1. ഇയ്യോബ് പിന്നെയും സുഭാഷിതം ചൊല്ലിയതെന്തെന്നാല്

1. AND JOB again took up his discussion and said,

2. അയ്യോ പണ്ടത്തെ മാസങ്ങളിലെപ്പോലെ ദൈവം എന്നെ കാത്തുപോന്ന നാളുകളിലെപ്പോലെ ഞാന് ആയെങ്കില് കൊള്ളായിരുന്നു.

2. Oh, that I were as in the months of old, as in the days when God watched over me, [Eccl. 7:10.]

3. അന്നു അവന്റെ ദീപം എന്റെ തലെക്കു മീതെ പ്രകാശിച്ചു; അവന്റെ വെളിച്ചത്താല് ഞാന് ഇരുട്ടില് കൂടി നടന്നു

3. When His lamp shone above and upon my head and by His light I walked through darkness;

4. എന്റെ കൂടാരത്തിന്നു ദൈവത്തിന്റെ സഖ്യത ഉണ്ടായിരിക്കും സര്വ്വശക്തന് എന്നോടുകൂടെ വസിക്കയും.

4. As I was in the [prime] ripeness of my days, when the friendship and counsel of God were over my tent,

5. എന്റെ മക്കള് എന്റെ ചുറ്റും ഇരിക്കയും ചെയ്ത എന്റെ ശുഭകാലത്തിലെപ്പോലെ ഞാന് ആയെങ്കില് കൊള്ളായിരുന്നു.

5. When the Almighty was yet with me and my children were about me,

6. അന്നു ഞാന് എന്റെ കാലുകളെ വെണ്ണകൊണ്ടു കഴുകി; പാറ എനിക്കു തൈലനദികളെ ഒഴുക്കിത്തന്നു.

6. When my steps [through rich pasturage] were washed with butter and the rock poured out for me streams of oil!

7. ഞാന് പുറപ്പെട്ടു പട്ടണത്തിലേക്കു പടിവാതില്ക്കല് ചെന്നു. വിശാലസ്ഥലത്തു എന്റെ ഇരിപ്പിടം വേക്കുമ്പോള്

7. When I went out to the gate of the city, when I prepared my seat in the street [the broad place for the council at the city's gate],

8. യൌവനക്കാര് എന്നെ കണ്ടിട്ടു ഒളിക്കും; വൃദ്ധന്മാര് എഴുന്നേറ്റുനിലക്കും.

8. The young men saw me and hid themselves; the aged rose up and stood;

9. പ്രഭുക്കന്മാര് സംസാരം നിര്ത്തി, കൈകൊണ്ടു വായ്പൊത്തും.

9. The princes refrained from talking and laid their hands on their mouths;

10. ശ്രേഷ്ഠന്മാരുടെ ശബ്ദം അടങ്ങും; അവരുടെ നാവു അണ്ണാക്കോടു പറ്റും.

10. The voices of the nobles were hushed, and their tongues cleaved to the roof of their mouths.

11. എന്റെ വാക്കു കേട്ട ചെവി എന്നെ വാഴ്ത്തും; എന്നെ കണ്ട കണ്ണു എനിക്കു സാക്ഷ്യം നലകും.

11. For when the ear heard, it called me happy and blessed me; and when the eye saw, it testified for me [approvingly],

12. നിലവിളിച്ച എളിയവനെയും അനാഥനെയും തുണയറ്റവനെയും ഞാന് വിടുവിച്ചു.

12. Because I delivered the poor who cried, the fatherless and him who had none to help him.

13. നശിക്കുമാറായവന്റെ അനുഗ്രഹം എന്റെ മേല് വന്നു; വിധവയുടെ ഹൃദയത്തെ ഞാന് സന്തോഷം കൊണ്ടു ആര്ക്കുംമാറാക്കി.

