1. അവന്റെ സ്വസ്ഥതയില് പ്രവേശിപ്പാനുള്ള വാഗ്ദത്തം ശേഷിച്ചിരിക്കയാല് നിങ്ങളില് ആര്ക്കെങ്കിലും അതു ലഭിക്കാതെപോയി എന്നു വരാതിരിപ്പാന് നാം ഭയപ്പെടുക.
സങ്കീർത്തനങ്ങൾ 95:11

1. THEREFORE, WHILE the promise of entering His rest still holds and is offered [today], let us be afraid [to distrust it], lest any of you should think he has come too late and has come short of [reaching] it.

2. അവരെപ്പോലെ നാമും ഒരു സദ്വര്ത്തമാനം കേട്ടവര് ആകുന്നു; എങ്കിലും കേട്ടവരില് വിശ്വാസമായി പരിണമിക്കായ്കകൊണ്ടു കേട്ട വചനം അവര്ക്കും ഉപകാരമായി വന്നില്ല.

2. For indeed we have had the glad tidings [Gospel of God] proclaimed to us just as truly as they [the Israelites of old did when the good news of deliverance from bondage came to them]; but the message they heard did not benefit them, because it was not mixed with faith (with the leaning of the entire personality on God in absolute trust and confidence in His power, wisdom, and goodness) by those who heard it; neither were they united in faith with the ones [Joshua and Caleb] who heard (did believe).

3. വിശ്വസിച്ചവരായ നാമല്ലോ സ്വസ്ഥതയില് പ്രവേശിക്കുന്നു; ലോകസ്ഥാപനത്തിങ്കല് പ്രവൃത്തികള് തീര്ന്നുപോയശേഷവും“അവര് എന്റെ സ്വസ്ഥതയില് പ്രവേശിക്കയില്ല എന്നു ഞാന് എന്റെ കോപത്തില് സത്യം ചെയ്തു” എന്നു അരുളിച്ചെയ്തിരിക്കുന്നുവല്ലോ.

3. For we who have believed (adhered to and trusted in and relied on God) do enter that rest, in accordance with His declaration that those [who did not believe] should not enter when He said, As I swore in My wrath, They shall not enter My rest; and this He said although [His] works had been completed and prepared [and waiting for all who would believe] from the foundation of the world. [Ps. 95:11.]

4. ഏഴാം നാളില് ദൈവം തന്റെ സകല പ്രവൃത്തികളില്നിന്നു നിവൃത്തനായി” എന്നു ഏഴാം നാളിനെക്കുറിച്ചു ഒരേടത്തു പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ഉല്പത്തി 2:2

4. For in a certain place He has said this about the seventh day: And God rested on the seventh day from all His works. [Gen. 2:2.]

5. “എന്റെ സ്വസ്ഥതയില് അവര് പ്രവേശിക്കയില്ല” എന്നു ഇവിടെ പിന്നെയും അരുളിച്ചെയ്യുന്നു.

5. And [they forfeited their part in it, for] in this [passage] He said, They shall not enter My rest. [Ps. 95:11.]

6. അതുകൊണ്ടു ചിലര് അതില് പ്രവേശിപ്പാന് ഇട ശേഷിച്ചിരിക്കയാലും മുമ്പെ സദ്വര്ത്തമാനം കേട്ടവര് അനുസരണക്കേടുനിമിത്തം പ്രവേശിക്കാതെ പോകയാലും

6. Seeing then that the promise remains over [from past times] for some to enter that rest, and that those who formerly were given the good news about it and the opportunity, failed to appropriate it and did not enter because of disobedience,

7. ഇത്ര കാലത്തിന്റെ ശേഷം ദാവീദ് മുഖാന്തരം“ഇന്നു അവന്റെ ശബ്ദം കേള്ക്കുന്നു എങ്കില് നിങ്ങളുടെ ഹൃദയം കഠിനമാക്കരുതു” എന്നു മുമ്പെ പറഞ്ഞതുപോലെ “ഇന്നു” എന്നൊരു ദിവസം പിന്നെയും നിശ്ചയിക്കുന്നു.
സങ്കീർത്തനങ്ങൾ 95:7-8

7. Again He sets a definite day, [a new] Today, [and gives another opportunity of securing that rest] saying through David after so long a time in the words already quoted, Today, if you would hear His voice and when you hear it, do not harden your hearts. [Ps. 95:7, 8.]

8. യോശുവ അവര്ക്കും സ്വസ്ഥത വരുത്തി എങ്കില് മറ്റൊരു ദിവസത്തെക്കുറിച്ചു പിന്നത്തേതില് കല്പിക്കയില്ലായിരുന്നു;
ആവർത്തനം 31:7, യോശുവ 22:4

8. [This mention of a rest was not a reference to their entering into Canaan.] For if Joshua had given them rest, He [God] would not speak afterward about another day.

