1. രാജാവിന്റെ ഹൃദയം യഹോവയുടെ കയ്യില് നീര്ത്തോടുകണക്കെ ഇരിക്കുന്നു; തനിക്കു ഇഷ്ടമുള്ളേടത്തേക്കൊക്കെയും അവന് അതിനെ തിരിക്കുന്നു.

1. সদাপ্রভুর হস্তে রাজার চিত্ত জলপ্রণালীর ন্যায়; তিনি যে দিকে ইচ্ছা, সেই দিকে তাহা ফিরান।

2. മനുഷ്യന്റെ വഴി ഒക്കെയും അവന്നു ചൊവ്വായിത്തോന്നുന്നു; യഹോവയോ ഹൃദയങ്ങളെ തൂക്കിനോക്കുന്നു.

2. মানুষের সকল পথই নিজের দৃষ্টিতে সরল, কিন্তু সদাপ্রভু হৃদয় সকল তৌল করেন।

3. നീതിയും ന്യായവും പ്രവര്ത്തിക്കുന്നതു യഹോവേക്കു ഹനനയാഗത്തെക്കാള് ഇഷ്ടം.

3. ধার্ম্মিকতা ও ন্যায়ের অনুষ্ঠান সদাপ্রভুর কাছে বলিদান অপেক্ষা গ্রাহ্য।

4. ഗര്വ്വമുള്ള കണ്ണും അഹങ്കാരഹൃദയവും ദുഷ്ടന്മാരുടെ ദീപവും പാപം തന്നേ.

4. উচ্চদৃষ্টি ও গর্ব্বিত মন, দুষ্টদের সেই প্রদীপ পাপময়।

5. ഉത്സാഹിയുടെ വിചാരങ്ങള് സമൃദ്ധിഹേതുകങ്ങള് ആകുന്നു; ബദ്ധപ്പാടുകാരൊക്കെയും ബുദ്ധിമുട്ടിലേക്കത്രേ ബദ്ധപ്പെടുന്നതു.

5. পরিশ্রমীর চিন্তা হইতে কেবল ধনলাভ হয়, কিন্তু যে কেহ হঠকারী, তাহার কেবল অভাব ঘটে।

6. കള്ളനാവുകൊണ്ടു ധനം സമ്പാദിക്കുന്നതു പാറിപ്പോകുന്ന ആവിയാകുന്നു; അതിനെ അന്വേഷിക്കുന്നവര് മരണത്തെ അന്വേഷിക്കുന്നു.

6. মিথ্যাবাদী জিহ্বা দ্বারা যে ধনকোষ লাভ, তাহা চপল বাষ্পবৎ, তদন্বেষীরা মৃত্যুর অন্বেষী।

7. ദുഷ്ടന്മാരുടെ സാഹസം അവര്ക്കും നാശഹേതുവാകുന്നു; ന്യായം ചെയ്വാന് അവര്ക്കും മനസ്സില്ലല്ലോ.

7. দুষ্টগণের দুর্জ্জনতা তাহাদিগকে উড়াইয়া দেয়, কেননা তাহারা ন্যায়াচরণ করিতে অসম্মত।

8. അകൃത്യഭാരം ചുമക്കുന്നവന്റെ വഴി വളഞ്ഞിരിക്കുന്നു; നിര്മ്മലന്റെ പ്രവൃത്തിയോ ചൊവ്വുള്ളതു തന്നേ.

8. দোষ-ভারাক্রান্ত লোকের পথ অতীব বক্র; কিন্তু বিশুদ্ধ লোকের কর্ম্ম সরল।

9. ശണ്ഠകൂടുന്ന സ്ത്രീയോടുകൂടെ പൊതുവീട്ടില് പാര്ക്കുംന്നതിനെക്കാള് മേല്പുരയുടെ ഒരു കോണില് പാര്ക്കുംന്നതു നല്ലതു.

9. বরং ছাদের কোণে বাস করা ভাল, তবু বিবাদিনী স্ত্রীর সহিত প্রশস্ত বাটীতে বাস করা ভাল নয়।

10. ദുഷ്ടന്റെ മനസ്സു ദോഷത്തെ ആഗ്രഹിക്കുന്നു; അവന്നു കൂട്ടുകാരനോടു ദയ തോന്നുന്നതുമില്ല.

