1. അനന്തരം ദാവീദ് തന്നോടുകൂടെയുള്ള ജനത്തെ എണ്ണിനോക്കി; അവര്ക്കും സഹസ്രാധിപന്മാരെയും ശതാധിപന്മാരെയും നിയമിച്ചു.

1. Then David mustered the people that were with him, and set over them, captains of thousands, and captains of hundreds.

2. ദാവീദ് ജനത്തില് മൂന്നില് ഒരു പങ്കു യോവാബിന്റെ കൈക്കീഴും മൂന്നില് ഒരു പങ്കു സെരൂയയുടെ മകനും യോവാബിന്റെ സഹോദരനും ആയ അബീശായിയുടെ കൈക്കീഴും മൂന്നില് ഒരു പങ്കു ഗിത്യനായ ഇത്ഥായിയുടെ കൈക്കീഴും അയച്ചുഞാനും നിങ്ങളോടുകൂടെ വരും എന്നു രാജാവു ജനത്തോടു പറഞ്ഞു.

2. And David sent forth the people a third part, under the hand of Joab, and, a third part, under the hand of Abishai son of Zeruiah, brother of Joab, and, a third part, under the hand of Ittai the Gittite. Then said the king, unto the people, I myself, will, surely go forth, with you.

3. എന്നാല് ജനംനീ വരേണ്ടാ; ഞങ്ങള് തോറ്റോടി എന്നു വരികില് ഞങ്ങളുടെ കാര്യം ആരും ഗണ്യമാക്കുകയില്ല; ഞങ്ങളില് പാതിപേര് പട്ടുപോയി എന്നുവരികിലും അതാരും ഗണ്യമാക്കുകയില്ല; നീയോ ഞങ്ങളില് പതിനായിരം പേര്ക്കും തുല്യന് . ആകയാല് നീ പട്ടണത്തില് ഇരുന്നുകൊണ്ടു ഞങ്ങള്ക്കു സഹായം ചെയ്യുന്നതു നല്ലതു എന്നു പറഞ്ഞു.

3. But the people said Thou must not go forth, for, if we, flee, they will not regard us, neither, if half of us die, will they regard us, for, thou, compared with us, art worth ten thousand, now, therefore, it will be better that thou come to us out of the city, with succour.

4. രാജാവു അവരോടുനിങ്ങള്ക്കു ഉത്തമം എന്നു തോന്നുന്നതു ഞാന് ചെയ്യാം എന്നു പറഞ്ഞു. പിന്നെ രാജാവു പടിവാതില്ക്കല് നിന്നു; ജനമൊക്കെയും നൂറുനൂറായും ആയിരമായിരമായും പുറപ്പെട്ടു.

4. And the king said unto them, Whatever is best in your eyes, I will do. And the king stood beside the gate, while, all the people, came out by hundreds and by thousands.

5. അബ്ശാലോംകുമാരനോടു എന്നെ ഔര്ത്തു കനിവോടെ പെരുമാറുവിന് എന്നു രാജാവു യോവാബിനോടും അബീശായിയോടും ഇത്ഥായിയോടും കല്പിച്ചു. രാജാവു അധിപതിമാരോടൊക്കെയും അബ്ശാലോമിനെക്കുറിച്ചു കല്പിക്കുമ്പോള് ജനമെല്ലാം കേട്ടു.

5. And the king charged Joab and Abishai and Ittai, saying, Deal gently, for my sake, with the young man, even Absolom. And, all the people, heard when the king charged all the captains, for the sake of Absolom.

6. പിന്നെ ജനം പടനിലത്തേക്കു യിസ്രായേലിന്റെ നേരെ പുറപ്പെട്ടു; എഫ്രയീംവനത്തില്വെച്ചു പടയുണ്ടായി.

6. So the people went forth into the field against Israel, and the battle took place in the forest of Ephraim.

7. യിസ്രായേല് ജനം ദാവീദിന്റെ ചേവകരോടു തോറ്റു. അന്നു അവിടെ ഒരു മഹാസംഹാരം നടന്നു ഇരുപതിനായിരം പേര് പട്ടുപോയി.

