1. ഇപ്പോഴോ എന്നിലും പ്രായം കുറഞ്ഞവര് എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നു; അവരുടെ അപ്പന്മാരെ എന്റെ ആട്ടിന് കൂട്ടത്തിന്റെ നായ്ക്കളോടുകൂടെ ആക്കുവാന് പോലും ഞാന് നിരസിക്കുമായിരുന്നു.

1. সম্প্রতি, যাহারা আমা হইতে অল্পবয়স্ক, তাহারা আমাকে পরিহাস করে; আমি তাহাদের পিতাদিগকে আমার পালরক্ষক কুকুরদের সহিত রাখিতেও অবজ্ঞা করিতাম।

2. അവരുടെ കയ്യൂറ്റംകൊണ്ടു എനിക്കെന്തു പ്രയോജനം? അവരുടെ യൌവനശക്തി നശിച്ചുപോയല്ലോ.

2. তাহাদের ভুজবলে আমার কি ফল হইতে পারে? তাহাদের তেজ ত নষ্ট হইয়াছে।

3. ബുദ്ധിമുട്ടും വിശപ്പുംകൊണ്ടു അവര് മെലിഞ്ഞിരിക്കുന്നു; ശൂന്യത്തിന്റെയും നിര്ജ്ജനദേശത്തിന്റെയും ഇരുട്ടില് അവര് വരണ്ട നിലം കടിച്ചുകാരുന്നു.

3. তাহারা দীনতায় ও অন্নাভাবে অসাড় হইয়া পড়ে, উৎসন্নতা ও শূন্যতার ঘোরে শুষ্কভূমি চর্ব্বণ করে;

4. അവര് കുറുങ്കാട്ടില് മണല്ചീര പറിക്കുന്നു; കാട്ടുകിഴങ്ങു അവര്ക്കും ആഹാരമായിരിക്കുന്നു.

4. তাহারা ঝোড়ের নিকটে বিস্বাদু শাক তুলে, রেতম বৃক্ষের শিকড় তাহাদের ভক্ষ্য দ্রব্য।

5. ജനമദ്ധ്യേനിന്നു അവരെ ഔടിച്ചുകളയുന്നു; കള്ളനെപ്പോലെ അവരെ ആട്ടിക്കളയുന്നു.

5. তাহারা মানব-সমাজ হইতে বিতাড়িত হয়, যেমন চোরের, তেমনি লোকে তাহাদের পশ্চাতে পশ্চাতে চীৎকার করে।

6. താഴ്വരപ്പിളര്പ്പുകളില് അവര് പാര്ക്കേണ്ടിവരുന്നു; മണ്കുഴികളിലും പാറയുടെ ഗഹ്വരങ്ങളിലും തന്നേ.

6. তাহারা উপত্যকার ভয়ানক স্থানে থাকে, ধূলিময় ও পাষাণময় গর্ত্তে বাস করে।

7. കുറുങ്കാട്ടില് അവര് കതറുന്നു; തൂവയുടെ കീഴെ അവര് ഒന്നിച്ചുകൂടുന്നു.

7. তাহারা ঝোপের মধ্যে থাকিয়া হ্রেষারব করে, গোক্ষুরবনে একত্রীভূত হয়।

8. അവര് ഭോഷന്മാരുടെ മക്കള്, നീചന്മാരുടെ മക്കള്; അവരെ ദേശത്തുനിന്നു ചമ്മട്ടികൊണ്ടു അടിച്ചോടിക്കുന്നു.

8. তাহারা মূর্খদের সন্তান, অপদার্থদের সন্তান, তাহারা দেশ হইতে বিতাড়িত হইয়াছে।

9. ഇപ്പോഴോ ഞാന് അവരുടെ പാട്ടായിരിക്കുന്നു; അവര്ക്കും പഴഞ്ചൊല്ലായിത്തീര്ന്നിരിക്കുന്നു.

9. সম্প্রতি আমি তাহাদের গানের বিষয় হইয়াছি, বস্তুতঃ আমি তাহাদেরই গল্পের বিষয়।

10. അവര് എന്നെ അറെച്ചു അകന്നുനിലക്കുന്നു; എന്നെ കണ്ടു തുപ്പുവാന് ശങ്കിക്കുന്നില്ല.

10. তাহারা আমাকে ঘৃণা করে, আমা হইতে দূরে থাকে, আমার মুখে থুথু ফেলিতে ভয় করে না।

11. അവന് തന്റെ കയറു അഴിച്ചു എന്നെ ക്ളേശിപ്പിച്ചതുകൊണ്ടു അവര് എന്റെ മുമ്പില് കടിഞ്ഞാണ് അയച്ചു വിട്ടിരിക്കുന്നു.

