1. ദൈവേഷ്ടത്താല് ക്രിസ്തുയേശുവിന്റെ അപ്പൊസ്തലനായ പൌലൊസും സഹോദരനായ തിമൊഥെയൊസും കൊരിന്തിലെ ദൈവസഭെക്കും അഖായയില് എല്ലാടത്തുമുള്ള സകലവിശുദ്ധന്മാര്ക്കും കൂടെ എഴുതുന്നതു

1. PAUL, AN apostle (a special messenger) of Christ Jesus by the will of God, and Timothy [our] brother, to the church (assembly) of God which is at Corinth, and to all the saints (the people of God) throughout Achaia (most of Greece):

2. നമ്മുടെ പിതാവായ ദൈവത്തിങ്കല്നിന്നും കര്ത്താവായ യേശുക്രിസ്തുവിങ്കല് നിന്നും നിങ്ങള്ക്കു കൃപയും സമാധാനവും ഉണ്ടാകട്ടെ.

2. Grace (favor and spiritual blessing) to you and [heart] peace from God our Father and the Lord Jesus Christ (the Messiah, the Anointed One).

3. മനസ്സലിവുള്ള പിതാവും സര്വ്വാശ്വാസവും നലകുന്ന ദൈവവുമായി നമ്മുടെ കര്ത്താവായ യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ പിതാവായ ദൈവം വാഴ്ത്തപ്പെട്ടവന് .

3. Blessed be the God and Father of our Lord Jesus Christ, the Father of sympathy (pity and mercy) and the God [Who is the Source] of every comfort (consolation and encouragement),

4. ദൈവം ഞങ്ങളെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്ന ആശ്വാസംകൊണ്ടു ഞങ്ങള് യാതൊരു കഷ്ടത്തിലുമുള്ളവരെ ആശ്വസിപ്പിപ്പാന് ശക്തരാകേണ്ടതിന്നു ഞങ്ങള്ക്കുള്ള കഷ്ടത്തില് ഒക്കെയും അവന് ഞങ്ങളെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നു.

4. Who comforts (consoles and encourages) us in every trouble (calamity and affliction), so that we may also be able to comfort (console and encourage) those who are in any kind of trouble or distress, with the comfort (consolation and encouragement) with which we ourselves are comforted (consoled and encouraged) by God.

5. ക്രിസ്തുവിന്റെ കഷ്ടങ്ങള് ഞങ്ങളില് പെരുകുന്നതുപോലെ തന്നേ ക്രിസ്തുവിനാല് ഞങ്ങളുടെ ആശ്വാസവും പെരുകുന്നു.
സങ്കീർത്തനങ്ങൾ 34:19, സങ്കീർത്തനങ്ങൾ 94:19

5. For just as Christ's [own] sufferings fall to our lot [as they overflow upon His disciples, and we share and experience them] abundantly, so through Christ comfort (consolation and encouragement) is also [shared and experienced] abundantly by us.

6. ഞങ്ങള് കഷ്ടം അനുഭവിക്കുന്നു എങ്കില് അതു നിങ്ങളുടെ ആശ്വാസത്തിന്നും രക്ഷെക്കും ആകുന്നു; ഞങ്ങള്ക്കു ആശ്വാസം വരുന്നു എങ്കില് അതു ഞങ്ങള് സഹിക്കുന്ന കഷ്ടങ്ങള് തന്നേ നിങ്ങളും സഹിക്കുന്നതില് നിങ്ങളുടെ ആശ്വാസത്തിന്നായി ഫലിക്കുന്നു.

6. But if we are troubled (afflicted and distressed), it is for your comfort (consolation and encouragement) and [for your] salvation; and if we are comforted (consoled and encouraged), it is for your comfort (consolation and encouragement), which works [in you] when you patiently endure the same evils (misfortunes and calamities) that we also suffer and undergo.

7. നിങ്ങള് കഷ്ടങ്ങള്ക്കു കൂട്ടാളികള് ആകുന്നതു പോലെ ആശ്വാസത്തിന്നും കൂട്ടാളികള് എന്നറികയാല് നിങ്ങള്ക്കു വേണ്ടി ഞങ്ങളുടെ പ്രത്യാശ ഉറപ്പുള്ളതു തന്നേ.

7. And our hope for you [our joyful and confident expectation of good for you] is ever unwavering (assured and unshaken); for we know that just as you share and are partners in [our] sufferings and calamities, you also share and are partners in [our] comfort (consolation and encouragement).

8. സഹോദരന്മാരേ, ആസ്യയില് ഞങ്ങള്ക്കു ഉണ്ടായ കഷ്ടം നിങ്ങള് അറിയാതിരിപ്പാന് ഞങ്ങള്ക്കു മനസ്സില്ല; ജീവനോടിരിക്കുമോ എന്നു നിരാശ തോന്നുമാറു ഞങ്ങള് ശക്തിക്കു മീതെ അത്യന്തം ഭാരപ്പെട്ടു.

