1. പ്രവാചകശിഷ്യന്മാര് എലീശയോടുഞങ്ങള് പാര്ക്കുംന്ന ഈ സ്ഥലം ഞങ്ങള്ക്കു തീരെ ഇടുക്കമായിരിക്കുന്നു എന്നു നീ കാണുന്നുവല്ലോ.

1. Now the sons of the men who tell what will happen in the future said to Elisha, 'See, the place where we are living under your care is too small for us.

2. ഞങ്ങള് യോര്ദ്ദാനോളം ചെന്നു അവിടെനിന്നു ഔരോരുത്തന് ഔരോ മരം കൊണ്ടുവന്നു ഞങ്ങള്ക്കു പാര്ക്കേണ്ടതിന്നു ഒരു സ്ഥലം ഉണ്ടാക്കട്ടെ എന്നു ചോദിച്ചു. പോകുവിന് എന്നു അവന് പറഞ്ഞു.

2. Let us go to the Jordan and each of us cut down a tree there. And let us make a place for us to live there.' So Elisha said, 'Go.'

3. അവരില് ഒരുത്തന് ദയചെയ്തു അടിയങ്ങളോടുകൂടെ പോരേണമേ എന്നു അപേക്ഷിച്ചതിന്നു പോരാം എന്നു അവന് പറഞ്ഞു.

3. Then one of them said, 'Be pleased to go with your servants.' And Elisha answered, 'I will go.'

4. അങ്ങനെ അവന് അവരോടുകൂടെ പോയി; അവര് യോര്ദ്ദാങ്കല് എത്തി മരംമുറിച്ചു.

4. So he went with them. When they came to the Jordan, they cut down trees.

5. എന്നാല് ഒരുത്തന് മരം മുറിക്കുമ്പോള് കോടാലി ഊരി വെള്ളത്തില് വീണു; അയ്യോ കഷ്ടം; യജമാനനേ, അതു വായിപ്പ വാങ്ങിയതായിരുന്നു എന്നു അവന് നിലവിളിച്ചു.

5. But as one of them was cutting a tree, the ax head fell into the water. The man cried out, 'It is bad, sir! The ax belongs to another man, and I was to return it.'

6. അതു എവിടെ വീണു എന്നു ദൈവപുരുഷന് ചോദിച്ചു; അവന് ആ സ്ഥലം അവനെ കാണിച്ചു; അവന് ഒരു കോല് വെട്ടി അവിടെ എറിഞ്ഞു; ആ ഇരിമ്പു പൊങ്ങിവന്നു.

6. The man of God said, 'Where did it fall?' And when he showed him the place, Elisha cut off a stick and threw it in, and the iron came to the top of the water.

7. അതു എടുത്തുകൊള്ക എന്നു അവന് പറഞ്ഞു. അവന് കൈ നീട്ടി അതു എടുത്തു.

7. He said, 'Pick it up.' So his servant put out his hand and took it.

8. അനന്തരം അരാംരാജാവിന്നു യിസ്രായേലിനോടു യുദ്ധം ഉണ്ടായി; ഇന്നിന്ന സ്ഥലത്തു പാളയം ഇറങ്ങേണം എന്നിങ്ങനെ അവന് തന്റെ ഭൃത്യന്മാരുമായി ആലോചന കഴിച്ചു.

8. Now the king of Syria was fighting a war against Israel. He had a meeting with his servants, and said, 'This is the place where I will be staying.'

9. എന്നാല് ദൈവപുരുഷന് യിസ്രായേല്രാജാവിനോടുഇന്ന സ്ഥലത്തുകൂടി കടക്കാതിരിപ്പാന് സൂക്ഷിക്ക; അരാമ്യര് അവിടേക്കു വരുന്നുണ്ടു എന്നു പറയിച്ചു.

9. The man of God sent news to the king of Israel, saying, 'Be careful that you do not pass this place. For the Syrians are coming down there.'

10. ദൈവപുരുഷന് പറഞ്ഞും പ്രബോധിപ്പിച്ചും ഇരുന്ന സ്ഥലത്തേക്കു യിസ്രായേല് രാജാവു ആളയച്ചു; അങ്ങനെ അവന് ഒരു പ്രാവശ്യമല്ല, രണ്ടു പ്രാവശ്യവുമല്ല തന്നെത്താന് രക്ഷിച്ചതു.

10. The king of Israel sent men to the place where the man of God said there would be danger. So he saved himself there more than once or twice.

