1. രാജാവു അബ്ശാലോമിനെച്ചൊല്ലി ദുഃഖിച്ചുകരഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു എന്നു യോവാബ് കേട്ടു.

1. Word soon reached Joab that the king was weeping and mourning for Absalom.

2. എന്നാല് രാജാവു തന്റെ മകനെക്കുറിച്ചു വ്യസനിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നു ആ ദിവസം ജനം കേട്ടതുകൊണ്ടു അന്നത്തേ ജയം ജനത്തിന്നൊക്കെയും ദുഃഖമായ്തീര്ന്നു.

2. As all the people heard of the king's deep grief for his son, the joy of that day's victory was turned into deep sadness.

3. ആകയാല് യുദ്ധത്തില് തോറ്റിട്ടു നാണിച്ചു ഒളിച്ചുവരുംപോലെ ജനം അന്നു പട്ടണത്തിലേക്കു ഒളിച്ചുകടന്നു.

3. They crept back into the town that day as though they were ashamed and had deserted in battle.

4. രാജാവു മുഖം മൂടിഎന്റെ മകനേ, അബ്ശാലോമേ, അബ്ശാലോമേ, എന്റെ മകനേ! എന്നു ഉറക്കെ നിലവിളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

4. The king covered his face with his hands and kept on crying, 'O my son Absalom! O Absalom, my son, my son!'

5. അപ്പോള് യോവാബ് അരമനയില് രാജാവിന്റെ അടുക്കല് ചെന്നു പറഞ്ഞതുഇന്നു നിന്റെയും നിന്റെ പുത്രീപുത്രന്മാരുടെയും നിന്റെ ഭാര്യമാരുടെയും വെപ്പാട്ടികളുടെയും ജീവനെ രക്ഷിച്ചിരിക്കുന്ന നിന്റെ സകലഭൃത്യന്മാരെയും നീ ഇന്നു ലജ്ജിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു; നിന്നെ പാകെക്കുന്നവരെ നീ സ്നേഹീക്കുന്നു; നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നവരെ നീ പകെക്കുന്നു;

5. Then Joab went to the king's room and said to him, 'We saved your life today and the lives of your sons, your daughters, and your wives and concubines. Yet you act like this, making us feel ashamed of ourselves.

6. പ്രഭുക്കന്മാരും ഭൃത്യന്മാരും നിനക്കു ഏതുമില്ല എന്നു നീ ഇന്നു കാണിച്ചിരിക്കുന്നു; അബ്ശാലോം ജീവിച്ചിരിക്കയും ഞങ്ങള് എല്ലാവരും ഇന്നു മരിക്കയും ചെയ്തിരുന്നു എങ്കില് നിനക്കു നല്ല പ്രസാദമാകുമായിരുന്നു എന്നു എനിക്കു ഇന്നു മനസ്സിലായി.

6. You seem to love those who hate you and hate those who love you. You have made it clear today that your commanders and troops mean nothing to you. It seems that if Absalom had lived and all of us had died, you would be pleased.

7. ആകയാല് ഇപ്പോള് എഴുന്നേറ്റു പുറത്തുവന്നു നിന്റെ ഭൃത്യന്മാരോടു സന്തോഷമായി സംസാരിക്ക; നീ പുറത്തു വരാത്തപക്ഷം യഹോവയാണ, ഈ രാത്രി ആരും നിന്നോടുകൂടെ താമസിക്കയില്ല; അതു നിന്റെ ബാല്യംമുതല് ഇതുവരെ നിനക്കു ഭവിച്ചിട്ടുള്ള സകല അനര്ത്ഥത്തെക്കാളും വലിയ അനര്ത്ഥമായ്തീരും.

7. Now go out there and congratulate your troops, for I swear by the LORD that if you don't go out, not a single one of them will remain here tonight. Then you will be worse off than ever before.'

8. അങ്ങനെ രാജാവു എഴുന്നേറ്റു പടിവാതില്ക്കല് ഇരുന്നു. രാജാവു പടിവാതില്ക്കല് ഇരിക്കുന്നു എന്നു ജനത്തിനെല്ലാം അറിവു കിട്ടി; സകലജനവും രാജാവിന്റെ മുമ്പില് വന്നു.

