1. ഞാന് ശാരോനിലെ പനിനീര്പുഷ്പവും താഴ്വരകളിലെ താമരപ്പൂവും ആകുന്നു.

1. আমি শারোণের গোলাপ, তলভূমির শোশন পুষ্প।

2. മുള്ളുകളുടെ ഇടയില് താമരപോലെ കന്യകമാരുടെ ഇടയില് എന്റെ പ്രിയ ഇരിക്കുന്നു.

2. যেমন কন্টকবনের মধ্যে শোশন পুষ্প, তেমনি যুবতীগণের মধ্যে আমার প্রিয়া।

3. കാട്ടുമരങ്ങളുടെ ഇടയില് ഒരു നാരകംപോലെ യൌവനക്കാരുടെ ഇടയില് എന്റെ പ്രിയന് ഇരിക്കുന്നു; അതിന്റെ നിഴലില് ഞാന് അതിമോദത്തോടെ ഇരുന്നു; അതിന്റെ പഴം എന്റെ രുചിക്കു മധുരമായിരുന്നു.

3. যেমন বনতরুগণের মধ্যে নাগরঙ্গবৃক্ষ, তেমনি যুবকগণের মধ্যে আমার প্রিয়; আমি পরমহর্ষে তাঁহার ছায়াতে বসিলাম, তাঁহার ফল আমার মুখে সুস্বাদু লাগিল।

4. അവന് എന്നെ വീഞ്ഞുവീട്ടിലേക്കു കൂട്ടിക്കൊണ്ടുചെന്നു; എന്റെ മീതെ അവന് പിടിച്ചിരുന്ന കൊടി സ്നേഹമായിരുന്നു.

4. তিনি আমাকে পান-শালাতে লইয়া গেলেন, আমার উপরে প্রেমই তাঁহার পতাকা হইল।

5. ഞാന് പ്രേമപരവശയായിരിക്കയാല് മുന്തിരിയട തന്നു എന്നെ ശക്തീകരിപ്പിന് ; നാരങ്ങാ തന്നു എന്നെ തണുപ്പിപ്പിന് .

5. তোমরা দ্রাক্ষাপূপ দ্বারা আমাকে সুস্থির কর, নাগরঙ্গ দ্বারা আমার প্রাণ যুড়াও; কেননা আমি প্রেম-পীড়িতা।

6. അവന്റെ ഇടങ്കൈ എന്റെ തലയിന് കീഴെ ഇരിക്കട്ടെ; അവന്റെ വലങ്കൈ എന്നെ ആശ്ളേഷിക്കട്ടെ.

6. তাঁহার বাম হস্ত আমার মস্তকের নীচে, থাকে, তাঁহার দক্ষিণ হস্ত আমাকে আলিঙ্গন করে।

7. യെരൂശലേംപുത്രിമാരേ, വയലിലെ ചെറുമാനുകളാണ, പേടമാനുകളാണ, പ്രേമത്തിന്നു ഇഷ്ടമാകുവോളം അതിനെ ഇളക്കരുതു, ഉണര്ത്തുകയുമരുതു.

7. অয়ি যিরূশালেমের কন্যাগণ! আমি তোমাদিগকে দিব্য দিয়া বলিতেছি, মৃগী ও মাঠের হরিণীদিগের দিব্য দিয়া বলিতেছি, তোমরা প্রেমকে জাগাইও না, উত্তেজনা করিও না, যে পর্য্যন্ত তাহার বাসনা না হয়।

8. അതാ, എന്റെ പ്രിയന്റെ സ്വരം! അവന് മലകളിന്മേല് ചാടിയും കുന്നുകളിന്മേല് കുതിച്ചുംകൊണ്ടു വരുന്നു.

8. ঐ মম প্রিয়ের রব! দেখ, তিনি আসিতেছেন, পর্ব্বতগণের উপর দিয়া, উপপর্ব্বতগণের উপর দিয়া লম্ফে ঝম্ফে আসিতেছেন।

9. എന്റെ പ്രിയന് ചെറുമാനിന്നും കലകൂട്ടിക്കും തുല്യന് ; ഇതാ, അവന് നമ്മുടെ മതിലക്കു പുറമേ നിലക്കുന്നു; അവന് കിളിവാതിലൂടെ നോക്കുന്നു; അഴിക്കിടയില്കൂടി ഉളിഞ്ഞുനോക്കുന്നു.

