1. സംഭവിച്ചതൊക്കെയും അറിഞ്ഞപ്പോള് മൊര്ദ്ദെഖായി വസ്ത്രം കീറി രട്ടുടുത്തു വെണ്ണീര് വാരി ഇട്ടുംകൊണ്ടു പട്ടണത്തിന്റെ നടുവില് ചെന്നു കൈപ്പോടെ അത്യുച്ചത്തില് നിലവിളിച്ചു.
മത്തായി 11:21

1. But Mordecai, having perceived what was done, tore his clothes, and put on sackcloth, and sprinkled dust upon himself. And having rushed forth through the open street of the city, he cried with a loud voice, A nation that has done no wrong is going to be destroyed!

2. അവന് രാജാവിന്റെ പടിവാതിലോളവും വന്നുഎന്നാല് രട്ടുടുത്തുംകൊണ്ടു ആര്ക്കും രാജാവിന്റെ പടിവാതിലിന്നകത്തു കടന്നുകൂടായിരുന്നു.

2. And he came to the king's gate, and stood; for it was not lawful for him to enter into the palace, wearing sackcloth and ashes.

3. രാജാവിന്റെ കല്പനയും തീര്പ്പും ചെന്ന ഔരോ സംസ്ഥാനത്തും യെഹൂദന്മാരുടെ ഇടയില് മഹാദുഃഖവും ഉപവാസവും കരച്ചലും വിലാപവും ഉണ്ടായി; പലരും രട്ടുടുത്തു വെണീറ്റില് കിടന്നു.

3. And in every province where the letters were published, [there was] crying and lamentation and great mourning on the part of the Jews: they spread for themselves sackcloth and ashes.

4. എസ്തേരിന്റെ ബാല്യക്കാരത്തികളും ഷണ്ഡന്മാരും വന്നു അതു രാജ്ഞിയെ അറിയിച്ചപ്പോള് അവള് അത്യന്തം വ്യസനിച്ചു മൊര്ദ്ദെഖായിയുടെ രട്ടു നീക്കി അവനെ ഉടുപ്പിക്കേണ്ടതിന്നു അവന്നു വസ്ത്രം കൊടുത്തയച്ചു; എന്നാല് അവന് വാങ്ങിയില്ല.

4. And the queen's maids and chamberlains went in and told her: and when she had heard what was done, she was disturbed; and she sent to clothe Mordecai, and take away his sackcloth; but he consented not.

5. അപ്പോള് എസ്ഥേര് തന്റെ ശുശ്രൂഷെക്കു രാജാവു ആക്കിയിരുന്ന ഷണ്ഡന്മാരില് ഒരുത്തനായ ഹഥാക്കിനെ വിളിച്ചു, അതു എന്തെന്നും അതിന്റെ കാരണം എന്തെന്നും അറിയണ്ടേതിന്നു മൊര്ദ്ദെഖായിയുടെ അടുക്കല് പോയിവരുവാന് അവന്നു കല്പന കൊടുത്തു.

5. So Esther called for her eunuch Hathach, who waited upon her; and she sent to learn the truth from Mordecai.

6. അങ്ങനെ ഹഥാക്ക് രാജാവിന്റെ പടിവാതിലിന്നു മുമ്പില് പട്ടണത്തിന്റെ വിശാലസ്ഥലത്തു മൊര്ദ്ദെഖായിയുടെ അടുക്കല് ചെന്നു.

6. [This translation omits this verse.]

7. മൊര്ദ്ദെഖായി തനിക്കു സംഭവിച്ചതൊക്കെയും യെഹൂദന്മാരെ നശിപ്പിക്കത്തക്കവണ്ണം ഹാമാന് രാജഭണ്ഡാരത്തിലേക്കു കൊടുക്കാമെന്നു വാഗ്ദാനം ചെയ്ത ദ്രവ്യസംഖ്യയും അവനോടു അറിയിച്ചു.

7. And Mordecai showed him what was done, and the promise which Haman had made the king of ten thousand talents [to be paid] into the treasury, that he might destroy the Jews.

8. അവരെ നശിപ്പിക്കേണ്ടതിന്നു ശൂശനില് പരസ്യമാക്കിയിരുന്ന തീര്പ്പിന്റെ പകര്പ്പ് അവന് അവന്റെ കയ്യില് കൊടുത്തു ഇതു എസ്ഥേരിനെ കാണിച്ചു വിവരം അറിയിപ്പാനും അവള് രാജസന്നിധിയില് ചെന്നു തന്റെ ജനത്തിന്നു വേണ്ടി അപേക്ഷയും യാചനയും കഴിക്കേണ്ടതിന്നു അവളോടു ആജ്ഞാപിപ്പാനും പറഞ്ഞു.

