1. പതിന്നാലു ആണ്ടു കഴിഞ്ഞിട്ടു ഞാന് ബര്ന്നബാസുമായി തീതൊസിനെയും കൂട്ടിക്കൊണ്ടു വീണ്ടും യെരൂശലേമിലേക്കു പോയി.

1. THEN AFTER [an interval] of fourteen years I again went up to Jerusalem. [This time I went] with Barnabas, taking Titus along with [me] also.

2. ഞാന് ഒരു വെളിപ്പാടു അനുസരിച്ചത്രേ പോയതു; ഞാന് ഔടുന്നതോ ഔടിയതോ വെറുതേ എന്നു വരാതിരിപ്പാന് ഞാന് ജാതികളുടെ ഇടയില് പ്രസംഗിക്കുന്ന സുവിശേഷം അവരോടു, വിശേഷാല് പ്രമാണികളോടു വിവരിച്ചു.

2. I went because it was specially and divinely revealed to me that I should go, and I put before them the Gospel [declaring to them that] which I preach among the Gentiles. However, [I presented the matter] privately before those of repute, [for I wanted to make certain, by thus at first confining my communication to this private conference] that I was not running or had not run in vain [guarding against being discredited either in what I was planning to do or had already done].

3. എന്റെ കൂടെയുള്ള തീതൊസ് യവനന് എങ്കിലും പരിച്ഛേദന ഏല്പാന് അവനെ ആരും നിര്ബ്ബന്ധിച്ചില്ല.

3. But [all went well!] even Titus, who was with me, was not compelled [as some had anticipated] to be circumcised, although he was a Greek.

4. അതോ, നുഴഞ്ഞുവന്ന കള്ളസ്സഹോദരന്മാര് നിമിത്തമായിരുന്നു; അവര് നമ്മെ അടിമപ്പെടുത്തേണ്ടതിന്നു ക്രിസ്തുയേശുവില് നമുക്കുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം ഒറ്റുനോക്കുവാന് നുഴഞ്ഞുവന്നിരുന്നു.

4. [My precaution was] because of false brethren who had been secretly smuggled in [to the Christian brotherhood]; they had slipped in to spy on our liberty and the freedom which we have in Christ Jesus, that they might again bring us into bondage [under the Law of Moses].

5. സുവിശേഷത്തിന്റെ സത്യം നിങ്ങളോടുകൂടെ നിലനില്ക്കേണ്ടതിന്നു ഞങ്ങള് അവര്ക്കും ഒരു നാഴികപോലും വഴങ്ങിക്കൊടുത്തില്ല.

5. To them we did not yield submission even for a moment, that the truth of the Gospel might continue to be [preserved] for you [in its purity].

6. പ്രമാണികളായവരോ അവര് പണ്ടു എങ്ങനെയുള്ളവര് ആയിരുന്നാലും എനിക്കു ഏതുമില്ല; ദൈവം മനുഷ്യന്റെ മുഖം നോക്കുന്നില്ല; പ്രമാണികള് എനിക്കു ഒന്നും ഗ്രഹിപ്പിച്ചുതന്നിട്ടില്ല.
ആവർത്തനം 10:17

6. Moreover, [no new requirements were made] by those who were reputed to be something--though what was their individual position and whether they really were of importance or not makes no difference to me; God is not impressed with the positions that men hold and He is not partial and recognizes no external distinctions--those [I say] who were of repute imposed no new requirements upon me [had nothing to add to my Gospel, and from them I received no new suggestions]. [Deut. 10:17.]

7. നേരെ മറിച്ചു പരിച്ഛേദനയുടെ അപ്പൊസ്തലത്വത്തിന്നായി പത്രൊസിനോടുകൂടെ വ്യാപരിച്ചതുകൊണ്ടു പത്രൊസിന്നു പരിച്ഛേദനക്കാരുടെ ഇടയിലെ സുവിശേഷഘോഷണം എന്നപോലെ എനിക്കു അഗ്രചര്മ്മക്കാരുടെ ഇടയിലെ സുവിശേഷഘോഷണം

7. But on the contrary, when they [really] saw that I had been entrusted [to carry] the Gospel to the uncircumcised [Gentiles, just as definitely] as Peter had been entrusted [to proclaim] the Gospel to the circumcised [Jews, they were agreeable];

