1. അതിന്റെശേഷം പ്രഭുക്കന്മാര് എന്റെ അടുക്കല്വന്നുയിസ്രായേല്ജനവും പുരോഹിതന്മാരും ലേവ്യരും ദേശനിവാസികളോടു വേര്പെടാതെ കനാന്യര്, ഹിത്യര്, പെരിസ്യര്, യെബൂസ്യര്, അമ്മോന്യര്, മോവാബ്യര്, മിസ്രയീമ്യര്, അമോര്യ്യര് എന്നിവരുടെ മ്ളേച്ഛതകളെ ചെയ്തുവരുന്നു.
യോഹന്നാൻ 4:9

1. And at the end of these things, the rulers came to me, saying, The people of Israel, and the priests and the Levites, have not separated themselves from the people of the lands. But they are doing according to their abominations, those of the Canaanites, the Hittites, the Perizzites, the Jebusites, the Ammonites, the Moabites, the Egyptians, and the Amorites.

2. അവരുടെ പുത്രിമാരെ അവര് തങ്ങള്ക്കും തങ്ങളുടെ പുത്രന്മാര്ക്കും ഭാര്യമാരായി എടുത്തതുകൊണ്ടു വിശുദ്ധസന്തതി ദേശനിവാസികളോടു ഇടകലര്ന്നു പോയി; പ്രഭുക്കന്മാരുടെയും പ്രമാണികളുടെയും കൈ തന്നേ ഈ അകൃത്യത്തില് ഒന്നാമതായിരിക്കുന്നു എന്നും പറഞ്ഞു.

2. For they have taken of their daughters for themselves and for their sons. So the holy seed has mixed themselves with the people of those lands. Yes, the hand of the leaders and overseers has been chief in this sin.

3. ഈ വര്ത്തമാനം കേട്ടപ്പോള് ഞാന് എന്റെ വസ്ത്രവും മേലങ്കിയും കീറി എന്റെ തലയിലും താടിയിലുമുള്ള രോമം വലിച്ചു പറിച്ചു സ്തംഭിച്ചു കുത്തിയിരുന്നു.
മത്തായി 26:65

3. And when I heard this thing, I tore my garment and my mantle, and plucked off the hair of my head and of my beard, and sat down stricken dumb.

4. പ്രവാസികളുടെ അകൃത്യംനിമിത്തം യിസ്രായേലിന് ദൈവത്തിന്റെ വചനത്തിങ്കല് വിറെക്കുന്നവരൊക്കെയും എന്റെ അടുക്കല് വന്നുകൂടി; എന്നാല് ഞാന് സന്ധ്യായാഗംവരെ സ്തംഭിച്ചു കുത്തിയിരുന്നു.

4. Then everyone who trembled at the words of the God of Israel was gathered to me, because of the sin of those who had been exiled. And I remained dumb until the evening sacrifice.

5. സന്ധ്യായാഗത്തിന്റെ സമയത്തു ഞാന് എന്റെ ആത്മതപനം വിട്ടു എഴുന്നേറ്റു കീറിയ വസ്ത്രത്തോടും മേലങ്കിയോടും കൂടെ മുട്ടുകുത്തി എന്റെ മുട്ടുകുത്തി എന്റെ ദൈവമായ യഹോവയിങ്കലേക്കു കൈമലര്ത്തി പറഞ്ഞതെന്തെന്നാല്

5. And at the evening sacrifice I rose up from my affliction. And tearing my garment and my mantle, I fell on my knees and spread out my hands to Jehovah my God.

6. എന്റെ ദൈവമേ, ഞാന് എന്റെ മുഖം എന്റെ ദൈവമായ നിങ്കലേക്കു ഉയര്ത്തുവാന് ലജ്ജിച്ചു നാണിച്ചിരിക്കുന്നു; ഞങ്ങളുടെ അകൃത്യങ്ങള് ഞങ്ങളുടെ തലെക്കുമീതെ പെരുകി കവിഞ്ഞിരിക്കുന്നു; ഞങ്ങളുടെ കുറ്റം ആകാശത്തോളം വളര്ന്നിരിക്കുന്നു.
ലൂക്കോസ് 21:24

6. And I said, O my God, I am ashamed and blush to lift up my face to You, my God. For our iniquities have increased over our heads, and our guiltiness has grown up to the heavens.