11. তিনি ত আপন রজ্জু খুলিয়া আমাকে নত করিয়াছেন, তাহারা আমার সাক্ষাতে বল্‌গা ফেলিয়া দিয়াছে।

12. വലത്തുഭാഗത്തു നീചപരിഷ എഴുന്നേറ്റു എന്റെ കാല് ഉന്തുന്നു; അവര് നാശമാര്ഗ്ഗങ്ങളെ എന്റെ നേരെ നിരത്തുന്നു.

12. বেটারা আমার দক্ষিণে উঠে, আমার চরণ ঠেলিয়া দেয়, আমার বিরুদ্ধে বিনাশের উচ্চপথ প্রস্তুত করে।

13. അവര് എന്റെ പാതയെ നശിപ്പിക്കുന്നു; അവര് തന്നേ തുണയറ്റവര് ആയിരിക്കെ എന്റെ അപായത്തിന്നായി ശ്രമിക്കുന്നു.

13. তাহারা আমার পথে রোধ করে, আমার সর্ব্বনাশার্থে সাহায্য করে; নিঃসহায় লোকেও এইরূপ করে।

14. വിസ്താരമുള്ള തുറവില്കൂടി എന്നപോലെ അവര് ആക്രമിച്ചുവരുന്നു; ഇടിവിന്റെ നടുവില് അവര് എന്റെ മേല് ഉരുണ്ടുകയറുന്നു.

14. তাহারা যেন প্রশস্ত ছিদ্র দিয়া আইসে, ভঙ্গের মধ্যে আমার উপরে আসিয়া গড়াইয়া পড়ে।

15. ഘോരത്വങ്ങള് എന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞിരിക്കുന്നു; കാറ്റുപോലെ എന്റെ മഹത്വത്തെ പാറ്റിക്കളയുന്നു; എന്റെ ക്ഷേമവും മേഘംപോലെ കടന്നു പോകുന്നു.

15. নানা প্রকার ত্রাস আমার সম্মুখে উপস্থিত, সে সকল বায়ুর ন্যায় আমার সম্ভ্রম দূর করিতেছে; মেঘের ন্যায় আমার মঙ্গল অতীত হইতেছে।

16. ഇപ്പോള് എന്റെ പ്രാണന് എന്റെ ഉള്ളില് തൂകിപ്പോകുന്നു; കഷ്ടകാലം എന്നെ പിടിച്ചിരിക്കുന്നു.

16. এখন আমার প্রাণ আমার মধ্যে ঢালা যাইতেছে; দুঃখের দিনসমূহ আমাকে আক্রমণ করিতেছে।

17. രാത്രി എന്റെ അസ്ഥികളെ തുളച്ചെടുത്തുകളയുന്നു; എന്നെ കടിച്ചുകാരുന്നവര് ഉറങ്ങുന്നതുമില്ല.

17. রাত্রিকালে আমার অস্থি সকল খসিয়া যায়, আমার দংশক সকল কখন নিদ্রা যায় না।

18. ഉഗ്രബലത്താല് എന്റെ വസ്ത്രം വിരൂപമായിരിക്കുന്നു; അങ്കിയുടെ കഴുത്തുപോലെ എന്നോടു പറ്റിയിരിക്കുന്നു.

18. [রোগের] প্রবল শক্তিতে আমার পরিচ্ছদ বিকৃত হয়, জামার গলার ন্যায় আমাতে আঁটিয়া থাকে।

19. അവന് എന്നെ ചെളിയില് ഇട്ടിരിക്കുന്നു; ഞാന് പൊടിക്കും ചാരത്തിന്നും തുല്യമായിരിക്കുന്നു.

19. [ঈশ্বর] আমাকে পঙ্কে মগ্ন করিয়াছেন, আমি ধূলা ও ভস্মের ন্যায় হইতেছি।

20. ഞാന് നിന്നോടു നിലവിളിക്കുന്നു; നീ ഉത്തരം അരുളുന്നില്ല; ഞാന് എഴുന്നേറ്റു നിലക്കുന്നു; നീ എന്നെ തുറിച്ചുനോക്കുന്നതേയുള്ളു.