8. So the king went out and took his seat at the town gate, and as the news spread throughout the town that he was there, everyone went to him.Meanwhile, the Israelites who had supported Absalom fled to their homes.

9. യിസ്രായേല്യര് താന്താങ്ങളുടെ വീടുകളിലേക്കു ഔടിപ്പോയിരുന്നു. എല്ലായിസ്രായേല് ഗോത്രങ്ങളിലുമുള്ള ജനം ഒക്കെയും തമ്മില് തര്ക്കിച്ചുരാജാവു നമ്മെ ശത്രുക്കളുടെ കയ്യില് നിന്നു രക്ഷിച്ചു; ഫെലിസ്ത്യരുടെ കയ്യില് നിന്നു നമ്മെ വിടുവിച്ചതും അവന് തന്നേ. ഇപ്പോഴോ അബ്ശാലോംനിമിത്തം അവന് നാടുവിട്ടു ഔടിപ്പോയിരിക്കുന്നു.

9. And throughout all the tribes of Israel there was much discussion and argument going on. The people were saying, 'The king rescued us from our enemies and saved us from the Philistines, but Absalom chased him out of the country.

10. നമുക്കു രാജാവായി നാം അഭിഷേകം ചെയ്തിരുന്ന അബ്ശാലോമോ പടയില് പട്ടുപോയി. ആകയാല് രാജാവിനെ തിരികെ കൊണ്ടുവരുന്ന കാര്യത്തില് നിങ്ങള് അനങ്ങാതിരിക്കുന്നതു എന്തു എന്നു പറഞ്ഞു.

10. Now Absalom, whom we anointed to rule over us, is dead. Why not ask David to come back and be our king again?'

11. അനന്തരം ദാവീദ്രാജാവു പുരോഹിതന്മാരായ സാദോക്കിന്റെയും അബ്യാഥാരിന്റെയും അടുക്കല് ആളയച്ചു പറയിച്ചതെന്തെന്നാല്നിങ്ങള് യെഹൂദാമൂപ്പന്മാരോടു പറയേണ്ടതുരാജാവിനെ അരമനയിലേക്കു തിരികെ കൊണ്ടുവരുന്ന കാര്യത്തില് നിങ്ങള് പിമ്പന്മാരായി നിലക്കുന്നതു എന്തു? രാജാവിനെ അരമനയിലേക്കു തിരികെ കൊണ്ടുവരുന്ന കാര്യത്തില് എല്ലായിസ്രായേലിന്റെയും സംസാരം അവന്റെ അടുക്കല് എത്തിയിരിക്കുന്നു.

11. Then King David sent Zadok and Abiathar, the priests, to say to the elders of Judah, 'Why are you the last ones to welcome back the king into his palace? For I have heard that all Israel is ready.

12. നിങ്ങള് എന്റെ സഹോദരന്മാര്; എന്റെ അസ്ഥിയും മാംസവും അല്ലോ. രാജാവിനെ മടക്കി വരുത്തുന്ന കാര്യത്തില് നിങ്ങള് പിമ്പരായി നിലക്കുന്നതു എന്തു?

12. You are my relatives, my own tribe, my own flesh and blood! So why are you the last ones to welcome back the king?'

13. നിങ്ങള് അമാസയോടുനീ എന്റെ അസ്ഥിയും മാംസവും അല്ലോ? നീ യോവാബിന്നു പകരം എപ്പോഴും എന്റെ മുമ്പില് സേനാപതിയായിരിക്കുന്നില്ല എങ്കില് ദൈവം തക്കവണ്ണവും അധികവും എന്നോടു ചെയ്യട്ടെ എന്നു പറവിന് .

13. And David told them to tell Amasa, 'Since you are my own flesh and blood, like Joab, may God strike me and even kill me if I do not appoint you as commander of my army in his place.'

14. ഇങ്ങനെ അവന് സകല യെഹൂദാപുരുഷന്മാരുടെയും ഹൃദയം ഒന്നുപോലെ ആകര്ഷിച്ചു. ആകയാല് അവര്നീയും നിന്റെ സകലഭൃത്യന്മാരും മടങ്ങിവരുവിന് എന്നു രാജാവിന്റെ അടുക്കല് പറഞ്ഞയച്ചു.