8. ഭരമേല്പിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നു കണ്ടും എനിക്കു ലഭിച്ച കൃപ അറിഞ്ഞുംകൊണ്ടു തൂണുകളായി എണ്ണപ്പെട്ടിരുന്ന യാക്കോബും കേഫാവും യോഹന്നാനും ഞങ്ങള് ജാതികളുടെ ഇടയിലും അവര് പരിച്ഛേദനക്കാരുടെ ഇടയിലും സുവിശേഷം അറിയിപ്പാന്തക്കവണ്ണം എനിക്കും ബര്ന്നബാസിന്നും കൂട്ടായ്മയുടെ വലങ്കൈ തന്നു.

8. For He Who motivated and fitted Peter and worked effectively through him for the mission to the circumcised, motivated and fitted me and worked through me also for [the mission to] the Gentiles.

9. ദരിദ്രരെ ഞങ്ങള് ഔര്ത്തുകൊള്ളേണം എന്നു മാത്രം അവര് പറഞ്ഞു; അങ്ങനെ ചെയ്വാന് ഞാന് ഉത്സാഹിച്ചുമിരിക്കുന്നു.

9. And when they knew (perceived, recognized, understood, and acknowledged) the grace (God's unmerited favor and spiritual blessing) that had been bestowed upon me, James and Cephas (Peter) and John, who were reputed to be pillars of the Jerusalem church, gave to me and Barnabas the right hand of fellowship, with the understanding that we should go to the Gentiles and they to the circumcised (Jews).

10. എന്നാല് കേഫാവു അന്ത്യൊക്ക്യയില് വന്നാറെ അവനില് കുറ്റം കാണുകയാല് ഞാന് അഭിമുഖമായി അവനോടു എതിര്ത്തുനിന്നു.

10. They only [made one stipulation], that we were to remember the poor, which very thing I was also eager to do.

11. യാക്കോബിന്റെ അടുക്കല് നിന്നു ചിലര് വരും മുമ്പെ അവന് ജാതികളോടുകൂടെ തിന്നു പോന്നു; അവര് വന്നപ്പോഴോ അവന് പരിച്ഛേദനക്കാരെ ഭയപ്പെട്ടു പിന് വാങ്ങി പിരിഞ്ഞു നിന്നു.

11. But when Cephas (Peter) came to Antioch, I protested and opposed him to his face [concerning his conduct there], for he was blameable and stood condemned.

12. ശേഷം യെഹൂദന്മാരും അവനോടു കൂടെ കപടം കാണിച്ചതുകൊണ്ടു ബര്ന്നബാസും അവരുടെ കപടത്താല് തെറ്റിപ്പോവാന് ഇടവന്നു.

12. For up to the time that certain persons came from James, he ate his meals with the Gentile [converts]; but when the men [from Jerusalem] arrived, he withdrew and held himself aloof from the Gentiles and [ate] separately for fear of those of the circumcision [party].

13. അവര് സുവിശേഷത്തിന്റെ സത്യം അനുസരിച്ചു ചൊവ്വായി നടക്കുന്നില്ല എന്നു കണ്ടിട്ടു ഞാന് എല്ലാവരും കേള്ക്കെ കേഫാവിനോടു പറഞ്ഞതുയെഹൂദനായ നീ യെഹൂദമര്യാദപ്രകാരമല്ല ജാതികളുടെ മര്യാദപ്രകാരം ജീവിക്കുന്നു എങ്കില് നീ ജാതികളെ യെഹൂദമര്യാദ അനുസരിപ്പാന് നിര്ബന്ധിക്കുന്നതു എന്തു?

13. And the rest of the Jews along with him also concealed their true convictions and acted insincerely, with the result that even Barnabas was carried away by their hypocrisy (their example of insincerity and pretense).

14. നാം സ്വഭാവത്താല് ജാതികളില്നിന്നുള്ള പാപികളല്ല,

14. But as soon as I saw that they were not straightforward and were not living up to the truth of the Gospel, I said to Cephas (Peter) before everybody present, If you, though born a Jew, can live [as you have been living] like a Gentile and not like a Jew, how do you dare now to urge and practically force the Gentiles to [comply with the ritual of Judaism and] live like Jews?

