1. ദൈവം യിസ്രായേലിന്നു, നിര്മ്മലഹൃദയമുള്ളവര്ക്കും തന്നേ, നല്ലവന് ആകുന്നു നിശ്ചയം.

1. ঈশ্বর নিতান্তই মঙ্গলস্বরূপ, ইস্রায়েলের পক্ষে, যাহারা শুদ্ধচিত্ত তাহাদের পক্ষে।

2. എന്നാല് എന്റെ കാലുകള് ഏകദേശം ഇടറി; എന്റെ കാലടികള് ഏറക്കുറെ വഴുതിപ്പോയി.

2. কিন্তু আমার চরণ প্রায় টলিয়াছিল; আমার পাদবিক্ষেপ প্রায় স্খলিত হইয়াছিল।

3. ദുഷ്ടന്മാരുടെ സൌഖ്യം കണ്ടിട്ടു എനിക്കു അഹങ്കാരികളോടു അസൂയ തോന്നി.

3. কারণ যখন দুষ্টদের কল্যাণ দেখিয়াছিলাম, তখন গর্ব্বিতদের প্রতি ঈর্ষা করিয়াছিলাম।

4. അവര്ക്കും വേദന ഒട്ടുമില്ലല്ലോ; അവരുടെ ദേഹം തടിച്ചുരുണ്ടിരിക്കുന്നു.

4. কেননা তাহারা মৃত্যুকালে যন্ত্রণা পায় না, বরং তাহাদের কলেবর হৃষ্টপুষ্ট।

5. അവര് മര്ത്യരെപ്പോലെ കഷ്ടത്തില് ആകുന്നില്ല; മറ്റു മനുഷ്യരെപ്പോലെ ബാധിക്കപ്പെടുന്നതുമില്ല.

5. মর্ত্ত্যের ন্যায় কষ্ট তাহাদের হয় না; মনুষ্যের মত তাহারা আহত হয় না।

6. ആകയാല് ഡംഭം അവര്ക്കും മാലയായിരിക്കുന്നു; ബലാല്ക്കാരം വസ്ത്രംപോലെ അവരെ ചുറ്റിയിരിക്കുന്നു.

6. এইজন্য অহঙ্কার তাহাদের কণ্ঠের হারবৎ, দৌরাত্ম্য বস্ত্রবৎ তাহাদিগকে আচ্ছাদন করে।

7. അവരുടെ കണ്ണുകള് പുഷ്ടികൊണ്ടു ഉന്തിനിലക്കുന്നു. അവരുടെ ഹൃദയത്തിലെ നിരൂപണങ്ങള് കവിഞ്ഞൊഴുകുന്നു.

7. তাহাদের চক্ষু মেদে ঠেলিয়া উঠে, তাহাদের মনের সঙ্কল্প অপরিমিত।

8. അവര് പരിഹസിച്ചു ദുഷ്ടതയോടെ ഭീഷണി പറയുന്നു; ഉന്നതഭാവത്തോടെ സംസാരിക്കുന്നു.

8. তাহারা বিদ্রূপ করে, ও দুষ্টতায় উপদ্রবের কথা কহে, তাহারা দর্পকথা কহে।

9. അവര് വായ് ആകാശത്തോളം ഉയര്ത്തുന്നു; അവരുടെ നാവു ഭൂമിയില് സഞ്ചരിക്കുന്നു.

9. তাহারা আকাশে মুখ রাখিয়াছে, এবং তাহাদের জিহ্বা পৃথিবীতে বিহার

10. അതുകൊണ്ടു അവര് തന്റെ ജനത്തെ ഇതിലേക്കു തിരിക്കുന്നു; അവര് ധാരാളം വെള്ളം വലിച്ചു കുടിക്കുന്നു.