13. The blessing of him who was about to perish came upon me, and I caused the widow's heart to sing for joy.

14. ഞാന് നീതിയെ ധരിച്ചു; അതു എന്റെ ഉടുപ്പായിരുന്നു; എന്റെ ന്യായം ഉത്തരീയവും തലപ്പാവും പോലെയായിരുന്നു.

14. I put on righteousness, and it clothed me or clothed itself with me; my justice was like a robe and a turban or a diadem or a crown!

15. ഞാന് കുരുടന്നു കണ്ണും മുടന്തന്നു കാലും ആയിരുന്നു.

15. I was eyes to the blind, and feet was I to the lame.

16. ദരിദ്രന്മാര്ക്കും ഞാന് അപ്പനായിരുന്നു; ഞാന് അറിയാത്തവന്റെ വ്യവഹാരം പരിശോധിച്ചു.

16. I was a father to the poor and needy; the cause of him I did not know I searched out.

17. നീതികെട്ടവന്റെ അണപ്പല്ലു ഞാന് തകര്ത്തു; അവന്റെ പല്ലിന് ഇടയില്നിന്നു ഇരയെ പറിച്ചെടുത്തു.

17. And I broke the jaws or the big teeth of the unrighteous and plucked the prey out of his teeth.

18. എന്റെ കൂട്ടില്വെച്ചു ഞാന് മരിക്കും; ഹോല്പക്ഷിയെപ്പോലെ ഞാന് ദീര്ഘായുസ്സോടെ ഇരിക്കും.

18. Then I said, I shall die in or beside my nest, and I shall multiply my days as the sand.

19. എന്റെ വേര് വെള്ളത്തോളം പടര്ന്നുചെല്ലുന്നു; എന്റെ കൊമ്പിന്മേല് മഞ്ഞു രാപാര്ക്കുംന്നു.

19. My root is spread out and open to the waters, and the dew lies all night upon my branch.

20. എന്റെ മഹത്വം എന്നില് പച്ചയായിരിക്കുന്നു; എന്റെ വില്ലു എന്റെ കയ്യില് പുതുകുന്നു എന്നു ഞാന് പറഞ്ഞു.

20. My glory and honor are fresh in me [being constantly renewed], and my bow gains [ever] new strength in my hand.

21. മനുഷ്യര് കാത്തിരുന്നു എന്റെ വാക്കു കേള്ക്കും; എന്റെ ആലോചന കേള്പ്പാന് മിണ്ടാതിരിക്കും.

21. Men listened to me and waited and kept silence for my counsel.

22. ഞാന് സംസാരിച്ചശേഷം അവര് മിണ്ടുകയില്ല; എന്റെ മൊഴി അവരുടെമേല് ഇറ്റിറ്റു വീഴും.

22. After I spoke, they did not speak again, and my speech dropped upon them [like a refreshing shower].

23. മഴെക്കു എന്നപോലെ അവര് എനിക്കായി കാത്തിരിക്കും; പിന്മഴെക്കെന്നപോലെ അവര് വായ്പിളര്ക്കും.

23. And they waited for me as for the rain, and they opened their mouths wide as for the spring rain.

24. അവര് നിരാശപ്പെട്ടിരിക്കുമ്പോള് ഞാന് അവരെ നോക്കി പുഞ്ചിരിയിടും; എന്റെ മുഖപ്രസാദം അവര് മങ്ങിക്കയുമില്ല.

24. I smiled on them when they had no confidence, and their depression did not cast down the light of my countenance.

25. ഞാന് അവരുടെ വഴി തിരഞ്ഞെടുത്തു തലവനായിട്ടു ഇരിക്കും; സൈന്യസഹിതനായ രാജാവിനെപ്പോലെയും ദുഃഖിതന്മാരെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നവനെപ്പോലെയും ഞാന് വസിക്കും;

25. I chose their way [for them] and sat as [their] chief, and dwelt like a king among his soldiers, like one who comforts mourners.