7. ഞങ്ങളുടെ പിതാക്കന്മാരുടെ കാലംമുതല് ഇന്നുവരെയും ഞങ്ങള് വലിയ കുറ്റക്കാരായിരിക്കുന്നു; ഞങ്ങളുടെ അകൃത്യങ്ങള്നിമിത്തം ഞങ്ങളും ഞങ്ങളുടെ രാജാക്കന്മാരും പുരോഹിതന്മാരും ഇന്നുള്ളതുപോലെ വിദേശരാജാക്കന്മാരുടെ കയ്യില് വാളിന്നും പ്രവാസത്തിന്നും കവര്ച്ചെക്കും അപമാനത്തിന്നും ഏല്പിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

7. Since the days of our fathers we have been in a great sin until this day. And for our iniquities we, our kings, our priests, have been delivered into the hand of the kings of the lands, to the sword, to captivity, and to a spoil, and to shame of face, as it is this day.

8. ഇപ്പോഴോ, ഞങ്ങളുടെ ദൈവം ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകളെ പ്രകാശിപ്പിക്കേണ്ടതിന്നും ഞങ്ങളുടെ ദാസ്യസ്ഥിതിയില് ഞങ്ങള്ക്കു കുറഞ്ഞോരു ജീവശക്തി നല്കേണ്ടതിന്നും ഞങ്ങളില് ഒരു ശേഷിപ്പിനെ രക്ഷിച്ചു തന്റെ വിശുദ്ധസ്ഥലത്തു ഞങ്ങള്ക്കു ഒരു പാര്പ്പിടം തരുവാന് തക്കവണ്ണം ഞങ്ങള്ക്കു ഒരു ക്ഷണനേരത്തേക്കു ഞങ്ങളുടെ ദൈവമായ യഹോവ കൃപ കാണിച്ചിരിക്കുന്നു.

8. And now for a little time grace has been shown from Jehovah our God, to leave us a remnant to escape and to give us a nail in His holy place, so that our God may enlighten our eyes and give us a little life in our bondage.

9. ഞങ്ങള് ദാസന്മാരാകുന്നു സത്യം; എങ്കിലും ഞങ്ങളുടെ ദാസ്യസ്ഥിതിയില് ഞങ്ങളുടെ ദൈവം ഞങ്ങളെ ഉപേക്ഷിക്കാതെ, ഞങ്ങളുടെ ദൈവത്തിന്റെ ആലയം പണികയും അതിന്റെ ശൂന്യങ്ങളെ നന്നാക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടതിന്നു ഞങ്ങള്ക്കു ജീവശക്തി നലകുവാനും യെഹൂദയിലും യെരൂശലേമിലും ഞങ്ങള്ക്കു ഒരു സങ്കേതം തരുവാനും പാര്സിരാജാക്കന്മാരുടെ ഭൃഷ്ടിയില് ഞങ്ങള്ക്കു ദയ ലഭിക്കുമാറാക്കിയിരിക്കുന്നു.

9. For we were slaves, yet our God has not left us in our bondage, but has given mercy to us in the sight of the kings of Persia, to give us some life, to set up the house of our God, and to repair its waste, and to give us a wall in Judah and in Jerusalem.

10. ഇപ്പോള് ഞങ്ങളുടെ ദൈവമേ, ഇതിന്നു ഞങ്ങള് എന്തുപകാരം പറയേണ്ടു?

10. And now, O our God, what shall we say after this? For we have forsaken Your commandments

11. നിങ്ങള് കൈവശമാക്കുവാന് ചെല്ലുന്ന ദേശം ദേശനിവാസികളുടെ മലിനതയാലും ഒരു അറ്റംമുതല് മറ്റെ അറ്റംവരെ അവര് നിറെച്ചിരിക്കുന്ന മ്ളേച്ഛതയാലും അവരുടെ അശുദ്ധിയാലും മലിനപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ദേശമത്രേ.

