1. ശൌല് ഫെലിസ്ത്യരെ ഔടിച്ചുകളഞ്ഞിട്ടു മടങ്ങിവന്നപ്പോള് ദാവീദ് ഏന് -ഗെദിമരുഭൂമിയില് ഉണ്ടെന്നു അവന്നു അറിവു കിട്ടി.

1. পরে শৌল পলেষ্টীয়দের পশ্চাদগমন হইতে ফিরিয়া আসিলে লোকে তাঁহাকে এই সংবাদ দিল, দেখুন, দায়ূদ ঐন্‌-গদীর প্রান্তরে আছে।

2. അപ്പോള് ശൌല് എല്ലായിസ്രായേലില്നിന്നും തിരഞ്ഞെടുത്തിരുന്ന മൂവായിരംപേരെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു ദാവീദിനെയും അവന്റെ ആളുകളെയും തിരയുവാന് കാട്ടാട്ടിന് പാറകളില് ചെന്നു.

2. তাহাতে শৌল সমস্ত ইস্রায়েল হইতে মনোনীত তিন সহস্র লোক লইয়া বনচ্ছাগের শৈল সকলের উপরে দায়ূদের ও তাঁহার লোকদের অন্বেষণে গমন করিলেন।

3. അവന് വഴിയരികെയുള്ള ആട്ടിന് തൊഴുത്തിങ്കല് എത്തി; അവിടെ ഒരു ഗുഹ ഉണ്ടായിരുന്നു; ശൌല് കാല്മടക്കത്തിന്നു അതില് കടന്നു; എന്നാല് ദാവീദും അവന്റെ ആളുകളും ഗുഹയുടെ ഉള്ളില് പാര്ത്തിരുന്നു.

3. পথের মধ্যে তিনি মেষবাথানে উপস্থিত হইলেন; তথায় এক গুহা ছিল; আর শৌল পা ঢাকিবার জন্য তন্মধ্যে প্রবেশ করিলেন; কিন্তু দায়ূদ ও তাঁহার লোকেরা সেই গুহার অন্তঃপ্রদেশে বসিয়াছিলেন।

4. ദാവീദിന്റെ ആളുകള് അവനോടുഞാന് നിന്റെ ശത്രുവിനെ നിന്റെ കയ്യില് ഏല്പിക്കും; നിനക്കു ബോധിച്ചതുപോലെ അവനോടു ചെയ്യാം എന്നു യഹോവ നിന്നോടു അരുളിച്ചെയ്ത ദിവസം ഇതാ എന്നു പറഞ്ഞു. അപ്പോള് ദാവീദ് എഴുന്നേറ്റു ശൌലിന്റെ മേലങ്കിയുടെ അറ്റം പതുക്കെ മുറിച്ചെടുത്തു.

4. তখন দায়ূদের লোকেরা তাঁহাকে কহিল, দেখুন, এ সেই দিন, যে দিনের বিষয়ে সদাপ্রভু আপনাকে বলিয়াছেন, দেখ, আমিই তোমার শত্রুকে তোমার হস্তে সমর্পণ করিব, তখন তুমি তাহার প্রতি যাহা ভাল বুঝিবে, তাহাই করিবে। তাহাতে দায়ূদ উঠিয়া গুপ্তরূপে শৌলের বস্ত্রের অগ্রভাগ কাটিয়া লইলেন।

5. ശൌലിന്റെ വസ്ത്രാഗ്രം മുറിച്ചുകളഞ്ഞതുകൊണ്ടു പിന്നത്തേതില് ദാവീദിന്റെ മനസ്സാക്ഷി കുത്തിത്തുടങ്ങി.

5. তৎপরে, শৌলের বস্ত্রের অঞ্চল ছেদন করাতে দায়ূদের অন্তঃকরণ ধুক্‌ ধুক্‌ করিতে লাগিল;

6. അവന് തന്റെ ആളുകളോടുയഹോവയുടെ അഭിഷിക്തനായ എന്റെ യജമാനന്റെ നേരെ കയ്യെടുക്കുന്നതായ ഈ കാര്യം ചെയ്വാന് യഹോവ എനിക്കു ഇടവരുത്തരുതേ; അവന് യഹോവയുടെ അഭിഷിക്തനല്ലോ എന്നു പറഞ്ഞു.

