1. അതിന്റെശേഷം മോശെയും അഹരോനും ചെന്നു ഫറവോനോടുമരുഭൂമിയില് എനിക്കു ഉത്സവം കഴിക്കേണ്ടതിന്നു എന്റെ ജനത്തെ വിട്ടയക്കേണം എന്നിപ്രകാരം യിസ്രായേലിന്റെ ദൈവമായ യഹോവ കല്പിക്കുന്നു എന്നു പറഞ്ഞു.

1. Then Moses and Aaron went to the king of Egypt and said, 'The LORD, the God of Israel, says, 'Let my people go, so that they can hold a festival in the desert to honor me.' '

2. അതിന്നു ഫറവോന് യിസ്രായേലിനെ വിട്ടയപ്പാന് തക്കവണ്ണം ഞാന് യഹോവയുടെ വാക്കു കേള്ക്കേണ്ടതിന്നു അവന് ആര്? ഞാന് യഹോവയെ അറികയില്ല; ഞാന് യിസ്രായേലിനെ വിട്ടയക്കയുമില്ല എന്നു പറഞ്ഞു.

2. 'Who is the LORD?' the king demanded. 'Why should I listen to him and let Israel go? I do not know the LORD; and I will not let Israel go.'

3. അതിന്നു അവര്എബ്രായരുടെ ദൈവം ഞങ്ങള്ക്കു പ്രത്യക്ഷനായ്വന്നിരിക്കുന്നു; അവന് മഹാമാരിയാലോ വാളാലോ ഞങ്ങളെ ദണ്ഡിപ്പിക്കാതിരിക്കേണ്ടതിന്നു ഞങ്ങള് മൂന്നു ദിവസത്തെ വഴി മരുഭൂമിയില് പോയി, ഞങ്ങളുടെ ദൈവമായ യഹോവേക്കു യാഗം കഴിക്കട്ടെ എന്നു പറഞ്ഞു.

3. Moses and Aaron replied, 'The God of the Hebrews has revealed himself to us. Allow us to travel three days into the desert to offer sacrifices to the LORD our God. If we don't do so, he will kill us with disease or by war.'

4. മിസ്രയീംരാജാവു അവരോടുമോശേ, അഹരോനേ, നിങ്ങള് ജനങ്ങളെ വേല മിനക്കെടുത്തുന്നതു എന്തു? നിങ്ങളുടെ ഊഴിയ വേലെക്കു പോകുവിന് എന്നു പറഞ്ഞു.

4. The king said to Moses and Aaron, 'What do you mean by making the people neglect their work? Get those slaves back to work!

5. ദേശത്തു ജനം ഇപ്പോള് വളരെ ആകുന്നു; നിങ്ങള് അവരെ അവരുടെ ഊഴിയവേല മിനക്കെടുത്തുന്നു എന്നും ഫറവോന് പറഞ്ഞു.

5. You people have become more numerous than the Egyptians. And now you want to stop working!'

6. അന്നു ഫറവോന് ജനത്തിന്റെ ഊഴിയ വിചാരകന്മാരോടും പ്രമാണികളോടും കല്പിച്ചതു എന്തെന്നാല്

6. That same day the king commanded the Egyptian slave drivers and the Israelite foremen:

7. ഇഷ്ടിക ഉണ്ടാക്കുവാന് ജനത്തിന്നു മുമ്പിലത്തെപ്പോലെ ഇനി വൈക്കോല് കൊടുക്കരുതു; അവര് തന്നേ പോയി വൈക്കോല് ശേഖരിക്കട്ടെ.

7. 'Stop giving the people straw for making bricks. Make them go and find it for themselves.

8. എങ്കിലും ഇഷ്ടികയുടെ കണകൂ മുമ്പിലത്തെപ്പോലെ തന്നേ അവരുടെ മേല് ചുമത്തേണം; ഒട്ടും കുറെക്കരുതു. അവര് മടിയന്മാര്; അതുകൊണ്ടാകുന്നുഞങ്ങള് പോയി ഞങ്ങളുടെ ദൈവത്തിന്നു യാഗം കഴിക്കട്ടെ എന്നു നിലവിളിക്കുന്നതു.

8. But still require them to make the same number of bricks as before, not one brick less. They don't have enough work to do, and that is why they keep asking me to let them go and offer sacrifices to their God!

9. അവരുടെ വേല അതിഭാരമായിരിക്കട്ടെ; അവര് അതില് കഷ്ടപ്പെടട്ടെ;

9. Make them work harder and keep them busy, so that they won't have time to listen to a pack of lies.'

10. അവരുടെ വ്യാജവാക്കുകള് കേള്ക്കരുതു. അങ്ങനെ ജനത്തിന്റെ ഊഴിയവിചാരകന്മാരും പ്രമാണികളും ചെന്നു ജനത്തോടുനിങ്ങള്ക്കു വൈക്കോല് തരികയില്ല,

10. The slave drivers and the Israelite foremen went out and said to the Israelites, 'The king has said that he will not supply you with any more straw.

11. നിങ്ങള് തന്നേ പോയി കിട്ടുന്നേടത്തുനിന്നു വൈക്കോല് ശേഖരിപ്പിന് ; എങ്കിലും നിങ്ങളുടെ വേലയില് ഒട്ടും കുറെക്കയില്ല എന്നു ഫറവോന് കല്പിക്കുന്നു എന്നു പറഞ്ഞു.