8. For we do not want you to be uninformed, brethren, about the affliction and oppressing distress which befell us in [the province of] Asia, how we were so utterly and unbearably weighed down and crushed that we despaired even of life [itself].

9. അതേ, ഞങ്ങളില് അല്ല, മരിച്ചവരെ ഉയിര്പ്പിക്കുന്ന ദൈവത്തില് തന്നേ ആശ്രയിപ്പാന് തക്കവണ്ണം ഞങ്ങള് മരിക്കും എന്നു ഉള്ളില് നിര്ണ്ണയിക്കേണ്ടിവന്നു.

9. Indeed, we felt within ourselves that we had received the [very] sentence of death, but that was to keep us from trusting in and depending on ourselves instead of on God Who raises the dead.

10. ഇത്ര ഭയങ്കരമരണത്തില്നിന്നു ദൈവം ഞങ്ങളെ വിടുവിച്ചു, വിടുവിക്കയും ചെയ്യും; അവന് മേലാലും വിടുവിക്കും എന്നു ഞങ്ങള് അവനില് ആശ വെച്ചുമിരിക്കുന്നു.

10. [For it is He] Who rescued and saved us from such a perilous death, and He will still rescue and save us; in and on Him we have set our hope (our joyful and confident expectation) that He will again deliver us [from danger and destruction and draw us to Himself],

11. അതിന്നു നിങ്ങളും ഞങ്ങള്ക്കുവേണ്ടിയുള്ള പ്രാര്ത്ഥനയാല് തുണെക്കുന്നുണ്ടല്ലോ; അങ്ങനെ പലര് മുഖാന്തരം ഞങ്ങള്ക്കു കിട്ടിയ കൃപെക്കു വേണ്ടി പലരാലും ഞങ്ങള്നിമിത്തം സ്തോത്രം ഉണ്ടാകുവാന് ഇടവരും.

11. While you also cooperate by your prayers for us [helping and laboring together with us]. Thus [the lips of] many persons [turned toward God will eventually] give thanks on our behalf for the grace (the blessing of deliverance) granted us at the request of the many who have prayed.

12. ഞങ്ങള് ലോകത്തില്, വിശേഷാല് നിങ്ങളോടു, ജഡജ്ഞാനത്തില് അല്ല, ദൈവകൃപയിലത്രേ, ദൈവം നലകുന്ന വിശുദ്ധിയിലും നിര്മ്മലതയിലും പെരുമാറിയിരിക്കുന്നു എന്നു ഞങ്ങളുടെ മനസ്സാക്ഷിയുടെ സാക്ഷ്യം തന്നേ ഞങ്ങളുടെ പ്രശംസ.

12. It is a reason for pride and exultation to which our conscience testifies that we have conducted ourselves in the world [generally] and especially toward you, with devout and pure motives and godly sincerity, not in fleshly wisdom but by the grace of God (the unmerited favor and merciful kindness by which God, exerting His holy influence upon souls, turns them to Christ, and keeps, strengthens, and increases them in Christian virtues).

13. നിങ്ങള് വായിക്കുന്നതും ഗ്രഹിക്കുന്നതും അല്ലാതെ മറ്റൊന്നും ഞങ്ങള് നിങ്ങള്ക്കു എഴുതുന്നില്ല;

13. For we write you nothing else but simply what you can read and understand [there is no double meaning to what we say], and I hope that you will become thoroughly acquainted [with divine things] and know and understand [them] accurately and well to the end,

14. നമ്മുടെ കര്ത്താവായ യേശുവിന്റെ നാളില് നിങ്ങള് ഞങ്ങള്ക്കു എന്നപോലെ ഞങ്ങള് നിങ്ങള്ക്കും പ്രശംസ ആകുന്നു എന്നു നിങ്ങള് ഞങ്ങളെ ഏറക്കുറെ ഗ്രഹിച്ചതുപോലെ അവസാനത്തോളം ഗ്രഹിക്കും എന്നു ഞാന് ആശിക്കുന്നു.

14. [Just] as you have [already] partially known and understood and acknowledged us and recognized that you can [honestly] be proud of us, even as we [can be proud] of you on the day of our Lord Jesus.

15. ഇങ്ങനെ ഉറെച്ചിട്ടു നിങ്ങള്ക്കു രണ്ടാമതു ഒരു അനുഗ്രഹം ഉണ്ടാകേണം എന്നുവെച്ചു

15. It was with assurance of this that I wanted and planned to visit you first [of all], so that you might have a double favor and token of grace (goodwill).

