1. അര്ത്ഥഹ് ശഷ്ടാരാജാവിന്റെ ഇരുപതാം ആണ്ടില് നീസാന് മാസത്തില് ഞാന് ഒരിക്കല് രാജാവിന്റെ മുമ്പാകെ ഇരുന്ന വീഞ്ഞു എടുത്തു അവന്നു കൊടുത്തു; ഞാന് ഇതിന്നു മുമ്പെ ഒരിക്കലും അവന്റെ സന്നിധിയില് കുണ്ഠിതനായിരുന്നിട്ടില്ല.

1. Nowe in the moneth Nisan in the twentieth yere of king Artahshashte, the wine stoode before him, and I tooke vp the wine, and gaue it vnto the King. nowe I was not before time sad in his presence.

2. രാജാവു എന്നോടുനിന്റെ മുഖം വാടിയിരിക്കുന്നതു എന്തു? നിനക്കു ദീനം ഒന്നും ഇല്ലല്ലോ; ഇതു മനോ ദുഃഖമല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ല എന്നു പറഞ്ഞു.

2. And the king said vnto me, Why is thy coutenance sad, seeing thou art not sicke? this is nothing, but sorow of heart. Then was I sore afrayd,

3. അപ്പോള് ഞാന് ഏറ്റവും ഭയപ്പെട്ടു രാജാവിനോടുരാജാവു ദീര്ഘായുസ്സായിരിക്കട്ടെ; എന്റെ പിതാക്കന്മാരുടെ കല്ലറകള് ഉള്ള പട്ടണം ശൂന്യമായും അതിന്റെ വാതിലുകള് തീകൊണ്ടു വെന്തും കിടക്കെ എന്റെ മുഖം വാടാതെ ഇരിക്കുന്നതു എങ്ങനെ എന്നു പറഞ്ഞു.

3. And I said to the King, God saue the King for euer: why should not my countenance be sad, when the citie and house of the sepulchres of my fathers lieth waste, and the gates thereof are deuoured with fire?

4. രാജാവു എന്നോടുനിന്റെ അപേക്ഷ എന്തു എന്നു ചോദിച്ചു; ഉടനെ ഞാന് സ്വര്ഗ്ഗത്തിലെ ദൈവത്തോടു പ്രാര്ത്ഥിച്ചിട്ടു,

4. And the King said vnto me, For what thing doest thou require? Then I prayed to the God of heauen,

5. രാജാവിനോടുരാജാവിന്നു തിരുവുള്ളമുണ്ടായി അടിയന്നു തിരുമുമ്പില് ദയ ലഭിച്ചു എങ്കില് അടിയനെ യെഹൂദയില് എന്റെ പിതാക്കന്മാരുടെ കല്ലറകളുള്ള പട്ടണത്തിലേക്കു അതു പണിയേണ്ടതിന്നു ഒന്നു അയക്കേണമേ എന്നുണര്ത്തിച്ചു.

5. And sayde vnto the King, If it please the King, and if thy seruant haue found fauour in thy sight, I desire that thou wouldest send me to Iudah vnto the city of the sepulchres of my fathers, that I may buyld it.

6. അതിന്നു രാജാവു--രാജ്ഞിയും അരികെ ഇരുന്നിരുന്നു--നിന്റെ യാത്രെക്കു എത്രനാള് വേണം? നീ എപ്പോള് മടങ്ങിവരും എന്നു എന്നോടു ചോദിച്ചു. അങ്ങനെ എന്നെ അയപ്പാന് രാജാവിന്നു സമ്മതമായി; ഞാന് ഒരു അവധിയും പറഞ്ഞു.

6. And the King sayd vnto me, (the Queene also sitting by him) How long shall thy iourney be? and when wilt thou come againe? So it pleased the King, and he sent me, and I set him a time.