11. He says that you must go and get it for yourselves wherever you can find it, but you must still make the same number of bricks.'

12. അങ്ങനെ ജനം വൈക്കോലിന്നു പകരം താളടി ശേഖരിപ്പാന് മിസ്രയീംദേശത്തു എല്ലാടവും ചിതറി നടന്നു.

12. So the people went all over Egypt looking for straw.

13. ഊഴിയ വിചാരകന്മാര് അവരെ ഹേമിച്ചുവൈക്കോല് കിട്ടിവന്നപ്പോള് ഉള്ളതിന്നു ശരിയായി നിങ്ങളുടെ നിത്യവേല ദിവസവും തികെക്കേണം എന്നു പറഞ്ഞു.

13. The slave drivers kept trying to force them to make the same number of bricks every day as they had made when they were given straw.

14. ഫറവോന്റെ ഊഴിയവിചാരകന്മാര് യിസ്രായേല് മക്കളുടെ മേല് ആക്കിയിരുന്ന പ്രമാണികളെ അടിച്ചുനിങ്ങള് ഇന്നലെയും ഇന്നും മുമ്പിലത്തെപ്പോലെ ഇഷ്ടിക തികെക്കാഞ്ഞതു എന്തു എന്നു ചോദിച്ചു.

14. The Egyptian slave drivers beat the Israelite foremen, whom they had put in charge of the work. They demanded, 'Why aren't you people making the same number of bricks that you made before?'

15. അതുകൊണ്ടു യിസ്രായേല്മക്കളുടെ പ്രാമണികള് ചെന്നു ഫറവോനോടു നിലവിളിച്ചു; അടിയങ്ങളോടു ഇങ്ങനെ ചെയ്യുന്നതു എന്തു?

15. Then the foremen went to the king and complained, 'Why do you do this to us, Your Majesty?

16. അടിയങ്ങള്ക്കു വൈക്കോല് തരാതെ ഇഷ്ടിക ഉണ്ടാക്കുവിന് എന്നു അവര് പറയുന്നു; അടിയങ്ങളെ തല്ലുന്നു; അതു നിന്റെ ജനത്തിന്നു പാപമാകുന്നു എന്നു പറഞ്ഞു.

16. We are given no straw, but we are still ordered to make bricks! And now we are being beaten. It is your people that are at fault.'

17. അതിന്നു അവന് മടിയന്മാരാകുന്നു നിങ്ങള്, മടിയന്മാര്; അതുകൊണ്ടുഞങ്ങള് പോയി യഹോവേക്കു യാഗം കഴിക്കട്ടെ എന്നു നിങ്ങള് പറയുന്നു.

17. The king answered, 'You are lazy and don't want to work, and that is why you ask me to let you go and offer sacrifices to the LORD.

18. പോയി വേല ചെയ്വിന് ; വൈക്കോല് തരികയില്ല, ഇഷ്ടിക കണകൂപോലെ ഏല്പിക്കേണംതാനും എന്നു കല്പിച്ചു.

18. Now get back to work! You will not be given any straw, but you must still make the same number of bricks.'

19. ദിവസംതോറുമുള്ള ഇഷ്ടികക്കണക്കില് ഒന്നും കുറെക്കരുതു എന്നു കല്പിച്ചപ്പോള് തങ്ങള് വിഷമത്തിലായി എന്നു യിസ്രായേല്മക്കളുടെ പ്രാമണികള് കണ്ടു.

19. The foremen realized that they were in trouble when they were told that they had to make the same number of bricks every day as they had made before.

20. അവര് ഫറവോനെ വിട്ടു പുറപ്പെടുമ്പോള് മോശെയും അഹരോനും വഴിയില് നിലക്കുന്നതു കണ്ടു,

20. As they were leaving, they met Moses and Aaron, who were waiting for them.

21. അവരോടു നിങ്ങള് ഫറവോന്റെയും അവന്റെ ഭൃത്യന്മാരുടെയും മുമ്പാകെ ഞങ്ങളെ നാറ്റി, ഞങ്ങളെ കൊല്ലുവാന് അവരുടെ കയ്യില് വാള് കൊടുത്തതുകൊണ്ടു യഹോവ നിങ്ങളെ നോക്കി ന്യായം വിധിക്കട്ടെ എന്നു പറഞ്ഞു.

21. They said to Moses and Aaron, 'The LORD has seen what you have done and will punish you for making the king and his officers hate us. You have given them an excuse to kill us.'

22. അപ്പോള് മോശെ യഹോവയുടെ അടുക്കല് ചെന്നുകര്ത്താവേ, നീ ഈ ജനത്തിന്നു ദോഷം വരുത്തിയതു എന്തു? നീ എന്നെ അയച്ചതു എന്തിന്നു?

22. Then Moses turned to the LORD again and said, 'Lord, why do you mistreat your people? Why did you send me here?

23. ഞാന് നിന്റെ നാമത്തില് സംസാരിപ്പാന് ഫറവോന്റെ അടുക്കല് ചെന്നതുമുതല് അവന് ഈ ജനത്തോടു ദോഷം ചെയ്തിരിക്കുന്നു; നിന്റെ ജനത്തെ നീ വിടുവിച്ചതുമില്ല എന്നു പറഞ്ഞു.

23. Ever since I went to the king to speak for you, he has treated them cruelly. And you have done nothing to help them!'