16. മുമ്പെ നിങ്ങളുടെ അടുക്കല് വരുവാനും ആ വഴിയായി മക്കെദോന്യെക്കു പോയി പിന്നെയും മക്കെദോന്യയില്നിന്നു നിങ്ങളുടെ അടുക്കല് വരുവാനും നിങ്ങളാല് യെഹൂദ്യയിലേക്കു യാത്ര അയക്കപ്പെടുവാനും ഞാന് വിചാരിച്ചിരുന്നു.

16. [I wanted] to visit you on my way to Macedonia, and [then] to come again to you [on my return trip] from Macedonia and have you send me forward on my way to Judea.

17. ഇങ്ങനെ വിചാരിച്ചതില് ഞാന് ചാപല്യം കാണിച്ചുവോ? അല്ലെങ്കില് എന്റെ വാക്കു ഉവ്വു, ഉവ്വു; ഇല്ല, ഇല്ല എന്നു ആകുവാന്തക്കവണ്ണം എന്റെ നിരൂപണം ജഡികനിരൂപണമോ?

17. Now because I changed my original plan, was I being unstable and capricious? Or what I plan, do I plan according to the flesh [like a worldly man], ready to say Yes, yes, [when it may mean] No, no?

18. നിങ്ങളോടുള്ള ഞങ്ങളുടെ വചനം ഒരിക്കല് ഉവ്വു എന്നും മറ്റൊരിക്കല് ഇല്ല എന്നും ആയിരുന്നില്ല എന്നതിന്നു വിശ്വസ്തനായ ദൈവം സാക്ഷി.

18. As surely as God is trustworthy and faithful and means what He says, our speech and message to you have not been Yes [that might mean] No.

19. ഞാനും സില്വാനൊസും തിമൊഥെയോസും നിങ്ങളുടെ ഇടയില് പ്രസംഗിച്ച ദൈവപുത്രനായ യേശുക്രിസ്തു ഒരിക്കല് ഉവ്വു എന്നും മറ്റൊരിക്കല് ഇല്ല എന്നും ആയിരുന്നില്ല; അവനില് ഉവ്വു എന്നത്രേയുള്ളു.

19. For the Son of God, Christ Jesus (the Messiah), Who has been preached among you by us, by myself, Silvanus, and Timothy, was not Yes and No; but in Him it is [always the divine] Yes.

20. ദൈവത്തിന്റെ വാഗ്ദത്തങ്ങള് എത്ര ഉണ്ടെങ്കിലും അവനില് ഉവ്വു എന്നത്രേ; അതുകൊണ്ടു ഞങ്ങളാല് ദൈവത്തിന്നു മഹത്വം ഉണ്ടാകുമാറു അവനില് ആമേന് എന്നും തന്നേ.

20. For as many as are the promises of God, they all find their Yes [answer] in Him [Christ]. For this reason we also utter the Amen (so be it) to God through Him [in His Person and by His agency] to the glory of God.

21. ഞങ്ങളെ നിങ്ങളോടുകൂടെ ക്രിസ്തുവില് ഉറപ്പിക്കുന്നതും നമ്മെ അഭിഷേകം ചെയ്തതും ദൈവമല്ലോ.

21. But it is God Who confirms and makes us steadfast and establishes us [in joint fellowship] with you in Christ, and has consecrated and anointed us [enduing us with the gifts of the Holy Spirit];

22. അവന് നമ്മെ മുദ്രയിട്ടും ആത്മാവു എന്ന അച്ചാരം നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങളില് തന്നുമിരിക്കുന്നു.

22. [He has also appropriated and acknowledged us as His by] putting His seal upon us and giving us His [Holy] Spirit in our hearts as the security deposit and guarantee [of the fulfillment of His promise].

23. എന്നാണ, നിങ്ങളെ ആദരിച്ചിട്ടത്രേ ഞാന് ഇതുവരെ കൊരിന്തില് വരാഞ്ഞതു; അതിന്നു ദൈവം സാക്ഷി.

23. But I call upon God as my soul's witness: it was to avoid hurting you that I refrained from coming to Corinth--

24. നിങ്ങളുടെ വിശ്വാസത്തിന്മേല് ഞങ്ങള് കര്ത്തൃത്വം ഉള്ളവര് എന്നല്ല, നിങ്ങളുടെ സന്തോഷത്തിന്നു ഞങ്ങള് സഹായികള് അത്രേ; വിശ്വാസസംബന്ധമായി നിങ്ങള് ഉറെച്ചു നിലക്കുന്നുവല്ലോ.

24. Not that we have dominion [over you] and lord it over your faith, but [rather that we work with you as] fellow laborers [to promote] your joy, for in [your] faith (in your strong and welcome conviction or belief that Jesus is the Messiah, through Whom we obtain eternal salvation in the kingdom of God) you stand firm.