10. দুষ্টের প্রাণ অনিষ্টের আকাঙ্ক্ষী, তাহার দৃষ্টিতে তাহার প্রতিবাসী দয়া পায় না।

11. പരിഹാസിയെ ശിക്ഷിച്ചാല് അല്പബുദ്ധി ജ്ഞാനിയായ്തീരും; ജ്ഞാനിയെ ഉപദേശിച്ചാല് അവന് പരിജ്ഞാനം പ്രാപിക്കും.

11. নিন্দককে দণ্ড দিলে অবোধ বুদ্ধিমান হয়, বুদ্ধিমানকে বুঝাইয়া দিলে সে জ্ঞান গ্রহণ করে।

12. നീതിമാനായവന് ദുഷ്ടന്റെ ഭവനത്തിന്മേല് ദൃഷ്ടിവെക്കുന്നു; ദുഷ്ടന്മാരെ നാശത്തിലേക്കു മറിച്ചുകളയുന്നു.

12. যিনি ধর্ম্মময়, যিনি দুষ্টদের কুলের বিষয় বিবেচনা করেন; তিনি দুষ্টদিগকে পাড়িয়া ফেলিয়া বিনাশ করেন।

13. എളിയവന്റെ നിലവിളിക്കു ചെവി പൊത്തിക്കളയുന്നവന് താനും വിളിച്ചപേക്ഷിക്കും; ഉത്തരം ലഭിക്കയില്ല.

13. যে দরিদ্রের ক্রন্দনে কর্ণ রোধ করে, সে আপনি ডাকিবে, কিন্তু উত্তর পাইবে না।

14. രഹസ്യത്തില് ചെയ്യുന്ന ദാനം കോപത്തെയും മടിയില് കൊണ്ടുവരുന്ന സമ്മാനം ഉഗ്രകോപത്തെയും ശമിപ്പിക്കുന്നു.

14. গুপ্ত দান শান্ত করে ক্রোধ, আর বক্ষঃস্থলে দত্ত উপঢৌকন শান্ত করে প্রচণ্ড ক্রোধ।

15. ന്യായം പ്രവര്ത്തിക്കുന്നതു നീതിമാന്നു സന്തോഷവും ദുഷ്പ്രവൃത്തിക്കാര്ക്കും ഭയങ്കരവും ആകുന്നു.

15. ন্যায়াচরণ ধার্ম্মিকের পক্ষে আনন্দ, কিন্তু অধর্ম্মাচারীদের পক্ষে তাহা সর্ব্বনাশ।

16. വിവേകമാര്ഗ്ഗം വിട്ടുനടക്കുന്നവന് മൃതന്മാരുടെ കൂട്ടത്തില് വിശ്രമിക്കും.

16. যে বুদ্ধির পথ ছাড়িয়া ভ্রমণ করে, সে প্রেতগণের সমাজে থাকিবে।

17. ഉല്ലാസപ്രിയന് ദരിദ്രനായ്തീരും; വീഞ്ഞും തൈലവും പ്രിയപ്പെടുന്നവന് ധനവാനാകയില്ല.

17. যে আমোদ ভালবাসে, তাহার সৈন্যদশা ঘটিবে; যে দ্রাক্ষারস ও তৈল ভালবাসে, সে ধনবান হইবে না।

18. ദുഷ്ടന് നീതിമാന്നു മറുവിലയാകും; ദ്രോഹി നേരുള്ളവര്ക്കും പകരമായ്തീരും.

18. দুষ্ট ধার্ম্মিকদের মুক্তির মূল্যস্বরূপ, বিশ্বাসঘাতক সরলদের পরিবর্ত্তস্বরূপ,

19. ശണ്ഠയും ദുശ്ശീലവുമുള്ള സ്ത്രീയോടുകൂടെ പാര്ക്കുംന്നതിലും നിര്ജ്ജനപ്രദേശത്തു പോയി പാര്ക്കുംന്നതു നല്ലതു.

19. বরং নির্জ্জন ভূমিতে বাস করা ভাল, তবু বিবাদিনী ও কোপনা স্ত্রীর সঙ্গে বাস করা ভাল নয়।

20. ജ്ഞാനിയുടെ പാര്പ്പിടത്തില് വിലയേറിയ നിക്ഷേപവും തൈലവും ഉണ്ടു; മൂഢനോ അവയെ ദുര്വ്യയം ചെയ്തുകളയുന്നു.

