1. ഇയ്യോബ് തന്റെ സുഭാഷിതം തുടര്ന്നു ചൊല്ലിയതെന്തെന്നാല്

1. And Job continued his solemn discourse. He said:

2. എന്റെ ന്യായം നീക്കിക്കളഞ്ഞ ദൈവത്താണ, എനിക്കു മനോവ്യസനം വരുത്തിയ സര്വ്വശക്തനാണ--

2. I swear by the living God who denies me justice, by Shaddai who has filled me with bitterness,

3. എന്റെ പ്രാണന് മുഴുവനും എന്നിലും ദൈവത്തിന്റെ ശ്വാസം എന്റെ മൂക്കിലും ഉണ്ടല്ലോ--

3. that as long as a shred of life is left in me, and the breath of God breathes in my nostrils,

4. എന്റെ അധരം നീതികേടു സംസാരിക്കയില്ല; എന്റെ നാവു വ്യാജം ഉച്ചരിക്കയുമില്ല.

4. my lips will never speak evil nor my tongue utter any lie.

5. നിങ്ങളുടെ വാദം ഞാന് ഒരുനാളും സമ്മതിക്കയില്ല; മരിക്കുവോളം എന്റെ നിഷ്കളങ്കത്വം ഉപേക്ഷിക്കയുമില്ല.

5. Far from admitting you to be in the right, I shall maintain my integrity to my dying day.

6. എന്റെ നീതി ഞാന് വിടാതെ മുറുകെ പിടിക്കുന്നു; എന്റെ ഹൃദയം എന്റെ നാളുകളില് ഒന്നിനെയും ആക്ഷേപിക്കുന്നില്ല.

6. I take my stand on my uprightness, I shall not stir: in my heart I need not be ashamed of my days.

7. എന്റെ ശത്രു ദുഷ്ടനെപ്പോലെയും എന്റെ എതിരാളി നീതികെട്ടവനെപ്പോലെയും ആകട്ടെ.

7. Let my enemy meet the fate of the wicked, my adversary, the lot of the evil-doer!

8. ദൈവം വഷളനെ ഛേദിച്ചു അവന്റെ പ്രാണനെ എടുത്തുകളഞ്ഞാല് അവന്നു എന്തു പ്രത്യാശ ശേഷിപ്പുള്ളു?

8. For what hope does the godless have when he prays and raises his soul to God?

9. അവന്നു കഷ്ടത വരുമ്പോള് ദൈവം അവന്റെ നിലവിളി കേള്ക്കുമോ?

9. Is God likely to hear his cries when disaster descends on him?

10. അവന് സര്വ്വശക്തനില് ആനന്ദിക്കുമോ? എല്ലാകാലത്തും ദൈവത്തെ വിളിച്ചപേക്ഷിക്കുമോ?

10. Did he make Shaddai all his delight, calling on him at every turn?

11. ദൈവത്തിന്റെ കയ്യെക്കുറിച്ചു ഞാന് നിങ്ങളെ ഉപദേശിക്കും; സര്വ്വശക്തന്റെ ആന്തരം ഞാന് മറെച്ചുവെക്കയില്ല.

11. But I am showing you the way that God works, making no secret of Shaddai's designs.

12. നിങ്ങള് എല്ലാവരും അതു കണ്ടിരിക്കുന്നു; നിങ്ങള് വ്യര്ത്ഥബുദ്ധികളായിരിക്കുന്നതെന്തു?

12. And if you had all understood them for yourselves, you would not have wasted your breath in empty words.

13. ഇതു ദുര്ജ്ജനത്തിന്നു ദൈവത്തിന്റെ പക്കലുള്ള ഔഹരിയും നിഷ്ഠൂരന്മാര് സര്വ്വശക്തങ്കല്നിന്നു പ്രാപിക്കുന്ന അവകാശവും തന്നേ.

13. This is the fate that God assigns to the wicked, the inheritance that the violent receive from Shaddai.

14. അവന്റെ മക്കള് പെരുകിയാല് അതു വാളിന്നായിട്ടത്രേ; അവന്റെ സന്തതി അപ്പം തിന്നു തൃപ്തരാകയില്ല.

14. Though he have many children, it is but for the sword; his descendants will never have enough to eat.

15. അവന്നു ശേഷിച്ചവര് മഹാമാരിയാല് കുഴിയില് ആകും; അവന്റെ വിധവമാര് വിലപിക്കയുമില്ല.

15. Plague will bury those he leaves behind him, and their widows will have no chance to mourn them.

16. അവന് പൊടിപോലെ വെള്ളി സ്വരൂപിച്ചാലും മണ്ണുപോലെ വസ്ത്രം സമ്പാദിച്ചാലും

16. Though he amass silver like dust and gather fine clothes like clay,

17. അവന് സമ്പാദിച്ചു എന്നേയുള്ളു; നീതിമാന് അതു ഉടുക്കും; കുറ്റമില്ലാത്തവന് വെള്ളി പങ്കിടും.

17. let him gather!-some good man will wear them, while his silver is shared among the upright.

18. ചെലന്തിയെപ്പോലെ അവന് വീടുപണിയുന്നു; കാവല്ക്കാരന് മാടം കെട്ടുന്നതുപോലെ തന്നേ.

18. All he has built himself is a spider's web, made himself a watchman's shack.

19. അവന് ധനവാനായി കിടക്കുന്നു; പിന്നെ അങ്ങനെ ചെയ്കയില്ല; അവന് കണ്ണു തുറക്കുന്നു; ഇല്ലാതെയാകുന്നു.

19. He goes to bed rich, but never again: he wakes to find it has all gone. As drought and heat make snow disappear, so does Sheol anyone who has sinned.

20. വെള്ളംപോലെ ഭയം അവനെ പിടിക്കുന്നു; രാത്രിയില് കൊടുങ്കാറ്റു അവനെ കവര്ന്നു കൊണ്ടുപോകുന്നു.

20. Terror assails him in broad daylight, and at night a whirlwind sweeps him off. The womb that shaped him forgets him and his name is recalled no longer. Thus wickedness is blasted as a tree is struck.

21. കിഴക്കന് കാറ്റു അവനെ പിടിച്ചിട്ടു അവന് പൊയ്പോകുന്നു. അവന്റെ സ്ഥലത്തുനിന്നു അതു അവനെ പാറ്റിക്കളയുന്നു.

21. An east wind picks him up and drags him away, snatching him up from his homestead. He used to ill-treat the childless woman and show no kindness to the widow.

22. ദൈവം ആദരിയാതെ അവനെ എയ്യുന്നു; തൃക്കയ്യില്നിന്നു ചാടിപ്പോകുവാന് അവന് നോക്കുന്നു.

22. Pitilessly he is turned into a target, and forced to flee from the hands that menace him. But he who lays mighty hold on tyrants rises up to take away a life that seemed secure.

23. മനുഷ്യര് അവന്റെ നേരെ കൈകൊട്ടുംഅവന്റെ സ്ഥലത്തുനിന്നു അവനെ വിരട്ടി പുറത്താക്കും.

23. His downfall is greeted with applause, he is hissed wherever he goes. He is no more than a straw floating on the water, his estate is accursed throughout the land, nobody goes near his vineyard. He let him build his hopes on false security, but kept his eyes on every step he took.