1. അനന്തരം ഇയ്യോബ് വായി തുറന്നു തന്റെ ജന്മദിവസത്തെ ശപിച്ചു.

1. AFTER THIS, Job opened his mouth and cursed his day (birthday).

2. ഇയ്യോബ് പറഞ്ഞതെന്തെന്നാല്

2. And Job said,

3. ഞാന് ജനിച്ച ദിവസവും ഒരു ആണ് ഉല്പാദിച്ചു എന്നു പറഞ്ഞ രാത്രിയും നശിച്ചുപോകട്ടെ.

3. Let the day perish wherein I was born, and the night which announced, There is a man-child conceived.

4. ആ നാള് ഇരുണ്ടുപോകട്ടെ; മേലില്നിന്നു ദൈവം അതിനെ കടാക്ഷിക്കരുതേ; പ്രകാശം അതിന്മേല് ശോഭിക്കയുമരുതേ.

4. Let that day be darkness! May not God above regard it, nor light shine upon it.

5. ഇരുളും അന്ധതമസ്സും അതിനെ സ്വാധീനമാക്കട്ടെ; ഒരു മേഘം അതിന്മേല് അമരട്ടെ; പകലിനെ ഇരുട്ടുന്നതൊക്കെയും അതിനെ പേടിപ്പിക്കട്ടെ.

5. Let gloom and deep darkness claim it for their own; let a cloud dwell upon it; let all that blackens the day terrify it (the day that I was born).

6. ആ രാത്രിയെ കൂരിരുള് പിടിക്കട്ടെ; അതു ആണ്ടിന്റെ നാളുകളുടെ കൂട്ടത്തില് സന്തോഷിക്കരുതു; മാസങ്ങളുടെ എണ്ണത്തില് വരികയും അരുതു.

6. As for that night, let thick darkness seize it; let it not rejoice among the days of the year; let it not come into the number of the months.

7. അതേ, ആ രാത്രി മച്ചിയായിരിക്കട്ടെ; ഉല്ലാസഘോഷം അതിലുണ്ടാകരുതു.

7. Yes, let that night be solitary and barren; let no joyful voice come into it.

8. മഹാസര്പ്പത്തെ ഇളക്കുവാന് സമര്ത്ഥരായി ദിവസത്തെ ശപിക്കുന്നവര് അതിനെ ശപിക്കട്ടെ.

8. Let those curse it who curse the day, who are skilled in rousing up Leviathan.

9. അതിന്റെ സന്ധ്യാനക്ഷത്രങ്ങള് ഇരുണ്ടു പോകട്ടെ. അതു വെളിച്ചത്തിന്നു കാത്തിരുന്നു കിട്ടാതെ പോകട്ടെ; അതു ഉഷസ്സിന്റെ കണ്ണിമ ഒരിക്കലും കാണരുതു.

9. Let the stars of the early dawn of that day be dark; let [the morning] look in vain for the light, nor let it behold the day's dawning,

10. അതു എനിക്കു ഗര്ഭദ്വാരം അടെച്ചില്ലല്ലോ; എന്റെ കണ്ണിന്നു കഷ്ടം മറെച്ചില്ലല്ലോ.

10. Because it shut not the doors of my mother's womb nor hid sorrow and trouble from my eyes.

11. ഞാന് ഗര്ഭപാത്രത്തില്വെച്ചു മരിക്കാഞ്ഞതെന്തു? ഉദരത്തില്നിന്നു പുറപ്പെട്ടപ്പോള് തന്നേ പ്രാണന് പോകാതിരുന്നതെന്തു?

11. Why was I not stillborn? Why did I not give up the ghost when my mother bore me?

12. മുഴങ്കാല് എന്നെ ഏറ്റുകൊണ്ടതു എന്തിനു? എനിക്കു കുടിപ്പാന് മുല ഉണ്ടായിരുന്നതെന്തിന്നു?

12. Why did the knees receive me? Or why the breasts, that I should suck?

13. ഞാന് ഇപ്പോള് കിടന്നു വിശ്രമിക്കുമായിരുന്നു; ഞാന് ഉറങ്ങി വിശ്രാന്തി പ്രാപിക്കുമായിരുന്നു.

