1. എന്നാല് ഞാന് വീണ്ടും നിങ്ങളുടെ അടുക്കല് വരുന്നതു ദുഃഖത്തോടെ ആകരുതു എന്നു ഞാന് നിര്ണ്ണയിച്ചു.

1. That's why I decided not to make another visit that could only be painful to both of us.

2. ഞാന് നിങ്ങളെ ദുഃഖിപ്പിച്ചാല് എന്നാല് ദുഃഖിതനായവന് അല്ലാതെ എന്നെ സന്തോഷിപ്പിക്കുന്നതു ആര്?

2. If by merely showing up I would put you in an embarrassingly painful position, how would you then be free to cheer and refresh me?

3. ഞാന് ഇതു തന്നേ എഴുതിയതു ഞാന് വന്നാല് എന്നെ സന്തോഷിപ്പിക്കേണ്ടിയവരാല് ദുഃഖം ഉണ്ടാകരുതു എന്നുവെച്ചും എന്റെ സന്തോഷം നിങ്ങള്ക്കു എല്ലാവര്ക്കും സന്തോഷം ആയിരിക്കും എന്നു നിങ്ങളെ എല്ലാവരെയും കുറിച്ചു വിശ്വസിച്ചിരിക്കകൊണ്ടും ആകുന്നു.

3. That was my reason for writing a letter instead of coming--so I wouldn't have to spend a miserable time disappointing the very friends I had looked forward to cheering me up. I was convinced at the time I wrote it that what was best for me was also best for you.

4. വളരെ കഷ്ടവും മനോവ്യസനവും ഉണ്ടായിട്ടു വളരെ കണ്ണുനീരോടുകൂടെ ഞാന് നിങ്ങള്ക്കു എഴുതിയതു നിങ്ങള് ദുഃഖിക്കേണ്ടതിന്നല്ല; എനിക്കു നിങ്ങളോടുള്ള വലിയ സ്നേഹം നിങ്ങള് അറിയേണ്ടതിന്നത്രേ.

4. As it turned out, there was pain enough just in writing that letter, more tears than ink on the parchment. But I didn't write it to cause pain; I wrote it so you would know how much I care--oh, more than care--love you!

5. ഒരുവന് എന്നെ ദുഃഖിപ്പിച്ചു എങ്കില് അവന് എന്നെയല്ല ഒരുവിധത്തില് — ഞാന് കണക്കില് ഏറെ പറയരുതല്ലോ — നിങ്ങളെ എല്ലാവരെയും ദുഃഖിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.

5. Now, regarding the one who started all this--the person in question who caused all this pain--I want you to know that I am not the one injured in this as much as, with a few exceptions, all of you. So I don't want to come down too hard.

6. അവന്നു ഭൂരിപക്ഷത്താല് ഉണ്ടായ ഈ ശിക്ഷ മതി.

6. What the majority of you agreed to as punishment is punishment enough.

7. അവന് അതിദുഃഖത്തില് മുങ്ങിപ്പോകാതിരിക്കേണ്ടതിന്നു നിങ്ങള് അവനോടു ക്ഷമിക്കയും അവനെ ആശ്വസിപ്പിക്കയും തന്നേ വേണ്ടതു.

7. Now is the time to forgive this man and help him back on his feet. If all you do is pour on the guilt, you could very well drown him in it.

8. അതുകൊണ്ടു നിങ്ങളുടെ സ്നേഹം അവന്നു ഉറപ്പിച്ചുകൊടുപ്പാന് ഞാന് നിങ്ങളോടു അപേക്ഷിക്കുന്നു.

8. My counsel now is to pour on the love.

9. നിങ്ങള് സകലത്തിലും അനുസരണമുള്ളവരോ എന്നു പരീക്ഷിച്ചറിയേണ്ടതിനുമായിരുന്നു ഞാന് എഴുതിയതു.

9. The focus of my letter wasn't on punishing the offender but on getting you to take responsibility for the health of the church.

