1. എന്റെ സഹോദരീ, എന്റെ കാന്തേ, ഞാന് എന്റെ തോട്ടത്തില് വന്നിരിക്കുന്നു; ഞാന് എന്റെ മൂറും സുഗന്ധവര്ഗ്ഗവും പെറുക്കി; ഞാന് എന്റെ തേന് കട്ട തേനോടുകൂടെ തിന്നും എന്റെ വീഞ്ഞു പാലോടുകൂടെ കുടിച്ചു ഇരിക്കുന്നു; സ്നേഹിതന്മാരേ തിന്നുവിന് ; പ്രിയരേ, കുടിച്ചു മത്തരാകുവിന് !

1. আমি নিদ্রিতা ছিলাম, কিন্তু আমার হৃদয় জাগিয়াছিল; আমার প্রিয়ের স্বর, তিনি দ্বারে আঘাত করিয়া কহিলেন,

2. ഞാന് ഉറങ്ങുന്നു എങ്കിലും എന്റെ ഹൃദയം ഉണര്ന്നിരിക്കുന്നു. വാതില്ക്കല് മുട്ടുന്ന എന്റെ പ്രിയന്റെ സ്വരംഎന്റെ സഹോദരീ, എന്റെ പ്രിയേ, എന്റെ പ്രാവേ, എന്റെ നിഷ്കളങ്കേ, തുറക്കുക; എന്റെ ശിരസ്സു മഞ്ഞുകൊണ്ടും കുറുനിരകള് രാത്രിയില് പെയ്യുന്ന തുള്ളികൊണ്ടും നനെഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

2. ‘আমায় দুয়ার খুলিয়া দেও; অয়ি মম ভগিনি! মম প্রিয়ে! মম কপোতি! মম শুদ্ধমতি! কারণ আমার মস্তক ভিজিয়া গিয়াছে শিশিরে, আমার কেশপাশ রাত্রির জলবিন্দুতে।’

3. എന്റെ അങ്കി ഞാന് ഊരിയിരിക്കുന്നു; അതു വീണ്ടും ധരിക്കുന്നതു എങ്ങനെ? ഞാന് കാലുകളെ കഴുകിയിരിക്കുന്നു; അവയെ മലിനമാക്കുന്നതു എങ്ങനെ?

3. ‘আমি আমার অঙ্গরক্ষিণী খুলিয়াছি, কেমন করিয়া পরিধান করিব? আমি পা দুখানি ধুইয়াছি, কেমন করিয়া মলিন করিব?’

4. എന്റെ പ്രിയന് ദ്വാരത്തില് കൂടി കൈ നീട്ടി; എന്റെ ഉള്ളം അവനെച്ചൊല്ലി ഉരുകിപ്പോയി.

4. আমার প্রিয় দুয়ারের ছিদ্র দিয়া হস্ত বিস্তার করিলেন, তাঁহার জন্য আমার চিত্ত উচাটন হইল।

5. എന്റെ പ്രിയന്നു തുറക്കേണ്ടതിന്നു ഞാന് എഴുന്നേറ്റു; എന്റെ കൈ മൂറും, എന്റെ വിരല് മൂറിന് തൈലവും തഴുതുപിടികളിന്മേല് പൊഴിച്ചു.

5. আমি আপন প্রিয়ের জন্য দুয়ার খুলিতে উঠিলাম; তখন গন্ধরসে আমার হস্ত ভিজিল, আমার অঙ্গুলি দ্রব গন্ধরসে ভিজিল, অর্গলের হাতলের উপরে।

6. ഞാന് എന്റെ പ്രിയന്നു വേണ്ടി തുറന്നു എന്റെ പ്രിയനോ പൊയ്ക്കളഞ്ഞിരുന്നു; അവന് സംസാരിച്ചപ്പോള് ഞാന് വിവശയായിരുന്നു; ഞാന് അന്വേഷിച്ചു അവനെ കണ്ടില്ല; ഞാന് അവനെ വിളിച്ചു; അവന് ഉത്തരം പറഞ്ഞില്ല.

6. আমি আপন প্রিয়ের জন্য দুয়ার খুলিয়া দিলাম; কিন্তু আমার প্রিয় ফিরিয়া গিয়াছিলেন, চলিয়া গিয়াছিলেন; তিনি কথা কহিলে আমার প্রাণ উড়িয়া গিয়াছিল; আমি তাঁহাকে অন্বেষণ করিলাম, কিন্তু পাইলাম না, আমি তাঁহাকে ডাকিলাম, তিনি আমাকে উত্তর দিলেন না।

7. നഗരത്തില് ചുറ്റി സഞ്ചരിക്കുന്ന കാവല്ക്കാര് എന്നെ കണ്ടു; അവര് എന്നെ അടിച്ചു, മുറിവേല്പിച്ചു; മതില്കാവല്ക്കാര് എന്റെ മൂടുപടം എടുത്തുകളഞ്ഞു.

7. নগরে ভ্রমণকারী প্রহরীরা আমাকে দেখিতে পাইল, তাহারা আমাকে প্রহার করিল, ক্ষতবিক্ষত করিল, প্রাচীরের প্রহরিবর্গ আমার বস্ত্র কাড়িয়া লইল।

8. യെരൂശലേംപുത്രിമാരേ, നിങ്ങള് എന്റെ പ്രിയനെ കണ്ടെങ്കില് ഞാന് പ്രേമപരവശയായിരിക്കുന്നു എന്നു അവനോടു അറിയിക്കേണം എന്നു ഞാന് നിങ്ങളോടു ആണയിടുന്നു.