8. And he gave him the copy [of the writing] that was published in Susa concerning their destruction, to show to Esther. And told him to command her to go in and make supplication to the king, and to beg him for the people, remembering, [he said], the days of your low estate, how you were nursed by my hand- because Haman, who holds the next place to the king, has spoken against us for death. Call upon the Lord, and speak to the king concerning us, to deliver us from death!

9. അങ്ങനെ ഹഥാക്ക് ചെന്നു മൊര്ദ്ദെഖായിയുടെ വാക്കു എസ്ഥേരിനെ അറിയിച്ചു.

9. So Hathach went in and told her all these words.

10. എസ്ഥേര് മൊര്ദ്ദെഖായിയോടു ചെന്നു പറവാന് ഹഥാക്കിന്നു കല്പന കൊടുത്തതു എന്തെന്നാല്

10. And Esther said to Hathach, Go to Mordecai, and say,

11. യാതൊരു പുരുഷനോ സ്ത്രീയോ വിളിക്കപ്പെടാതെ രാജാവിന്റെ അടുക്കല് അകത്തെ പ്രാകാരത്തില് ചെന്നുവെങ്കില് ജീവനോടിരിക്കത്തക്കവണ്ണം രാജാവു പൊന് ചെങ്കോല് ആയാളുടെ നേരെ നീട്ടാഞ്ഞാല് ആയാളെ കൊല്ലേണമെന്നു ഒരു നിയമം ഉള്ളപ്രകാരം രാജാവിന്റെ സകലഭൃത്യന്മാരും രാജാവിന്റെ സംസ്ഥാനങ്ങളിലെ ജനവും അറിയുന്നു; എന്നാല് എന്നെ ഈ മുപ്പതു ദിവസത്തിന്നകത്തു രാജാവിന്റെ അടുക്കല് ചെല്ലുവാന് വിളിച്ചിട്ടില്ല.

11. All the nations of the empire know, that whoever, man or woman, shall go in to the king into the inner court uncalled, that person cannot live. Only to whomsoever the king shall stretch out [his] golden scepter, he shall live; and I have not been called to go into the king, for these thirty days.

12. അവര് എസ്ഥേരിന്റെ വാക്കു മൊര്ദ്ദെഖായിയോടു അറിയിച്ചു.

12. And Hathach reported to Mordecai all the words of Esther.

13. മൊര്ദ്ദെഖായി എസ്ഥേരിനോടു മറുപടി പറവാന് കല്പിച്ചതുനീ രാജധാനിയില് ഇരിക്കയാല് എല്ലായെഹൂദന്മാരിലുംവെച്ചു രക്ഷപ്പെട്ടുകൊള്ളാമെന്നു നീ വിചാരിക്കേണ്ടാ.

13. Then Mordecai said to Hathach, Go, and say to her, Esther, say not to yourself that you alone will escape in the kingdom, more than all the [other] Jews.

14. നീ ഈ സമയത്തു മിണ്ടാതിരുന്നാല് യെഹൂദന്മാര്ക്കും മറ്റൊരു സ്ഥലത്തുനിന്നു ഉദ്ധാരണവും രക്ഷയും ഉണ്ടാകും; എന്നാല് നീയും നിന്റെ പിതൃഭവനവും നശിച്ചുപോകും; ഇങ്ങനെയുള്ളോരു കാലത്തിന്നായിട്ടല്ലയോ നീ രാജസ്ഥാനത്തു വന്നിരിക്കുന്നതു? ആര്ക്കും അറിയാം?

14. For if you shall refuse to heed on this occasion, help and protection will be to the Jews from another quarter; but you and your father's house will perish. And who knows if you have been made queen for this [very] occasion.

15. അതിന്നു എസ്ഥേര് മൊര്ദ്ദെഖായിയോടു മറുപടി പറവാന് കല്പിച്ചതു.

