1. നാവുകൊണ്ടു പാപം ചെയ്യാതിരിപ്പാന് ഞാന് എന്റെ വഴികളെ സൂക്ഷിക്കുമെന്നും ദുഷ്ടന് എന്റെ മുമ്പില് ഇരിക്കുമ്പോള് എന്റെ വായ് കടിഞ്ഞാണിട്ടു കാക്കുമെന്നും ഞാന് പറഞ്ഞു.
യാക്കോബ് 1:26

1. I said, 'I will be careful about what I do and will not let my tongue make me sin; I will not say anything while evil people are near.'

2. ഞാന് ഉരിയാടാതെ ഊമനായിരുന്നു; നന്മയെ ഗണ്യമാക്കാതെ മൌനമായിരുന്നു; എന്റെ സങ്കടം പൊങ്ങിവന്നു.

2. I kept quiet, not saying a word, not even about anything good! But my suffering only grew worse,

3. എന്റെ ഉള്ളില് ഹൃദയത്തിന്നു ചൂടു പിടിച്ചു, എന്റെ ധ്യാനത്തിങ്കല് തീ കത്തി; അപ്പോള് ഞാന് നാവെടുത്തു സംസാരിച്ചു.

3. and I was overcome with anxiety. The more I thought, the more troubled I became; I could not keep from asking:

4. യഹോവേ, എന്റെ അവസാനത്തെയും എന്റെ ആയുസ്സു എത്ര എന്നതിനെയും എന്നെ അറിയിക്കേണമേ; ഞാന് എത്ര ക്ഷണികന് എന്നു ഞാന് അറിയുമാറാകട്ടെ.

4. ' LORD, how long will I live? When will I die? Tell me how soon my life will end.'

5. ഇതാ, നീ എന്റെ നാളുകളെ നാലുവിരല് നീളമാക്കിയിരിക്കുന്നു; എന്റെ ആയുസ്സു നിന്റെ മുമ്പാകെ ഏതുമില്ലാത്തതുപോലെയിരിക്കുന്നു; ഏതു മനുഷ്യനും ഉറെച്ചുനിന്നാലും ഒരു ശ്വാസമത്രേ. സേലാ.

5. How short you have made my life! In your sight my lifetime seems nothing. Indeed every living being is no more than a puff of wind,

6. മനുഷ്യരൊക്കെയും വെറും നിഴലായി നടക്കുന്നു നിശ്ചയം; അവര് വ്യര്ത്ഥമായി പരിശ്രമിക്കുന്നു നിശ്ചയം; അവന് ധനം സമ്പാദിക്കുന്നു; ആര് അനുഭവിക്കും എന്നറിയുന്നില്ല.

6. no more than a shadow. All we do is for nothing; we gather wealth, but don't know who will get it.

7. എന്നാല് കര്ത്താവേ, ഞാന് ഏതിന്നായി കാത്തിരിക്കുന്നു? എന്റെ പ്രത്യാശ നിങ്കല് വെച്ചിരിക്കുന്നു.

7. What, then, can I hope for, Lord? I put my hope in you.

8. എന്റെ സകലലംഘനങ്ങളില്നിന്നും എന്നെ വിടുവിക്കേണമേ; എന്നെ ഭോഷന്റെ നിന്ദയാക്കി വെക്കരുതേ.

8. Save me from all my sins, and don't let fools make fun of me.

9. ഞാന് വായ് തുറക്കാതെ ഊമനായിരുന്നു; നീയല്ലോ അങ്ങനെ വരുത്തിയതു.

9. I will keep quiet, I will not say a word, for you are the one who made me suffer like this.

10. നിന്റെ ബാധ എങ്കല്നിന്നു നീക്കേണമേ; നിന്റെ കയ്യുടെ അടിയാല് ഞാന് ക്ഷയിച്ചിരിക്കുന്നു.

10. Don't punish me any more! I am about to die from your blows.

11. അകൃത്യംനിമിത്തം നീ മനുഷ്യനെ ദണ്ഡനങ്ങളാല് ശിക്ഷിക്കുമ്പോള് നീ അവന്റെ സൌന്ദര്യത്തെ പുഴുപോലെ ക്ഷയിപ്പിക്കുന്നു; ഏതു മനുഷ്യനും ഒരു ശ്വാസമത്രേ ആകുന്നു. സേലാ.

11. You punish our sins by your rebukes, and like a moth you destroy what we love. Indeed we are no more than a puff of wind!

12. യഹോവേ, എന്റെ പ്രാര്ത്ഥന കേട്ടു എന്റെ അപേക്ഷ ചെവിക്കൊള്ളേണമേ. എന്റെ കണ്ണുനീര് കണ്ടു മിണ്ടാതിരിക്കരുതേ; ഞാന് എന്റെ സകലപിതാക്കന്മാരെയും പോലെ നിന്റെ സന്നിധിയില് അന്യനും പരദേശിയും ആകുന്നുവല്ലോ.
എബ്രായർ 11:13, 1 പത്രൊസ് 2:11

12. Hear my prayer, LORD, and listen to my cry; come to my aid when I weep. Like all my ancestors I am only your guest for a little while.

13. ഞാന് ഇവിടെനിന്നു പോയി ഇല്ലാതെയാകുന്നതിന്നു മുമ്പെ ഉന്മേഷം പ്രാപിക്കേണ്ടതിന്നു നിന്റെ നോട്ടം എങ്കല്നിന്നു മാറ്റേണമേ.

13. Leave me alone so that I may have some happiness before I go away and am no more.