1. ഇപ്പോഴോ എന്നിലും പ്രായം കുറഞ്ഞവര് എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നു; അവരുടെ അപ്പന്മാരെ എന്റെ ആട്ടിന് കൂട്ടത്തിന്റെ നായ്ക്കളോടുകൂടെ ആക്കുവാന് പോലും ഞാന് നിരസിക്കുമായിരുന്നു.

1. But, now, they who are of fewer days than I, have poured derision upon me; whose fathers I refused to set with the dogs of my flock.

2. അവരുടെ കയ്യൂറ്റംകൊണ്ടു എനിക്കെന്തു പ്രയോജനം? അവരുടെ യൌവനശക്തി നശിച്ചുപോയല്ലോ.

2. Even the strength of their hands, wherefore was it mine? Upon them, vigour was lost;

3. ബുദ്ധിമുട്ടും വിശപ്പുംകൊണ്ടു അവര് മെലിഞ്ഞിരിക്കുന്നു; ശൂന്യത്തിന്റെയും നിര്ജ്ജനദേശത്തിന്റെയും ഇരുട്ടില് അവര് വരണ്ട നിലം കടിച്ചുകാരുന്നു.

3. In want and hunger, they were lean, who used to gnaw the dry ground, a dark night of desolation!

4. അവര് കുറുങ്കാട്ടില് മണല്ചീര പറിക്കുന്നു; കാട്ടുകിഴങ്ങു അവര്ക്കും ആഹാരമായിരിക്കുന്നു.

4. Who used to pluck off the mallow by the bushes, with the root of the broom for their food;

5. ജനമദ്ധ്യേനിന്നു അവരെ ഔടിച്ചുകളയുന്നു; കള്ളനെപ്പോലെ അവരെ ആട്ടിക്കളയുന്നു.

5. Out of the midst, were they driven, men shouted after them, as after a thief;

6. താഴ്വരപ്പിളര്പ്പുകളില് അവര് പാര്ക്കേണ്ടിവരുന്നു; മണ്കുഴികളിലും പാറയുടെ ഗഹ്വരങ്ങളിലും തന്നേ.

6. In the fissures, of the ravines had they to dwell, in holes of dust and crags;

7. കുറുങ്കാട്ടില് അവര് കതറുന്നു; തൂവയുടെ കീഴെ അവര് ഒന്നിച്ചുകൂടുന്നു.

7. Among the bushes, used they to shriek, Under the bramble, were they huddled together:

8. അവര് ഭോഷന്മാരുടെ മക്കള്, നീചന്മാരുടെ മക്കള്; അവരെ ദേശത്തുനിന്നു ചമ്മട്ടികൊണ്ടു അടിച്ചോടിക്കുന്നു.

8. Sons of the base, yea sons of the nameless, they were scourged out of the land.

9. ഇപ്പോഴോ ഞാന് അവരുടെ പാട്ടായിരിക്കുന്നു; അവര്ക്കും പഴഞ്ചൊല്ലായിത്തീര്ന്നിരിക്കുന്നു.

9. But, now, their song, have I become, Yea I serve them for a byword;

10. അവര് എന്നെ അറെച്ചു അകന്നുനിലക്കുന്നു; എന്നെ കണ്ടു തുപ്പുവാന് ശങ്കിക്കുന്നില്ല.

10. They abhor me have put themselves far from me, and, from my face, have not withheld spittle!

11. അവന് തന്റെ കയറു അഴിച്ചു എന്നെ ക്ളേശിപ്പിച്ചതുകൊണ്ടു അവര് എന്റെ മുമ്പില് കടിഞ്ഞാണ് അയച്ചു വിട്ടിരിക്കുന്നു.

11. Because, my girdle, he had loosened and had humbled me, therefore, the bridle in my presence, cast they off;

12. വലത്തുഭാഗത്തു നീചപരിഷ എഴുന്നേറ്റു എന്റെ കാല് ഉന്തുന്നു; അവര് നാശമാര്ഗ്ഗങ്ങളെ എന്റെ നേരെ നിരത്തുന്നു.

12. On my right hand, the young brood rose up, My feet, they thrust aside, and cast up against me their earthworks of destruction;

13. അവര് എന്റെ പാതയെ നശിപ്പിക്കുന്നു; അവര് തന്നേ തുണയറ്റവര് ആയിരിക്കെ എന്റെ അപായത്തിന്നായി ശ്രമിക്കുന്നു.

13. They brake up my path, My engulfing ruin, they helped forward, unaided;

14. വിസ്താരമുള്ള തുറവില്കൂടി എന്നപോലെ അവര് ആക്രമിച്ചുവരുന്നു; ഇടിവിന്റെ നടുവില് അവര് എന്റെ മേല് ഉരുണ്ടുകയറുന്നു.

14. As through a wide breach, came they on, with a crashing noise, they rolled themselves along.

15. ഘോരത്വങ്ങള് എന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞിരിക്കുന്നു; കാറ്റുപോലെ എന്റെ മഹത്വത്തെ പാറ്റിക്കളയുന്നു; എന്റെ ക്ഷേമവും മേഘംപോലെ കടന്നു പോകുന്നു.