15. And Esther sent the [man] that came to her to Mordecai, saying,

16. നീ ചെന്നു ശൂശനില് ഉള്ള എല്ലായെഹൂദന്മാരെയും ഒന്നിച്ചുകൂട്ടിനിങ്ങള് മൂന്നു ദിവസം രാവും പകലും തിന്നുകയോ കുടിക്കയോ ചെയ്യാതെ എനിക്കു വേണ്ടി ഉപവസിപ്പിന് ; ഞാനും എന്റെ ബാല്യക്കാരത്തികളും അങ്ങനെ തന്നേ ഉപവസിക്കും; പിന്നെ ഞാന് നിയമപ്രകാരമല്ലെങ്കിലും രാജാവിന്റെ അടുക്കല് ചെല്ലും; ഞാന് നശിക്കുന്നു എങ്കില് നശിക്കട്ടെ.

16. Go and assemble the Jews that are in Susa, and fast for me, and eat not and drink not for three days, night and day. And I also and my maidens will fast, and then I will go in to the king contrary to the law, even if I must die.

17. അങ്ങനെ മൊര്ദ്ദെഖായി ചെന്നു എസ്ഥേര് കല്പിച്ചതുപോലെ ഒക്കെയും ചെയ്തു.

17. So Mordecai went and did all that Esther commanded him. And he sought the Lord, making mention of all the works of the Lord; and he said, Lord God, King ruling over all, for all things are in Your power, and there is no one that shall oppose You in Your purpose to save Israel. For You have made the heaven and the earth, and every wonderful thing in the [earth] under heaven. And You are Lord of all, and there is no one who shall resist You, the Lord. You know all things: You know, O Lord, that it is not in the insolence, nor haughtiness, nor love of glory, that I have done this, to refuse to bow down to the haughty Haman. For I would gladly have kissed the soles of his feet for the safety of Israel. But I have done this, that I might not set the glory of man above the glory of God: and I will not worship anyone except You, my Lord, and I will not do these things in haughtiness. And now, O Lord God, O King, the God of Abraham, spare Your people, for [our enemies] are looking upon us for [our] destruction, and they have desired to destroy Your ancient inheritance. Do not overlook Your peculiar people, whom you have redeemed for Yourself out of the land of Egypt. Hearken to my prayer, and be propitious to Yours in gladness, that we may live and sing praises to Your name, O Lord; and do not utterly destroy the mount of them that praise You, O Lord. And all Israel cried with [all] their might, for their death [was] before their eyes. And Queen Esther found refuge in the Lord, being taken, [as it were,] in the agony of death. And having taken off her glorious apparel, she put on garments of distress and morning. And instead of grand perfumes, she put dung and ashes on her head, and she greatly brought down her body, and she filled every place of her glad adorning with the [torn] curls of her hair. And she sought the Lord God of Israel, and said, O my Lord, You alone are our king. Help me, [I who am] destitute, and have no helper but You, for my danger [is] close at hand. I have heard from my birth, in the tribe of my kindred, that You, O Lord, took Israel out of all the nations, and our fathers out of all their kindred for a perpetual inheritance, and have wrought for them all that You have said. And now we have sinned before You, and You have delivered us into the hands of our enemies, because we honored their gods. You are righteous, O Lord. But now they have not been contented with the bitterness of our slavery, but have laid their hands on the hands of their idols, [in order] to abolish the decree of Your mouth, and to utterly destroy Your inheritance, and to stop the mouth of them that praise You, and to extinguish the glory of Your house and Your altar, and to open the mouth of the Gentiles, to [speak] the praises of vanities, and [in order] that a mortal king should be admired forever. O Lord, do not resign Your scepter to them that are not, and let them not laugh at our fall, but turn their counsel against themselves, and make an example of him who has begun [to injure] us. Remember [us], O Lord, manifest Yourself in the time of our affliction, and encourage me, O King of gods, and Ruler of all dominion. Put harmonious speech into my mouth before the lion, and turn his heart to hate him that fights against us, to the utter destruction of him and of them that consent with him. But deliver us by Your hand, and help I [who am] destitute, and have no one but You, O Lord. You know all things, and know that I hate the glory of transgressors, and that I abhor the manners of the uncircumcised, and of every stranger. You know my necessity, for I abhor the symbol of my proud station, which is upon my head in the days of my splendor. I abhor it as a menstrual cloth, and I wear it not in the days of my tranquility. And Your handmaid has not eaten [at] the table of Haman, and I have not honored the banquet of the king, neither have I drunk the wine of libations. Neither has Your handmaid rejoiced since the day of my promotion until now, except in You, O Lord God of Abraham. O God, who has power over all, hearken to the voice of the desperate, and deliver us from the hand of them that devise mischief; and deliver me from my fear.