8. অয়ি যিরূশালেমের কন্যাগণ! আমি তোমাদিগকে দিব্য দিয়া বলিতেছি, তোমরা যদি আমার প্রিয়তমের দেখা পাও, তবে তাঁহাকে বলিও যে, আমি প্রেমপীড়িতা।

9. സ്ത്രീകളില് അതി സുന്ദരിയായുള്ളോവേ, നിന്റെ പ്രിയന്നു മറ്റു പ്രിയന്മാരെക്കാള് എന്തു വിശേഷതയുള്ളു? നീ ഇങ്ങനെ ഞങ്ങളോടു ആണയിടേണ്ടതിന്നു നിന്റെ പ്രിയന്നു മറ്റു പ്രിയന്മാരെക്കാള് എന്തു വിശേഷതയുള്ളു.

9. অন্য প্রিয় হইতে তোমার প্রিয় কিসে বিশিষ্ট? অয়ি নারীকুল-সুন্দরি! অন্য প্রিয় হইতে তোমার প্রিয় কিসে বিশিষ্ট যে, তুমি আমাদিগকে এরূপ দিব্য দিতেছ?

10. എന്റെ പ്രിയന് വെണ്മയും ചുവപ്പും ഉള്ളവന് , പതിനായിരംപേരില് അതിശ്രേഷ്ഠന് തന്നേ.

10. আমার প্রিয়তম শ্বেত ও রক্তবর্ণ; তিনি দশ সহস্রের মধ্যে অগ্রগণ্য।

11. അവന്റെ ശിരസ്സു അതിവിശേഷമായ തങ്കം; അവന്റെ കുറുനിരകള് ചുരുണ്ടും കാക്കയെപ്പോലെ കറുത്തും ഇരിക്കുന്നു.

11. তাঁহার মস্তক নির্ম্মল সুবর্ণের ন্যায়, তাঁহার কেশপাশ কুঞ্চিত ও দাঁড়কাকের ন্যায় কৃষ্ণবর্ণ।

12. അവന്റെ കണ്ണു നീര്ത്തോടുകളുടെ അരികത്തുള്ള പ്രാവുകള്ക്കു തുല്യം; അതു പാലുകൊണ്ടു കഴുകിയതും ചേര്ച്ചയായി പതിച്ചതും ആകും.

12. তাঁহার নয়নযুগল জলপ্রণালীর তীরস্থ কপোতযুগলের ন্যায়, যাহারা দুগ্ধে স্নাত ও পয়ঃপূর্ণ স্থানে উপবিষ্ট।

13. അവന്റെ കവിള് സുഗന്ധസസ്യങ്ങളുടെ തടവും നറുന്തൈകളുടെ വാരവും, അവന്റെ അധരം താമരപ്പൂവുംപോലെ ഇരിക്കുന്നു; അതു മൂറിന് തൈലം പൊഴിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു;

13. তাঁহার গণ্ডদেশ সুগন্ধি ওষধির চৌকা ও আমোদকারী লতার স্তম্ভস্বরূপ; তাঁহার ওষ্ঠাধর শোশন পুষ্পের ন্যায়, দ্রব গন্ধরস ক্ষরণকারী।

14. അവന്റെ കൈകള് ഗോമേദകം പതിച്ചിരിക്കുന്ന സ്വര്ണ്ണനാളങ്ങള്; അവന്റെ ഉദരം നീലരത്നം പതിച്ച ദന്ത നിര്മ്മിതം.

14. তাঁহার হস্ত বৈদূর্য্যমণিতে খচিত সুবর্ণের অঙ্গুরীয়স্বরূপ; তাঁহার কায় নীলকান্তমণিতে খচিত গজদন্তময় শিল্পকর্ম্মের ন্যায়।

15. അവന്റെ തുട തങ്കച്ചുവട്ടില് നിര്ത്തിയ വെണ്കല്ത്തൂണ്; അവന്റെ രൂപം ലെബാനോനെപ്പോലെ ദേവദാരുപോലെ തന്നേ ഉല്കൃഷ്ടമാകുന്നു.

15. তাঁহার ঊরুদ্বয় সুবর্ণ চুঙ্গিতে বসান শ্বেতপ্রস্তরময় স্তম্ভদ্বয়ের ন্যায়; তাঁহার দৃশ্য লিবানোনের সদৃশ, এরস বৃক্ষের ন্যায় উৎকৃষ্ট।

16. അവന്റെ വായ് ഏറ്റവും മധുരമുള്ളതു; അവന് സര്വ്വാംഗസുന്ദരന് തന്നേ. യെരൂശലേംപുത്രിമാരേ, ഇവനത്രേ എന്റെ പ്രിയന് ; ഇവനത്രേ എന്റെ സ്നേഹിതന്.

16. তাঁহার মুখ অতীব মধুর; হাঁ, তিনি সর্ব্বতোভাবে মনোহর। অয়ি যিরূশালেমের কন্যাগণ! এই আমার প্রিয়, এই আমার সখা।