6. আর তিনি আপন লোকদিগকে কহিলেন, আমার প্রভুর প্রতি, সদাপ্রভুর অভিষিক্ত ব্যক্তির প্রতি এমন কর্ম্ম করিতে, তাঁহার বিরুদ্ধে আমার হস্ত বিস্তার করিতে সদাপ্রভু আমাকে না দিউন; কেননা তিনি সদাপ্রভুর অভিষিক্ত ব্যক্তি।

7. ഇങ്ങനെ ദാവീദ് തന്റെ ആളുകളെ ശാസിച്ചു അമര്ത്തി; ശൌലിനെ ദ്രോഹിപ്പാന് അവരെ അനുവദിച്ചതുമില്ല. ശൌല് ഗുഹയില്നിന്നു എഴുന്നേറ്റു തന്റെ വഴിക്കുപോയി.

7. এইরূপ কথা দ্বারা দায়ূদ আপন লোকদিগকে শাসন করিলেন, শৌলের বিরুদ্ধে উঠিতে দিলেন না। পরে শৌল উঠিয়া গুহা হইতে বাহির হইয়া আপন পথে গমন করিলেন।

8. ദാവീദും എഴുന്നേറ്റു ഗുഹയില്നിന്നു പുറത്തിറങ്ങി ശൌലിനോടുഎന്റെ യജമാനനായ രാജാവേ എന്നു വിളിച്ചുപറഞ്ഞു. ശൌല് തിരിഞ്ഞുനോക്കിയപ്പോള് ദാവീദ് സാഷ്ടാംഗം വീണു നമസ്കരിച്ചു.

8. তৎপরে দায়ূদও উঠিয়া গুহা হইতে বাহির হইলেন, এবং শৌলের পশ্চাৎ হইতে ডাকিয়া কহিলেন, হে আমার প্রভু মহারাজ; আর শৌল পশ্চাতে দৃষ্টি করিলে দায়ূদ ভূমিতে মস্তক নমনপূর্ব্বক প্রণিপাত করিলেন।

9. ദാവീദ് ശൌലിനോടു പറഞ്ഞതെന്തെന്നാല്ദാവീദ് നിനക്കു ദോഷം വിചാരിക്കുന്നു എന്നു പറയുന്നവരുടെ വാക്കു നീ കേള്ക്കുന്നതു എന്തു?

9. আর দায়ূদ শৌলকে কহিলেন, মানুষের এমন কথা আপনি কেন শুনেন যে, দেখুন, দায়ূদ আপনার অনিষ্ট চেষ্টা করিতেছে?

10. യഹോവ ഇന്നു ഗുഹയില്വെച്ചു നിന്നെ എന്റെ കയ്യില് ഏല്പിച്ചിരുന്നു എന്നു നിന്റെ കണ്ണാലെ കാണുന്നുവല്ലോ; നിന്നെ കൊല്ലുവാന് ചിലര് പറഞ്ഞെങ്കിലും ഞാന് ചെയ്തില്ല; എന്റെ യജമാനന്റെ നേരെ ഞാന് കയ്യെടുക്കയില്ല; അവന് യഹോവയുടെ അഭിഷിക്തനല്ലോ എന്നു ഞാന് പറഞ്ഞു.

