1. യഹോവേ, ഞങ്ങള്ക്കു എന്തു ഭവിക്കുന്നു എന്നു ഔര്ക്കേണമേ; ഞങ്ങള്ക്കു നേരിട്ടിരിക്കുന്ന നിന്ദ നോക്കേണമേ.

1. হে সদাপ্রভু, আমাদের প্রতি যাহা ঘটিয়াছে, স্মরণ কর, দৃষ্টিপাত কর, আমাদের অপমান দেখ।

2. ഞങ്ങളുടെ അവകാശം അന്യന്മാര്ക്കും ഞങ്ങളുടെ വീടുകള് അന്യജാതിക്കാര്ക്കും ആയ്പോയിരിക്കുന്നു.

2. আমাদের অধিকার বিদেশীদের হস্তে, আমাদের বাটী সকল বিজাতীয়দের হস্তে গিয়াছে।

3. ഞങ്ങള് അനാഥന്മാരും അപ്പനില്ലാത്തവരും ആയിരിക്കുന്നു; ഞങ്ങളുടെ അമ്മമാര് വിധവമാരായ്തീര്ന്നിരിക്കുന്നു.

3. আমরা অনাথ ও পিতৃহীন, আমাদের মাতারা বিধবাদের ন্যায় হইয়াছেন।

4. ഞങ്ങളുടെ വെള്ളം ഞങ്ങള് വിലെക്കു വാങ്ങി കുടിക്കുന്നു; ഞങ്ങളുടെ വിറകു ഞങ്ങള് വിലകൊടുത്തു മേടിക്കുന്നു.

4. আমাদের জল আমরা রৌপ্য দিয়া পান করিয়াছি, আমাদের কাষ্ঠ মূল্য দিয়া কিনিতে হয়।

5. ഞങ്ങളെ പിന്തുടരുന്നവര് ഞങ്ങളുടെ കഴുത്തില് എത്തിയിരിക്കുന്നു; ഞങ്ങള് തളര്ന്നിരിക്കുന്നു; ഞങ്ങള്ക്കു വിശ്രാമവുമില്ല.

5. লোকে ঘাড় ধরিয়া আমাদিগকে তাড়না করে, আমরা পরিশ্রান্ত, কিছুই বিশ্রাম পাই না।

6. അപ്പം തിന്നു തൃപ്തരാകേണ്ടതിന്നു ഞങ്ങള് മിസ്രയീമ്യര്ക്കും അശ്ശൂര്യ്യര്ക്കും കീഴടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

6. আমরা মিস্রীয়দের কাছে করযোড় করিয়াছি, অশূরীয়দের কাছেও করিয়াছি, খাদ্যে তৃপ্ত হইবার জন্য।

7. ഞങ്ങളുടെ പിതാക്കന്മാര് പാപം ചെയ്തു ഇല്ലാതെയായിരിക്കുന്നു; അവരുടെ അകൃത്യങ്ങള് ഞങ്ങള് ചുമക്കുന്നു.

7. আমাদের পিতৃপুরুষেরা পাপ করিয়াছেন, এখন তাঁহারা নাই, আমরাই তাঁহাদের অপরাধ বহন করিয়াছি।

8. ദാസന്മാര് ഞങ്ങളെ ഭരിക്കുന്നു; അവരുടെ കയ്യില്നിന്നു ഞങ്ങളെ വിടുവിപ്പാന് ആരുമില്ല.

8. আমাদের উপরে দাসেরা কর্ত্তৃত্ব করে, তাহাদের হস্ত হইতে আমাদিগকে উদ্ধার করে, এমন কেহ নাই।

9. മരുഭൂമിയിലെ വാള്നിമിത്തം പ്രാണഭയത്തോടെ ഞങ്ങള് ആഹാരം ചെന്നു കൊണ്ടുവരുന്നു.

9. প্রাণসংশয়ে আমরা খাদ্য আহরণ করি, প্রান্তরে স্থিত খড়্‌গ প্রযুক্ত।

10. ക്ഷാമത്തിന്റെ കാഠിന്യം നിമിത്തം ഞങ്ങളുടെ ത്വക് അടുപ്പുപോലെ കറുത്തിരിക്കുന്നു.

10. আমাদের চর্ম্ম তুন্দুরের ন্যায় জ্বলে, দুর্ভিক্ষের জ্বলন্ত তাপ প্রযুক্ত।

11. അവര് സീയോനില് സ്ത്രീകളെയും യെഹൂദാപട്ടണങ്ങളില് കന്യകമാരെയും വഷളാക്കിയിരിക്കുന്നു.