10. നിങ്ങള് വല്ലതും ക്ഷമിക്കുന്നവനോടു ഞാനും ക്ഷമിക്കുന്നു; എന്നാല് ഞാന് വല്ലതും ക്ഷമിച്ചിരിക്കുന്നു എങ്കില് നിങ്ങള് നിമിത്തം ക്രിസ്തുവിന്റെ സന്നിധാനത്തില് ക്ഷമിച്ചിരിക്കുന്നു.

10. So if you forgive him, I forgive him. Don't think I'm carrying around a list of personal grudges. The fact is that I'm joining in with your forgiveness, as Christ is with us, guiding us.

11. സാത്താന് നമ്മെ തോല്പിക്കരുതു; അവന്റെ തന്ത്രങ്ങളെ നാം അറിയാത്തവരല്ലല്ലോ.

11. After all, we don't want to unwittingly give Satan an opening for yet more mischief--we're not oblivious to his sly ways!

12. എന്നാല് ഞാന് ക്രിസ്തുവിന്റെ സുവിശേഷം അറിയിപ്പാന് ത്രോവാസില് വന്നാറെ കര്ത്താവിന്റെ പ്രവൃത്തിക്കായി എനിക്കു ഒരു വാതില് തുറന്നുകിട്ടിയപ്പോള്

12. When I arrived in Troas to proclaim the Message of the Messiah, I found the place wide open: God had opened the door; all I had to do was walk through it.

13. എന്റെ സഹോദരനായ തീതൊസിനെ കാണാഞ്ഞിട്ടു മനസ്സില് സ്വസ്ഥതയില്ലായ്കയാല് ഞാന് അവരോടു യാത്രപറഞ്ഞു മക്കെദോന്യെക്കു പുറപ്പെട്ടു.

13. But when I didn't find Titus waiting for me with news of your condition, I couldn't relax. Worried about you, I left and came on to Macedonia province looking for Titus and a reassuring word on you.

14. ക്രിസ്തുവില് ഞങ്ങളെ എപ്പോഴും ജയോത്സവമായി നടത്തുകയും എല്ലാടത്തും ഞങ്ങളെക്കൊണ്ടു തന്റെ പരിജ്ഞാനത്തിന്റെ വാസന വെളിപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്ന ദൈവത്തിന്നു സ്തോത്രം .

14. And I got it, thank God! In the Messiah, in Christ, God leads us from place to place in one perpetual victory parade. Through us, he brings knowledge of Christ. Everywhere we go, people breathe in the exquisite fragrance.

15. രക്ഷിക്കപ്പെടുന്നവരുടെ ഇടയിലും നശിക്കുന്നവരുടെ ഇടയിലും ഞങ്ങള് ദൈവത്തിന്നു ക്രിസ്തുവിന്റെ സൌരഭ്യവാസന ആകുന്നു;

15. Because of Christ, we give off a sweet scent rising to God, which is recognized by those on the way of salvation--an aroma redolent with life.

16. ഇവര്ക്കും മരണത്തില്നിന്നു മരണത്തിലേക്കുള്ള വാസന, അവര്ക്കോ ജീവനില്നിന്നു ജീവങ്കലേക്കുള്ള വാസന തന്നേ. എന്നാല് ഇതിന്നു ആര് പ്രാപ്തന് ?

16. But those on the way to destruction treat us more like the stench from a rotting corpse. This is a terrific responsibility. Is anyone competent to take it on?

17. ഞങ്ങള് ദൈവവചനത്തില് കൂട്ടുചേര്ക്കുംന്ന അനേകരെപ്പോലെ അല്ല, നിര്മ്മലതയോടും ദൈവത്തിന്റെ കല്പനയാലും ദൈവസന്നിധിയില് ക്രിസ്തുവില് സംസാരിക്കുന്നു.

17. No--but at least we don't take God's Word, water it down, and then take it to the streets to sell it cheap. We stand in Christ's presence when we speak; God looks us in the face. We get what we say straight from God and say it as honestly as we can.