1. എല്ലാറ്റിന്നും ഒരു സമയമുണ്ടു; ആകാശത്തിന് കീഴുള്ള സകലകാര്യത്തിന്നും ഒരു കാലം ഉണ്ടു.

1. সকল বিষয়েরই সময় আছে, ও আকাশের নীচে সমস্ত ব্যাপারের কাল আছে। জন্মের কাল ও মরণের কাল;

2. ജനിപ്പാന് ഒരു കാലം, മരിപ്പാന് ഒരു കാലം; നടുവാന് ഒരു കാലം, നട്ടതു പറിപ്പാന് ഒരു കാലം; കൊല്ലുവാന് ഒരു കാലം, സൌഖ്യമാക്കുവാന് ഒരു കാലം;

2. রোপণের কাল ও রোপিত বীজ উৎপাটনের কাল;

3. ഇടിച്ചുകളവാന് ഒരു കാലം, പണിവാന് ഒരുകാലം,

3. বধ করিবার কাল ও সুস্থ করিবার কাল;

4. കരവാന് ഒരു കാലം ചിരിപ്പാന് ഒരുകാലം; വിലപിപ്പാന് ഒരു കാലം, നൃത്തം ചെയ്വാന് ഒരു കാലം;

4. ভাঙ্গিবার কাল ও গাঁথিবার কাল; রোদন করিবার কাল ও হাস্য করিবার কাল; বিলাপ করিবার কাল ও নৃত্য করিবার কাল;

5. കല്ലു പെറുക്കിക്കളവാന് ഒരു കാലം, കല്ലു പെറുക്കിക്കൂട്ടുവാന് ഒരു കാലം; ആലിംഗനം ചെയ്വാന് ഒരു കാലം, ആലിംഗനം ചെയ്യാതിരിപ്പാന് ഒരു കാലം;

5. প্রস্তর নিক্ষেপ করিবার কাল ও প্রস্তর সংগ্রহ করিবার কাল; আলিঙ্গনের কাল ও আলিঙ্গন না করিবার কাল; অন্বেষণের কাল ও হারাইবার কাল;

6. സമ്പാദിപ്പാന് ഒരു കാലം, നഷ്ടമാവാന് ഒരു കാലം; സൂക്ഷിച്ചുവെപ്പാന് ഒരു കാലം, എറിഞ്ഞുകളവാന് ഒരു കാലം;

6. রক্ষণের কাল ও ফেলিয়া দিবার কাল;

7. കീറുവാന് ഒരു കാലം, തുന്നുവാന് ഒരു കാലം; മിണ്ടാതിരിപ്പാന് ഒരു കാലം, സംസാരിപ്പാന് ഒരു കാലം;

7. ছিঁড়িবার কাল ও সিঙ্গাইবার কাল; নীরব থাকিবার কাল ও কথা কহিবার কাল;

8. സ്നേഹിപ്പാന് ഒരു കാലം, ദ്വേഷിപ്പാന് ഒരു കാലം; യുദ്ധത്തിന്നു ഒരു കാലവും സമാധാനത്തിന്നു ഒരു കാലവും ഉണ്ടു.

8. প্রেম করিবার কাল ও দ্বেষ করিবার কাল; যুদ্ধের কাল ও সন্ধির কাল।

9. പ്രയത്നിക്കുന്നവന്നു തന്റെ പ്രയത്നംകൊണ്ടു എന്തു ലാഭം?

9. কর্ম্মচারী ব্যক্তির পরিশ্রমে তাহার কি ফল দর্শে?

10. ദൈവം മനുഷ്യര്ക്കും കഷ്ടപ്പെടുവാന് കൊടുത്തിരിക്കുന്ന കഷ്ടപ്പാടു ഞാന് കണ്ടിട്ടുണ്ടു.