15. There are turned upon me terrors, Chased away as with a wind, is mine abundance, and, as a cloud, hath passed away my prosperity.

16. ഇപ്പോള് എന്റെ പ്രാണന് എന്റെ ഉള്ളില് തൂകിപ്പോകുന്നു; കഷ്ടകാലം എന്നെ പിടിച്ചിരിക്കുന്നു.

16. Now, therefore, over myself, my soul poureth itself out, There seize me days of affliction:

17. രാത്രി എന്റെ അസ്ഥികളെ തുളച്ചെടുത്തുകളയുന്നു; എന്നെ കടിച്ചുകാരുന്നവര് ഉറങ്ങുന്നതുമില്ല.

17. Night, boreth, my bones, all over me, and, my sinews, find no rest;

18. ഉഗ്രബലത്താല് എന്റെ വസ്ത്രം വിരൂപമായിരിക്കുന്നു; അങ്കിയുടെ കഴുത്തുപോലെ എന്നോടു പറ്റിയിരിക്കുന്നു.

18. Most effectually, is my skin disfigured, Like the collar of my tunic, it girdeth me about:

19. അവന് എന്നെ ചെളിയില് ഇട്ടിരിക്കുന്നു; ഞാന് പൊടിക്കും ചാരത്തിന്നും തുല്യമായിരിക്കുന്നു.

19. He hath cast me into the mire, and I have become like dust and ashes.

20. ഞാന് നിന്നോടു നിലവിളിക്കുന്നു; നീ ഉത്തരം അരുളുന്നില്ല; ഞാന് എഴുന്നേറ്റു നിലക്കുന്നു; നീ എന്നെ തുറിച്ചുനോക്കുന്നതേയുള്ളു.

20. I cry out for help unto thee, and thou dost not answer, I stand still, and thou dost gaze at me;

21. നീ എന്റെ നേരെ ക്രൂരനായിത്തീര്ന്നിരിക്കുന്നു; നിന്റെ കയ്യുടെ ശക്തിയാല് നീ എന്നെ പീഡിപ്പിക്കുന്നു.

21. Thou art turned to become a cruel one unto me, With the might of thy hand, thou assailest me;

22. നീ എന്നെ കാറ്റിന് പുറത്തു കയറ്റി ഔടിക്കുന്നു; കൊടുങ്കാറ്റില് നീ എന്നെ ലയിപ്പിച്ചുകളയുന്നു.

22. Thou liftest up me to the wind, thou carriest me away, and the storm maketh me faint;

23. മരണത്തിലേക്കും സകലജീവികളും ചെന്നു ചേരുന്ന വീട്ടിലേക്കും നീ എന്നെ കൊണ്ടുപോകുമെന്നു ഞാന് അറിയുന്നു.

23. For I know that, unto death, thou wilt bring me back, even unto the house of meeting for every one living.

24. എങ്കിലും വീഴുമ്പോള് കൈ നീട്ടുകയില്ലയോ? അപായത്തില് അതു നിമിത്തം നിലവിളിക്കയില്ലയോ?

24. Only, against a heap of ruins, will one not thrust a hand! Surely, when one is in calamity for that very reason, is there an outcry for help.

25. കഷ്ടകാലം വന്നവന്നു വേണ്ടി ഞാന് കരഞ്ഞിട്ടില്ലയോ? എളിയവന്നു വേണ്ടി എന്റെ മനസ്സു വ്യസനിച്ചിട്ടില്ലയോ?

25. Verily I wept, for him whose lot was hard, Grieved was my soul, for the needy.

26. ഞാന് നന്മെക്കു നോക്കിയിരുന്നപ്പോള് തിന്മവന്നു വെളിച്ചത്തിന്നായി കാത്തിരുന്നപ്പോള് ഇരുട്ടുവന്നു.

26. Surely, for good, I looked, but there came in evil, And I waited for light, but there came in darkness;

27. എന്റെ കുടല് അമരാതെ തിളെക്കുന്നു; കഷ്ടകാലം എനിക്കു വന്നിരിക്കുന്നു.

27. I boiled within me, and rested not, There confronted me days of affliction;

28. ഞാന് കറുത്തവനായി നടക്കുന്നു; വെയില് കൊണ്ടല്ലതാനും. ഞാന് സഭയില് എഴുന്നേറ്റു നിലവിളിക്കുന്നു.

28. In gloom, I walked along, without sun, I arose in the convocation, I cried out for help;

29. ഞാന് കുറുക്കന്മാര്ക്കും സഹോദരനും ഒട്ടകപ്പക്ഷികള്ക്കു കൂട്ടാളിയും ആയിരിക്കുന്നു.

29. A brother, became I to the brutes that howl, and a companion to the birds that screech:

30. എന്റെ ത്വക് കറുത്തു പൊളിഞ്ഞുവീഴുന്നു; എന്റെ അസ്ഥി ഉഷ്ണംകൊണ്ടു കരിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

30. My skin, turned black, and peeled off me, and, my bones, burned with heat:

31. എന്റെ കിന്നരനാദം വിലാപമായും എന്റെ കുഴലൂത്തു കരച്ചലായും തീര്ന്നിരിക്കുന്നു.

31. Thus is attuned to mourning my lyre, and my flute, to the noise of them who weep.