1. ദൈവമേ, സീയോനില് സ്തുതി നിനക്കു യോഗ്യം; നിനക്കു തന്നേ നേര്ച്ച കഴിക്കുന്നു.

1. Praise doth rest in thee, O God, in Sion and unto thee shall the vow be performed.

2. പ്രാര്ത്ഥന കേള്ക്കുന്നവനായുള്ളോവേ, സകലജഡവും നിന്റെ അടുക്കലേക്കു വരുന്നു.
പ്രവൃത്തികൾ അപ്പ. പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ 10:34-35

2. O thou that hearest prayer, unto thee shall all flesh come.

3. എന്റെ അകൃത്യങ്ങള് എന്റെ നേരെ അതിബലമായിരിക്കുന്നു; നീയോ ഞങ്ങളുടെ അതിക്രമങ്ങള്ക്കു പരിഹാരം വരുത്തും.

3. Words of iniquity overwhelmed me, [but] thou shalt purge away our rebellion.

4. നിന്റെ പ്രാകാരങ്ങളില് പാര്ക്കേണ്ടതിന്നു നീ തിരഞ്ഞെടുത്തു അടുപ്പിക്കുന്ന മനുഷ്യന് ഭാഗ്യവാന് ; ഞങ്ങള് നിന്റെ വിശുദ്ധമന്ദിരമായ നിന്റെ ആലയത്തിലെ നന്മകൊണ്ടു തൃപ്തന്മാരാകും.

4. Blessed [is the man whom] thou dost choose and cause to approach [unto thee] [that] he may dwell in thy courts: we shall be satisfied with the goodness of thy house [even] of thy holy temple.

5. ഭൂമിയുടെ എല്ലാഅറുതികള്ക്കും ദൂരത്തുള്ള സമുദ്രത്തിന്നും ആശ്രയമായിരിക്കുന്ന ഞങ്ങളുടെ രക്ഷയാം ദൈവമേ, നീ ഭയങ്കരകാര്യങ്ങളാല് നീതിയോടെ ഞങ്ങള്ക്കു ഉത്തരമരുളുന്നു.

5. With tremendous things in righteousness wilt thou answer us, O God of our saving health, [who art] the hope of all the ends of the earth and of those that are afar off [upon] the sea:

6. അവന് ബലം അരെക്കു കെട്ടിക്കൊണ്ടു തന്റെ ശക്തിയാല് പര്വ്വതങ്ങളെ ഉറപ്പിക്കുന്നു.

6. Thou art he who doth establish the mountains by thy strength, [being] girded with valour:

7. അവന് സമുദ്രങ്ങളുടെ മുഴക്കവും തിരമാലകളുടെ കോപവും ജാതികളുടെ കലഹവും ശമിപ്പിക്കുന്നു.
ലൂക്കോസ് 21:25

7. He who stills the noise of the seas, the noise of their waves and the tumult of the Gentiles.

8. ഭൂസീമാവാസികളും നിന്റെ ലക്ഷ്യങ്ങള് നിമിത്തം ഭയപ്പെടുന്നു; ഉദയത്തിന്റെയും അസ്തമനത്തിന്റെയും ദിക്കുകളെ നീ ഘോഷിച്ചുല്ലസിക്കുമാറാക്കുന്നു.

8. They also that dwell in the uttermost parts are afraid at thy wonders; thou makest the outgoings of the morning and evening to rejoice.

9. നീ ഭൂമിയെ സന്ദര്ശിച്ചു നനെക്കുന്നു; നീ അതിനെ അത്യന്തം പുഷ്ടിയുള്ളതാക്കുന്നു; ദൈവത്തിന്റെ നദിയില് വെള്ളം നിറെഞ്ഞിരിക്കുന്നു; ഇങ്ങനെ നീ ഭൂമിയെ ഒരുക്കി അവര്ക്കും ധാന്യം കൊടുക്കുന്നു.

9. Thou dost visit the earth, and when thou hast caused it to want, thou dost greatly enrich it with the river of God, [which] is full of water; thou dost prepare their grain, according to thy will.

10. നീ അതിന്റെ ഉഴവുചാലുകളെ നനെക്കുന്നു; നീ അതിന്റെ കട്ട ഉടെച്ചുനിരത്തുന്നു; മഴയാല് നീ അതിനെ കുതിര്ക്കുംന്നു; അതിലെ മുളയെ നീ അനുഗ്രഹിക്കുന്നു.

10. Thou dost water its rows abundantly; thou dost settle its furrows; thou dost make it soft with showers [of rain]; thou dost bless its sprouting.

11. നീ സംവത്സരത്തെ നിന്റെ നന്മകൊണ്ടു അലങ്കരിക്കുന്നു; നിന്റെ പാതകള് പുഷ്ടിപൊഴിക്കുന്നു.

11. Thou dost crown the year with thy goodness, and thy clouds distill fatness.

12. മരുഭൂമിയിലെ പുല്പുറങ്ങള് പുഷ്ടിപൊഴിക്കുന്നു; കുന്നുകള് ഉല്ലാസം ധരിക്കുന്നു.

12. They fall [upon] the habitations of the wilderness; and the hills gird themselves with happiness.

13. മേച്ചല്പുറങ്ങള് ആട്ടിന് കൂട്ടങ്ങള്കൊണ്ടു നിറെഞ്ഞിരിക്കുന്നു; താഴ്വരകള് ധാന്യംകൊണ്ടു മൂടിയിരിക്കുന്നു; അവര് ആര്ക്കുംകയും പാടുകയും ചെയ്യുന്നു. (സംഗീതപ്രമാണിക്കു; ഒരു ഗീതം; ഒരു സങ്കീര്ത്തനം.)

13. The plains clothe themselves with sheep, and the valleys cover themselves with grain; they give shouts of triumph, they even sing.: