1. ഇയ്യോബ് പിന്നെയും സുഭാഷിതം ചൊല്ലിയതെന്തെന്നാല്

1. Moreover Job continued his parable, and said,

2. അയ്യോ പണ്ടത്തെ മാസങ്ങളിലെപ്പോലെ ദൈവം എന്നെ കാത്തുപോന്ന നാളുകളിലെപ്പോലെ ഞാന് ആയെങ്കില് കൊള്ളായിരുന്നു.

2. O that I were as [in] months past, as [in] the days [when] God preserved me;

3. അന്നു അവന്റെ ദീപം എന്റെ തലെക്കു മീതെ പ്രകാശിച്ചു; അവന്റെ വെളിച്ചത്താല് ഞാന് ഇരുട്ടില് കൂടി നടന്നു

3. When his lamp shined upon my head, [and when] by his light I walked [through] darkness;

4. എന്റെ കൂടാരത്തിന്നു ദൈവത്തിന്റെ സഖ്യത ഉണ്ടായിരിക്കും സര്വ്വശക്തന് എന്നോടുകൂടെ വസിക്കയും.

4. As I was in the days of my youth, when the secret of God [was] upon my tent;

5. എന്റെ മക്കള് എന്റെ ചുറ്റും ഇരിക്കയും ചെയ്ത എന്റെ ശുഭകാലത്തിലെപ്പോലെ ഞാന് ആയെങ്കില് കൊള്ളായിരുന്നു.

5. When the Almighty [was] yet with me, [when] my children [were] about me;

6. അന്നു ഞാന് എന്റെ കാലുകളെ വെണ്ണകൊണ്ടു കഴുകി; പാറ എനിക്കു തൈലനദികളെ ഒഴുക്കിത്തന്നു.

6. When I washed my steps with butter, and the rock poured me out rivers of oil;

7. ഞാന് പുറപ്പെട്ടു പട്ടണത്തിലേക്കു പടിവാതില്ക്കല് ചെന്നു. വിശാലസ്ഥലത്തു എന്റെ ഇരിപ്പിടം വേക്കുമ്പോള്

7. When I went out to the gate through the city, [when] I prepared my seat in the street!

8. യൌവനക്കാര് എന്നെ കണ്ടിട്ടു ഒളിക്കും; വൃദ്ധന്മാര് എഴുന്നേറ്റുനിലക്കും.

8. The young men saw me, and hid themselves: and the aged arose, [and] stood up.

9. പ്രഭുക്കന്മാര് സംസാരം നിര്ത്തി, കൈകൊണ്ടു വായ്പൊത്തും.

9. The princes stopped talking, and laid [their] hand on their mouth.

10. ശ്രേഷ്ഠന്മാരുടെ ശബ്ദം അടങ്ങും; അവരുടെ നാവു അണ്ണാക്കോടു പറ്റും.

10. The nobles held their peace, and their tongue cleaved to the roof of their mouth.

11. എന്റെ വാക്കു കേട്ട ചെവി എന്നെ വാഴ്ത്തും; എന്നെ കണ്ട കണ്ണു എനിക്കു സാക്ഷ്യം നലകും.

11. When the ear heard [me], then it blessed me; and when the eye saw [me], it gave witness to me:

12. നിലവിളിച്ച എളിയവനെയും അനാഥനെയും തുണയറ്റവനെയും ഞാന് വിടുവിച്ചു.

12. Because I delivered the poor that cried, and the fatherless, and [him that had] none to help him.

13. നശിക്കുമാറായവന്റെ അനുഗ്രഹം എന്റെ മേല് വന്നു; വിധവയുടെ ഹൃദയത്തെ ഞാന് സന്തോഷം കൊണ്ടു ആര്ക്കുംമാറാക്കി.

13. The blessing of him that was ready to perish came upon me: and I caused the widow's heart to sing for joy.

14. ഞാന് നീതിയെ ധരിച്ചു; അതു എന്റെ ഉടുപ്പായിരുന്നു; എന്റെ ന്യായം ഉത്തരീയവും തലപ്പാവും പോലെയായിരുന്നു.

14. I put on righteousness, and it clothed me: my judgment [was] as a robe and a diadem.

15. ഞാന് കുരുടന്നു കണ്ണും മുടന്തന്നു കാലും ആയിരുന്നു.

15. I was eyes to the blind, and feet [was] I to the lame.

16. ദരിദ്രന്മാര്ക്കും ഞാന് അപ്പനായിരുന്നു; ഞാന് അറിയാത്തവന്റെ വ്യവഹാരം പരിശോധിച്ചു.

16. I [was] a father to the poor: and the cause [which] I knew not I searched out.

17. നീതികെട്ടവന്റെ അണപ്പല്ലു ഞാന് തകര്ത്തു; അവന്റെ പല്ലിന് ഇടയില്നിന്നു ഇരയെ പറിച്ചെടുത്തു.

17. And I broke the jaws of the wicked, and plucked the prey out of his teeth.

18. എന്റെ കൂട്ടില്വെച്ചു ഞാന് മരിക്കും; ഹോല്പക്ഷിയെപ്പോലെ ഞാന് ദീര്ഘായുസ്സോടെ ഇരിക്കും.

18. Then I said, I shall die in my nest, and I shall multiply [my] days as the sand.

19. എന്റെ വേര് വെള്ളത്തോളം പടര്ന്നുചെല്ലുന്നു; എന്റെ കൊമ്പിന്മേല് മഞ്ഞു രാപാര്ക്കുംന്നു.

19. My root [was] spread out by the waters, and the dew lay all night upon my branch.

20. എന്റെ മഹത്വം എന്നില് പച്ചയായിരിക്കുന്നു; എന്റെ വില്ലു എന്റെ കയ്യില് പുതുകുന്നു എന്നു ഞാന് പറഞ്ഞു.

20. My glory [was] fresh in me, and my bow was renewed in my hand.

21. മനുഷ്യര് കാത്തിരുന്നു എന്റെ വാക്കു കേള്ക്കും; എന്റെ ആലോചന കേള്പ്പാന് മിണ്ടാതിരിക്കും.

21. To me [men] gave ear, and waited, and kept silence at my counsel.

22. ഞാന് സംസാരിച്ചശേഷം അവര് മിണ്ടുകയില്ല; എന്റെ മൊഴി അവരുടെമേല് ഇറ്റിറ്റു വീഴും.

22. After my words they spoke not again; and my speech fell upon them.

23. മഴെക്കു എന്നപോലെ അവര് എനിക്കായി കാത്തിരിക്കും; പിന്മഴെക്കെന്നപോലെ അവര് വായ്പിളര്ക്കും.

23. And they waited for me as for the rain; and they opened their mouth wide [as] for the latter rain.

24. അവര് നിരാശപ്പെട്ടിരിക്കുമ്പോള് ഞാന് അവരെ നോക്കി പുഞ്ചിരിയിടും; എന്റെ മുഖപ്രസാദം അവര് മങ്ങിക്കയുമില്ല.

24. [If] I mocked at them, they had no confidence; and the light of my countenance they cast not down.

25. ഞാന് അവരുടെ വഴി തിരഞ്ഞെടുത്തു തലവനായിട്ടു ഇരിക്കും; സൈന്യസഹിതനായ രാജാവിനെപ്പോലെയും ദുഃഖിതന്മാരെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നവനെപ്പോലെയും ഞാന് വസിക്കും;

25. I chose out their way, and sat chief, and dwelt as a king in the army, as one [that] comforteth the mourners.