1. എന്റെ ജീവന് എനിക്കു വെറുപ്പായ്തോന്നുന്നു; ഞാന് എന്റെ സങ്കടം തുറന്നുപറയും; എന്റെ മനോവ്യസനത്തില് ഞാന് സംസാരിക്കും.

1. My soul loathes my life; I will leave behind my complaint; I will speak in the bitterness of my soul.

2. ഞാന് ദൈവത്തോടു പറയുംഎന്നെ കുറ്റം വിധിക്കരുതേ; എന്നോടു വ്യവഹരിപ്പാന് സംഗതി എന്തു? എന്നെ അറിയിക്കേണമേ.

2. I will say to God, Do not condemn me; show me why You contend with me.

3. പീഡിപ്പിക്കുന്നതും നിന്റെ കൈപ്പണിയെ തുച്ഛീകരിക്കുന്നതും ദുഷ്ടന്മാരുടെ ആലോചനയില് പ്രസാദിക്കുന്നതും നിനക്കു യോഗ്യമോ?

3. Has it been delightful to You that You oppress, that You despise the work of Your hands, and have shone on the counsel of the wicked?

4. മാംസനേത്രങ്ങളോ നിനക്കുള്ളതു? മനുഷ്യന് കാണുന്നതുപോലെയോ നീ കാണുന്നതു?

4. Do You have eyes of flesh? Or do You see as man sees?

5. നീ എന്റെ അകൃത്യം അന്വേഷിപ്പാനും എന്റെ പാപത്തെ ശോധന ചെയ്വാനും

5. Are Your days like the days of mortal man? Are Your years like the days of a mighty man,

6. നിന്റെ നാളുകള് മനുഷ്യന്റെ നാളുകള് പോലെയോ? നിന്നാണ്ടുകള് മര്ത്യന്റെ ജീവകാലം പോലെയോ?

6. that You should seek out my iniquity and search out my sin,

7. ഞാന് കുറ്റക്കാരനല്ല എന്നു നീ അറിയുന്നു; നിന്റെ കയ്യില്നിന്നു വിടുവിക്കുന്നവന് ആരുമില്ല.

7. although You know that I am not wicked, and there is no one who can rescue out of Your hand?

8. നിന്റെ കൈ എന്നെ ഉരുവാക്കി എന്നെ മുഴുവനും ചമെച്ചു; എന്നിട്ടും നീ എന്നെ നശിപ്പിച്ചുകളയുന്നു.

8. Your hands have made me and fashioned me together all around; yet You swallow me up.

9. നീ എന്നെ കളിമണ്ണുകൊണ്ടെന്നപോലെ മനഞ്ഞു എന്നോര്ക്കേണമേ; നീ എന്നെ വീണ്ടും പൊടിയാക്കിക്കളയുമോ?

9. Remember, I beseech You, that You have made me like clay. And will You bring me back and return me to dust?

10. നീ എന്നെ പാലുപോലെ പകര്ന്നു തൈര്പോലെ ഉറകൂടുമാറാക്കിയല്ലോ.

10. Did you not pour me out like milk, and curdle me like cheese?

11. ത്വക്കും മാംസവും നീ എന്നെ ധരിപ്പിച്ചു; അസ്ഥിയും ഞരമ്പുംകൊണ്ടു എന്നെ മടഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

11. You clothed me with skin and flesh, and knit me together with bones and sinews.

12. ജീവനും കൃപയും നീ എനിക്കു നല്കി; നിന്റെ കടാക്ഷം എന്റെ ശ്വാസത്തെ പരിപാലിക്കുന്നു.

12. You have granted me life and favor, and Your care has preserved my spirit.

13. എന്നാല് നീ ഇതു നിന്റെ ഹൃദയത്തില് ഒളിച്ചുവെച്ചു; ഇതായിരുന്നു നിന്റെ താല്പര്യം എന്നു ഞാന് അറിയുന്നു.

13. And these things You have hidden in Your heart; I have known that this was with You.

14. ഞാന് പാപം ചെയ്താല് നീ കണ്ടു വെക്കുന്നു; എന്റെ അകൃത്യം നീ ശിക്ഷിക്കാതെ വിടുന്നതുമില്ല.

14. If I have sinned, then You have kept watch over me, and will not acquit me of my iniquity.

15. ഞാന് ദുഷ്ടനെങ്കില് എനിക്കു അയ്യോ കഷ്ടം; നീതിമാനായിരുന്നാലും ഞാന് തല ഉയര്ത്തേണ്ടതല്ല; ലജ്ജാപൂര്ണ്ണനായി ഞാന് എന്റെ കഷ്ടത കാണുന്നു.

15. If I have been wicked, woe to me! And if I am righteous, I cannot lift up my head; I am full of disgrace. Pay attention to my affliction!

16. തല ഉയര്ത്തിയാല് നീ ഒരു സിംഹംപോലെ എന്നെ നായാടും. പിന്നെയും എങ്കല് നിന്റെ അത്ഭുതശക്തി കാണിക്കുന്നു.

16. If I am exalted, You hunt me like a lion, and return to show Yourself wondrously to me.

17. നിന്റെ സാക്ഷികളെ നീ വീണ്ടും വീണ്ടും എന്റെ നേരെ നിര്ത്തുന്നു; നിന്റെ ക്രോധം എന്റെമേല് വര്ദ്ധിപ്പിക്കുന്നു; അവ ഗണംഗണമായി വന്നു പൊരുതുന്നു.

17. You renew Your witnesses against me, and increase Your indignation toward me; changes and war are with me.

18. നീ എന്നെ ഗര്ഭപാത്രത്തില്നിന്നു പുറപ്പെടുവിച്ചതെന്തിന്നു? ഒരു കണ്ണും എന്നെ കാണാതെ എന്റെ പ്രാണന് പോകുമായിരുന്നു.

18. Why then have You brought me out of the womb? Oh, that I had expired and no eye had seen me!

19. ഞാന് ജനിക്കാത്തതുപോലെ ഇരിക്കുമായിരുന്നു; ഗര്ഭപാത്രത്തില്നിന്നു എന്നെ ശവകൂഴിയിലേക്കു കൊണ്ടുപോകുമായിരുന്നു;

19. I would have been as though I had not been. I would have been carried from the womb to the grave.

20. എന്റെ ജീവകാലം ചുരുക്കമല്ലയോ? ഇരുളും അന്ധതമസ്സും ഉള്ള ദേശത്തേക്കു അര്ദ്ധരാത്രിപോലെ കൂരിരുളും ക്രമമില്ലാതെ അന്ധതമസ്സും

20. Are not my days few? Then cease and leave me alone, that I may take a little comfort

21. വെളിച്ചം അര്ദ്ധരാത്രിപോലെയും ഉള്ള ദേശത്തേക്കു തന്നേ, മടങ്ങിവരാതവണ്ണം പോകുന്നതിന്നുമുമ്പെ

21. before I go and not return; to the land of darkness and the shadow of death;

22. ഞാന് അല്പം ആശ്വസിക്കേണ്ടതിന്നു നീ മതിയാക്കി എന്നെ വിട്ടുമാറേണമേ.

22. a land of darkness and gloom, as the shadow of death, without any order; where it shines as darkness.