10. ঈশ্বর মনুষ্য-সন্তানদিগকে কষ্টযুক্ত করণার্থে যে কষ্ট দেন, তাহা আমি দেখিয়াছি।

11. അവന് സകലവും അതതിന്റെ സമയത്തു ഭംഗിയായി ചെയ്തു നിത്യതയും മനുഷ്യരുടെ ഹൃദയത്തില് വെച്ചിരിക്കുന്നു. എങ്കിലും ദൈവം ആദിയോടന്തം ചെയ്യുന്ന പ്രവൃത്തിയെ ഗ്രഹിപ്പാന് അവര്ക്കും കഴിവില്ല.

11. তিনি সকলই যথাকালে মনোহর করিয়াছেন, আবার তাহাদের হৃদয়মধ্যে চিরকাল রাখিয়াছেন; তথাপি ঈশ্বর আদি অবধি শেষ পর্য্যন্ত যে সকল কার্য্য করেন, মনুষ্য তাহার তত্ত্ব বাহির করিতে পারে না।

12. ജീവപര്യന്തം സന്തോഷിക്കുന്നതും സുഖം അനുഭവിക്കുന്നതും അല്ലാതെ ഒരു നന്മയും മനുഷ്യര്ക്കും ഇല്ല എന്നു ഞാന് അറിയുന്നു.

12. আমি জানি, যাবজ্জীবন আনন্দ ও সৎকর্ম্ম করণ ব্যতীত আর মঙ্গল তাহাদের হয় না।

13. ഏതു മനുഷ്യനും തിന്നുകുടിച്ചു തന്റെ സകലപ്രയത്നംകൊണ്ടും സുഖം അനുഭവിക്കുന്നതും ദൈവത്തിന്റെ ദാനം ആകുന്നു.

13. আর প্রত্যেক মনুষ্য যে ভোজন পান ও সমস্ত পরিশ্রমের মধ্যে সুখভোগ করে, ইহাও ঈশ্বরের দান।

14. ദൈവം പ്രവര്ത്തിക്കുന്നതൊക്കെയും ശാശ്വതം എന്നു ഞാന് അറിയുന്നു; അതിനോടു ഒന്നും കൂട്ടുവാനും അതില്നിന്നു ഒന്നും കുറെപ്പാനും കഴിയുന്നതല്ല; മനുഷ്യര് തന്നെ ഭയപ്പെടേണ്ടതിന്നു ദൈവം അതു ചെയ്തിരിക്കുന്നു.

14. আমি জানি, ঈশ্বর যাহা কিছু করেন, তাহা চিরস্থায়ী; তাহা বাড়াইতেও পারা যায় না, কমাইতেও পারা যায় না; আর ঈশ্বর তাহা করিয়াছেন, যেন তাঁহার সম্মুখে মনুষ্যগণ ভীত হয়।

15. ഇപ്പോഴുള്ളതു പണ്ടുണ്ടായിരുന്നു; ഉണ്ടാകുവാനുള്ളതും മുമ്പു ഉണ്ടായിരുന്നതു തന്നേ; കഴിഞ്ഞുപോയതിനെ ദൈവം വീണ്ടും അന്വേഷിക്കുന്നു.

15. যাহা আছে, তাহাই ছিল, এবং যাহা হইবে, তাহাই ছিল; এবং যাহা চলিয়া গিয়াছে, ঈশ্বর তাহার অনুসন্ধান করেন।

16. പിന്നെയും ഞാന് സൂര്യന്നു കീഴെ ന്യായത്തിന്റെ സ്ഥലത്തു ന്യായക്കേടും നീതിയുടെ സ്ഥലത്തു നീതികേടും കണ്ടു.

16. আরও আমি সূর্য্যের নীচে, বিচারের স্থানে দেখিলাম, সেখানে দুষ্টতা আছে; এবং ধার্ম্মিকতার স্থানে দেখিলাম, সেখানে দুষ্টতা আছে।

17. ഞാന് എന്റെ മനസ്സില്ദൈവം നീതിമാനെയും ദുഷ്ടനെയും ന്യായം വിധിക്കും; സകലകാര്യത്തിന്നും സകലപ്രവൃത്തിക്കും ഒരു കാലം ഉണ്ടല്ലോ എന്നു വിചാരിച്ചു.

