1. യോനെക്കു ഇതു അത്യന്തം അനിഷ്ടമായി, അവന്നു കോപം വന്നു.

1. But this seemed very wrong to Jonah, and he was angry.

2. അവന് യഹോവയോടു പ്രാര്ത്ഥിച്ചുഅയ്യോ, യഹോവേ, ഞാന് എന്റെ ദേശത്തു ആയിരുന്നപ്പോള് ഞാന് പറഞ്ഞ വാക്കു ഇതു തന്നേ അല്ലയോ? അതുകൊണ്ടായിരുന്നു ഞാന് തര്ശീശിലേക്കു ബദ്ധപ്പെട്ടു ഔടിപ്പോയതു; നീ കൃപയും കരുണയും ദീര്ഘക്ഷമയും മഹാദയയുമുള്ള ദൈവമായി അനര്ത്ഥത്തെക്കുറിച്ചു അനുതപിക്കുന്നവന് എന്നു ഞാന് അറിഞ്ഞു.

2. And he made prayer to the Lord and said, O Lord, is this not what I said when I was still in my country? This is why I took care to go in flight to Tarshish: for I was certain that you were a loving God, full of pity, slow to be angry and great in mercy, and ready to be turned from your purpose of evil.

3. ആകയാല് യഹോവേ, എന്റെ പ്രാണനെ എടുത്തുകൊള്ളേണമേ; ജീവിച്ചിരിക്കുന്നതിനെക്കാള് മരിക്കുന്നതു എനിക്കു നന്നു എന്നു പറഞ്ഞു.

3. So now, O Lord, give ear to my prayer and take my life from me; for death is better for me than life.

4. നീ കോപിക്കുന്നതു വിഹിതമോ എന്നു യഹോവ ചോദിച്ചു.

4. And the Lord said, Have you any right to be angry?

5. അനന്തരം യോനാ നഗരം വിട്ടുചെന്നു നഗരത്തിന്റെ കിഴക്കേവശത്തു ഇരുന്നു; അവിടെ ഒരു കുടിലുണ്ടാക്കി നഗരത്തിന്നു എന്തു ഭവിക്കും എന്നു കാണുവോളം അതിന് കീഴെ തണലില് പാര്ത്തു.

5. Then Jonah went out of the town, and took his seat on the east side of the town and made himself a roof of branches and took his seat under its shade till he saw what would become of the town.

6. യോനയെ അവന്റെ സങ്കടത്തില്നിന്നു വിടുവിപ്പാന് തക്കവണ്ണം അവന്റെ തലെക്കു തണല് ആയിരിക്കേണ്ടതിന്നു യഹോവയായ ദൈവം ഒരു ആവണകൂ കല്പിച്ചുണ്ടാക്കി, അതു അവന്നു മീതെ വളര്ന്നു പൊങ്ങി; യോനാ ആവണകൂനിമിത്തം അത്യന്തം സന്തോഷിച്ചു.

6. And the Lord God made a vine come up over Jonah to give him shade over his head. And Jonah was very glad because of the vine.

7. പിറ്റെന്നാള് പുലര്ന്നപ്പോള് ദൈവം ഒരു പുഴുവിനെ കല്പിച്ചാക്കി; അതു ആവണകൂ കുത്തിക്കളഞ്ഞു, അതു വാടിപ്പോയി.

7. But early on the morning after, God made ready a worm for the destruction of the vine, and it became dry and dead.

8. സൂര്യന് ഉദിച്ചപ്പോള് ദൈവം അത്യഷ്ണമുള്ളോരു കിഴക്കന് കാറ്റു കല്പിച്ചുവരുത്തി; വെയില് യോനയുടെ തലയില് കൊള്ളുകയാല് അവന് ക്ഷീണിച്ചു മരിച്ചാല് കൊള്ളാം എന്നു ഇച്ഛിച്ചുജീവിച്ചിരിക്കുന്നതിനെക്കാല് മരിക്കുന്നതു എനിക്കു നന്നു എന്നു പറഞ്ഞു.

8. Then when the sun came up, God sent a burning east wind: and so great was the heat of the sun on his head that Jonah was overcome, and, requesting death for himself, said, Death is better for me than life.

9. ദൈവം യോനയോടുനീ ആവണകൂനിമിത്തം കോപിക്കുന്നതു വിഹിതമോ എന്നു ചോദിച്ചതിന്നു അവന് ഞാന് മരണപര്യന്തം കോപിക്കുന്നതു വിഹിതം തന്നേ എന്നു പറഞ്ഞു.
മത്തായി 26:38, മർക്കൊസ് 14:34

9. And the Lord said to Jonah, Have you any right to be angry about the vine? And he said, I have a right to be truly angry.

10. അതിന്നു യഹേഅവ നീ അദ്ധ്വനിക്കയോ വളര്ത്തുകയൊ ചെയ്യാതെ ഒരു രാത്രിയില് ഉണ്ടായ്വരികയും ഒരു രാത്രിയില് നശിച്ചുപോകയും ചെയ്തിരിക്കുന്ന ആവണക്കിനെക്കുറിച്ചു നിനക്കു അയ്യോഭാവം തോന്നുന്നുവല്ലോ.

10. And the Lord said, You had pity on the vine, for which you did no work and for the growth of which you were not responsible; which came up in a night and came to an end in a night;

11. എന്നാല് വലങ്കയ്യും ഇടങ്കയ്യും തമ്മില് തിരിച്ചറിഞ്ഞുകൂടാത്ത ഒരു ല്കഷത്തിരുപതിനായിരത്തില് ചില്വാനം മനുഷ്യരും അനേകം മൃഗങ്ങളുമുള്ള മഹാനഗരമായ നീനെവേയോടു എനിക്കു അയ്യോഭാവം തോന്നരുതോ എന്നു ചോദിച്ചു.

11. And am I not to have mercy on Nineveh, that great town, in which there are more than a hundred and twenty thousand persons without the power of judging between right and left, as well as much cattle?