11. ഇതു ഹേതുവായി അരാംരാജാവിന്റെ മനസ്സു ഏറ്റവും കലങ്ങി; അവന് ദൃത്യന്മാരെ വിളിച്ചു അവരോടുനമ്മുടെ കൂട്ടത്തില് യിസ്രായേല് രാജാവിന്റെ പക്ഷക്കാരന് ആരെന്നു നിങ്ങള് പറഞ്ഞു തരികയില്ലയോ എന്നു ചോദിച്ചു.

11. The heart of the king of Syria was angry because of this. He called his servants and said to them, 'Will you show me which one of us is helping the king of Israel?'

12. അവന്റെ ഭൃത്യന്മാരില് ഒരുത്തന് യജമാനനായ രാജാവേ, കാര്യം അങ്ങനെയല്ല; നീ ശയനഗൃഹത്തില് സംസാരിക്കുന്ന വാക്കുകള് യിസ്രായേലിലെ പ്രവാചകനായ എലീശാ യിസ്രായേല്രാജാവിനെ അറിയിക്കുന്നു എന്നു പറഞ്ഞു.

12. And one of his servants said, 'None, my lord, O king. Elisha, the man of God who is in Israel, tells the king of Israel the very words you say in your bedroom.'

13. നിങ്ങള് ചെന്നു അവന് എവിടെ ഇരിക്കുന്നു എന്നു നോക്കുവിന് ; ഞാന് ആളയച്ചു അവനെ പിടിപ്പിക്കും എന്നു അവന് കല്പിച്ചു. അവന് ദോഥാനില് ഉണ്ടെന്നു അവന്നു അറിവുകിട്ടി.

13. So he said, 'Go and see where Elisha is, that I may send men to take him.' And he was told, 'See, he is in Dothan.'

14. അവന് അവിടേക്കു ശക്തിയുള്ള സൈന്യത്തെ കുതിരകളും രഥങ്ങളുമായി അയച്ചു; അവര് രാത്രിയില് ചെന്നു പട്ടണം വളഞ്ഞു.

14. So the king of Syria sent horses and war-wagons and an army of many soldiers there. They came during the night and gathered around the city.

15. ദൈവപുരുഷന്റെ ബാല്യക്കാരന് രാവിലെ എഴുന്നേറ്റു പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോള് ഒരു സൈന്യം കുതിരകളും രഥങ്ങളുമായി പട്ടണം വളഞ്ഞിരിക്കുന്നതു കണ്ടു; ബാല്യക്കാരന് അവനോടുഅയ്യോ യജമാനനേ, നാം എന്തു ചെയ്യും എന്നു പറഞ്ഞു.

15. The servant of the man of God got up early and went out. And he saw an army with horses and warwagons around the city. The servant said to Elisha, 'It is bad, sir! What should we do?'

16. അതിന്നു അവന് പേടിക്കേണ്ടാ; നമ്മോടുകൂടെയുള്ളവര് അവരോടു കൂടെയുള്ളവരെക്കാള് അധികം എന്നു പറഞ്ഞു.

16. He answered, 'Do not be afraid. For those who are with us are more than those who are with them.'

17. പിന്നെ എലീശാ പ്രാര്ത്ഥിച്ചുയഹോവേ, ഇവന് കാണത്തക്കവണ്ണം ഇവന്റെ കണ്ണു തുറക്കേണമേ എന്നു പറഞ്ഞു. യഹോവ ബാല്യക്കാരന്റെ കണ്ണു തുറന്നു; എലീശയുടെ ചുറ്റും അഗ്നിമയമായ കുതിരകളും രഥങ്ങളും കൊണ്ടു മല നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നതു അവന് കണ്ടു.

17. Then Elisha prayed and said, 'O Lord, I pray, open his eyes, that he may see.' And the Lord opened the servant's eyes, and he saw. He saw that the mountain was full of horses and war-wagons of fire all around Elisha.

18. അവര് അവന്റെ അടുക്കല് വന്നപ്പോള് എലീശാ യഹോവയോടു പ്രാര്ത്ഥിച്ചുഈ ജാതിയെ അന്ധത പിടിപ്പിക്കേണമേ എന്നു പറഞ്ഞു. എലീശയുടെ അപേക്ഷപ്രകാരം അവന് അവരെ അന്ധത പിടിപ്പിച്ചു.

18. When the Syrians came against him, Elisha prayed to the Lord, saying, 'Make these people blind, I pray.' So the Lord made them blind, as Elisha had said.