14. Then Amasa convinced all the men of Judah, and they responded unanimously. They sent word to the king, 'Return to us, and bring back all who are with you.'

15. അങ്ങനെ രാജാവു മടങ്ങി യോര്ദ്ദാങ്കല് എത്തി. രാജാവിനെ എതിരേറ്റു യോര്ദ്ദാന് കടത്തിക്കൊണ്ടുപോരേണ്ടതിന്നു യെഹൂദാപുരുഷന്മാര് ഗില്ഗാലില് ചെന്നു.

15. So the king started back to Jerusalem. And when he arrived at the Jordan River, the people of Judah came to Gilgal to meet him and escort him across the river.

16. ബഹൂരീമിലെ ബെന്യാമീന്യനായ ഗേരയുടെ മകന് ശിമെയിയും യെഹൂദാപുരുഷന്മാരോടുകൂടെ ദാവീദ് രാജാവിനെ എതിരേല്പാന് ബദ്ധപ്പെട്ടു ചെന്നു.

16. Shimei son of Gera, the man from Bahurim in Benjamin, hurried across with the men of Judah to welcome King David.

17. അവനോടുകൂടെ ആയിരം ബെന്യാമീന്യരും ശൌലിന്റെ ഗൃഹവിചാരകനായ സീബയും അവന്റെ പതിനഞ്ചു പുത്രന്മാരും ഇരുപതു ഭൃത്യന്മാരും ഉണ്ടായിരുന്നു; അവര് രാജാവു കാണ്കെ യോര്ദ്ദാന് കടന്നു ചെന്നു.

17. A thousand other men from the tribe of Benjamin were with him, including Ziba, the chief servant of the house of Saul, and Ziba's fifteen sons and twenty servants. They rushed down to the Jordan to meet the king. They crossed the shallows of the Jordan to bring the king's household across the river, helping him in every way they could.

18. രാജാവിന്റെ കുടുംബത്തെ ഇക്കരെ കടത്തേണ്ടതിന്നും അവന്റെ ഇഷ്ടംപോലെ ചെയ്യേണ്ടതിന്നും ചങ്ങാടം അക്കരെ ചെന്നിരുന്നു. അപ്പോള് ഗേരയുടെ മകനായ ശിമെയി യോര്ദ്ദാന് കടപ്പാന് പോകുന്ന രാജാവിന്റെ മുമ്പില് വീണു രാജാവിനോടു

18. As the king was about to cross the river, Shimei fell down before him.

19. എന്റെ യജമാനന് എന്റെ കുറ്റം എനിക്കു കണക്കിടരുതേ; യജമാനനായ രാജാവു യെരൂശലേമില്നിന്നു പുറപ്പെട്ട ദിവസം അടിയന് ചെയ്ത ദോഷം രാജാവു മനസ്സില് വെക്കയും ഔര്ക്കയും അരുതേ.

19. My lord the king, please forgive me,' he pleaded. 'Forget the terrible thing your servant did when you left Jerusalem. May the king put it out of his mind.

20. അടിയന് പാപം ചെയ്തിരിക്കുന്നു എന്നു അറിയുന്നു; അതു കൊണ്ടു ഇതാ, യജമാനനായ രാജാവിനെ എതിരേല്ക്കേണ്ടതിന്നു ഇറങ്ങി വരുവാന് യോസേഫിന്റെ സകലഗൃഹത്തിലുംവെച്ചു അടിയന് ഇന്നു മുമ്പനായി വന്നിരിക്കുന്നു എന്നു പറഞ്ഞു.

20. I know how much I sinned. That is why I have come here today, the very first person in all Israel to greet my lord the king.'

21. എന്നാറെ സെരൂയയുടെ മകനായ അബീശായിയഹോവയുടെ അഭിഷിക്തനെ ശപിച്ചിരിക്കുന്ന ശിമെയി അതുനിമിത്തം മരണശിക്ഷ അനുഭവിക്കേണ്ടയോ എന്നു ചോദിച്ചു.