17. আমি মনে মনে কহিলাম, ঈশ্বরই ধার্ম্মিকের ও দুষ্টের বিচার করিবেন, কেননা সেখানে সমস্ত ব্যাপারের নিমিত্ত এবং সমস্ত কর্ম্মের নিমিত্ত বিশেষ কাল আছে।

18. പിന്നെയും ഞാന് മനസ്സില് വിചാരിച്ചതുഇതു മനുഷ്യര്നിമിത്തമത്രേ; ദൈവം അവരെ ശോധന കഴിക്കേണ്ടതിന്നും തങ്ങള് മൃഗങ്ങള് മാത്രം എന്നു അവര് കാണേണ്ടതിന്നും തന്നേ.

18. আমি মনে মনে কহিলাম, ইহা মনুষ্য-সন্তানদের নিমিত্ত হইতেছে, যেন ঈশ্বর তাহাদের পরীক্ষা করেন, আর যেন তাহারা দেখিতে পায় যে, তাহারা নিজেই পশুবৎ।

19. മനുഷ്യര്ക്കും ഭവിക്കുന്നതു മൃഗങ്ങള്ക്കും ഭവിക്കുന്നു; രണ്ടിന്നും ഗതി ഒന്നു തന്നേ; അതു മരിക്കുന്നതുപോലെ അവനും മരിക്കുന്നു; രണ്ടിന്നും ശ്വാസം ഒന്നത്രേ; മനുഷ്യന്നു മൃഗത്തെക്കാള് വിശേഷതയില്ല; സകലവും മായയല്ലോ.

19. কেননা মনুষ্য-সন্তানদের প্রতি যাহা ঘটে, তাহা পশুর প্রতিও ঘটে, সকলেরই প্রতি একরূপ ঘটনা ঘটে; এ যেমন মরে, সে তেমনি মরে; এবং তাহাদের সকলেরই নিঃশ্বাস এক; পশু হইতে মানুষের কিছু প্রাধান্য নাই, কেননা সকলই অসার।

20. എല്ലാം ഒരു സ്ഥലത്തേക്കു തന്നേ പോകുന്നു; എല്ലാം പൊടിയില് നിന്നുണ്ടായി, എല്ലാം വീണ്ടും പൊടിയായ്തീരുന്നു.

20. সকলেই এক স্থানে গমন করে, সকলেই ধূলি হইতে উৎপন্ন, এবং সকলেই ধূলিতে প্রতিগমন করে।

21. മനുഷ്യരുടെ ആത്മാവു മേലോട്ടു പോകുന്നുവോ? മൃഗങ്ങളുടെ ആത്മാവു കീഴോട്ടു ഭൂമിയിലേക്കു പോകുന്നുവോ? ആര്ക്കറിയാം?

21. মনুষ্য-সন্তানদের আত্মা ঊর্দ্ধগামী হয়, ও পশুর আত্মা ভূতলের দিকে অধোগামী হয়, ইহা কে জানে?

22. അതുകൊണ്ടു മനുഷ്യന് തന്റെ പ്രവൃത്തികളില് സന്തോഷിക്കുന്നതല്ലാതെ മറ്റൊരു നന്മയുമില്ല എന്നുഞാന് കണ്ടു; അതു തന്നേ അവന്റെ ഔഹരി; തന്റെ ശേഷം ഉണ്ടാവാനിരിക്കുന്നതു കാണ്മാന് ആര് അവനെ മടക്കിവരുത്തും?

22. অতএব আমি দেখিলাম, আপন কর্ম্মে আনন্দ করণ ব্যতীত আর মঙ্গল মনুষ্যের নাই; কেননা ইহাই তাহার অধিকার। মনুষ্যের [মৃত্যুর] পরে যাহা ঘটিবে, কে তাহাকে আনিয়া তাহা দেখাইতে পারে?