19. എലീശാ അവരോടുഇതല്ല വഴി; പട്ടണവും ഇതല്ല; എന്റെ പിന്നാലെ വരുവിന് ; നിങ്ങള് അന്വേഷിക്കുന്ന ആളുടെ അടുക്കല് ഞാന് നിങ്ങളെ കൊണ്ടുപോകാം എന്നു പറഞ്ഞു. അവന് അവരെ ശമര്യ്യയിലേക്കു കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി

19. Then Elisha said to them, 'This is not the way. This is not the city. Follow me and I will bring you to the man you are looking for.' And he brought them to Samaria.

20. ശമര്യ്യയില് എത്തിയപ്പോള് എലീശായഹോവേ, കാണത്തക്കവണ്ണം ഇവരുടെ കണ്ണു തുറക്കേണമേ എന്നു പറഞ്ഞു. യഹോവ അവരുടെ കണ്ണു തുറന്നു; അവര് നോക്കിയപ്പോള് തങ്ങള് ശമര്യ്യയുടെ നടുവില് നിലക്കുന്നതുകണ്ടു.

20. When they had come to Samaria, Elisha said, 'O Lord, open the eyes of these men. Let them see.' So the Lord opened their eyes, and they saw. They saw they were in the center of Samaria.

21. യിസ്രായേല്രാജാവു അവരെ കണ്ടിട്ടു എലീശയോടുഎന്റെ പിതാവേ, വെട്ടിക്കളയട്ടെ ഞാന് ഇവരെ വെട്ടിക്കളയട്ടെ എന്നു ചോദിച്ചു.

21. When the king of Israel saw them, he said to Elisha, 'My father, should I kill them? Should I kill them?'

22. അതിന്നു അവന് വെട്ടിക്കളയരുതു; നിന്റെ വാള്കൊണ്ടും വില്ലുകൊണ്ടും പിടിച്ചവരെ നീ വെട്ടിക്കളയുമോ? ഇവര് തിന്നുകുടിച്ചു തങ്ങളുടെ യജമാനന്റെ അടുക്കല് പോകേണ്ടതിന്നു അപ്പവും വെള്ളവും അവര്ക്കും കൊടുക്കുക എന്നു പറഞ്ഞു.

22. He answered, 'Do not kill them. Would you kill those you have taken against their will with your sword and bow? Give them bread and water. Let them eat and drink and return to their owner.'

23. അങ്ങനെ അവന് അവര്ക്കും വലിയോരു വിരുന്നു ഒരുക്കി; അവര് തിന്നുകുടിച്ചശേഷം അവന് അവരെ വിട്ടയച്ചു; അവര് തങ്ങളുടെ യജമാനന്റെ അടുക്കല് പോയി. അരാമ്യപ്പടക്കൂട്ടങ്ങള് യിസ്രായേല്ദേശത്തേക്കു പിന്നെ വന്നില്ല.

23. So he made a big supper for them. When they had eaten and drunk, he sent them away. And they went to their owner. The Syrians sent no more small groups of soldiers into the land of Israel.

24. അതിന്റെശേഷം അരാംരാജാവായ ബെന് -ഹദദ് തന്റെ സൈന്യത്തെ ഒക്കെയും കൂട്ടി പുറപ്പെട്ടുചെന്നു ശമര്യ്യയെ വളഞ്ഞു.

24. After this, Ben-hadad the king of Syria gathered all his army and went up against Samaria.

25. അവര് ശമര്യ്യയെ വളഞ്ഞിരിക്കുമ്പോള് അവിടെ മഹാക്ഷാമം ഉണ്ടായി; ഒരു കഴുതത്തലെക്കു എണ്പതു വെള്ളിക്കാശും കാല്കബ് പ്രാക്കാഷ്ഠത്തിന്നു അഞ്ചു വെള്ളിക്കാശും വരെ വിലകയറി.

25. There was a time of no food in Samaria. The Syrian army gathered around it, until a donkey's head sold for eighty pieces of silver. A half cup of dove's waste sold for five pieces of silver.

26. ഒരിക്കല് യിസ്രായേല്രാജാവു മതിലിന്മേല് നടക്കുമ്പോള് ഒരു സ്ത്രീ അവനോടുയജമാനനായ രാജാവേ, രക്ഷിക്കേണമേ എന്നു നിലവിളിച്ചു.