21. Then Abishai son of Zeruiah said, 'Shimei should die, for he cursed the LORD's anointed king!'

22. അതിന്നു ദാവീദ്സെരൂയയുടെ പുത്രന്മാരേ, ഇന്നു നിങ്ങള് എനിക്കു എതിരികളാകേണ്ടതിന്നു എനിക്കും നിങ്ങള്ക്കും തമ്മില് എന്തു? ഇന്നു യിസ്രായേലില് ഒരുത്തനെ കൊല്ലാമോ? ഇന്നു ഞാന് യിസ്രായേലിന്നു രാജാവെന്നു ഞാന് അറിയുന്നില്ലയോ എന്നു പറഞ്ഞു.

22. Who asked your opinion, you sons of Zeruiah!' David exclaimed. 'Why have you become my adversary today? This is not a day for execution but for celebration! Today I am once again the king of Israel!'

23. പിന്നെ ശിമെയിയോടുനീ മരിക്കയില്ല എന്നു പറഞ്ഞു, രാജാവു അവനോടു സത്യവും ചെയ്തു.

23. Then, turning to Shimei, David vowed, 'Your life will be spared.'

24. ശൌലിന്റെ മകനായ മെഫീബോശെത്തും രാജാവിനെ എതിരേല്പാന് വന്നു; രാജാവു പോയ ദിവസം മുതല് സമാധാനത്തോടെ മടങ്ങിവന്ന ദിവസംവരെ അവന് തന്റെ കാലിന്നു രക്ഷചെയ്കയോ താടി ഒതുക്കുകയോ വസ്ത്രം അലക്കിക്കയോ ചെയ്തിരുന്നില്ല.

24. Now Mephibosheth, Saul's grandson, came down from Jerusalem to meet the king. He had not cared for his feet, trimmed his beard, or washed his clothes since the day the king left Jerusalem.

25. എന്നാല് അവന് രാജാവിനെ എതിരേല്പാന് യെരൂശലേമില് നിന്നു വന്നപ്പോള് രാജാവു അവനോടുമെഫീബോശെത്തേ, നീ എന്നോടുകൂടെ വരാതെയിരുന്നതു എന്തു എന്നു ചോദിച്ചു.

25. Why didn't you come with me, Mephibosheth?' the king asked him.

26. അതിന്നു അവന് ഉത്തരം പറഞ്ഞതുയജമാനനായ രാജാവേ, എന്റെ ഭൃത്യന് എന്നെ ചതിച്ചു; കഴുതപ്പുറത്തു കയറി, രാജാവിനോടുകൂടെ പോകേണ്ടതിന്നു കോപ്പിടേണമെന്നു അടിയന് പറഞ്ഞു; അടിയന് മുടന്തനല്ലോ.

26. Mephibosheth replied, 'My lord the king, my servant Ziba deceived me. I told him, 'Saddle my donkey so I can go with the king.' For as you know I am crippled.

27. അവന് യജമാനനായ രാജാവിനോടു അടിയനെക്കൊണ്ടു നുണയും പറഞ്ഞു; എങ്കിലും യജമാനനായ രാജാവു ദൈവദൂതന്നു തുല്യന് ആകുന്നു; തിരുമനസ്സിലെ ഇഷ്ടംപോലെ ചെയ്തുകൊള്ക.

27. Ziba has slandered me by saying that I refused to come. But I know that my lord the king is like an angel of God, so do what you think is best.

28. യജമാനനായ രാജാവിന്റെ മുമ്പാകെ അടിയന്റെ പിതൃഭവനമൊക്കെയും മരണയോഗ്യര് ആയിരുന്നു; എങ്കിലും അടിയനെ അവിടത്തെ മേശയിങ്കല് ഭക്ഷിക്കുന്നവരുടെ കൂട്ടത്തില് ആക്കി; രാജാവിനോടു ആവലാധി പറവാന് അടിയന്നു ഇനി എന്തു അവകാശമുള്ളു?

28. All my relatives and I could expect only death from you, my lord, but instead you have honored me by allowing me to eat at your own table! What more can I ask?'

29. രാജാവു അവനോടുനീ നിന്റെ കാര്യം ഇനി അധികം പറയുന്നതു എന്തിന്നു? നീയും സീബയും നിലം പകുത്തെടുത്തുകൊള്വിന് എന്നു ഞാന് കല്പിക്കുന്നു എന്നു പറഞ്ഞു.

