1. യെരൂശലേമിലെ രാജാവായി ദാവീദിന്റെ മകനായ സഭാപ്രസംഗിയുടെ വചനങ്ങള്.

1. Words of a preacher, son of David, king in Jerusalem:

2. ഹാ മായ, മായ എന്നു സഭാപ്രസംഗി പറയുന്നു; ഹാ മായ, മായ, സകലവും മായയത്രേ.
റോമർ 8:20

2. Vanity of vanities, said the Preacher, Vanity of vanities: the whole [is] vanity.

3. സൂര്യന്നു കീഴില് പ്രയത്നിക്കുന്ന സകലപ്രയത്നത്താലും മനുഷ്യന്നു എന്തു ലാഭം?

3. What advantage [is] to man by all his labour that he laboureth at under the sun?

4. ഒരു തലമുറ പോകുന്നു; മറ്റൊരു തലമുറ വരുന്നു;

4. A generation is going, and a generation is coming, and the earth to the age is standing.

5. ഭൂമിയോ എന്നേക്കും നിലക്കുന്നു; സൂര്യന് ഉദിക്കുന്നു; സൂര്യന് അസ്തമിക്കുന്നു; ഉദിച്ച സ്ഥലത്തേക്കു തന്നേ ബദ്ധപ്പെട്ടു ചെല്ലുന്നു.

5. Also, the sun hath risen, and the sun hath gone in, and unto its place panting it is rising there.

6. കാറ്റു തെക്കോട്ടു ചെന്നു വടക്കോട്ടു ചുറ്റിവരുന്നു; അങ്ങനെ കാറ്റു ചുറ്റിച്ചുറ്റി തിരിഞ്ഞുകൊണ്ടു പരിവര്ത്തനം ചെയ്യുന്നു.

6. Going unto the south, and turning round unto the north, turning round, turning round, the wind is going, and by its circuits the wind hath returned.

7. സകലനദികളും സമുദ്രത്തിലേക്കു ഒഴുകിവീഴുന്നു; എന്നിട്ടും സമുദ്രം നിറയുന്നില്ല; നദികള് ഒഴുകിവീഴുന്ന ഇടത്തേക്കു പിന്നെയും പിന്നെയും ചെല്ലുന്നു.

7. All the streams are going unto the sea, and the sea is not full; unto a place whither the streams are going, thither they are turning back to go.

8. സകലകാര്യങ്ങളും ശ്രമാവഹങ്ങളാകുന്നു; മനുഷ്യന് പറഞ്ഞാല് തീരുകയില്ല; കണ്ടിട്ടു കണ്ണിന്നു തൃപ്തി വരുന്നില്ല; കേട്ടിട്ടു ചെവി നിറയുന്നതുമില്ല.

8. All these things are wearying; a man is not able to speak, the eye is not satisfied by seeing, nor filled is the ear from hearing.

9. ഉണ്ടായിരുന്നതു ഉണ്ടാകുവാനുള്ളതും, ചെയ്തുകഴിഞ്ഞതു ചെയ്വാനുള്ളതും ആകുന്നു; സൂര്യന്നു കീഴില് പുതുതായി യാതൊന്നും ഇല്ല.

9. What [is] that which hath been? it [is] that which is, and what [is] that which hath been done? it [is] that which is done, and there is not an entirely new thing under the sun.

10. ഇതു പുതിയതു എന്നു പറയത്തക്കവണ്ണം വല്ലതും ഉണ്ടോ? നമുക്കു മുമ്പെ, പണ്ടത്തെ കാലത്തു തന്നേ അതുണ്ടായിരുന്നു.

10. There is a thing of which [one] saith: 'See this, it [is] new!' already it hath been in the ages that were before us!

11. പുരാതന ജനത്തെക്കുറിച്ചു ഔര്മ്മയില്ലല്ലോ; വരുവാനുള്ളവരെക്കുറിച്ചു പിന്നത്തേതില് വരുവാനുള്ളവര്ക്കും ഔര്മ്മയുണ്ടാകയില്ല.

11. There is not a remembrance of former [generations]; and also of the latter that are, there is no remembrance of them with those that are at the last.

12. സഭാപ്രസംഗിയായ ഞാന് യെരൂശലേമില് യിസ്രായേലിന്നു രാജാവായിരുന്നു.

12. I, a preacher, have been king over Israel in Jerusalem.

13. ആകാശത്തിന് കീഴില് സംഭവിക്കുന്നതൊക്കെയും ജ്ഞാനത്തോടെ ആരാഞ്ഞറിയേണ്ടതിന്നു ഞാന് മനസ്സുവെച്ചു; ഇതു ദൈവം മനുഷ്യര്ക്കും കഷ്ടപ്പെടുവാന് കൊടുത്ത വല്ലാത്ത കഷ്ടപ്പാടു തന്നേ.

13. And I have given my heart to seek and to search out by wisdom concerning all that hath been done under the heavens. It [is] a sad travail God hath given to the sons of man to be humbled by it.

14. സൂര്യന്നു കീഴെ നടക്കുന്ന സകല പ്രവൃത്തികളും ഞാന് കണ്ടിട്ടുണ്ടു; അവയൊക്കെയും മായയും വൃഥാപ്രയത്നവും അത്രേ.

14. I have seen all the works that have been done under the sun, and lo, the whole [is] vanity and vexation of spirit!

15. വളവുള്ളതു നേരെ ആക്കുവാന് വഹിയാ; കുറവുള്ളതു എണ്ണിത്തികെപ്പാനും വഹിയാ.

15. A crooked thing [one] is not able to make straight, and a lacking thing is not able to be numbered.

16. ഞാന് മനസ്സില് ആലോചിച്ചു പറഞ്ഞതുയെരൂശലേമില് എനിക്കു മുമ്പുണ്ടായിരുന്ന എല്ലാവരെക്കാളും അധികം ജ്ഞാനം ഞാന് സമ്പാദിച്ചിരിക്കുന്നു; എന്റെ ഹൃദയം ജ്ഞാനവും അറിവും ധാരാളം പ്രാപിച്ചിരിക്കുന്നു.

16. I -- I spake with my heart, saying, 'I, lo, I have magnified and added wisdom above every one who hath been before me at Jerusalem, and my heart hath seen abundantly wisdom and knowledge.

17. ജ്ഞാനം ഗ്രഹിപ്പാനും ഭ്രാന്തും ഭോഷത്വവും അറിവാനും ഞാന് മനസ്സുവെച്ചു; ഇതും വൃഥാപ്രയത്നമെന്നു കണ്ടു.

17. And I give my heart to know wisdom, and to know madness and folly: I have known that even this [is] vexation of spirit;

18. ജ്ഞാനബാഹുല്യത്തില് വ്യസനബാഹുല്യം ഉണ്ടു; അറിവു വര്ദ്ധിപ്പിക്കുന്നവന് ദുഃഖവും വര്ദ്ധിപ്പിക്കുന്നു.

18. for, in abundance of wisdom [is] abundance of sadness, and he who addeth knowledge addeth pain.'