10. দেখুন, আপনি অদ্য চাক্ষুষ দেখিতেছেন, অদ্য এই গুহার মধ্যে সদাপ্রভু আপনাকে আমার হস্তে সমর্পণ করিয়াছিলেন, এবং কেহ আপনাকে বধ করিবার পরামর্শ দিয়াছিল, কিন্তু আপনার উপরে আমার মমতা হইল, আমি কহিলাম, আমার প্রভুর বিরুদ্ধে হস্ত বিস্তার করিব না, কেননা তিনি সদাপ্রভুর অভিষিক্ত ব্যক্তি।

11. എന്റെ പിതാവേ, കാണ്ക, എന്റെ കയ്യില് നിന്റെ മേലങ്കിയുടെ അറ്റം ഇതാ കാണ്ക; നിന്റെ മേലങ്കിയുടെ അറ്റം ഞാന് മുറിക്കയും നിന്നെ കൊല്ലാതിരിക്കയും ചെയ്തതിനാല് എന്റെ കയ്യില് ദോഷവും ദ്രോഹവും ഇല്ല; ഞാന് നിന്നോടു പാപം ചെയ്തിട്ടുമില്ല എന്നു കണ്ടറിഞ്ഞുകൊള്ക. നീയോ എനിക്കു പ്രാണഹാനി വരുത്തുവാന് തേടിനടക്കുന്നു.

11. আর হে আমার পিতঃ, দেখুন; হাঁ, আমার হস্তে আপনার বস্ত্রের এই অঞ্চল দেখুন; কেননা আমি আপনার বস্ত্রের অগ্রভাগ কাটিয়া লইয়াছি, তথাপি আপনাকে বধ করি নাই, ইহাতে আপনি বিবেচনা করিয়া দেখিবেন, আমি হিংসায় কি অধর্ম্মে হস্তক্ষেপ করি নাই, এবং আপনার বিরুদ্ধে পাপ করি নাই; তথাপি আপনি আমার প্রাণ হরণ করিবার জন্য মৃগয়া করিতেছেন।

12. യഹോവ എനിക്കും നിനക്കും മദ്ധ്യേ ന്യായം വിധിക്കട്ടെ; യഹോവ എനിക്കുവേണ്ടി നിന്നോടു പ്രതികാരം ചെയ്യട്ടെ; എന്നാല് എന്റെ കൈ നിന്റെമേല് വീഴുകയില്ല.

12. সদাপ্রভু আমার ও আপনার মধ্যে বিচার করিবেন, আপনার কৃত অন্যায় হইতে আমাকে উদ্ধার করিবেন, কিন্তু আমার হস্ত আপনার বিরুদ্ধ হইবে না।

13. ദുഷ്ടത ദുഷ്ടനില്നിന്നു പുറപ്പെടുന്നു എന്നല്ലോ പഴഞ്ചൊല് പറയുന്നതു; എന്നാല് എന്റെ കൈ നിന്റെമേല് വീഴുകയില്ല.

13. প্রাচীনদের প্রবাদে বলে, “দুষ্টদেরই হইতে দুষ্টতা জন্মে,” কিন্তু আমার হস্ত আপনার বিরুদ্ধ হইবে না।

14. ആരെ തേടിയാകുന്നു യിസ്രായേല്രാജാവു പുറപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതു? ആരെയാകുന്നു പിന്തുടരുന്നതു? ഒരു ചത്തനായെ, ഒരു ചെള്ളിനെ അല്ലയോ?

14. ইস্রায়েলের রাজা কাহার পশ্চাতে বাহির হইয়া আসিয়াছেন? আপনি কাহার পশ্চাতে পশ্চাতে তাড়া করিয়া আসিতেছেন? একটা মৃত কুকুরের পশ্চাতে, একটা শিশুর পশ্চাতে।

15. ആകയാല് യഹോവ ന്യായാധിപനായി എനിക്കും നിനക്കും മദ്ധ്യേ ന്യായം വിധിക്കയും എന്റെ കാര്യം നോക്കി വ്യവഹരിച്ചു എന്നെ നിന്റെ കയ്യില് നിന്നു വിടുവിക്കയും ചെയ്യുമാറാകട്ടെ.

15. কিন্তু সদাপ্রভু বিচারকর্ত্তা হউন, তিনি আমার ও আপনার মধ্যে বিচার করুন; আর তিনি দৃষ্টিপাতপূর্ব্বক আমার বিবাদ নিষ্পত্তি করুন, এবং আপনার হস্ত হইতে আমাকে রক্ষা করুন।

16. ദാവീദ് ശൌലിനോടു ഈ വാക്കുകള് സംസാരിച്ചു തീര്ന്നശേഷം ശൌല്എന്റെ മകനേ, ദാവീദേ, ഇതു നിന്റെ ശബ്ദമോ എന്നു ചോദിച്ചു പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.