7. Then were the people of Israel defeated there, before he servants of David, and the slaughter there was great, on that day twenty thousand.

8. പട ആ ദേശത്തെല്ലാടവും പരന്നു; അന്നു വാളിന്നിരയായതിലും അധികം പേര് വനത്തിന്നിരയായ്തീര്ന്നു.

8. And the battle there was spread out over the face of all the land, and the forest devoured more of the people than the sword devoured on that day.

9. അബ്ശാലോം ദാവീദിന്റെ ചേവകര്ക്കും എതിര്പ്പെട്ടു; അബ്ശാലോം കോവര്കഴുതപ്പുറത്തു ഔടിച്ചുപോകുമ്പോള് കോവര്കഴുത കൊമ്പു തിങ്ങിനിലക്കുന്ന ഒരു വലിയ കരുവേലകത്തിന് കീഴെ എത്തി; അവന്റെ തലമുടി കരുവേലകത്തില് പിടിപെട്ടിട്ടു അവന് ആകാശത്തിന്നും ഭൂമിക്കും മദ്ധ്യേ തൂങ്ങി; അവന്റെ കീഴില്നിന്നു കോവര്കഴുത ഔടിപ്പോയി.

9. Now, when Absolom met the servants of David, Absolom, was riding upon a mule, and the mule came under the thick branches of a large oak, and his head caught hold of the oak, and he was suspended between heaven and earth, the mule that was under him passing on.

10. ഒരുത്തന് അതു കണ്ടിട്ടുഅബ്ശാലോം ഒരു കരുവേലകത്തില് തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്നതു ഞാന് കണ്ടു എന്നു യോവാബിനോടു അറിയിച്ചു.

10. And a certain man saw it, and told Joab, and said Lo! I saw Absolom suspended in an oak.

11. യോവാബ് തന്നെ അറിയിച്ചവനോടുനീ അവനെ കണ്ടിട്ടു അവിടെവെച്ചുതന്നേ വെട്ടിക്കളയാഞ്ഞതു എന്തു? ഞാന് നിനക്കു പത്തു ശേക്കെല് വെള്ളിയും ഒരു അരക്കച്ചയും തരുമായിരുന്നുവല്ലോ എന്നു പറഞ്ഞു.

11. Then said Joab to the man that was telling him, Lo! since thou sawest him, why didst thou not smite him there, to the ground? then should I have been bound to give thee ten pieces of silver, and a girdle.

12. അവന് യോവാബിനോടു പറഞ്ഞതുആയിരം ശേക്കെല് വെള്ളി എനിക്കു തന്നാലും ഞാന് രാജകുമാരന്റെ നേരെ കൈ നീട്ടുകയില്ല; അബ്ശാലോംകുമാരനെ ആരും തൊടാതിരിപ്പാന് സൂക്ഷിച്ചുകൊള്വിന് എന്നു രാജാവു നിന്നോടും അബീശായിയോടും ഇത്ഥായിയോടും ഞങ്ങള് കേള്ക്കെയല്ലോ കല്പിച്ചതു.

12. And the man said unto Joab, Though I were weighing upon my palm a thousand pieces of silver, yet would I not put forth my hand against the son of the king, for, in our hearing, the king Charged thee and Abishai and Ittai, saying, Watch any man who would touch the young man Absolom.

13. അല്ല, ഞാന് അവന്റെ പ്രാണനെ ദ്രോഹിച്ചിരുന്നെങ്കില്--രാജാവിന്നു ഒന്നും മറവായിരിക്കയില്ലല്ലോ--നീ തന്നേ എന്നോടു അകന്നു നിലക്കുമായിരുന്നു.

13. Otherwise, had I dealt with my life falsely (and nothing can be hid from the king), then, thou thyself, wouldst have stood aloof.