11. সিয়োনে রমণীগণ ভ্রষ্টা হইল, যিহূদার নগর-সমূহে কুমারীরা ভ্রষ্টা হইল।

12. അവന് സ്വന്തകൈകൊണ്ടു പ്രഭുക്കന്മാരെ തൂക്കിക്കളഞ്ഞു; വൃദ്ധന്മാരുടെ മുഖം ആദരിച്ചതുമില്ല.

12. অধ্যক্ষগণের হাত বাঁধিয়া ফাঁসি দেওয়া গেল, প্রাচীন লোকদের মুখ সমাদৃত হইল না।

13. യൌവനക്കാര് തിരികല്ലു ചുമക്കുന്നു; ബാലന്മാര് വിറകുചുമടുംകൊണ്ടു വീഴുന്നു.

13. যুবকগণকে যাঁতা বহিতে হইল, শিশুরা কাষ্ঠভারে উছোট খাইল।

14. വൃദ്ധന്മാരെ പട്ടണവാതില്ക്കലും യൌവനക്കാരെ സംഗീതത്തിന്നും കാണുന്നില്ല.

14. প্রাচীনেরা পুরদ্বারে উপবেশনে নিবৃত্ত, যুবকগণ বাদ্য বাদনে নিবৃত্ত হইয়াছে;

15. ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയസന്തോഷം ഇല്ലാതെയായി; ഞങ്ങളുടെ നൃത്തം വിലാപമായ്തീര്ന്നിരിക്കുന്നു.

15. আমাদের চিত্তের আনন্দ লুপ্ত হইয়াছে, আমাদের নৃত্য শোকে পরিণত হইয়াছে।

16. ഞങ്ങളുടെ തലയിലെ കിരീടം വീണുപോയി; ഞങ്ങള് പാപം ചെയ്കകൊണ്ടു ഞങ്ങള്ക്കു അയ്യോ കഷ്ടം!

16. আমাদের মস্তক হইতে মুকুট খসিয়া পড়িয়াছে, ধিক্‌ আমাদিগকে! কেননা আমরা পাপ করিয়াছি।

17. ഇതുകൊണ്ടു ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിന്നു രോഗം പിടിച്ചിരിക്കുന്നു; ഇതുനിമിത്തം ഞങ്ങളുടെ കണ്ണു മങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

17. এই জন্য আমাদের অন্তঃকরণ মূর্চ্ছিত হইয়াছে, এই সমস্ত কারণে আমাদের চক্ষু নিস্তেজ হইয়াছে,

18. സീയോന് പര്വ്വതം ശൂന്യമായി കുറുക്കന്മാര് അവിടെ സഞ്ചരിക്കുന്നതുകൊണ്ടു തന്നേ.

18. কেননা সিয়োন পর্ব্বত উচ্চিন্ন স্থান হইয়াছে, শৃগালগণ তদুপরি যাতায়াত করে।

19. യഹോവേ, നീ ശാശ്വതനായും നിന്റെ സിംഹാസനം തലമുറതലമുറയായും ഇരിക്കുന്നു.

19. হে সদাপ্রভু, তুমি অনন্তকাল সমাসীন; তোমার সিংহাসন পুরুষানুক্রমে স্থায়ী।

20. നീ സദാകാലം ഞങ്ങളെ മറക്കുന്നതും ദീര്ഘകാലം ഞങ്ങളെ ഉപേക്ഷിക്കുന്നതും എന്തു?

20. কেন চিরতরে আমাদিগকে ভুলিয়া যাইবে? কেন এত দিন আমাদিগকে ত্যাগ করিয়া থাকিবে?

21. യഹോവേ, ഞങ്ങള് മടങ്ങിവരേണ്ടതിന്നു ഞങ്ങളെ നിങ്കലേക്കു മടക്കിവരുത്തേണമേ; ഞങ്ങള്ക്കു പണ്ടത്തെപ്പോലെ ഒരു നല്ല കാലം വരുത്തേണമേ;

21. হে সদাপ্রভু, তোমার প্রতি আমাদিগকে ফিরাও তাহাতে আমরা ফিরিব; পূর্ব্বকালের সদৃশ নূতন সময় আমাদিগকে দেও।

22. അല്ല, നീ ഞങ്ങളെ അശേഷം ത്യജിച്ചുകളഞ്ഞിരിക്കുന്നുവോ? ഞങ്ങളോടു നീ അതികഠിനമായി കോപിച്ചിരിക്കുന്നുവോ?

22. কিন্তু তুমি আমাদিগকে একেবারে অগ্রাহ্য করিয়াছ, আমাদের প্রতি অতিশয় ক্রোধাবিষ্ট হইয়াছ।