9. ആകയാല് ദൈവത്തിന്റെ ജനത്തിന്നു ഒരു ശബ്ബത്തനുഭവം ശേഷിച്ചിരിക്കുന്നു.

9. So then, there is still awaiting a full and complete Sabbath-rest reserved for the [true] people of God;

10. ദൈവം തന്റെ പ്രവൃത്തികളില്നിന്നു എന്നപോലെ അവന്റെ സ്വസ്ഥതയില് പ്രവേശിച്ചവന് താനും തന്റെ പ്രവൃത്തികളില്നിന്നു നിവൃത്തനായിത്തീര്ന്നു.
ഉല്പത്തി 2:2

10. For he who has once entered [God's] rest also has ceased from [the weariness and pain] of human labors, just as God rested from those labors peculiarly His own. [Gen. 2:2.]

11. അതുകൊണ്ടു ആരും അനുസരണക്കേടിന്റെ സമദൃഷ്ടാന്തത്തിന്നൊത്തവണ്ണം വീഴാതിരിക്കേണ്ടതിന്നു നാം ആ സ്വസ്ഥതയില് പ്രവേശിപ്പാന് ഉത്സാഹിക്ക.

11. Let us therefore be zealous and exert ourselves and strive diligently to enter that rest [of God, to know and experience it for ourselves], that no one may fall or perish by the same kind of unbelief and disobedience [into which those in the wilderness fell].

12. ദൈവത്തിന്റെ വചനം ജീവനും ചൈതന്യവുമുള്ളതായി ഇരുവായ്ത്തലയുള്ള ഏതു വാളിനെക്കാളും മൂര്ച്ചയേറിയതും പ്രാണനെയും ആത്മാവിനെയും സന്ധിമജ്ജകളെയും വേറുവിടുവിക്കുംവരെ തുളെച്ചുചെല്ലുന്നതും ഹൃദയത്തിലെ ചിന്തനങ്ങളെയും ഭാവങ്ങളെയും വിവേചിക്കുന്നതും ആകുന്നു.
യെശയ്യാ 49:2

12. For the Word that God speaks is alive and full of power [making it active, operative, energizing, and effective]; it is sharper than any two-edged sword, penetrating to the dividing line of the breath of life (soul) and [the immortal] spirit, and of joints and marrow [of the deepest parts of our nature], exposing and sifting and analyzing and judging the very thoughts and purposes of the heart.

13. അവന്നു മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന ഒരു സൃഷ്ടിയുമില്ല; സകലവും അവന്റെ കണ്ണിന്നു നഗ്നവും മലര്ന്നതുമായി കിടക്കുന്നു; അവനുമായിട്ടാകുന്നു നമുക്കു കാര്യ്യമുള്ളതു.

13. And not a creature exists that is concealed from His sight, but all things are open and exposed, naked and defenseless to the eyes of Him with Whom we have to do.

14. ആകയാല് ദൈവപുത്രനായ യേശു ആകാശത്തില്കൂടി കടന്നുപോയോരു ശ്രേഷ്ഠമഹാപുരോഹിതനായി നമുക്കു ഉള്ളതുകൊണ്ടു നാം നമ്മുടെ സ്വീകാരം മറുകെപ്പിടിച്ചുകൊള്ക.

14. Inasmuch then as we have a great High Priest Who has [already] ascended and passed through the heavens, Jesus the Son of God, let us hold fast our confession [of faith in Him].

15. നമുക്കുള്ള മഹാപുരോഹിതന് നമ്മുടെ ബലഹീനതകളില് സഹതാപം കാണിപ്പാന് കഴിയാത്തവനല്ല; പാപം ഒഴികെ സര്വ്വത്തിലും നമുക്കു തുല്യമായി പരീക്ഷിക്കപ്പെട്ടവനത്രേ നമുക്കുള്ളതു.

15. For we do not have a High Priest Who is unable to understand and sympathize and have a shared feeling with our weaknesses and infirmities and liability to the assaults of temptation, but One Who has been tempted in every respect as we are, yet without sinning.

16. അതുകൊണ്ടു കരുണ ലഭിപ്പാനും തത്സമയത്തു സഹായത്തിന്നുള്ള കൃപ പ്രാപിപ്പാനുമായി നാം ധൈര്യ്യത്തോടെ കൃാപസനത്തിന്നു അടുത്തു ചെല്ലുക.

16. Let us then fearlessly and confidently and boldly draw near to the throne of grace (the throne of God's unmerited favor to us sinners), that we may receive mercy [for our failures] and find grace to help in good time for every need [appropriate help and well-timed help, coming just when we need it].