7. രാജാവിന്നു തിരുവുള്ളമുണ്ടായി ഞാന് യെഹൂദയില് എത്തുംവരെ നദിക്കു അക്കരെയുള്ള ദേശാധിപതിമാര് എന്നെ കടത്തിവിടേണ്ടതിന്നു

7. After I saide vnto the King, If it please the King, let them giue mee letters to the captaines beyond the Riuer, that they may conuay me ouer, till I come into Iudah,

8. അവര്ക്കും എഴുത്തുകളും ആലയത്തോടു ചേര്ന്ന കോട്ടവാതിലുകള്ക്കും പട്ടണത്തിന്റെ മതിലിന്നും ഞാന് ചെന്നു പാര്പ്പാനിരിക്കുന്ന വീട്ടിന്നും വേണ്ടി ഉത്തരം മുതലായവ ഉണ്ടാക്കുവാന് രാജാവിന്റെ വനവിചാരകനായ ആസാഫ് എനിക്കു മരം തരേണ്ടതിന്നു അവന്നു ഒരു എഴുത്തും നല്കേണമേ എന്നും ഞാന് രാജാവിനോടു അപേക്ഷിച്ചു. എന്റെ ദൈവത്തിന്റെ ദയയുള്ള കൈ എനിക്കു അനുകൂലമായിരുന്നതുകൊണ്ടു രാജാവു അതു എനിക്കു തന്നു.

8. And letters vnto Asaph the keeper of the Kings parke, that hee may giue me timber to buylde the gates of the palace (which apperteined to the house) and for the walles of the citie, and for the house that I shall enter into. And the King gaue me according to the good hand of my God vpon me.

9. അങ്ങനെ ഞാന് നദിക്കു അക്കരെയുള്ള ദേശാധിപതിമാരുടെ അടുക്കല് വന്നു രാജാവിന്റെ എഴുത്തു അവര്ക്കും കൊടുത്തു. രാജാവു പടനായകന്മാരെയും കുതിരച്ചേവകരെയും എന്നോടുകൂടെ അയച്ചിരുന്നു.

9. Then came I to the captaines beyonde the Riuer, and gaue them the Kings letters. And the King had sent captaines of the armie and horsemen with me.

10. ഹോരോന്യനായ സന് ബല്ലത്തും അമ്മോന്യനായ ദാസന് തോബീയാവും ഇതു കേട്ടപ്പോള് യിസ്രായേല്മക്കള്ക്കു ഗുണം ചെയ്വാന് ഒരു ആള് വന്നതു അവര്ക്കും ഏറ്റവും അനിഷ്ടമായി.

10. But Sanballat the Horonite, and Tobiah a seruant an Ammonite heard it, and it grieued them sore, that there was come a man which sought the wealth of the children of Israel.

11. ഞാന് യെരൂശലേമില് എത്തി അവിടെ മൂന്നു ദിവസം താമസിച്ചശേഷം

11. So I came to Ierusalem, and was there three dayes.

12. ഞാനും എന്നോടുകൂടെ ചില പുരുഷന്മാരും രാത്രിയില് എഴുന്നേറ്റു; എന്നാല് യെരൂശലേമില് ചെയ്വാന് എന്റെ ദൈവം എന്റെ മനസ്സില് തോന്നിച്ചിരുന്നതു ഞാന് ആരോടും പറഞ്ഞിട്ടില്ലായിരുന്നു; ഞാന് കയറിയിരുന്ന മൃഗം അല്ലാതെ മറ്റൊരു മൃഗവും എന്നോടുകൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

12. And I rose in the night, I, and a fewe men with me: for I told no man, what God had put in mine heart to do at Ierusalem, and there was not a beast with me, saue the beast whereon I rode.

13. ഞാന് രാത്രിയില് താഴ്വരവാതില് വഴിയായി പെരുമ്പാമ്പുറവിങ്കലും കുപ്പവാതില്ക്കലും ചെന്നു യെരൂശലേമിന്റെ മതില് ഇടിഞ്ഞുകിടക്കുന്നതും വാതിലുകള് തീവെച്ചു ചുട്ടിരിക്കുന്നതും കണ്ടു.

13. And I went out by night by the gate of the valley, and came before the dragon well, and to the dung porte, and vewed the walles of Ierusalem, howe they were broken downe, and the portes thereof deuoured with the fire.

14. പിന്നെ ഞാന് ഉറവു വാതില്ക്കലേക്കും രാജാവിന്റെ കുളത്തിങ്കലേക്കും ചെന്നു; എന്നാല് ഞാന് കയറിയിരുന്ന മൃഗത്തിന്നു കടന്നുപോകുവാന് സ്ഥലം പോരാതിരുന്നു.