11. which You commanded by Your servants the prophets, saying, The land into which you go to possess it, is an unclean land with the filthiness of the people of the lands, with their abominations which have filled it from one end to the other with their uncleanness.

12. ആകയാല് നിങ്ങള് ശക്തിപ്പെട്ടു ദേശത്തിന്റെ നന്മ അനുഭവിച്ചു അതു എന്നേക്കും നിങ്ങളുടെ മക്കള്ക്കു അവകാശമായി വെച്ചേക്കേണ്ടതിന്നു നിങ്ങളുടെ പുത്രിമാരെ അവരുടെ പുത്രന്മാര്ക്കും കൊടുക്കാതെയും അവരുടെ പുത്രിമാരെ നിങ്ങളുടെ പുത്രന്മാര്ക്കും എടുക്കാതെയും അവരുടെ സമാധാനവും നന്മയും ഒരിക്കലും കരുതാതെയും ഇരിക്കേണം എന്നിങ്ങനെ നിന്റെ ദാസന്മാരായ പ്രവാചകന്മാര്മുഖാന്തരം നീ അരുളിച്ചെയ്ത കല്പനകളെ ഞങ്ങള് ഉപേക്ഷിച്ചുകളഞ്ഞുവല്ലോ.

12. And now do not give your daughters to their sons, nor take their daughters to your sons, nor seek their peace or their wealth forever, so that you may be strong and eat the good of the land and leave it for an inheritance to your sons forever.

13. ഇപ്പോള് ഞങ്ങളുടെ ദുഷ്പ്രവൃത്തികളും മഹാപാതകവും ഹേതുവായി ഇതെല്ലാം ഞങ്ങളുടെ മേല് വന്നശേഷം ഞങ്ങളുടെ ദൈവമേ, നീ ഞങ്ങളുടെ അകൃത്യങ്ങള്ക്കു തക്കവണ്ണം ഞങ്ങളെ ശിക്ഷിക്കാതെ ഞങ്ങള്ക്കു ഇങ്ങനെ ഒരു ശേഷിപ്പിനെ തന്നിരിക്കെ

13. And after all that has come on us for our evil deeds and for our great sin, since You our God have punished us less than our iniquities deserve, and have given us such an escape as this,

14. ഞങ്ങള് നിന്റെ കല്പനകളെ വീണ്ടും ലംഘിക്കയും ഈ മ്ളേച്ഛത ചെയ്യുന്ന ജാതികളോടു സംബന്ധം കൂടുകയും ചെയ്യാമോ? ചെയ്താല് ഒരു ശേഷിപ്പോ തെറ്റി ഒഴിഞ്ഞവരോ ഉണ്ടാകാതവണ്ണം നീ ഞങ്ങളെ മുടിച്ചുകളയുവോളം ഞങ്ങളോടു കോപിക്കയില്ലയോ?

14. should we again break Your commandments and join hands with the people of these abominations? Would You not be angry with us until You had crushed us, until there is no remnant nor survivor?

15. യിസ്രായേലിന്റെ ദൈവമായ യഹോവേ, നീ നീതിമാന് ; ഞങ്ങളോ ഇന്നുള്ളതു പോലെ തെറ്റി ഒഴിഞ്ഞ ഒരു ശേഷിപ്പത്രേ; ഞങ്ങളുടെ പാതകത്തോടുകൂടെ ഇതാ, ഞങ്ങള് നിന്റെ മുമ്പാകെ ഇരിക്കുന്നു; അതു നിമിത്തം നിന്റെ മുമ്പാകെ നില്പാന് ആര്ക്കും കഴിവില്ല.

15. O Jehovah, the God of Israel, You are righteous. For we are left a remnant that has escaped, as today. Behold, we are before You in our sins, for we cannot stand before You because of this.