16. দায়ূদ শৌলের কাছে এই সকল কথা সাঙ্গ করিলে শৌল জিজ্ঞাসা করিলেন, হে আমার বৎস দায়ূদ, এ কি তোমার স্বর? আর শৌল উচ্চৈঃস্বরে রোদন করিলেন।

17. പിന്നെ അവന് ദാവീദിനോടു പറഞ്ഞതുനീ എന്നെക്കാള് നീതിമാന് ; ഞാന് നിനക്കു തിന്മചെയ്തതിന്നു നീ എനിക്കു നന്മ പകരം ചെയ്തിരിക്കുന്നു.

17. পরে তিনি দায়ূদকে কহিলেন, আমা অপেক্ষা তুমি ধার্ম্মিক, কেননা তুমি আমার মঙ্গল করিয়াছ, কিন্তু আমি তোমার অমঙ্গল করিয়াছি।

18. യഹോവ എന്നെ നിന്റെ കയ്യില് ഏല്പിച്ചാറെയും നീ എന്നെ കൊല്ലാതെ വിട്ടതിനാല് നീ എനിക്കു ഗുണം ചെയ്തതായി ഇന്നു കാണിച്ചിരിക്കുന്നു.

18. তুমি আমার প্রতি কেমন মঙ্গল ব্যবহার করিয়া আসিতেছ, তাহা অদ্য দেখাইলে; সদাপ্রভু আমাকে তোমার হস্তে সমর্পণ করিলেও তুমি আমাকে বধ করিলে না।

19. ശത്രുവിനെ കണ്ടുകിട്ടിയാല് ആരെങ്കിലും അവനെ വെറുതെ വിട്ടയക്കുമോ? നീ ഇന്നു എനിക്കു ചെയ്തതിന്നു യഹോവ നിനക്കു നന്മ പകരം ചെയ്യട്ടെ.

19. মনুষ্য আপন শত্রুকে পাইলে কি তাহাকে মঙ্গলের পথে ছাড়িয়া দেয়? অদ্য তুমি আমার প্রতি যাহা করিলে, তাহার প্রতিশোধে সদাপ্রভু তোমার মঙ্গল করুন।

20. എന്നാല് നീ രാജാവാകും; യിസ്രായേല്രാജത്വം നിന്റെ കയ്യില് സ്ഥിരമാകും എന്നു ഞാന് അറിയുന്നു.

20. এখন দেখ, আমি জানি, তুমি অবশ্যই রাজা হইবে, আর ইস্রায়েলের রাজ্য তোমার হস্তে স্থির থাকিবে।

21. ആകയാല് നീ എന്റെ ശേഷം എന്റെ സന്തതിയെ നിര്മ്മൂലമാക്കി എന്റെ പേര് എന്റെ പിതൃഭവനത്തില് നിന്നു മായിച്ചുകളകയില്ല എന്നു യഹോവയുടെ നാമത്തില് ഇപ്പോള് എന്നോടു സത്യം ചെയ്യേണം.

21. অতএব এখন সদাপ্রভুর নামে আমার কাছে দিব্য কর যে, তুমি আমার পরে আমার বংশ উচ্ছিন্ন করিবে না, ও আমার পিতৃকুল হইতে আমার নাম লোপ করিবে না।

22. അങ്ങനെ ദാവീദ് ശൌലിനോടു സത്യം ചെയ്തു; ശൌല് അരമനയിലേക്കു പോയി; ദാവീദും അവന്റെ ആളുകളും ദുര്ഗ്ഗത്തിലേക്കും പോയി.

22. তখন দায়ূদ শৌলের নিকটে দিব্য করিলেন। পরে শৌল বাটী চলিয়া গেলেন, কিন্তু দায়ূদ ও তাঁহার লোকেরা দুরাক্রম স্থানে উঠিয়া গেলেন।