26. As the king of Israel was passing by on the wall, a woman cried out to him, 'Help, my lord, O king!'

27. അതിന്നു അവന് യഹോവ നിന്നെ രക്ഷിക്കുന്നില്ലെങ്കില് ഞാന് എവിടെനിന്നു തന്നു നിന്നെ രക്ഷിക്കേണ്ടു? കളപ്പുരയില്നിന്നോ മുന്തിരിച്ചക്കില്നിന്നോ എന്നു ചോദിച്ചു.

27. And he said, 'If the Lord does not help you, from where can I help you? From the grain-floor, or from the grape-crusher?'

28. രാജാവു പിന്നെയും അവളോടുനിന്റെ സങ്കടം എന്തു എന്നു ചോദിച്ചതിന്നു അവള്ഈ സ്ത്രീ എന്നോടുനിന്റെ മകനെ കൊണ്ടുവാ; ഇന്നു നമുക്കു അവനെ തിന്നാം; നാളെ എന്റെ മകനെ തിന്നാം എന്നു പറഞ്ഞു.

28. Then the king said to her, 'What is your trouble?' And she answered, 'This woman said to me, 'Give your son, so we may eat him today. And we will eat my son tomorrow.'

29. അങ്ങനെ ഞങ്ങള് എന്റെ മകനെ പുഴുങ്ങിത്തിന്നു; പിറ്റെന്നാള് ഞാന് അവളോടുനിന്റെ മകനെ കൊണ്ടുവാ; നമുക്കു അവനെയും തിന്നാം എന്നു പറഞ്ഞാറെ അവള് തന്റെ മകനെ ഒളിപ്പിച്ചുകളഞ്ഞു എന്നു പറഞ്ഞു.

29. So we made my son ready to eat over the fire, and ate him. The next day I said to her, 'Give your son, so we may eat him.' But she has hidden her son.'

30. സ്ത്രീയുടെ വാക്കു കേട്ടപ്പോള് രാജാവു വസ്ത്രം കീറി; അവന് മതിലിന്മേല് നടന്നു പോകയായിരുന്നു; ജനം അവനെ നോക്കിയപ്പോള് അവന് അകമെ ദേഹം പറ്റെ രട്ടു ഉടുത്തിരിക്കുന്നതു കണ്ടു.

30. When the king heard the words of the woman, he tore his clothes. He was passing by on the wall, and the people looked. They saw that he wore cloth made from hair under his clothes.

31. ശാഫാത്തിന്റെ മകനായ എലീശയുടെ തല ഇന്നു അവന്റെ ഉടലിന്മേല് ഇരുന്നാല് ദൈവം എന്നോടു തക്കവണ്ണവും അധികവും ചെയ്യട്ടെ എന്നു അവന് പറഞ്ഞു.

31. Then he said, 'May God do so to me and more also, if the head of Elisha the son of Shaphat stays on him today.'

32. എലീശാ തന്റെ വീട്ടില് മൂപ്പന്മേരോടുകൂടെ ഇരിക്കുമ്പോള് രാജാവു ഒരാളെ തനിക്കു മുമ്പായി അയച്ചു; ദൂതന് എലീശയുടെ അടുക്കല് എത്തുന്നതിന്നു മുമ്പെ അവന് മൂപ്പന്മാരോടുഎന്റെ തല എടുത്തുകളവാന് ആ കുലപാതകപുത്രന് ആളയച്ചിരിക്കുന്നതു നിങ്ങള് കണ്ടുവോ? നോക്കുവിന് ദൂതന് വരുമ്പോള് നിങ്ങള് വാതില് അടെച്ചു വാതില്ക്കല് അവനെ തടുത്തുകൊള്വിന് ; അവന്റെ യജമാനന്റെ കാലൊച്ച അവന്റെ പിമ്പില് കേള്ക്കുന്നുണ്ടല്ലോ എന്നു പറഞ്ഞു.

32. Now Elisha was sitting in his house. And the leaders were sitting with him. The king sent a man, but before the man came to him, Elisha said to the leaders, 'Do you see how this son of a killer has sent to take off my head? See, when the king's man comes, shut the door. Hold the door shut against him. Is not the sound of his owner's feet behind him?'

33. അവന് അവരോടു സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള് ദൂതന് അവന്റെ അടുക്കല് എത്തി; ഇതാ, ഈ അനര്ത്ഥം യഹോവയാല് വരുന്നു; ഞാന് ഇനി യഹോവയെ കാത്തിരിക്കുന്നതു എന്തിന്നു എന്നു രാജാവു പറഞ്ഞു.

33. While he was still talking with them, the king came down to him and said, 'See, this trouble is from the Lord. Why should I wait for the Lord any longer?'