; നീ ശൂരനായി എനിക്കുവേണ്ടി യഹോവയുടെ യുദ്ധങ്ങള് നടത്തിയാല് മതി എന്നു പറഞ്ഞു. എന്റെ കയ്യല്ല ഫെലിസ്ത്യരുടെ കൈ അവന്റെമേല് വീഴുവാന് സംഗതിവരട്ടെ എന്നു ശൌല് വിചാരിച്ചു.

17. One day Saul said to David, 'I am ready to give you my older daughter, Merab, as your wife. But first you must prove yourself to be a real warrior by fighting the LORD's battles.' For Saul thought, 'I'll send him out against the Philistines and let them kill him rather than doing it myself.'

18. ദാവീദ്, ശൌലിനോടുരാജാവിന്റെ മരുമകനായിരിപ്പാന് ഞാന് ആര്? യിസ്രായേലില് എന്റെ അസ്മാദികളും എന്റെ പിതൃഭവനവും എന്തുള്ളു എന്നു പറഞ്ഞു.

18. Who am I, and what is my family in Israel that I should be the king's son-in-law?' David exclaimed. 'My father's family is nothing!'

19. ശൌലിന്റെ മകളായ മേരബിനെ ദാവീദിന്നു കൊടുക്കേണ്ടിയിരുന്ന സമയത്തു അവളെ മെഹോലാത്യനായ അദ്രിയേലിന്നു ഭാര്യയായി കൊടുത്തു.

19. So when the time came for Saul to give his daughter Merab in marriage to David, he gave her instead to Adriel, a man from Meholah.

20. ശൌലിന്റെ മകളായ മീഖളോ ദാവീദിനെ സ്നേഹിച്ചു. അതു ശൌലിന്നു അറിവു കിട്ടി; കാര്യം അവന്നു ഇഷ്ടമായി.

20. In the meantime, Saul's daughter Michal had fallen in love with David, and Saul was delighted when he heard about it.

21. അവള് അവന്നു ഒരു കണിയായിരിക്കേണ്ടതിന്നും ഫെലിസ്ത്യരുടെ കൈ അവന്റെമേല് വീഴേണ്ടതിന്നും ഞാന് അവളെ അവന്നു കൊടുക്കും എന്നു ശൌല് വിചാരിച്ചു ദാവീദിനോടുനീ ഈ രണ്ടാം പ്രാവശ്യം എനിക്കു മരുമകനായി തീരേണം എന്നു പറഞ്ഞു.

21. 'Here's another chance to see him killed by the Philistines!' Saul said to himself. But to David he said, 'Today you have a second chance to become my son-in-law!'

22. പിന്നെ ശൌല് തന്റെ ഭൃത്യന്മാരോടുനിങ്ങള് സ്വകാര്യമായി ദാവീദിനോടു സംസാരിച്ചുഇതാ, രാജാവിന്നു നിന്നെ പ്രിയമാകുന്നു; അവന്റെ ഭൃത്യന്മാര് ഒക്കെയും നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു; ആകയാല് നീ രാജാവിന്റെ മരുമകനായ്തീരേണം എന്നു പറവിന് എന്നു കല്പിച്ചു.

22. Then Saul told his men to say to David, 'The king really likes you, and so do we. Why don't you accept the king's offer and become his son-in-law?'

23. ശൌലിന്റെ ഭൃത്യന്മാര് ആ വാക്കു ദാവീദിനോടു പറഞ്ഞാറെ ദാവീദ്രാജാവിന്റെ മരുമകനാകുന്നതു അല്പകാര്യമെന്നു നിങ്ങള്ക്കു തോന്നുന്നുവോ? ഞാന് ദരിദ്രനും എളിയവനും ആകുന്നുവല്ലോ എന്നു പറഞ്ഞു.

23. When Saul's men said these things to David, he replied, 'How can a poor man from a humble family afford the bride price for the daughter of a king?'

24. ശൌലിന്റെ ദൃത്യന്മാര്ദാവീദ് ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു എന്നു ബോധിപ്പിച്ചു.

24. When Saul's men reported this back to the king,

25. അതിന്നു ശൌല്രാജാവിന്റെ ശത്രുക്കള്ക്കു പ്രതികാരം ആകുവാന് തക്കവണ്ണം ഫെലിസ്ത്യരുടെ നൂറു അഗ്രചര്മ്മമല്ലാതെ രാജാവു യാതൊരു സ്ത്രീധനവും ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല എന്നിങ്ങനെ നിങ്ങള് ദാവീദിനോടു പറയേണം എന്നു കല്പിച്ചു; ഫെലിസ്ത്യരുടെ കയ്യാല് ദാവീദിനെ വീഴുമാറാക്കേണമെന്നു ശൌല് കരുതിയിരുന്നു.

25. he told them, 'Tell David that all I want for the bride price is 100 Philistine foreskins! Vengeance on my enemies is all I really want.' But what Saul had in mind was that David would be killed in the fight.

26. ഭൃത്യന്മാര് ദാവീദിനോടു ഈ വാക്കു അറിയിച്ചപ്പോള് രാജാവിന്റെ മരുമകനാകുവാന് ദാവീദിന്നു സന്തോഷമായി;

26. David was delighted to accept the offer. Before the time limit expired,

27. അവധി കഴിയുന്നതിന്നു മുമ്പെ ദാവീദും അവന്റെ ആളുകളും പുറപ്പെട്ടുചെന്നു ഫെലിസ്ത്യരില് ഇരുനൂറു പേരെ കൊന്നു, അവരുടെ അഗ്രചര്മ്മംകൊണ്ടുവന്നു താന് രാജാവിന്റെ മരുമകനാകേണ്ടതിന്നു രാജാവിന്നു എണ്ണം കൊടുത്തു. ശൌല് തന്റെ മകളായ മീഖളിനെ അവന്നു ഭാര്യയായി കൊടുത്തു.

27. he and his men went out and killed 200 Philistines. Then David fulfilled the king's requirement by presenting all their foreskins to him. So Saul gave his daughter Michal to David to be his wife.

28. യഹോവ ദാവീദിനോടുകൂടെ ഉണ്ടെന്നും ശൌലിന്റെ മകളായ മീഖള് അവനെ സ്നേഹിച്ചു എന്നും ശൌല് കണ്ടറിഞ്ഞപ്പോള്,

28. When Saul realized that the LORD was with David and how much his daughter Michal loved him,

29. ശൌല് ദാവീദിനെ പിന്നെയും അധികം ഭയപ്പെട്ടു; ശൌല് ദാവീദിന്റെ നിത്യശത്രുവായ്തീര്ന്നു.

29. Saul became even more afraid of him, and he remained David's enemy for the rest of his life.

30. എന്നാല് ഫെലിസ്ത്യപ്രഭുക്കന്മാര് യുദ്ധത്തിന്നു പുറപ്പെട്ടു; അവര് പുറപ്പെടുമ്പോഴൊക്കെയും ദാവീദ് ശൌലിന്റെ സകലഭൃത്യന്മാരെക്കാളും കൃതാര്ത്ഥനായിരുന്നു; അവന്റെ പേര് വിശ്രുതമായ്തീര്ന്നു.

30. Every time the commanders of the Philistines attacked, David was more successful against them than all the rest of Saul's officers. So David's name became very famous.