1. നിങ്ങളില് ശണ്ഠയും കലഹവും എവിടെ നിന്നു? നിങ്ങളുടെ അവയവങ്ങളില് പോരാടുന്ന ഭോഗേച്ഛകളില് നിന്നല്ലയോ?

1. From where come wars and fights among you? come they not hence, even of your lusts that war in your members?

2. നിങ്ങള് മോഹിച്ചിട്ടും പ്രാപിക്കുന്നില്ല; നിങ്ങള് കൊല്ലുകയും അസൂയപ്പെടുകയും ചെയ്തിട്ടും ഒന്നും സാധിക്കുന്നില്ല; നിങ്ങള് കലഹിക്കയും ശണ്ഠയിടുകയും ചെയ്തിട്ടും യാചിക്കായ്കകൊണ്ടു കിട്ടുന്നില്ല.

2. You lust, and have not: you kill, and desire to have, and cannot obtain: you fight and war, yet you have not, because you ask not.

3. നിങ്ങള് യാചിക്കുന്നു എങ്കിലും നിങ്ങളുടെ ഭോഗങ്ങളില് ചെലവിടേണ്ടതിന്നു വല്ലാതെ യാചിക്കകൊണ്ടു ഒന്നും ലഭിക്കുന്നില്ല.

3. You ask, and receive not, because you ask amiss, that you may consume it on your lusts.

4. വ്യഭിചാരിണികളായുള്ളോരേ, ലോകസ്നേഹം ദൈവത്തോടു ശത്രുത്വം ആകുന്നു എന്നു നിങ്ങള് അറിയുന്നില്ലയോ? ആകയാല് ലോകത്തിന്റെ സ്നേഹിതന് ആകുവാന് ഇച്ഛിക്കുന്നവനെല്ലാം ദൈവത്തിന്റെ ശത്രുവായിത്തീരുന്നു.

4. You adulterers and adulteresses, know you not that the friendship of the world is enmity with God? whoever therefore will be a friend of the world is the enemy of God.

5. അല്ലെങ്കില് തിരുവെഴുത്തു വെറുതെ സംസാരിക്കുന്നു എന്നു തോന്നുന്നുവോ? അവന് നമ്മില് വസിക്കുമാറാക്കിയ ആത്മാവു അസൂയെക്കായി കാംക്ഷിക്കുന്നുവോ?

5. Do you think that the scripture said in vain, The spirit that dwells in us lusts to envy?

6. എന്നാല് അവന് അധികം കൃപ നലകുന്നു; അതുകൊണ്ടു “ദൈവം നിഗളികളോടു എതിര്ത്തുനില്ക്കയും താഴ്മയുള്ളവര്ക്കും കൃപ നലകുകയും ചെയ്യുന്നു” എന്നു പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
സദൃശ്യവാക്യങ്ങൾ 3:34

6. But he gives more grace. Why he said, God resists the proud, but gives grace to the humble.

7. ആകയാല് നിങ്ങള് ദൈവത്തിന്നു കീഴടങ്ങുവിന് ; പിശാചിനോടു എതിര്ത്തുനില്പിന് ; എന്നാല് അവന് നിങ്ങളെ വിട്ടു ഔടിപ്പോകും.

7. Submit yourselves therefore to God. Resist the devil, and he will flee from you.

8. ദൈവത്തോടു അടുത്തു ചെല്ലുവിന് ; എന്നാല് അവന് നിങ്ങളോടു അടുത്തുവരും. പാപികളേ, കൈകളെ വെടിപ്പാക്കുവിന് ; ഇരുമനസ്സുള്ളോരേ, ഹൃദയങ്ങളെ ശുദ്ധീകരിപ്പിന് ;
യെശയ്യാ 1:16, സെഖർയ്യാവു 1:3, മലാഖി 3:7

8. Draw near to God, and he will draw near to you. Cleanse your hands, you sinners; and purify your hearts, you double minded.

9. സങ്കടപ്പെട്ടു ദുഃഖിച്ചു കരവിന് ; നിങ്ങളുടെ ചിരി ദുഃഖമായും സന്തോഷം വിഷാദമായും തീരട്ടെ.

9. Be afflicted, and mourn, and weep: let your laughter be turned to mourning, and your joy to heaviness.

10. കര്ത്താവിന്റെ സന്നിധിയില് താഴുവിന് ; എന്നാല് അവന് നിങ്ങളെ ഉയര്ത്തും.
ഇയ്യോബ് 5:11

10. Humble yourselves in the sight of the Lord, and he shall lift you up.

11. സഹോദരന്മാരേ, അന്യോന്യം ദുഷിക്കരുതു; തന്റെ സഹോദരനെ ദുഷിക്കയും വിധിക്കയും ചെയ്യുന്നവന് ന്യായപ്രമാണത്തെ ദുഷിക്കയും ന്യായപ്രമാണത്തെ വിധിക്കയും ചെയ്യുന്നു. ന്യായപ്രമാണത്തെ വിധിക്കുന്നു എങ്കില് നീ ന്യായപ്രമാണത്തെ അനുഷ്ഠിക്കുന്നവനല്ല, വിധിക്കുന്നവനത്രേ.

11. Speak not evil one of another, brothers. He that speaks evil of his brother, and judges his brother, speaks evil of the law, and judges the law: but if you judge the law, you are not a doer of the law, but a judge.

12. ന്യായപ്രമാണകര്ത്താവും ന്യായാധിപതിയും ഒരുവനേയുള്ളുരക്ഷിപ്പാനും നശിപ്പിപ്പാനും ശക്തനായവന് തന്നേ; കൂട്ടുകാരനെ വിധിപ്പാന് നീ ആര്?

12. There is one lawgiver, who is able to save and to destroy: who are you that judge another?

13. ഇന്നോ നാളെയോ ഞങ്ങള് ഇന്ന പട്ടണത്തില് പോയി അവിടെ ഒരാണ്ടു കഴിച്ചു വ്യാപാരം ചെയ്തു ലാഭം ഉണ്ടാക്കും എന്നു പറയുന്നവരേ, കേള്പ്പിന്
സദൃശ്യവാക്യങ്ങൾ 27:1

13. Go to now, you that say, To day or to morrow we will go into such a city, and continue there a year, and buy and sell, and get gain:

14. നാളെത്തേതു നിങ്ങള് അറിയുന്നില്ലല്ലോ; നിങ്ങളുടെ ജീവന് എങ്ങനെയുള്ളതു? അല്പനേരത്തേക്കു കാണുന്നതും പിന്നെ മറഞ്ഞുപോകുന്നതുമായ ആവിയല്ലോ.
സദൃശ്യവാക്യങ്ങൾ 27:1

14. Whereas you know not what shall be on the morrow. For what is your life? It is even a vapor, that appears for a little time, and then vanishes away.

15. കര്ത്താവിന്നു ഇഷ്ടമുണ്ടെങ്കില് ഞങ്ങള് ജീവിച്ചിരുന്നു ഇന്നിന്നതു ചെയ്യും എന്നല്ലയോ പറയേണ്ടതു.

15. For that you ought to say, If the Lord will, we shall live, and do this, or that.

16. നിങ്ങളോ വമ്പു പറഞ്ഞു പ്രശംസിക്കുന്നു; ഈവക പ്രശംസ എല്ലാം ദോഷം ആകുന്നു.

16. But now you rejoice in your boastings: all such rejoicing is evil.

17. നന്മ ചെയ്വാനറിഞ്ഞിട്ടും ചെയ്യാത്തവന്നു അതു പാപം തന്നേ.

17. Therefore to him that knows to do good, and does it not, to him it is sin.