14. എന്നാല് യോവാബ്ഞാന് ഇങ്ങനെ നിന്നോടു സംസാരിച്ചു നേരം കളകയില്ല എന്നു പറഞ്ഞു മൂന്നു കുന്തം കയ്യില് എടുത്തു അബ്ശാലോം കരുവേലകത്തില് ജീവനോടു തൂങ്ങിക്കിടക്കുമ്പോള് തന്നേ അവയെ അവന്റെ നെഞ്ചിന്നകത്തു കുത്തിക്കടത്തി.

14. And Joab said, Not thus, may I tarry before thee. And he took three darts in his hand, and thrust them into the heart of Absolom, while he was yet alive in the midst of the oak.

15. യോവാബിന്റെ ആയുധവാഹകന്മാരായ പത്തു ബാല്യക്കാര് വളഞ്ഞു നിന്നു അബ്ശാലോമിനെ അടിച്ചുകൊന്നു.

15. Then came round ten young men who bare Joab's armour, and smote Absolom, and slew him.

16. പിന്നെ യോവാബ് കാഹളം ഊതി; യോവാബ് ജനത്തെ വിലക്കിയതുകൊണ്ടു അവര് യിസ്രായേലിനെ പിന്തുടരുന്നതു വിട്ടുമടങ്ങി.

16. Then Joab blew with a horn, and the people returned from pursuing Israel, for Joab had restrained the people.

17. അബ്ശാലോമിനെ അവര് എടുത്തു വനത്തില് ഒരു വലിയ കുഴിയില് ഇട്ടു; അവന്റെ മേല് ഏറ്റവും വലിയോരു കല്ക്കൂമ്പാരം കൂട്ടി; യിസ്രായേലൊക്കെയും താന്താന്റെ വീട്ടിലേക്കു ഔടിപ്പോയി.

17. And they took Absolom, and cast him, in the forest, into a large pit, and raised up over him a very great heap of stones, and, all Israel, fled, every man to his home.

18. അബ്ശാലോം ജീവനോടിരുന്ന സമയംഎന്റെ പേര് നിലനിര്ത്തേണ്ടതിന്നു എനിക്കു മകനില്ലല്ലോ എന്നു പറഞ്ഞു, രാജാവിന് താഴ്വരയിലെ തൂണ് എടുത്തു നാട്ടി അതിന്നു തന്റെ പേര് വിളിച്ചിരുന്നു; അതിന്നു ഇന്നുവരെ അബ്ശാലോമിന്റെ ജ്ഞാപക സ്തംഭം എന്നു പറഞ്ഞുവരുന്നു.

18. But, Absolom, had taken, and raised up for himself, in his lifetime, the pillar that is in the king's vale, for he said, I have no son, to keep in remembrance my name, so he called the pillar after his own name, and it is called Absolom's monument unto this day.

19. അനന്തരം സാദോക്കിന്റെ മകനായ അഹീമാസ്ഞാന് ഔടിച്ചെന്നു രാജാവിനോടു, യഹോവ അവന്നുവേണ്ടി ശത്രുക്കളോടു പ്രതികാരം ചെയ്തിരിക്കുന്ന സദ്വര്ത്തമാനം അറിയിക്കട്ടെ എന്നു പറഞ്ഞു.

19. Then, Ahimaaz, son of Zadok, said, Let me run, I pray thee, and carry tidings unto the king, how that Yahweh hath vindicated him, at the hand of his enemies.

20. യോവാബ് അവനോടുനീ ഇന്നു സദ്വര്ത്തമാന ദൂതനാകയില്ല; ഇനി ഒരു ദിവസം സദ്വര്ത്തമാനം കൊണ്ടുപോകാം; രാജകുമാരന് മരിച്ചിരിക്കകൊണ്ടു നീ ഇന്നു സദ്വര്ത്തമാന ദൂതനാകയില്ല എന്നു പറഞ്ഞു.

20. And Joab said to him Not a man to bear tidings, art thou this day, but thou shalt bear tidings another day, but, this day, shalt thou not bear tidings, for this cause, that, the king's son, is dead.