20. জ্ঞানীর নিবাসে বহুমূল্য ধনকোষ ও তৈল আছে; কিন্তু হীনবুদ্ধি তাহা খাইয়া ফেলে।

21. നീതിയും ദയയും പിന്തുടരുന്നവന് ജീവനും നീതിയും മാനവും കണ്ടെത്തും.

21. যে ধার্ম্মিকতার ও দয়ার অনুগামী হয়, সে জীবন, ধার্ম্মিকতা ও সম্মান পায়।

22. ജ്ഞാനി വീരന്മാരുടെ പട്ടണത്തില് കയറുകയും അതിന്റെ ആശ്രയമായ കോട്ടയെ ഇടിച്ചുകളകയും ചെയ്യുന്നു.

22. জ্ঞানী বলবানদের নগর আক্রমণ করে, এবং তাহার নির্ভর-স্থানের শক্তি নিপাত করে।

23. വായും നാവും സൂക്ഷിക്കുന്നവന് തന്റെ പ്രാണനെ കഷ്ടങ്ങളില്നിന്നു സൂക്ഷിക്കുന്നു.

23. যে কেহ আপন মুখ ও জিহ্বা রক্ষা করে, সে সঙ্কট হইতে আপন প্রাণ রক্ষা করে।

24. നിഗളവും ഗര്വ്വവും ഉള്ളവന്നു പരിഹാസി എന്നു പേര്; അവന് ഗര്വ്വത്തിന്റെ അഹങ്കാരത്തോടെ പ്രവര്ത്തിക്കുന്നു.

24. যে অভিমানী ও উদ্ধত, তাহার নাম নিন্দক; সে দর্পের প্রাবল্যে কর্ম্ম করে।

25. മടിയന്റെ കൊതി അവന്നു മരണഹേതു; വേലചെയ്വാന് അവന്റെ കൈകള് മടിക്കുന്നുവല്ലോ.

25. অলসের অভিলাষ তাহাকে মৃত্যুসাৎ করে, কেননা তাহার হস্ত শ্রম করিতে অসম্মত।

26. ചിലര് നിത്യം അത്യാഗ്രഹത്തോടെ ഇരിക്കുന്നു; നീതിമാനോ ലോഭിക്കാതെ കൊടുത്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

26. কেহ সমস্ত দিন অতিমাত্র লোভ করে; কিন্তু ধার্ম্মিক দান করে, কাতর হয় না।

27. ദുഷ്ടന്മാരുടെ ഹനനയാഗം വെറുപ്പാകുന്നു; അവന് ദുരാന്തരത്തോടെ അതു അര്പ്പിച്ചാല് എത്ര അധികം!

27. দুষ্টদের বলিদান ঘৃণাস্পদ, দুষ্টমনে আনীত হইলে তাহা আরও ঘৃণার্হ।

28. കള്ളസ്സാക്ഷി നശിച്ചുപോകും; ശ്രദ്ധിച്ചുകേള്ക്കുന്നവന്നോ എപ്പോഴും സംസാരിക്കാം.

28. মিথ্যাসাক্ষী বিনষ্ট হইবে; কিন্তু যে ব্যক্তি শুনে, তাহার কথা চিরস্থায়ী।

29. ദുഷ്ടന് മുഖധാര്ഷ്ട്യം കാണിക്കുന്നു; നേരുള്ളവനോ തന്റെ വഴി നന്നാക്കുന്നു.

29. দুষ্ট লোক আপন মুখ দৃঢ় করে; কিন্তু যে সরল, সে আপন পথ সুস্থির করে।

30. യഹോവെക്കെതിരെ ജ്ഞാനവുമില്ല, ബുദ്ധിയുമില്ല, ആലോചനയുമില്ല.

30. নাহি জ্ঞান, নাহি বুদ্ধি, নাহি মন্ত্রণা—সদাপ্রভুর বিরুদ্ধে।

31. കുതിരയെ യുദ്ധദിവസത്തേക്കു ചമയിക്കുന്നു; ജയമോ യഹോവയുടെ കൈവശത്തിലിരിക്കുന്നു.

31. যুদ্ধের দিনের জন্য অশ্ব সুসজ্জিত হয়; কিন্তু বিজয় সদাপ্রভু হইতে হয়।