15. യെഹൂദന്മാരത്രെ; എന്നാല് യേശു ക്രിസ്തുവിലുള്ള വിശ്വാസത്താലല്ലാതെ ന്യായ പ്രമാണത്തിന്റെ പ്രവൃത്തികളാല് മനുഷ്യന് നീതികരിക്കപ്പെടുന്നില്ല എന്നു അറിഞ്ഞിരിക്കകൊണ്ടു നാമും ന്യായപ്രമാണത്തിന്റെ പ്രവൃത്തികളാലല്ല ക്രിസ്തുവിലുള്ളതു വിശ്വാസത്താല് തന്നേ നീതീകരിക്കപ്പെടേണ്ടതിന്നു ക്രിസ്തു യേശുവില് വിശ്വസിച്ചു; ന്യായപ്രമാണത്തിന്റെ പ്രവൃത്തികളാല് ഒരു ജഡവും നീതീകരിക്കപ്പെടുകയില്ലല്ലോ.

15. [I went on to say] Although we ourselves (you and I) are Jews by birth and not Gentile (heathen) sinners,

16. എന്നാല് ക്രിസ്തുവില് നീതീകരണം അന്വേഷിക്കയില് നാമും പാപികള് എന്നു വരുന്നു എങ്കില് ക്രിസ്തു പാപത്തിന്റെ ശുശ്രൂഷക്കാരന് എന്നോ? ഒരുനാളം അല്ല.
സങ്കീർത്തനങ്ങൾ 143:2

16. Yet we know that a man is justified or reckoned righteous and in right standing with God not by works of the Law, but [only] through faith and [absolute] reliance on and adherence to and trust in Jesus Christ (the Messiah, the Anointed One). [Therefore] even we [ourselves] have believed on Christ Jesus, in order to be justified by faith in Christ and not by works of the Law [for we cannot be justified by any observance of the ritual of the Law given by Moses], because by keeping legal rituals and by works no human being can ever be justified (declared righteous and put in right standing with God). [Ps. 143:2.]

17. ഞാന് പൊളിച്ചതു വീണ്ടും പണിതാല് ഞാന് ലംഘനക്കാരന് എന്നു എന്നെത്തന്നേ തെളിയിക്കുന്നു.

17. But if, in our desire and endeavor to be justified in Christ [to be declared righteous and put in right standing with God wholly and solely through Christ], we have shown ourselves sinners also and convicted of sin, does that make Christ a minister (a party and contributor) to our sin? Banish the thought! [Of course not!]

18. ഞാന് ദൈവത്തിന്നായി ജീവിക്കേണ്ടതിന്നു ന്യായപ്രമാണത്താല് ന്യായപ്രമാണസംബന്ധമായി മരിച്ചു.

18. For if I [or any others who have taught that the observance of the Law of Moses is not essential to being justified by God should now by word or practice teach or intimate that it is essential to] build up again what I tore down, I prove myself a transgressor.

19. ഞാന് ക്രിസ്തുവിനോടുകൂടെ ക്രൂശിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു; ഇനി ജീവിക്കുന്നതു ഞാനല്ല ക്രിസ്തുവത്രേ എന്നില് ജീവിക്കുന്നു; ഇപ്പോള് ഞാന് ജഡത്തില് ജീവിക്കുന്നതോ എന്നെ സ്നേഹിച്ചു എനിക്കു വേണ്ടി തന്നെത്താന് ഏല്പിച്ചുകൊടുത്ത ദൈവപുത്രങ്കലുള്ള വിശ്വാസത്താലത്രേ ജീവിക്കുന്നതു

19. For I through the Law [under the operation of the curse of the Law] have [in Christ's death for me] myself died to the Law and all the Law's demands upon me, so that I may [henceforth] live to and for God.

20. ഞാന് ദൈവത്തിന്റെ കൃപ വൃഥാവാക്കുന്നില്ല ന്യായപ്രമാണത്താല് നീതിവരുന്നു എങ്കില് ക്രിസ്തു മരിച്ചതു വെറുതെയല്ലോ.

20. I have been crucified with Christ [in Him I have shared His crucifixion]; it is no longer I who live, but Christ (the Messiah) lives in me; and the life I now live in the body I live by faith in (by adherence to and reliance on and complete trust in) the Son of God, Who loved me and gave Himself up for me.