10. এইজন্য তাহাদের জনতা সেই দিকে ফিরে, প্রচুর জল তাহাদের দ্বারা গিলিত হয়।

11. ദൈവം എങ്ങനെ അറിയുന്നു? അത്യുന്നതന്നു അറിവുണ്ടോ? എന്നു അവര് പറയുന്നു.

11. আর তাহারা বলে, ঈশ্বর কি রূপে জানিবেন? পরাৎপরের কি জ্ঞান আছে?

12. ഇങ്ങനെ ആകുന്നു ദുഷ്ടന്മാര്; അവര് നിത്യം സ്വസ്ഥത അനുഭവിച്ചു സമ്പത്തു വര്ദ്ധിപ്പിക്കുന്നു.

12. দেখ, ইহারাই দুর্জন, ইহারা চিরকাল নির্ব্বিঘ্নে থাকিয়া ধন বৃদ্ধি করিয়াছে।

13. എന്നാല് ഞാന് എന്റെ ഹൃദയത്തെ ശുദ്ധീകരിച്ചതും എന്റെ കൈകളെ കുറ്റമില്ലായ്മയില് കഴുകിയതും വ്യര്ത്ഥമത്രേ.

13. নিশ্চয় আমি বৃথাই চিত্ত পরিষ্কার করিয়াছি, নির্দ্দোষতায় হস্ত প্রক্ষালন করিয়াছি।

14. ഞാന് ഇടവിടാതെ ബാധിതനായിരുന്നു; ഉഷസ്സുതോറും ദണ്ഡിക്കപ്പെട്ടും ഇരുന്നു.

14. কেননা আমি সমস্ত দিন আহত হইয়াছি, প্রতি প্রভাতে শাস্তি পাইয়াছি।

15. ഞാന് ഇങ്ങനെ സംസാരിപ്പാന് വിചാരിച്ചെങ്കില് ഇതാ, ഞാന് നിന്റെ മക്കളുടെ തലമുറയോടു ദ്രോഹം ചെയ്യുമായിരുന്നു.

15. যদি আমি বলিতাম, এইরূপ বর্ণনা করিব, তবে দেখ, তোমার সন্তানদের বংশের প্রতি বিশ্বাসঘাতক হইতাম।

16. ഞാന് ഇതു ഗ്രഹിപ്പാന് നിരൂപിച്ചപ്പോള് എനിക്കു പ്രയാസമായി തോന്നി;

16. আমি তাহা বুঝিবার জন্য চিন্তা করিলাম, কিন্তু তাহা আমার দৃষ্টিতে কষ্টকর হইল,

17. ഒടുവില് ഞാന് ദൈവത്തിന്റെ വിശുദ്ധ മന്ദിരത്തില് ചെന്നു അവരുടെ അന്തം എന്താകും എന്നു ചിന്തിച്ചു.

17. যাবৎ আমি ঈশ্বরের ধর্ম্মধামে প্রবেশ না করিলাম, ও তাহাদের শেষ ফল বিবেচনা না করিলাম।

18. നിശ്ചയമായി നീ അവരെ വഴുവഴുപ്പില് നിര്ത്തുന്നു; നീ അവരെ നാശത്തില് തള്ളിയിടുന്നു.

18. তুমি তাহাদিগকে পিচ্ছিল স্থানেই রাখিতেছ, তাহাদিগকে বিনাশে ফেলিয়া দিতেছ।

19. എത്ര ക്ഷണത്തില് അവര് ശൂന്യമായ്പോയി! അവര് മെരുള്ചകളാല് അശേഷം മുടിഞ്ഞുപോയിരിക്കുന്നു.

19. তাহারা নিমিষকাল মধ্যে কেমন উচ্ছিন্ন হয়, নানা ত্রাসে কেমন নিঃশেষে সংহার পায়।

20. ഉണരുമ്പോള് ഒരു സ്വപ്നത്തെപ്പോലെ കര്ത്താവേ, നീ ഉണരുമ്പോള് അവരുടെ രൂപത്തെ തുച്ഛീകരിക്കും.