21. പിന്നെ യോവാബ് കൂശ്യനോടുനി കണ്ടതു രാജാവിനെ ചെന്നു അറിയിക്ക എന്നു പറഞ്ഞു. കൂശ്യന് യോവാബിനെ വണങ്ങി ഔടി. സാദോക്കിന്റെ മകനായ അഹീമാസ് പിന്നെയും യോവാബിനോടുഏതായാലും ഞാനും കൂശ്യന്റെ പിന്നാലെ ഔടട്ടെ എന്നു പറഞ്ഞു.

21. Then said Joab to a Cushite, Go tell the king, what thou hast seen. And the Cushite bowed himself down to Joab, and ran.

22. അതിന്നു യോവാബ്എന്റെ മകനേ, നീ എന്തിന്നു ഔടുന്നു? നിനക്കു പ്രതിഫലം കിട്ടുകയില്ലല്ലോ എന്നു പറഞ്ഞു.

22. Then, yet again, said Ahimaaz son of Zadok unto Joab. But, be what may, do, I pray thee, let, me also, run, after the Cushite. And Joab said Wherefore is it that, thou, wouldst run, my son, when, thou, hast no tidings of, any profit?

23. അവന് പിന്നെയുംഏതായാലും ഞാന് ഔടും എന്നു പറഞ്ഞതിന്നുഎന്നാല് ഔടിക്കൊള്ക എന്നു അവന് പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ അഹീമാസ് സമഭൂമിവഴിയായി ഔടി കൂശ്യനെ കടന്നുപോയി.

23. But, be what may, I will run. So he said to him Run. Then ran Ahimaaz by the way of the plain, and got beyond the Cushite.

24. എന്നാല് ദാവീദ് രണ്ടു പടിവാതിലിന്നു മദ്ധ്യേ ഇരിക്കയായിരുന്നു. കാവല്ക്കാരന് പടിവാതിലിന്നും മീതെ മതിലിന്റെ മുകളില് കയറി തല ഉയര്ത്തിനോക്കി ഒരുത്തന് തനിച്ചു ഔടിവരുന്നതു കണ്ടു.

24. Now, David, was sitting between the two gates, and the watchman went on to the top of the gate-house, upon the wall, and lifted up his eyes, and looked, and lo! a man, running alone.

25. കാവല്ക്കാരന് രാജാവിനോടു വിളിച്ചു അറിയിച്ചു. അവന് ഏകന് എങ്കില് സദ്വര്ത്തമാനവും കൊണ്ടാകുന്നു വരുന്നതു എന്നു രാജാവു പറഞ്ഞു.

25. So the watchman called out, and told the king. And the king said, If he is alone, there are tidings in his mouth. And he came on nearer and nearer.

26. അവന് നടന്നു അടുത്തു. പിന്നെ കാവല്ക്കാരന് മറ്റൊരുത്തന് ഔടിവരുന്നതു കണ്ടു; കാവല്ക്കാരന് വാതില് കാക്കുന്നവനോടുഇതാ, പിന്നെയും ഒരു ആള് തനിച്ചു ഔടി വരുന്നു എന്നു വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. അവനും സദ്വര്ത്തമാനദൂതനാകുന്നു എന്നു രാജാവു പറഞ്ഞു.

26. Then saw the watchman another man, running, so he called out unto the porter, Lo! a man, running alone. And the king said. This one also, beareth tidings.

27. ഒന്നാമത്തവന്റെ ഔട്ടം സാദോക്കിന്റെ മകനായ അഹീമാസിന്റെ ഔട്ടം പോലെ എനിക്കു തോന്നുന്നു എന്നു കാവല്ക്കാരന് പറഞ്ഞു. അതിന്നു രാജാവുഅവന് നല്ലവന് ; നല്ലവര്ത്തമാനം കൊണ്ടുവരുന്നു എന്നു പറഞ്ഞു.

27. Then said the watchman, It seemeth, to me, that, the running of the foremost, is like the running of Ahimaaz son of Zadok. And the king said, A good man, is he, and, with good tidings, he cometh.