14. Then I went foorth vnto the gate of the fountaine, and to the Kings fishpoole, and there was no rowme for the beast that was vnder me to passe.

15. രാത്രിയില് തന്നേ ഞാന് തോട്ടിന്റെ അരികത്തുകൂടി ചെന്നു മതില് നോക്കി കണ്ടു താഴ്വരവാതിലിന് വഴിയായി മടങ്ങിപ്പോന്നു.

15. Then went I vp in ye night by the brooke, and viewed the wall, and turned backe, and comming backe, I entred by the gate of the valley and returned.

16. ഞാന് എവിടെപ്പോയി എന്നും എന്തു ചെയ്തു എന്നും പ്രമാണികളാരും അറിഞ്ഞില്ല; അന്നുവരെ ഞാന് യെഹൂദന്മാരോടോ പുരോഹിതന്മാരോടോ പ്രഭുക്കന്മാരോടോ പ്രമാണികളോടോ വേലയെടുക്കുന്ന ശേഷം പേരോടോ യാതൊന്നും അറിയിച്ചിരുന്നില്ല.

16. And the rulers knewe not whither I was gone, nor what I did, neither did I as yet tell it vnto the Iewes, nor to the Priestes, nor to the noble men, nor to the rulers, nor to the rest that laboured in the worke.

17. അനന്തരം ഞാന് അവരോടുയെരൂശലേം ശൂന്യമായും അതിന്റെ വാതിലുകള് തീകൊണ്ടു വെന്തും കിടക്കുന്നതായി നാം അകപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ഈ അനര്ത്ഥം നിങ്ങള് കാണുന്നുവല്ലോ; വരുവിന് ; നാം ഇനിയും നിന്ദാപാത്രമായിരിക്കാതവണ്ണം യെരൂശലേമിന്റെ മതില് പണിയുക എന്നു പറഞ്ഞു.

17. Afterward I said vnto them, Ye see the miserie that we are in, how Ierusalem lyeth waste, and the gates thereof are burnt with fire: come and let vs buylde the wall of Ierusalem, that we be no more a reproche.

18. എന്റെ ദൈവത്തിന്റെ കൈ എനിക്കു അനുകൂലമായിരുന്നതും രാജാവു എന്നോടു കല്പിച്ച വാക്കുകളും ഞാന് അറിയിച്ചപ്പോള് അവര്നാം എഴുന്നേറ്റു പണിയുക എന്നു പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ അവര് ആ നല്ല പ്രവൃത്തിക്കായി അന്യോന്യം ധൈര്യപ്പെടുത്തി.

18. Then I tolde them of the hande of my God, (which was good ouer me) and also of the Kings wordes that he had spoken vnto me. And they sayd, Let vs rise, and buyld. So they strengthened their hand to good.

19. എന്നാല് ഹോരോന്യനായ സന് ബല്ലത്തും അമ്മോന്യനായ ദാസന് തോബീയാവും അരാബ്യനായ ഗേശെമും ഇതു കേട്ടിട്ടു ഞങ്ങളെ പരിഹസിച്ചു നിന്ദിച്ചു; നിങ്ങള് ചെയ്യുന്ന ഈ കാര്യം എന്തു? നിങ്ങള് രാജാവിനോടു മത്സരിപ്പാന് ഭാവിക്കുന്നുവോ എന്നു ചോദിച്ചു.

19. But when Sanballat the Horonite, and Tobiah the seruant an Ammonite, and Geshem the Arabian heard it, they mocked vs and despised vs, and said, What a thing is this that ye doe? Will ye rebell against the King?

20. അതിന്നു ഞാന് അവരോടുസ്വര്ഗ്ഗത്തിലെ ദൈവം ഞങ്ങള്ക്കു കാര്യം സാധിപ്പിക്കും; ആകയാല് അവന്റെ ദാസന്മാരായ ഞങ്ങള് എഴുന്നേറ്റു പണിയും; നിങ്ങള്ക്കോ യെരൂശലേമില് ഒരു ഔഹരിയും അവകാശവും ജ്ഞാപകവുമില്ല എന്നുത്തരം പറഞ്ഞു.

20. Then answered I them, and sayd to them, The God of heauen, he will prosper vs, and we his seruants will rise vp and buylde: but as for you, ye haue no portion nor right, nor memoriall in Ierusalem.