9. আমার প্রিয় মৃগের ও হরিণশাবকের সদৃশ; দেখ, তিনি আমাদের প্রাচীরের পশ্চাতে দাঁড়াইয়া আছেন, বাতায়ন দিয়া উকি মারিতেছেন, জাল দিয়া কটাক্ষ করিতেছেন।

10. എന്റെ പ്രിയന് എന്നോടു പറഞ്ഞതുഎന്റെ പ്രിയേ, എഴുന്നേല്ക്ക; എന്റെ സുന്ദരീ, വരിക.

10. আমার প্রিয় কথা কহিলেন, আমাকে বলিলেন, ‘অয়ি মম প্রিয়ে! উঠ; অয়ি মম সুন্দরি! এস;

11. ശീതകാലം കഴിഞ്ഞു; മഴയും മാറിപ്പോയല്ലോ.

11. কারণ দেখ, শীতকাল অতীত হইয়াছে, বর্ষা শেষ হইয়াছে, চলিয়া গিয়াছে,

12. പുഷ്പങ്ങള് ഭൂമിയില് കാണായ്വരുന്നു; വള്ളിത്തല മുറിക്കുംകാലം വന്നിരിക്കുന്നു; കുറുപ്രാവിന്റെ ശബ്ദവും നമ്മുടെ നാട്ടില് കേള്ക്കുന്നു.

12. ক্ষেত্রে পুষ্প প্রস্ফুটিত হইয়াছে, [পক্ষিগণের] গানের সময় হইয়াছে, আমাদের দেশে ঘুঘুর রব শুনা যাইতেছে।

13. അത്തിക്കായ്കള് പഴുക്കുന്നു; മുന്തിരിവള്ളി പൂത്തു സുഗന്ധം വീശുന്നു; എന്റെ പ്രിയേ, എഴുന്നേല്ക്ക; എന്റെ സുന്ദരീ, വരിക.

13. ডুমুর গাছের ফল রসযুক্ত হইতেছে, দ্রাক্ষালতা সকল মুকুলিত হইয়াছে, সেগুলি সৌরভ বিস্তার করিতেছে। অয়ি মম প্রিয়ে! উঠ; অয়ি মম সুন্দরি! এস।

14. പാറയുടെ പിളര്പ്പിലും കടുന്തൂക്കിന്റെ മറവിലും ഇരിക്കുന്ന എന്റെ പ്രാവേ, ഞാന് നിന്റെ മുഖം ഒന്നു കാണട്ടെ; നിന്റെ സ്വരം ഒന്നു കേള്ക്കട്ടെ; നിന്റെ സ്വരം ഇമ്പമുള്ളതും മുഖം സൌന്ദര്യമുള്ളതും ആകുന്നു.

14. অয়ি মম কপোতি! তুমি শৈলের ফাটালে, ভূধরের গুপ্ত স্থানে রহিয়াছ, আমাকে তোমার রূপ দেখিতে দেও, তোমার স্বর শুনিতে দেও, কেননা তোমার স্বর মিষ্ট ও তোমার রূপ মনোহর।’

15. ഞങ്ങളുടെ മുന്തിരത്തോട്ടങ്ങള് പൂത്തിരിക്കയാല് മുന്തിരിവള്ളി നശിപ്പിക്കുന്ന കുറുക്കന്മാരെ, ചെറുകുറുക്കന്മാരെ തന്നേ പിടിച്ചുതരുവിന് .

15. তোমরা আমাদের নিমিত্ত সেই শৃগালদিগকে, ক্ষুদ্র শৃগালদিগকে ধর, যাহারা দ্রাক্ষার উদ্যান সকল নষ্ট করে; কারণ আমাদের দ্রাক্ষার উদ্যান সকল মুকুলিত হইয়াছে।

16. എന്റെ പ്രിയന് എനിക്കുള്ളവന് ; ഞാന് അവന്നുള്ളവള്; അവന് താമരകളുടെ ഇടയില് ആടുമേയക്കുന്നു.

16. আমার প্রিয় আমারই, আর আমি তাঁহারই; তিনি শোশন পুষ্পবনে [আপন পাল] চরান।

17. വെയിലാറി, നിഴല് കാണാതെയാകുവോളം, എന്റെ പ്രിയനേ, നീ മടങ്ങി ദുര്ഘടപര്വ്വതങ്ങളിലെ ചെറുമാനിന്നും കലകൂട്ടിക്കും തുല്യനായിരിക്ക.

17. যাবৎ দিবস শীতল না হয়, ও ছায়া সকল পলায়ন না করে, হে আমার প্রিয়! তাবৎ তুমি ফিরিয়া আইস, আর মৃগের কিম্বা হরিণশাবকের সদৃশ হও, বেথর পর্ব্বতশ্রেণীর উপরে।