20. আমি তোমার কাছে আর্ত্তনাদ করি, তুমি উত্তর দেও না; আমি দাঁড়াইয়া থাকি, তুমি আমার প্রতি দৃষ্টিমাত্র করিতেছ।

21. നീ എന്റെ നേരെ ക്രൂരനായിത്തീര്ന്നിരിക്കുന്നു; നിന്റെ കയ്യുടെ ശക്തിയാല് നീ എന്നെ പീഡിപ്പിക്കുന്നു.

21. তুমি আমার প্রতি নির্দ্দয় হইয়া উঠিতেছ, আপন ভুজবলে আমাকে তাড়না করিতেছ।

22. നീ എന്നെ കാറ്റിന് പുറത്തു കയറ്റി ഔടിക്കുന്നു; കൊടുങ്കാറ്റില് നീ എന്നെ ലയിപ്പിച്ചുകളയുന്നു.

22. তুমি আমাকে তুলিয়া বায়ুতে চড়াইতেছ, ঝটিকায় বিলীন করিতেছ।

23. മരണത്തിലേക്കും സകലജീവികളും ചെന്നു ചേരുന്ന വീട്ടിലേക്കും നീ എന്നെ കൊണ്ടുപോകുമെന്നു ഞാന് അറിയുന്നു.

23. বস্তুতঃ আমি জানি, তুমি আমাকে মৃত্যুর নিকটে লইয়া যাইতেছ; সমুদয় জীবিতের সভাগৃহে লইয়া যাইতেছ।

24. എങ്കിലും വീഴുമ്പോള് കൈ നീട്ടുകയില്ലയോ? അപായത്തില് അതു നിമിത്തം നിലവിളിക്കയില്ലയോ?

24. পড়িবার সময়ে লোকে কি হস্ত বিস্তার করে না? বিনাশকালে কি সে জন্য আর্ত্তনাদ করে না?

25. കഷ്ടകാലം വന്നവന്നു വേണ്ടി ഞാന് കരഞ്ഞിട്ടില്ലയോ? എളിയവന്നു വേണ്ടി എന്റെ മനസ്സു വ്യസനിച്ചിട്ടില്ലയോ?

25. আমি বিপদগ্রস্তের নিমিত্ত কি কাঁদিতাম না? দীনের জন্য কি শোকাকুলচিত্ত হইতাম না?

26. ഞാന് നന്മെക്കു നോക്കിയിരുന്നപ്പോള് തിന്മവന്നു വെളിച്ചത്തിന്നായി കാത്തിരുന്നപ്പോള് ഇരുട്ടുവന്നു.

26. আমি মঙ্গলের অপেক্ষা করিলে অমঙ্গল ঘটিল, দীপ্তির প্রতীক্ষা করিলে অন্ধকার আসিল।

27. എന്റെ കുടല് അമരാതെ തിളെക്കുന്നു; കഷ്ടകാലം എനിക്കു വന്നിരിക്കുന്നു.

27. আমার অন্ত্র জ্বলিতে থাকে, শান্তি পায় না, দুঃখের দিনসমূহ আমার সম্মুখবর্ত্তী হইয়াছে।

28. ഞാന് കറുത്തവനായി നടക്കുന്നു; വെയില് കൊണ്ടല്ലതാനും. ഞാന് സഭയില് എഴുന്നേറ്റു നിലവിളിക്കുന്നു.

28. বিনা রৌদ্রে আমি ম্লান হইয়া বেড়াইতেছি, আমি সমাজে উঠিয়া দাঁড়াই, আর্ত্তনাদ করি।

29. ഞാന് കുറുക്കന്മാര്ക്കും സഹോദരനും ഒട്ടകപ്പക്ഷികള്ക്കു കൂട്ടാളിയും ആയിരിക്കുന്നു.

29. আমি শৃগালগণের ভ্রাতা হইয়াছি, উষ্ট্রপক্ষীদের বন্ধু হইয়াছি।

30. എന്റെ ത്വക് കറുത്തു പൊളിഞ്ഞുവീഴുന്നു; എന്റെ അസ്ഥി ഉഷ്ണംകൊണ്ടു കരിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

30. আমার চর্ম্ম কৃষ্ণবর্ণ হইয়াছে, খসিয়া পড়িতেছে, আমার অস্থি তাপে দগ্ধ হইয়াছে।

31. എന്റെ കിന്നരനാദം വിലാപമായും എന്റെ കുഴലൂത്തു കരച്ചലായും തീര്ന്നിരിക്കുന്നു.

31. আমার বীণার রব হাহাকারে পরিণত, আমার বংশী বিলাপকারীদের রবে পরিণত।