29. You've said enough,' David replied. 'I've decided that you and Ziba will divide your land equally between you.'

30. മെഫീബോശെത്ത് രാജാവിനോടുഅല്ല, അവന് തന്നേ മുഴുവനും എടുത്തുകൊള്ളട്ടെ; യജമാനനായ രാജാവു സമാധാനത്തോടെ അരമനയില് എത്തിയിരിക്കുന്നുവല്ലോ എന്നു പറഞ്ഞു.

30. 'Give him all of it,' Mephibosheth said. 'I am content just to have you safely back again, my lord the king!'

31. ഗിലെയാദ്യനായ ബര്സില്ലായിയും രോഗെലീമില്നിന്നു വന്നു, രാജാവിനെ യോര്ദ്ദാന്നക്കരെ കടത്തി യാത്ര അയപ്പാന് അവനോടുകൂടെ യോര്ദ്ദാന് കടന്നു.

31. Barzillai of Gilead had come down from Rogelim to escort the king across the Jordan.

32. ബര്സില്ലായിയോ എണ്പതു വയസ്സുള്ളോരു വയോധികനായിരുന്നു; രാജാവു മഹനയീമില് പാര്ത്തിരുന്ന കാലത്തു അവന് ഭക്ഷണസാധനങ്ങള് അയച്ചുകൊടുത്തു; അവന് മഹാധനികന് ആയിരുന്നു.

32. He was very old, about eighty, and very wealthy. He was the one who had provided food for the king during his stay in Mahanaim.

33. രാജാവു ബര്സില്ലായിയോടുഎന്നോടുകൂടെ പോരിക; ഞാന് നിന്നെ യെരൂശലേമില് എന്റെ അടുക്കല് പാര്പ്പിച്ചു രക്ഷിക്കും എന്നു പറഞ്ഞു.

33. 'Come across with me and live in Jerusalem,' the king said to Barzillai. 'I will take care of you there.'

34. ബര്സില്ലായി രാജാവിനോടു പറഞ്ഞതെന്തെന്നാല്ഞാന് രാജാവിനോടുകൂടെ യെരൂശലേമില് വരുന്നതെന്തിന്നു? ഞാന് ഇനി എത്ര നാള് ജീവിച്ചിരിക്കും?

34. 'No,' he replied, 'I am far too old to go with the king to Jerusalem.

35. എനിക്കു ഇന്നു എണ്പതു വയസ്സായിരിക്കുന്നു; നല്ലതും ആകാത്തതും എനിക്കു തിരിച്ചറിയാമോ? ഭക്ഷണപാനങ്ങളുടെ സ്വാദു അടിയന്നു അറിയാമോ? സംഗീതക്കാരുടെയും സംഗീതക്കാരത്തികളുടെയും സ്വരം എനിക്കു ഇനി കേട്ടു രസിക്കാമോ? അടിയന് യജമാനനായ രാജാവിന്നു ഭാരമായ്തീരുന്നതു എന്തിന്നു?

35. I am eighty years old today, and I can no longer enjoy anything. Food and wine are no longer tasty, and I cannot hear the singers as they sing. I would only be a burden to my lord the king.

36. അടിയന് രാജാവിനോടുകൂടെ യോര്ദ്ദാന് കടപ്പാനേ വിചാരിച്ചുള്ളൂ; രാജാവു ഇതിന്നായി എനിക്കു ഈ വിധം പ്രത്യുപകാരം ചെയ്യുന്നതു എന്തിനു?

36. Just to go across the Jordan River with the king is all the honor I need!

37. എന്റെ പട്ടണത്തില് എന്റെ അപ്പന്റെയും അമ്മയുടെയും കല്ലറയുടെ അടുക്കല്വെച്ചു മരിക്കേണ്ടതിന്നു അടിയന് വിടകൊള്ളട്ടെ; എന്നാല് നിന്റെ ദാസനായ കിംഹാം ഇതാ; അവന് യജമാനനായ രാജാവിനോടുകൂടെ പോരട്ടെ; നിനക്കു പ്രസാദമായതു അവന്നു ചെയ്തു കൊടുത്താലും.

37. Then let me return again to die in my own town, where my father and mother are buried. But here is your servant, my son Kimham. Let him go with my lord the king and receive whatever you want to give him.'