28. അഹീമാസ് രാജാവിനോടു ശുഭം, ശുഭം എന്നു വിളിച്ചു പറഞ്ഞു രാജാവിന്റെ മുമ്പില് സാഷ്ടാംഗം വീണു നമസ്കരിച്ചുയജമാനനായ രാജാവിന്റെ നേരെ കൈ ഔങ്ങിയവരെ ഏല്പിച്ചുതന്ന നിന്റെ ദൈവമായ യഹോവ സ്തുതിക്കപ്പെട്ടവന് എന്നു പറഞ്ഞു.

28. Then called out Ahimaaz, and said unto the king, Peace! And he bowed himself down to the king, with his face to the earth, and said Blessed, be Yahweh thy God, who hath surrendered the men who were lifting up their hand, against my lord the king.

29. അപ്പോള് രാജാവു അബ്ശാലോംകുമാരന് സുഖമായിരിക്കുന്നുവോ എന്നു ചോദിച്ചു. അതിന്നു അഹീമാസ്യോവാബ് രാജാവിന്റെ ഭൃത്യനെയും അടിയനെയും അയക്കുമ്പോള് വലിയോരു കലഹം കണ്ടു; എന്നാല് അതു എന്തെന്നു ഞാന് അറിഞ്ഞില്ല എന്നു പറഞ്ഞു.

29. And the king said, Is it, well, with the young man Absolom? Then said Ahimaaz I saw a great crowd, when Joab sent the king's servant and me thy servant, but I knew not what it meant .

30. നീ അവിടെ മാറി നില്ക്ക എന്നു രാജാവു പറഞ്ഞു. അവന് മാറിനിന്നു.

30. And the king said, Aside! stand, here. So he turned aside, and stood.

31. ഉടനെ കൂശ്യന് വന്നുയജമാനനായ രാജാവിന്നു ഇതാ നല്ല വര്ത്തമാനം; നിന്നോടു എതിര്ത്ത എല്ലാവരോടും യഹോവ ഇന്നു നിനക്കുവേണ്ടി പ്രതികാരം ചെയ്തിരിക്കുന്നു എന്നു കൂശ്യന് പറഞ്ഞു.

31. Then lo! the Cushite, coming in, and the Cushite said Tidings, getteth my lord the king, how that Yahweh hath vindicated thee to-day, at the hand of all them who had risen up against thee.

32. അപ്പോള് രാജാവു കൂശ്യനോടുഅബ്ശാലോംകുമാരന് സുഖമായിരിക്കുന്നുവോ എന്നു ചോദിച്ചു. അതിന്നു കൂശ്യന് യജമാനനായ രാജാവിന്റെ ശത്രുക്കളും നിന്നോടു ദോഷം ചെയ്വാന് എഴുന്നേലക്കുന്ന എല്ലാവരും ആ കുമാരനെപ്പോലെ ആകട്ടെ എന്നു പറഞ്ഞു.

32. And the king said unto the Cushite Is it, well, with the young man Absolom? Then said the Cushite Be, like the young man, the enemies of my lord the king, and all who have risen up against thee, for harm.

33. ഉടനെ രാജാവു നടുങ്ങി പടിപ്പുരമാളികയില് കയറിഎന്റെ മകനേ, അബ്ശാലോമേ, എന്റെ മകനേ, എന്റെ മകനേ, അബ്ശാലോമേ, ഞാന് നിനക്കു പകരം മരിച്ചെങ്കില് കൊള്ളായിരുന്നു; അബ്ശാലോമേ, എന്റെ മകനേ, എന്റെ മകനേ! എന്നിങ്ങനെ പറഞ്ഞു കരഞ്ഞുംകൊണ്ടു നടന്നു.

33. Then was the king deeply moved, and went up to the chamber over the gate, and wept, and, thus, he said as he went O my son Absolom, my son my son Absolom! could, I, but have died in thy stead, O Absolom, my son my son!