13. For then would I have lain down and been quiet; I would have slept; then would I have been at rest [in death]

14. തങ്ങള്ക്കു ഏകാന്തനിവാസങ്ങള് പണിത ഭൂരാജാക്കന്മാരോടും മന്ത്രിമാരോടും അഥവാ,

14. With kings and counselors of the earth, who built up [now] desolate ruins for themselves,

15. കനകസമ്പന്നരായി സ്വഭവനങ്ങള് വെള്ളികൊണ്ടു നിറെച്ചുവെച്ച പ്രഭുക്കന്മാരോടും കൂടെ തന്നേ.

15. Or with princes who had gold, who filled their houses with silver.

16. അല്ലെങ്കില്, ഗര്ഭം അലസിപ്പോയിട്ടു കുഴിച്ചിട്ടുകളഞ്ഞ പിണ്ഡംപോലെയും വെളിച്ചം കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത പിള്ളകളെപ്പോലെയും ഞാന് ഇല്ലാതെ പോകുമായിരുന്നു.

16. Or [why] was I not a miscarriage, hidden and put away, as infants who never saw light?

17. അവിടെ ദുര്ജ്ജനം ഉപദ്രവിക്കാതെയിരിക്കുന്നു; അവിടെ ക്ഷീണിച്ചു പോയവര് വിശ്രമിക്കുന്നു.

17. There [in death] the wicked cease from troubling, and there the weary are at rest.

18. അവിടെ ബദ്ധന്മാര് ഒരുപോലെ സുഖമായിരിക്കുന്നു; പീഡകന്റെ ശബ്ദം അവര് കേള്ക്കാതിരിക്കുന്നു.

18. There the [captive] prisoners rest together; they hear not the taskmaster's voice.

19. ചെറിയവനും വലിയവനും അവിടെ ഒരുപോലെ; ദാസന്നു യജമാനന്റെ കീഴില്നിന്നു വിടുതല് കിട്ടിയിരിക്കുന്നു.

19. The small and the great are there, and the servant is free from his master. [Jer. 20:14-18.]

20. അരിഷ്ടനു പ്രകാശവും ദുഃഖിതന്മാര്ക്കും ജീവനും കൊടുക്കുന്നതെന്തിനു?

20. Why is light [of life] given to him who is in misery, and life to the bitter in soul,

21. അവര് മരണത്തിന്നായി കാത്തിരിക്കുന്നു, അതു വരുന്നില്ലതാനും; നിധിക്കായി ചെയ്യുന്നതിലുമധികം അവര് അതിന്നായി കുഴിക്കുന്നു.
വെളിപ്പാടു വെളിപാട് 9:6

21. Who long and wait for death, but it comes not, and dig for it more than for hidden treasures,

22. അവര് ശവകൂഴി കണ്ടാല് സന്തോഷിച്ചു ഘോഷിച്ചുല്ലസിക്കും

22. Who rejoice exceedingly and are elated when they find the grave?

23. വഴി മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന പുരുഷന്നും ദൈവം നിരോധിച്ചിരിക്കുന്നവന്നും ജീവനെ കൊടുക്കുന്നതെന്തിനു?

23. [Why is the light of day given] to a man whose way is hidden, and whom God has hedged in?

24. ഭക്ഷണത്തിന്നു മുമ്പെ എനിക്കു നെടുവീര്പ്പു വരുന്നു; എന്റെ ഞരക്കം വെള്ളംപോലെ ഒഴുകുന്നു.

24. For my sighing comes before my food, and my groanings are poured out like water.

25. ഞാന് പേടിച്ചതു തന്നേ എനിക്കു നേരിട്ടു; ഞാന് ഭയപ്പെട്ടിരുന്നതു എനിക്കു ഭവിച്ചു.

25. For the thing which I greatly fear comes upon me, and that of which I am afraid befalls me.

26. ഞാന് സ്വസ്ഥനായില്ല, വിശ്രമിച്ചില്ല, ആശ്വസിച്ചതുമില്ല; പിന്നെയും അതിവേദന എടുക്കുന്നു.

26. I was not or am not at ease, nor had I or have I rest, nor was I or am I quiet, yet trouble came and still comes [upon me].