20. নিদ্রা ভঙ্গ হইলে পর যেমন স্বপ্ন তুচ্ছ হয়, তেমনি, হে প্রভু, তুমি জাগিলে তাহাদের মায়াপুত্তলিকে তুচ্ছ করিবে।

21. ഇങ്ങനെ എന്റെ ഹൃദയം വ്യസനിക്കയും എന്റെ അന്തരംഗത്തില് കുത്തുകൊള്ളുകയും ചെയ്തപ്പോള്

21. কারণ আমার চিত্ত তাপিত হইল, আমার মর্ম্ম বিদ্ধ হইল;

22. ഞാന് പൊട്ടനും ഒന്നും അറിയാത്തവനും ആയിരുന്നു; നിന്റെ മുമ്പില് മൃഗംപോലെ ആയിരുന്നു.

22. আমি মূর্খ ও অজ্ঞান, তোমার কাছে পশুবৎ ছিলাম।

23. എന്നിട്ടും ഞാന് എപ്പോഴും നിന്റെ അടുക്കല് ഇരിക്കുന്നു; നീ എന്നെ വലങ്കൈകൂ പിടിച്ചിരിക്കുന്നു.

23. কিন্তু আমি নিরন্তর তোমার সঙ্গে সঙ্গে আছি; তুমি আমার দক্ষিণ হস্ত ধরিয়া রাখিয়াছ।

24. നിന്റെ ആലോചനയാല് നീ എന്നെ നടത്തും; പിന്നെത്തേതില് മഹത്വത്തിലേക്കു എന്നെ കൈക്കൊള്ളും.

24. তুমি নিজ মন্ত্রণায় আমাকে গমন করাইবে, শেষে সপ্রতাপে আমাকে গ্রহণ করিবে।

25. സ്വര്ഗ്ഗത്തില് എനിക്കു ആരുള്ളു? ഭൂമിയിലും നിന്നെയല്ലാതെ ഞാന് ഒന്നും ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല.

25. স্বর্গে আমার কে আছে? পৃথিবীতেও তোমা ভিন্ন আর কিছুতে আমার প্রীতি নাই।

26. എന്റെ മാംസവും ഹൃദയവും ക്ഷയിച്ചുപോകുന്നു; ദൈവം എന്നേക്കും എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ പാറയും എന്റെ ഔഹരിയും ആകുന്നു.

26. আমার মাংস ও আমার চিত্ত ক্ষয় পাইতেছে, তথাপি ঈশ্বর চিরকাল আমার চিত্তের শৈল ও আমার দায়াংশ।

27. ഇതാ, നിന്നോടു അകന്നിരിക്കുന്നവര് നശിച്ചുപോകും; നിന്നെ വിട്ടു പരസംഗം ചെയ്യുന്ന എല്ലാവരെയും നീ സംഹരിക്കും.

27. কেননা দেখ, যাহারা তোমা হইতে দূরে থাকে, তাহারা বিনষ্ট হইবে; যে সকল লোক তোমা হইতে অপসরণ করিয়া ব্যভিচার করে, সেই সকলকে তুমি উচ্ছিন্ন করিয়াছ।

28. എന്നാല് ദൈവത്തോടു അടുത്തിരിക്കുന്നതു എനിക്കു നല്ലതു; നിന്റെ സകലപ്രവൃത്തികളെയും വര്ണ്ണിക്കേണ്ടതിന്നു ഞാന് യഹോവയായ കര്ത്താവിനെ എന്റെ സങ്കേതമാക്കിയിരിക്കുന്നു. ആസാഫിന്റെ ധ്യാനം.

28. কিন্তু ঈশ্বরের নিকটে থাকা আমারই পক্ষে মঙ্গল; আমি প্রভু সদাপ্রভুর শরণ লইলাম, যেন তোমার সমস্ত ক্রিয়া বর্ণনা করিতে পারি।