38. അതിന്നു രാജാവുകിംഹാം എന്നോടുകൂടെ പോരട്ടെ; നിന്റെ ഇഷ്ടപ്രകാരം ഞാന് അവന്നു ചെയ്തുകൊടുക്കാം; നീ എന്നോടു ആവശ്യപ്പെടുന്നതൊക്കെയും ഞാന് നിനക്കായി ചെയ്യും എന്നു പറഞ്ഞു.

38. Good,' the king agreed. 'Kimham will go with me, and I will help him in any way you would like. And I will do for you anything you want.'

39. പിന്നെ സകലജനവും യോര്ദ്ദാന് കടന്നു. രാജാവു യോര്ദ്ദാന് കടന്നശേഷം ബര്സില്ലായിയെ ചുംബനംചെയ്തു അനുഗ്രഹിച്ചു; അവന് സ്വദേശത്തേക്കു മടങ്ങിപ്പോയി.

39. So all the people crossed the Jordan with the king. After David had blessed and embraced him, Barzillai returned to his own home.

40. രാജാവു ഗില്ഗാലില് ചെന്നു; കീംഹാമും അവനോടുകൂടെ പോയി; യെഹൂദാജനമൊക്കെയും യിസ്രായേല്ജനം പാതിയും കൂടി രാജാവിനെ ഇക്കരെകൊണ്ടുവന്നു.

40. The king then crossed over to Gilgal, taking Kimham with him. All the troops of Judah and half the troops of Israel escorted the king on his way.

41. അപ്പോള് യിസ്രായേല്പുരുഷന്മാര് ഒക്കെയും രാജാവിന്റെ അടുക്കല് വന്നു രാജാവിനോടുഞങ്ങളുടെ സഹോദരന്മാരായ യെഹൂദാപുരുഷന്മാര് രാജാവിനെയും അവന്റെ കുടുംബത്തെയും ദാവീദിന്റെ സകലപരിചാരകന്മാരെയും മോഷ്ടിച്ചു കൊണ്ടുവന്നു യോര്ദ്ദാന് കടത്തിയതു എന്തു എന്നു പറഞ്ഞു.

41. But all the men of Israel complained to the king, 'The men of Judah stole the vnumber='2'> He sent the troopsr of helping take you, your household, and all your men across the Jordan.'

42. അതിന്നു യെഹൂദാപുരുഷന്മാര് ഒക്കെയും യിസ്രായേല് പുരുഷന്മാരോടുരാജാവു ഞങ്ങള്ക്കു അടുത്ത ചാര്ച്ചക്കാരന് ആകകൊണ്ടു തന്നേ; അതിന്നു നിങ്ങള് കോപിക്കുന്നതു എന്തിന്നു? ഞങ്ങള് രാജാവിന്റെ വക വല്ലതും തിന്നുവോ? അവന് ഞങ്ങള്ക്കു വല്ല സമ്മാനവും തന്നുവോ എന്നു ഉത്തരം പറഞ്ഞു.

42. The men of Judah replied, 'The king is one of our own kinsmen. Why should this make you angry? We haven't eaten any of the king's food or received any special favors!'

43. യിസ്രായേല്പുരുഷന്മാര് യെഹൂദാപുരുഷന്മാരോടുരാജാവിങ്കല് ഞങ്ങള്ക്കു പത്തു ഔഹരി ഉണ്ടു; ദാവീദിങ്കല് ഞങ്ങള്ക്കു നിങ്ങളെക്കാള് അധികം അവകാശവും ഉണ്ടു; നിങ്ങള് ഞങ്ങളെ ധിക്കരിച്ചതു എന്തു? ഞങ്ങളുടെ രാജാവിനെ തിരികെ കൊണ്ടുവരേണ്ടതിന്നു ഞങ്ങളല്ലയോ അദ്യം പറഞ്ഞതു എന്നു ഉത്തരം പറഞ്ഞു. എന്നാല് യെഹൂദാപുരുഷന്മാരുടെ വാക്കു യിസ്രായേല് പുരുഷന്മാരുടെ വാക്കിനെക്കാള് അധികം കഠിനമായിരുന്നു.

43. But there are ten tribes in Israel,' the others replied. 'So we have ten times as much right to the king as you do. What right do you have to treat us with such contempt? Weren't we the first to speak of bringing him back to be our king again?' The argument continued back and forth, and the men of Judah spoke even more harshly than the men of Israel.